Sobota 27 Kwietnia 2024r. - 118 dz. roku,  Imieniny: Sergiusza, Teofila, Zyty

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 17.11.12 - 12:43     Czytano: [2270]

Dział: Głos Polonii

Niepodległość

Trudno Polakowi mĂłwić o niepodległości, choć w bojach zaprawiony i mężny. Szedł nasz Ĺźołnierz niemal przez świat cały, często bił się za innych, choć z wrogiem tym samym. Walczył u obcych, a ci szybko zapominali o jego męstwie, spiskowali za jego plecami. Zbyt wielu PolakĂłw zginęło, by mĂłc o nich zapomnieć. W obronie Ojczyzny stawały dzieci, gdy starszych nie stało. Dzisiaj się mĂłwi, Ĺźe to było niepotrzebne, nieprzemyślane. Do obrony gniazda wystarczy instynkt, a kaĹźda taka walka ma sens. O Polskim bohaterstwie mogą zaświadczyć groby rozsiane jak czerwone maki, a wbite na nich krzyĹźe o ich przynaleĹźności. BĂłg, Honor, Ojczyzna – trzy Polskie świętości, bez ktĂłrych Ĺźycia nie ma.
Nasze położenie geopolityczne wciągało nas w każde zawirowanie, cokolwiek to znaczy.
Przechodziliśmy przez burze i huragany, i choć mogił przybywało – wystarczało honoru, i odwagi. Nie zmogły nas kule, ani pędzące kibitki, modlitwa i pieśń towarzyszyły nam do końca. UdĹşwignąć taki ciężar nie kaĹźdy moĹźe, ale dobry BĂłg podaje nam dłoń. Idą z Nim pokolenia, szedł Norwid, Konopnicka i my idziemy.

„Ĺťaden krĂłl polski nie stał na szafocie,
a więc nam Francuz powie: buntowniki!
Ĺťaden mnich polski nie bluĹşnił wszech – cnocie,
wiec nam heretyk powie: heretyki!
Żaden pług polski cudzej nie pruł ziemi,
więc poczytani będziem jak złodzieje.
Żaden duch polski nie zerwał ze swojemi,
a więc nas uczyć będą - czym są dzieje?
Ale czas idzie - Szlachty Chrystusowej,
Strach tym- co dzisiaj bać się uczą Boga”

Co niepodległość znaczy, tak mało o niej wiemy, bo te wieczne zabory siały tylko trwogę, lecz matki nad kołyską swym dzieciom śpiewały zakazane pieśni. I tak wyrastał każdy Polak mały pod skrzydłem orła białego na niebie. Od kołyski pojął, co orzeł w koronie, a dumę wyssał razem z mlekiem matki.
Polak, to urodzony żołnierz, choć niekoniecznie z grymasu.

„Lecz choćby człowiek znał Ĺźycia klejnoty,
Lecz gdyby czujnym był o wszystkiej dobie,
Z dojrzałej mówiąc wiedzy i prostoty:
„Ĺťołnierzem jestem, cokolwiek – bądĹş robię”

Ta Norwidowska czujność i ten patriotyzm moĹźe zarazić kaĹźdego” cokolwiek – bądĹş robi”.
Norwid, Słowacki, Mickiewicz, Sienkiewicz, Konopnicka i wielu im podobnych, czyż nie zasługują na pamięć. To oni tworzyli Polskiego ducha i poili rodaków patriotyzmem, a później było już tylko gorzej. Zhańbieni nobliści i wątli pisarze przyczynili się do skłócenia narodu, a politycy zrobili resztę. Obecnie do manifestujących (niby w wolnym kraju) przemawia się pałami, gumowymi kulami i gazem, podobnie jak za czasów Jaruzelskiego i Kiszczaka. Oto nowy ład i nowa epoka. Uczymy się nowej niepodległości, wracamy do punktu zero. Takiej doczekaliśmy się demokracji.
Potrafimy świętować Halloween, indyka, ale gorzej jest ze świętami ojczystymi, a władza widząc naszą głupotę, okłada ludzi pałami. Niech ktoś powie, że nie potrafimy dochować tradycji, nawet do niej wracamy. Nasza długa historia opowiada o Polskiej mądrości, choć i z tym różnie bywało. Pamięć nasza coraz krótsza, szybko zapominamy zniewolenie, okupację i jedziemy służyć na różne sposoby wrogowi nazywając to pracą.
Nawet na Polonii mniej się dzieje. Zamerykanizowani Polacy nie mają już obowiązku organizowania manifestacji. Kilka lat temu więcej było słychać o święcie niepodległości.

Jedynie niestrudzoną została Alina Szymczyk i wciąż wraz ze swoim teatrem Rzepicha przypomina Polakom nie tylko o tradycjach, lecz również o ich obowiązku wobec Ojczyzny.
Wielu usiłuje być Amerykanami i na wszelkie sposoby odcina się od własnych korzeni.
Jeśli ktoś lekceważy matkę nie zasługuję na miano człowieka.
Od wielu lat w Jezuickim Ośrodku Milenijnym odbywają się różne patriotyczne spotkania.
Tak też było w niedzielę 11 listopada. Alina Szymczyk wraz z zespołem, przygotowała wieczór poświęcony niepodległości. Stroje ludowe przybliżyły Ojczyznę, nie zabrakło też historii. Jest o czym mówić i co wspominać. Nasze bogate dzieje są powodem do dumy, ale nie brakuje w nich też czarnych dziur.
W programie wykorzystano teksty Marii Konopnickiej, Jana Pawła II, Aliny Szymczyk, Władysława Janusza Obary i Władysława Panasiuka. Teksty Ojczyźniane przeplatano pięknymi żołnierskimi, patriotycznymi pieśniami.
Warto wspomnieć o niĹźej wymienionych dziewczynkach, ktĂłre były cudowne. Serce rośnie, kiedy „narybek” mĂłwi o patriotyĹşmie. Szkoda tylko, Ĺźe takich wieczorĂłw jest mało, przecie świąt podobnych temu nie brakuje.
Na udekorowanej symbolami Polskimi scenie - straż honorową pełnili ułani.
Program trwał dwie godziny i niczego nie było w nadmiarze. Warto choćby raz w roku przypomnieć o wydarzeniach, które miały miejsce nad Wisłą, warto pośpiewać ułańskie pieśni i te, które towarzyszyły nam w starym kraju. Polak udając się w podróż nie powinien zapomnieć ważnego bagażu, w każdym znajdzie się miejsce na patriotyzm, wspomnienia i kilka ładnych piosenek. Wszystko, co nasze jest najpiękniejsze i co do tego nikt nie powinien mieć wątpliwości.
Było sympatycznie i śpiewnie, i choć nie było tłumów, to cieszy ta garstka patriotyzmu w sercach obecnych.
Ojczyznę ma się jedną z ziemi i z grobów złożoną, i serce ma się jedno, i jedno sumienie.

Słowo wstępne wygłosił o. Jerzy Karpiński. Prowadzenie Alina Szymczyk.
Wystąpili: Maria Lipska, Maria Czerwonka, Teresa Leśniak, Celina Stankiewicz, Barbara Żubrowska, Alina Szymczyk.

Dzieci: Martyna Lipska, Nicola Leśniak, Wiktoria Stankiewicz.

Jan Zbroja, Antoni Bosak, Jerzy Wąsik, Andrzej Chojnowski. Akompaniament Jadwiga Preger.

Własne utwory czytali: Elżbieta Alan Oliwkiewicz, Anna Konarska i Antoni Bosak.
Przy akompaniamencie swojej gitary wiersze śpiewał Marcin Kowalik.

Władysław Panasiuk

Relację z obchodĂłw Święta Niepodległości Polski – 11 listopada 2012 r. - w JOM w Chicago nadesłała Alina Szymczyk
Zdjęcia: Ryszard Siek

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt