Piątek 26 Kwietnia 2024r. - 117 dz. roku,  Imieniny: Marii, Marzeny, Ryszarda

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 26.02.16 - 22:05     Czytano: [979]

Dział: Oko Cyklopa

METODA... (3)

OKO CYKLOPA

Sławomir M. Kozak









Aniutkowi poświęcam…























METODA… (3)


U nas, na warszawskim lotnisku Okęcie rĂłwnieĹź odbywają się regularne ćwiczenia. Kiedyś po prostu holowano samolot na miejsce ćwiczeń i symulowano wypadek. Ale zdarzają się teraz i takie ćwiczenia, w ktĂłrych samolot podchodzi do lądowania deklarując awarię, po czym ląduje i przez następnych kilkadziesiąt minut jest obiektem treningu słuĹźb ratunkowych. Dla urzeczywistnienia sytuacji. Z Pentagonem mogło być podobnie. Pilot wykonujący nad nim lot mĂłgł być przekonany, Ĺźe bierze udział w bardzo realistycznych ćwiczeniach. Przypomnijmy, Ĺźe kapitan Charles Burlingame, siedzący owego dnia za sterami feralnego Boeing a, rok wcześniej pracował jeszcze w ... Pentagonie. I tam teĹź brał udział w ćwiczeniach symulujących uderzenie samolotu w ten budynek. PrzecieĹź nad takim zbiegiem okoliczności nawet porucznik Jaszczuk z serialu „07 zgłoś się” musiałby się pochylić.

Nie zapominajmy rĂłwnieĹź, Ĺźe w zamachach 11 września, wśrĂłd wielu innych osĂłb zaginęło (będę obstawał przy tym określeniu) kilka postaci mogących mieć niemało do powiedzenia o uderzeniu w Pentagon. To Stanley Hall, szef wydziału elektroniki firmy Raytheon(1). Dokonał modernizacji samolotu A-3(2), ktĂłry według jednej z hipotez mĂłgł zostać uĹźyty w uderzeniu w Pentagon. Zniknął wraz z resztą pasaĹźerĂłw AAL 77, samolotu, ktĂłry według wersji oficjalnej rozbił się o ten właśnie budynek. Ponadto Peter Gay, wiceprzewodniczący sekcji SystemĂłw Elektronicznych oddziału El Segundo firmy Raytheon. W oddziale tym budowano systemy dla samolotĂłw Global Hawk(3) i zdalnie sterowanego UAV(4). Zniknął wraz z resztą pasaĹźerĂłw samolotu AAL 11, ktĂłry według oficjalnej wersji rozbił się o Północną Wieżę WTC. To takĹźe Kenneth Waldie, starszy kontroler jakości, specjalista SystemĂłw Elektronicznych w firmie Raytheon. InĹźynier ten takĹźe znajdował się na liście pasaĹźerĂłw rejsu AAL 11, ktĂłry oficjalnie rozbił się o Północną Wieżę WTC. To rĂłwnieĹź David Kovalcin, starszy inĹźynier mechanik SystemĂłw Elektronicznych Raytheon, ktĂłry znajdował się na liście pasaĹźerĂłw rejsu AAL 11. Swojej Ĺźonie i dzieciom zostawił kartkę ze słowami: „Będzie mi was wszystkich bardzo brakowało”. I wreszcie Herbert Homer, członek Zarządu Raytheon współpracujący z Departamentem Obrony. Jego nazwisko znajdowało się na liście pasaĹźerĂłw rejsu UAL 175, ktĂłry oficjalnie rozbił się o Południową Wieżę WTC. Cóş za niezwykły splot wydarzeń! PracownikĂłw Ĺźadnej innej firmy nie dotknął tego dnia tak ogromny dramat. Mam tu na myśli tych będących na listach pasaĹźerĂłw. Pozostanę sceptykiem, zwłaszcza w stosunku do tych właśnie nazwisk, tak długo, jak długo ktoś nie udowodni, Ĺźe naprawdę zginęli. A przecieĹź ich ciał, jak wielu innych, nigdy nie znaleziono.

JeĹźeli natomiast chodzi o UAL 93, to rzecz jest bardziej tajemnicza. Przekonany jestem, Ĺźe samolot ten nie rozbił się w Shanksville. Gdyby tak się stało, w miejscu niewielkiej dziury w ziemi widniałby ogromny krater, a wokół leĹźałyby rozrzucone szczątki ponad 200 osĂłb. A na to sobie sprawcy pozwolić nie mogli. W tym samolocie, według nich, leciało ich zaledwie 44. UAL 93 został więc prawdopodbnie wysadzony w powietrze w czasie lotu. Jednak z dala od skupisk ludzkich, w miejscu, w ktĂłrym obecność kogokolwiek jest prawie niemoĹźliwa. Na przykład nad pustyniami Newady, w rejonie zamkniętym dla cywilĂłw. Nie sądzę, by samolot, ktĂłry spadł w Shanksville został zestrzelony, pomimo takich pogłosek. Gdyby kiedykolwiek doszło do rzeczowego zbadania szczątkĂłw maszyny przez niezaleĹźnych ekspertĂłw, doszliby szybko do konkluzji, Ĺźe samolot zestrzelono pociskiem. Efekt eksplozji wewnątrz samolotu jest diametralnie róşny od strzału z zewnątrz i kaĹźdy ekspert obaliłby szybko bajkę o walce z porywaczami, w wyniku ktĂłrej została zdetonowana bomba. Myślę, Ĺźe to był jakiś ładunek wewnątrz, ale na pewno nie w rękach jakichś porywaczy, w ktĂłrych istnienie nie wierzę w Ĺźadnym z czterech wypadkĂłw. Chyba, Ĺźe nie brano w ogĂłle pod uwagę moĹźliwości badania szczątkĂłw przez „nie wtajemniczone” słuĹźby. Wtedy samolot taki mĂłgł zostać strącony rakietą wystrzeloną z myśliwca Sił Powietrznych. Dokładnie takiego, jakich zabrakło tego dnia w innych miejscach Ameryki.


30 sierpnia 2007 roku przetransportowano z bazy lotniczej Minot w północnej Dakocie do bazy Barksdale w Luizjanie sześć głowic jądrowych. Amerykańskie media doniosły, że sprawcami tej komputerowo zainicjowanej przesyłki byli chińscy (?) hakerzy.

Transportu broni atomowej drogą powietrzną dokonano po raz pierwszy od ponad 40 lat. Czy, w związku z tym, komputerowo przesłany rozkaz wysyłki, nie powinien wzbudzić podejrzeń? CzyĹźby ktĂłraś głowica miała „zaginąć” na uĹźytek kolejnego zamachu „terrorystĂłw islamskich”? Tym razem irańskich? Sprawa nie jest wcale błaha. Okazuje się, Ĺźe wokół niej tworzy się tajemnicze pole śmierci. Trzech oficerĂłw z Minot i dwoje z Barksdale nie Ĺźyje. I jeden oficer z Florydy. Dwie osoby zmarły przed tym incydentem. ChociaĹź nie musi mieć to związku z całą sprawą, to moĹźe zastanawiać ilość nagłych zgonĂłw w amerykańskich bazach lotniczych, w 2007 roku. Właśnie w tych szczegĂłlnych bazach.

Adam Barrs – nawigator 23 Eskadry zmarł 3 lipca(5).

Weston Kissel – pilot bombowca B52 z tej samej eskadry – 17 lipca(6).

Ciało kapitana sił powietrznych John-a Frueh-a policja znalazła na poboczu drogi, obok wynajętego samochodu, 8 września(7).

Todd Blue – z sił ochrony 5 Eskadry zmarł 10 września.(8)

Małżeństwo pracujące w bazie Barksdale zginęło w wypadku drogowym 15 września(9).


Zdarzenia te mogą być jedynie zbiegiem okoliczności, ale czy muszą? Czy nie szykowano nam, w kolejną rocznicę 11 września następnego spektaklu, tym razem jeszcze dramatyczniejszego?

Istnieją podejrzenia, Ĺźe poszukiwania milionera-podróşnika Steve-a Fossett-a, ktĂłry zaginął w tym właśnie czasie, podczas samotnego lotu w Zachodniej Newadzie, były w jakiś sposĂłb powiązane z utratą owych głowic. Do akcji zaangaĹźowano bowiem ogromną ilość środkĂłw wojskowych. Cała operacja kosztowała ponad 600 000 USD (dolarĂłw amerykańskich). A moĹźe podróşnik zauwaĹźył coś w miejscu, w ktĂłrym się znaleźć nie powinien? Zastanawia fakt, Ĺźe nie uruchomił nadajnika alarmowego, ktĂłry nosił w zegarku ekskluzywnej i uĹźywanej przez lotnikĂłw marki Breitling(10) . Nasuwa to podejrzenie, Ĺźe zginął gwałtownie. Myślę, Ĺźe Fossett po prostu zapędził się zbyt daleko. Zobaczył coś, czego nie powinien był widzieć. MoĹźliwe, Ĺźe z pełną świadomością, Ĺźe szukał właśnie śladĂłw tego, co umownie nazwałem „Operacją Dwie WieĹźe”. A moĹźe zapędził się bardziej na południe? MoĹźe gdzieś w okolicach Strefy 51(11) znalazł coś, czego nie wolno nawet szukać? Bo, jeśli się tam udał, to musiał mieć jakieś podejrzenia. I moĹźliwe, Ĺźe dosięgnął go pocisk, ktĂłry na zawsze zamknął mu usta. Gdyby Fossett coś odkrył, mĂłgłby narobić sporo zamieszania.

Pomimo, iż Fossett został 15 lutego 2008 roku formalnie uznany przez sąd w Illinois za zmarłego, to ludzie, dla których pozostanie wielkim bohaterem nie ustają w jego poszukiwaniu.

Simon Donato, kanadyjski geolog i podróżnik, który specjalizuje się w zdobywaniu dzikich i niedostępnych miejsc całego świata, 19 lipca 2008 roku powrócił z wyprawy, w czasie której poszukiwał śladów po zaginionym lotniku. Towarzyszyła mu dziesięcioosobowa grupa alpinistów. Donato wyznaczył na teren swych działań zalesiony obszar wokół miejsca, w którym po raz ostatni odnotowano pozycję Fossett-a. Ten niedostępny teren pełen drzew nie mógł być dokładnie spenetrowany z powietrza przez załogi samolotów poszukujące zaginionego w 2007 roku. W wywiadzie, jakiego udzielił, Donato stwierdził, że mimo iż nie udało mu się odnaleźć śladów rozbitka, to w ten sposób zredukował przynajmniej ilość miejsc, jakie przeczesywać będą musieli inni poszukiwacze w przyszłości.

Rejon poszukiwań znajdował się na wysokości około 3000 metrów, a zaczynał się około 170 kilometrów na południe od Reno w Newadzie, w górach Sweetwater. To tam bowiem, 3 września 2007 roku, na leżącym na odludziu ranczo hotelowego magnata Barona Hiltona(12), widziano Fossetta ostatni raz żywego.

Poprzednie poszukiwania, zakrojone na szeroką skalę, z użyciem samolotów, objęły swym zasięgiem ponad 50 000 kilometrów kwadratowych.

Poza trzydziestojednoletnim Donato, wielkiego podróżnika szukają również inni. Pod koniec sierpnia 2008 roku, z wyprawą planuje wyruszyć Robert Hyman, biznesmen i alpinista z Waszyngtonu. Zamierza poprowadzić piętnastoosobową grupę alpinistów i przewodników górskich, i rozpocząć poszukiwania na wschód od obszaru wyznaczonego przez Simona Donato. Chce skoncentrować się na rejonie łańcucha górskiego Wassuk, w którym najwyższym szczytem jest Mount Grant mierząca ponad 3300 metrów wysokości. Fossett, który 3 września wyruszył samolotem z rancza Hiltona, udał się w kierunku przełęczy Lucky Boy, leżącej właśnie w rejonie Wassuk.

Cały obszar, jaki moĹźe wchodzić w grę przy szukaniu śladĂłw Fossetta jest ogromny i wydaje się, Ĺźe jeśli nie zdarzy się cud, mogą minąć lata zanim ktoś natknie się na jakikolwiek ślad po tym wspaniałym lotniku, podróşniku i poszukiwaczu przygĂłd. Jego Ĺźona Peggy, ktĂłra po trzech miesiącach bezskutecznych poszukiwań wystąpiła o uznanie go za zmarłego i odczytanie testamentu, pogodziła się z losem i oświadczyła, Ĺźe „nie planuje juĹź Ĺźadnych dalszych poszukiwań.”

Myślę jednak, Ĺźe świat pełen jest jeszcze ludzi, u ktĂłrych nadzieja umiera ostatnia. Wierzę, Ĺźe poszukiwania będą trwały. Być moĹźe odnajdzie się, jak sławny brytyjski alpinista Mallory(13) po kilkudziesięciu latach, a Historia odda mu jeszcze sprawiedliwość. Tacy, jak on nie giną bezpowrotnie. Wierzę, Ĺźe był o krok od rozwiązania tej zagadki i jeśli zginął, to tylko dlatego, Ĺźe krok ten był niewielki. To nie był bowiem przeciętny amerykański pilot lecz znany na całym świecie podróşnik. Postać szanowana. Jemu z pewnością by uwierzono. A poza tym, ze swoimi pieniędzmi, zdołałby się przebić z rewelacyjnym odkryciem przez mur skrępowanych milczeniem mediĂłw. A media milczą od dawna…


1. Raytheon Company z siedzibą w Waltham w stanie Massachusetts, jest jednym z największych koncernów zbrojeniowych świata, zatrudniającym około 80 000 pracowników. Prawie całość dochodów firmy pochodzi z kontraktów obrony. Jest jednym z największych producentów i dostawców sprzętu wojskowego na świecie.
2. Douglas A-3 Sky Warrior, dwusilnikowy turboodrzutowy samolot, według jednej z wersji, sterowany z pokładu C-130, wykonał zdalnie lot i uderzenie uznane później za dzieło AAL 77.
3. Bezzałogowe rozpoznawcze statki powietrzne.
4. Unmanned Aerial Vehicle – bezzałogowy statek powietrzny. Wykorzystywany najczęściej przez wojsko do obserwacji terenĂłw opanowanych przez przeciwnika. Wersja bojowa nosi miano UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicle).
5. http://www.minot.af.mil/news/story.asp?id=123059778
6. http://www.minot.af.mil/news/story.asp?id=123061162
7. http://www.komotv.com/news/local/9679367.html
8. http://www.minot.af.mil/news/story.asp?id=123067840
9. http://www.shreveporttimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070915/BREAKINGNEWS/70915012
10. Zastanawia fakt, Ĺźe w kilka miesięcy po zaginięciu Fossett-a jego Ĺźona „przypomniała” sobie, Ĺźe akurat wtedy mąż jeden jedyny raz nie zabrał w podróş swego zegarka.
11. Strefa 51 (ang. Area 51, oficjalna nazwa: Air Force Flight Test Center, Detachment 3) - amerykańska baza wojskowa, zbudowana w roku 1957. Znajduje się w zachodniej części hrabstwa Lincoln na południu stanu Nevada, w Strefie Sił Powietrznych Nellis.
12. William Baron Hilton, 81-letni dziadek głośnej modelki, początkującej aktorki i piosenkarki, a przede wszystkim skandalistki Paris Hilton.
13. George Herbert Leigh Mallory (ur. 18 czerwca 1886 w Mobberley, Cheshire, zginął w czerwcu 1924) - jeden z najwybitniejszych alpinistĂłw ery międzywojennej, jedyny uczestnik wszystkich trzech brytyjskich wypraw na Mount Everest w latach 1921 – 1924. To on jest autorem słynnej odpowiedzi na pytanie dziennikarzy o sens zdobywania tego szczytu – „PoniewaĹź istnieje”. Zaginął podczas prĂłby zdobycia szczytu Everest z Przełęczy Północnej. Przez wiele lat nie udawało się odnaleźć jego ciała. Dopiero w roku 1999 ekspedycja NOVA odnalazła zamarznięte ciało Mallory-ego na wysokości 8000 metrĂłw na północnym zboczu Mount Everest.

CDN

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt