Sobota 27 Kwietnia 2024r. - 117 dz. roku,  Imieniny: Sergiusza, Teofila, Zyty

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 08.03.08 - 18:18     Czytano: [3448]

Dział: Prosto z mostu

Świat według Żydów

Kilkanaście lat temu poznałem starego polskiego Ĺťyda z Ozorkowa. Ĺťonę i dzieci stracił w Oświęcimiu, a sam przeĹźył Dachau. Bał się jednak pojechać do Polski, „bo tam taki antysemityzm”. Wcześniejszy konsul (ktĂłry, jak opowiadał: „był u Andersa, ale juĹź w Anglii zrobił się Polakiem”) radził mu wprawdzie, Ĺźeby jechał, a tylko czapki nie nakładał, ale on się bał mimo wszystko, „bo imię mnie zdradzi”. A do Niemiec jechać się pan nie boi? – zapytałem wĂłwczas i dodałem, Ĺźe Ĺťydzi do Polski przecieĹź wracają. „A tak, proszę pana - on mi na to –ja słyszałem, Ĺźe do Łodzi wrĂłciło ostatnio cztery tysiące ĹťydĂłw i wszyscy dostali pierwszorzędne państwowe posady”. MĂłwił teĹź, Ĺźe organizacja Ĺźydowska w Polsce liczy osiemset tysięcy członkĂłw i opowiadał, Ĺźe w miejscowej gminie jest towarzystwo skupiające ĹťydĂłw ortodoksyjnych i inne dla ĹťydĂłw niewierzących, po czym dodał: „ja należę do obu”. W ogĂłle Ĺźycie nauczyło go pragmatyzmu. Nosił jarmułkę, „bo by mi tyle nie pomagali”, ale w dni Ĺźydowskiego postu podrzucałem mu po kryjomu świeżą szynkę. Chciał mieć przyjaciółkę Polkę, ale miał Niemkę, bo „jak bym wziął Polkę, to by mi wcale nie pomagali”. Po działaniach wojennych został mu odłamek w wątrobie, o ktĂłrym powiadał, Ĺźe „to nie boli, ale dobrze, Ĺźe tam jest, bo Niemcy za to płacą”. I pozostawał przy obywatelstwie amerykańskim, bo by stracił kawałek amerykańskiej emerytury, ktĂłrą stamtąd dostawał. Liczył ponadto na pomoc Światowego Kongresu ĹťydĂłw, ktĂłry otrzymał od SzwajcarĂłw miliard osiemset milionĂłw frankĂłw dla ofiar holokaustu. Dostawał teĹź nieco i z innego ĹşrĂłdła i wyznawał szczerze: „czy pan wie co to znaczy dostawać na starość pieniądze, ktĂłrych się nie zarobiło?” Miał łzy w oczach, kiedy daliśmy mu kiedyś upominek. Wzruszył się teĹź, kiedy odwiedziliśmy go w szpitalu. Przestał wtedy rozmawiać z innymi i zaczął mĂłwić z nami po polsku. „To wszystko Ĺťydy” – powiedział, wskazując głową na zajęte rozmową siedem osĂłb stojących wokół niego. Chyba lgnął do polskiego ciepła. Mawiał: „Ĺźyj i daj Ĺźyć innym”. Umarł w dwa lata po przejęciu pieniędzy przez ŚKĹť. Cierpiał na niestrawność i do końca nie było pieniędzy na zmianę zniszczonych protez zębowych. Lubiłem go. Byłem na jego Ĺźydowskim pogrzebie i odwiedzam czasem jego grĂłb na Ĺźydowskim cmentarzu.

Czym innym jest jednak sympatia do pojedynczego człowieka, a czym innym ocena poglądĂłw i dążeń określonej zbiorowości, zmierzającej do zawłaszczenia kieszeni i umysłów narodu gospodarza. A takie właśnie odnoszę wraĹźenie, bo kiedy teraz doszła do władzy ulubiona opcja polityczna koszernych (jak je określił Rywin) mediĂłw, to przestępcy wychodzą na wolność, ich demaskatorzy okazują się prowokatorami i Ĺźigolakami, a najlogiczniejsze nawet wnioski zyskują sprzyjającą rządzącym interpretację. Kiedy wcześniej wybory wygrał PiS przed PO i rozwaĹźał koalicję z PSL, to koszerne media i wszelkie autorytety trąbiły, Ĺźe wyborcy przecieĹź chcą koalicji PiS-PO. Teraz natomiast, kiedy wygrało PO przed PiS, dowiedzieliśmy się, Ĺźe wyborcy nie chcą koalicji PO-PiS (co zresztą osobiście uwaĹźałbym za nieszczęście), a tylko PO-PSL. Redaktorzy, komentatorzy i autorytety nie biorą w ogĂłle pod uwagę, Ĺźe kaĹźda większościowa koalicja (w tym i ta wcześniejsza PiS-u z „Samoobroną” i LPR) jest zgodna z wolą wyborcĂłw. W sprawie Barbary Blidy okazuje się (podobnie jak i z pytaniem o szpiegostwo Oleksego), Ĺźe jeĹźeli, na przykład, w drodze do miejsca przestępstwa radiowĂłz policyjny ulegnie wypadkowi, to przestępstwem nie moĹźna się juĹź zajmować, a badać naleĹźy tylko przyczyny wypadku radiowozu. Złodziejstwa prywatyzacyjne „swoich” znalazły się pod ochroną mediĂłw, prawa i immunitetĂłw (z europarlamentarnymi włącznie), a niezlustrowani dziennikarze, politycy i nowa ekipa niezlustrowanych przedstawicieli „wymiaru sprawiedliwości” orzeka o agenturalności innych i zaniewidziała na pasoĹźytnictwo wszelkiego rodzaju pośrednikĂłw, spółek i kompanii utworzonych najwyraĹşniej po to tylko, Ĺźeby okradać zarĂłwno Skarb Państwa, jak i całe grupy zawodowe z gĂłrnikami, kolejarzami i słuĹźbą zdrowia na czele. W sprawie tarczy tłumaczy się teraz, niczym naiwnej dziewicy, Ĺźe najskuteczniejszą ochroną przed notorycznym gwałcicielem jest – za przeproszeniem - chodzenie bez majtek. Radek Sikorski, o ktĂłrym prasa kiedyś donosiła, jak to bohatersko walczył razem z Afgańczykami przeciwko KGB i sowieckim okupantom w Afganistanie, teraz strzelanie do AfgańczykĂłw uwaĹźa za słuszne i rozpromieniony jedzie rozmawiać z tymi KGB-owcami, tym razem o polskim bezpieczeństwie. Prawie pewne, Ĺźe z pomocą koszernych mediĂłw zostanie w przyszłości Prezydentem RP. Spełnia potrzebne warunki. Jest oĹźeniony z ĹťydĂłwką i akceptując, sprzeczne z naszą cywilizacją, określanie pochodzenia dzieci po matce, wiąże ich przyszłość z powodzeniem narodu Ĺźydowskiego. A jak juĹź się zuĹźyje, to przy okazji kolejnego przesilenia zostanie rzucony tłumom na poĹźarcie, jako wszystkiemu osobiście winny. PośrĂłd innych widocznych obecnie zmian z nor wyłażą i podnoszą głowy wszelkie zdemaskowane agenturalne szczury i w koszernej telewizji zaczynają znowu uczenie wywodzić i moralizować. Architekci wprowadzający nowy porządek świata przyzwyczajają nas, Ĺźe nie ma juĹź społeczeństwa polskiego, a tylko obywatelskie i nie ma cywilizacji chrześcijańskiej, a tylko judeochrześcijańska. Po oswojeniu nas ze zwyczajem typowaniu europejskich komisarzy przez tajne gremium sonduje się juĹź powołanie w tym samym trybie zespołu „mędrcĂłw”, celem ustanowienia europejskiego sanhedrynu. Nawet stylizowany czerwony krzyĹź na karetkach pogotowia zamieniono na stylizowaną gwiazdę Dawida. Pełzająca judaizacja świata trwa.

I w zasadzie nie powinniśmy się temu wszystkiemu dziwić, bo judaizm utrzymuje, Ĺźe Pan BĂłg stworzył świat dla ĹťydĂłw i Ĺźe juĹź Adam był obrzezany (wiem co mĂłwię). Słyszałem juĹź otwartą wypowiedĹş, Ĺźe Ĺťydzi są predestynowani do rządzenia światem, bo Pan BĂłg obdarzył ich wyĹźszą inteligencją, a gdzieniegdzie spotkać się juĹź moĹźna nawet ze stwierdzeniem, Ĺźe Pan BĂłg teĹź jest Ĺťydem, bo przecieĹź Syn BoĹźy Jezus nim był. U słuchających takich wieści zrodzić się więc moĹźe pytanie, czy wypowiadający te opinie aby na pewno wierzą w naszego Pana Boga, czy teĹź moĹźe w swojej wyobraĹşni stworzyli własnego. WyraĹźone w judaizmie przedstawienie świata ziemskiego przenosi się oczywiście i na Ĺźycie codzienne. Przykładem tego jest syjonizm, ktĂłry w Encyklopedii Powszechnej PWN z 1976 roku był „.. nacjonalistyczną ideologią Ĺźydowską, ukształtowaną w XX w. na gruncie wyrosłej z religii judaistycznej koncepcji `narodu wybranego`”. Zmierzał on „do utworzenia państwa Ĺźydowskiego w Palestynie ..” i „do zahamowania procesĂłw asymilacyjnych mniejszości Ĺźydowskiej w poszczegĂłlnych krajach, przez wpajanie im przeświadczenia, iĹź stanowią nierozłączną część jednego` światowego narodu Ĺźydowskiego`, ktĂłrego centralnym ośrodkiem jest państwo Izrael, za losy ktĂłrego ponoszą odpowiedzialność”. Dalej moĹźna tam przeczytać, Ĺźe „współcześnie celem ruchu syjonistycznego jest utrzymanie i umocnienie `światowego narodu Ĺźydowskiego`”, co „ma oznaczać, Ĺźe Ĺťydzi w Izraelu i Ĺťydzi w diasporze stanowią jeden narĂłd, ktĂłrego prawdziwą ojczyzną i duchowym ośrodkiem jest Izrael, a obowiązkiem wszystkich ĹťydĂłw, niezaleĹźnie od miejsca pobytu i obywatelstwa, powinna być wierność wobec narodu Ĺźydowskiego i państwa Izrael ..” O rĂłwnoczesnej wierności wobec narodu i państwa gospodarza przeczytać tam nie moĹźna. „.. Zgromadzenie OgĂłlne ONZ przyjęło w XI 1975 r. rezolucję, ktĂłra określiła, Ĺźe syjonizm jest jedną z form rasizmu i dyskryminacji rasowej.” Kilkanaście lat później zarzuty te zostały przez ONZ wycofane. W Słowniku WyrazĂłw Obcych PWN z 1995 r. moĹźna jednak przeczytać, Ĺźe stojący na gruncie judaizmu syjonizm jest w dalszym ciągu „ideologią państwową” Izraela, a Encyklopedia Popularna PWN z 1999 r. dodaje, Ĺźe będący korzeniami syjonizmu „judaizm stanowi państwową religię Izraela”. Judaizm jest więc „religią państwową Izraela” i wyłączną „religią ĹťydĂłw” rĂłwnocześnie, a stojący na nim syjonizm jest zatem wciąż państwową „ideologią i politycznym ruchem Ĺźydowskim”. Najzabawniejsze, a moĹźe raczej najbardziej przewrotne jest przy tym, Ĺźe to Ĺťydzi nam zarzucają nacjonalizm.

Ta podwĂłjna lojalność wobec kraju gospodarza i wobec Izraela byłaby zapewne w wielu przypadkach moĹźliwa, gdyby nie ścisła zaleĹźność od judaizmu i jego religijnych nakazĂłw. Skoro bowiem BĂłg stworzył świat dla ĹťydĂłw i prawo religijne, a tym samym i ideologia syjonistyczna, wymaga ich specjalnego traktowania, to kogo ma mianować ministrem Ĺťyd-premier? Kogo ma mianować dyrektorami departamentĂłw Ĺťyd-minister? Kogo mianować dyrektorami państwowych spółek? Kogo ma oskarĹźyć, a kogo nie, Ĺťyd-prokurator? Kogo ma ukarać, a kogo nie, Ĺťyd-sędzia? Czyją sprawę powinni oni umorzyć bądĹş przedawnić? Czyich racji, choćby kosztem prawdy, ma bronić Ĺťyd-polityk, Ĺťyd-„autorytet” czy Ĺťyd-dziennikarz? Komu ma przyznać mieszkanie czy zapomogę Ĺťyd-urzędnik? Komu ma dać kredyt i z kim pĂłjść na ugodę spłaty, a z kim nie, Ĺťyd-bankowiec? W kim będzie widział Polaka Ĺťyd-dyplomata? Co moĹźe, a co musi zawetować Ĺťyd-Prezydent. Itp. itd. Ta świadomie rozgraniczana podwĂłjna miara i podwĂłjna moralność przenosi się teĹź i na wielu nie-syjonistĂłw i ĹťydĂłw zupełnie niewierzących. Znałem na przykład byłą stewardessę, ktĂłra miała stryjka w KC i zeszła na Zachodzie z pokładu w stanie wojennym, by upijać się później regularnie i opowiadać w knajpach (jako Polka!) Ĺźe „Solidarność” miała przygotowane listy proskrypcyjne, poczynając od 4-letniego wnuczka, a kończąc na 70-cioletniej babci. W chwilach szczerości pokazywała ludziom siniaki i Ĺźaliła się, Ĺźe w 400-tysięcznym mieście nie ma juĹź chyba lokalu, z ktĂłrego by jej (jako Polki!) nie wyrzucili. Albo zaprzyjaĹşniony z Kwaśniewskimi dziennikarz, ktĂłry kradł na Zachodzie w sklepach, a złapany pokazywał legitymację polskiego dziennikarza i tłumaczył, Ĺźe to (Polak!) „przez roztargnienie” ukradł. Wyznał teĹź kiedyś, Ĺźe „Chruszczow w krĂłtkim czasie zniszczył to wszystko, co Stalin przez tyle lat budował”. Znam teĹź jednego, ktĂłry w polonijnej organizacji, nie ukrywając swojej proweniencji, wnioskował kiedyś o udzielenie mi nagany za upublicznienie czynionych potajemnie starań o wyeliminowanie ze statutu punktu mĂłwiącego o charakterze niepodległościowym towarzystwa załoĹźonego przez polskich kombatantĂłw. Czy teĹź byłego milicjanta, ktĂłry po odwiedzinach w Kraju opowiadał, jak to koledzy mu gratulowali, Ĺźe i PolakĂłw i SzwajcarĂłw w...ykiwał (pozwalam sobie jego wulgaryzm tym słowem zastąpić). Ĺťe poprzestanę tylko na kilku moich osobistych spostrzeĹźeniach.

Jeśli nam „dialog” czy „pojednanie” na zasadzie uznania, Ĺźe Pan BĂłg stworzył świat dla ĹťydĂłw i wynikające z tego przyjęcie przez nas statusu podludzi nie odpowiada, to mamy oczywiście prawo, a nawet obowiązek, nasz świat, naszą cywilizację, nasze państwo i nasze narodowe tradycje przed tą cywilizacyjną inwazją bronić. O tym jednak będzie moĹźna myśleć dopiero wtedy, kiedy będziemy mieli więcej polskich dziennikarzy i polskich mediĂłw; i kiedy otworzywszy oczy wybierzemy więcej polskich politykĂłw. Bo tylko oni zmienić mogą utrwalającą przestępczy układ konstytucję i rozbić – negujące podstawowe załoĹźenia demokracji – korporacje, ktĂłre dopiero po zlustrowaniu ich pod kątem agenturalności i nepotyzmu otworzyć mogą drogę dla polskich prawnikĂłw i polskich urzędnikĂłw. Jeśli, po ratyfikowaniu „traktatu reformującego”, nie są to marzenia ściętej głowy.

Andrzej Kolatorski
Zurich, 03.03.2008 r.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt