Piątek 26 Kwietnia 2024r. - 117 dz. roku,  Imieniny: Marii, Marzeny, Ryszarda

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 10.12.13 - 11:48     Czytano: [1857]

Dział: Prosto z mostu

Skąd ta bierność?

Dlaczego Polacy nie wyszli na ulice protestować przeciwko grabieży ich emerytur przez rząd, który podwoił zadłużenie kraju w ciągu 7 lat, a teraz, żeby ratować budżet i przedłużyć trwanie u władzy dokonuje nacjonalizacji funduszy emerytalnych, a winny temu minister finansów jakby nigdy nic chodzi jeszcze na wolności?

Gdy wybieraliśmy czy zostać w ZUSie czy wybrać OFE zachęcano nas rozlicznymi reklamami do wyboru OFE, pokazywano nam wakacje pod palmami oraz inne symbole luksusowego życia na emeryturze. Wprawdzie dla większości poddawanych tej obróbce kwestia emerytury była daleką przyszłością, a poza tym nie miała wyboru, inna część miała wybór i stąd te reklamy, a jeszcze inni musieli pozostać w ZUSie - więc ta akcja była skierowana do ludzi ówcześnie w średnim wieku, na nich były nakierowane stada akwizytorów. Ci polowali na nich i tych młodszych, tych bez możliwości wyboru, żeby zapisać ich do któregoś z funduszy emerytalnych.

Jakież to było piękne polowanie! W każdym razie akwizytorzy zgarnęli swoją prowizję, potem sprawa ucichła, a potem okazało się że trzeba wypełniać jakieś kwity na kapitał początkowy, żeby było z czym zaczynać w tym OFE.

Przeciętny Polak szarak, na początku lat 2000 gdy się to działo, myślał o przyszłości systemu emerytalnego i swojej emeryturze jak o większości spraw w ktĂłre zaangaĹźowane jest państwo – sceptycznie. Ot – zobaczymy co z tego będzie. Wiadomo było, Ĺźe i tak trzeba oddawać połowę pieniędzy na ten cholerny ZUS.

Więc jak to zwykle w Polsce – państwo czegoś chce, a co z tego wyjdzie to BĂłg raczy wiedzieć. I to jest właśnie klucz do zrozumienia polskiego fenomenu, ktĂłry obserwujemy od dłuĹźszego czasu.

Polska ma najniĹźszy w Europie stopień partycypacji społecznej. Obywatele stoją z boku, nie angaĹźują się ani w wybory, ani w referenda, nie organizują się masowo dla osiągnięcia jakichś celĂłw zbiorowych. Dla przypomnienia: podczas wyborĂłw, tych z 4 czerwca 1989 roku, gdy była nadzieja na zmiany – w pierwszej turze frekwencja wynosiła 62,32% - nawet wtedy, gdy wydawało się, Ĺźe jest szansa w jakiś sposĂłb pokonać komunistĂłw (tu przypomnieć naleĹźy, Ĺźe nie znaliśmy tak naprawdę zaplecza, tego co kryło się pod słowami „okrągły stół”). W drugiej turze było tylko 25% - po aferze z listą krajową i przepchnięciem na siłę komunistĂłw, mimo, Ĺźe narĂłd ich wyciął.

Jaka jest przyczyna tak niskiej partycypacji społecznej, tego, że pozwalamy na rządy ludzi, którzy zadłużaj kraj, doprowadzają do rozplenienia się korupcji i tych wszystkich plag które nas dotykają? Tego, że żyjemy w kraju, w którym olbrzymia pomoc finansowa z Unii Europejskiej na budowę dróg daje efekt w postaci bankructwa branży drogowniczej i firm budowlanych?

Dlaczego Polacy się nie buntują, nie wychodzą na ulice przeciwko zagrabieniu emerytur i otwarcia furtki do zaciągania nowych długów, które będą spłacać pokolenia przez następne 300 lat?

Przyczyną tej bierności, biernego przyjmowania nawet najdzikszych wyskoków władzy, pozwalania na traktowanie się jak w bantustanie, jest generalna niewiara Polaków w trwałość struktur. Niewiara, która powoduje, ze Polacy cierpliwie znoszą pomysły władzy i się nie buntują, bo wiedzą, że i tak z rozmaitych genialnych pomysłów nic nie wyjdzie. Więc nie ma sensu wystawiać się na odstrzał, dać znać władzy, że się ma inne zdanie. I nie mówię tu o ludziach, którzy przestali się bać, albo nigdy się nie bali, ale o masach społecznych, o tych trzydziestuparu milionach ludzi mieszkających w Polsce, którzy nie reagują na to co się dzieje. Ulegają emocjom, tak jak to było po Smoleńsku, lecz pozostają na etapie emocji i nic poza tym.

Przyjrzyjmy się – tak naprawdę jedyną trwałą struktura instytucjonalna, ktĂłrą Polacy znają to Kościół Katolicki, a i on został poddany w ostatnich 50 latach wstrząsom zmiany, jakim było wprowadzenie liturgii w języku polskim, a zupełnie nie tak dawno – nowy podział diecezjalny i utworzenie nowych diecezji. Wszystkie inne struktury – od państwowych, takich jak granice, takie jak władze, rządy, gubernatorstwa, gminy, powiaty, policje i wojsko, przez społeczne, takie jak partie polityczne, organizacje spółdzielcze, najrozmaitsze stowarzyszenia po prywatne, jak firmy, banki i oszczędności w nich złoĹźone, ubezpieczalnie i szpitale – wszystko jest nietrwałe. Dziś jest, a nie wiadomo, czy za dziesięć lat będzie.

Tu mogę przytoczyć historię rodzinną – ktĂłra dobrze pokazuje problem. Dziadek mojej Ĺźony był przed wojną inspektorem szkolnym w Skierniewicach. Dobrze zarabiał, awansował, w 1939 roku miał zacząć pracować w ministerstwie oświaty w Warszawie. Przez wszystkie lata pracy zawodowej oszczędzał w ten sposĂłb, Ĺźe kupował obligacje skarbu państwa, tzw. poĹźyczkę narodową, z ktĂłrej kapitał i odsetki po wyznaczonym czasie wypłacano w urzędzie pocztowym. Do 1939 roku dziadkowie wypłacili niewielką kwotę, zresztą pieniądze te były przeznaczone na studia dzieci, czyli do wypłaty w latach po 1948 roku.

We Wrześniu wszystko runęło i dzisiaj mamy w domu szarą kopertę z czerwonymi glifowanymi i perforowanymi obligacjami.

Podobne doświadczenia mają wszystkie polskie rodziny – od takich jak utrata oszczędności, poprzez utratę majątku na skutek działań wojennych, parcelacji, konfiskaty przez okupantĂłw sowieckich i niemieckich, a skończywszy na utracie ojczyzny, jakim było wygnanie milionĂłw PolakĂłw ze wschodniej Polski, zza kordonu jałtańskiego. I oczywiście do tego dochodzą późniejsze wydarzenia związane z „bitwą o handel”, pekawuenowską „reformą rolną”, grabieĹźczą wymianą pieniędzy, kolejnymi akcjami politycznymi komunistĂłw, ktĂłre dla kaĹźdego mogły się Ĺşle skończyć. A w latach późniejszych – podwyĹźki cen, ktĂłre teĹź przychodziły znienacka, nie w wyniku zachowań rynku, lecz odgĂłrnie, jako nieprzewidywalne działania wrogiej kolonialnej władzy.

Oczywiście wszyscy mamy w pamięci Sierpień – jako wydarzenie pokoleniowe dla większości moich czytelnikĂłw. Ten cud 16 miesięcy był skutkiem wizyty Bł. Jana Pawła II oraz zablokowania moĹźliwości rozwoju całej generacji Ăłwczesnych młodych – czyli ludzi urodzonych około 1950 roku i później, ktĂłrzy nie widzieli szansy na osiągnięcie celĂłw Ĺźyciowych w Polsce schyłkowego Gierka, przy wcześniej obudzonych apetytach konsumpcyjnych. Nie moĹźna było tych celĂłw Ĺźyciowych zrealizować, a wyjechać, tak jak dzisiaj robią to młodzi w tym naszym PRL Bis, teĹź nie było moĹźna. To spowodowało rewolucję Solidarności, w ktĂłrej wziął udział cały narĂłd, lecz oczywiście, jak zawsze w takich sytuacjach, do grupy ludzi najodwaĹźniejszych dołączali się ci mniej odwaĹźni, a gdy Związek juĹź był bardzo liczny – to dołączyli i ci zupełnie mało odwaĹźni czy oportuniści. Gdy 13 grudnia kolonialna władza komunistyczna uderzyła – na placu boju pozostali ci najbardziej zdeterminowani. A dla całego narodu 13 grudnia był potwierdzeniem dotychczasowej nauki dziejowej – nie ma nic trwałego, w związku z czym ryzykowne jest występowanie w obronie jakichś spraw publicznych, poniewaĹź te sprawy w pewnym momencie stają się nieaktualne.

Tak zwany „upadek komunizmu” teĹź był dla przeciętnego Polaka dalszym potwierdzeniem nietrwałości struktur – wszechpotężne, a rĂłwnocześnie zgniłe państwo, ze swoją SłuĹźbą Bezpieczeństwa i ideologią, nagle z dnia na dzień się zmieniło, a ustrĂłj gospodarczy w ktĂłrym Polacy nauczyli się Ĺźyć i kombinować rĂłwnieĹź, z dnia na dzień, przestał obowiązywać. To co w poniedziałek było zagroĹźone wieloletnim więzieniem, czyli spekulacja i handel bez zezwolenia – w wtorek stało się godną pochwały przedsiębiorczością. Wszystkie od 45 lat wbijane w głowy frazesy komunistyczne stały się nagle oficjalnie bredniami, a NATO przestało być wrogiem, a stało się przyjacielem. Niemcy stały się przyjacielem! Te Niemcy, ktĂłre były sprawcami wszystkich nieszczęść tego narodu! Doktoraty z marksizmu-leninizmu stały się doktoratami z filozofii, a kapowanie na kolegĂłw do policji politycznej – dialogiem z czynnikami politycznymi.

To przekonanie o nietrwałości struktur, potwierdzana po wielokroć przez wydarzenia dziejowe oraz mniejsze i większe zdarzenia z Ĺźycia prywatnego – od takich jak obligacje skarbowe dziadka mojej Ĺźony lub dla innych rozpłynięcie się oszczędności odkładanych latami na książeczki mieszkaniowe PKO – to wszystko powoduje, Ĺźe Polacy nie za bardzo się przejmują kolejnymi pomysłami politykĂłw i urzędnikĂłw państwowych. Młodzi chcą sobie urządzić Ĺźycie w „normalnym kraju”, co oznacza dla naszej przyszłości narodowej katastrofę. KaĹźdy indywidualnie chce jakoś się urządzić w tych niesprzyjających warunkach, ktĂłre mamy w skolonizowanej przez biurokrację Polsce.

Polacy myślą, Ĺźe jakoś przetrwają. „PrzeĹźyliśmy Ruska, przeĹźyjemy i Tuska”. Problem w tym, Ĺźe moĹźemy nie przeĹźyć tego Tuska, albo i następnego, bo sytuacja demograficzna jest tak katastrofalna, Ĺźe bez radykalnych działań, właśnie politycznych, tego narodu po prostu nie będzie. Tylko, Ĺźe nikt nie znalazł jeszcze sposobu, jak PolakĂłw masowo zaktywizować pomimo ich niewiary w trwałość struktur, a w konsekwencji – w niechęć do angaĹźowania się publicznego. Jak spowodować, Ĺźeby Polacy byli w sposĂłb masowy aktywni, jeśli ani Smoleńsk, ani katastrofalne zadłuĹźenie, ani grabieĹź emerytur PolakĂłw nie ruszyły.

Ktoś, kto znajdzie na to sposób będzie wodzem tego narodu.

Zapraszam do wstępowania do Reduty Dobrego Imienia – Polskiej Ligi Przeciw Zniesławieniom. Formularz jest na stronie Reduty

Zapraszam takĹźe do składania podpisĂłw pod petycją do Sejmu w sprawie uznania uĹźycia sformułowania „polskie obozy koncentracyjne” za kłamstwo oświęcimskie. Formularz PDF do pobrania jest pod tym linkiem: http://reduta-dobrego-imienia.pl/?wpdmact=process&did=NS5ob3RsaW5r




Szczurbiurowy - Maciej Świrski
Założyciel Reduty Dobrego Imienia - Polskiej Ligi Przeciw Zniesławieniom (http://reduta-dobrego-imienia.pl), bloger Szczurbiurowy, w l. 2006-2009 wiceprezes Polskiej Agencji Prasowej.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt