Czwartek 2 Maja 2024r. - 123 dz. roku,  Imieniny: Longiny, Toli, Zygmunta

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 03.06.09 - 17:45     Czytano: [2317]

Dział: Kworum poetów

Demontaż potęgi

polskiego przemysłu okrętowego



Pasożytne pną się chwasty,

Więc żegnajcie lube ściany,

Chrystus Pan ukrzyĹźowany

Wiedzie mnie gdzieś od Trójmiasta,

Błogosławi mnie na drogę.


To jest wyrok nieomylny,

On z germańskiej powstał łaski.

Tęczowymi lśniące blaski

Ĺťegnam was o me pochylnie,

Które jeszcze żegnać mogę.


Gdańsk i morze dwa pojęcia,

KtĂłre ranny brzask umila,

Były dla mnie od dziecięcia

Jak dwa skrzydła dla motyla,

O! przejasne, pełne słońca!


Ryby złote brałem z morza,

Jak kłos słońca, promień złoty

Rozposcielił się z przestworza

Razem z piesnią Wajdeloty,

Jak błękitu strop bez końca!


Pracowałem nieugięty

Jak mĂłj syn i wnuk na wieki,

Lecz łzy w oczach jak diamenty

Zakrwawiły mi powieki.

Jak u Niobe wzrok mĂłj BoĹźe!


Brak mi wzroku, brak mi mowy,

Jam strącony w przepaść nocy

Bo zaciążył chleb sierocy

Przełzawiony, piołunowy

Przez ojczyste me przestworze.


Ĺťegnam ryby, stocznie, statki,

W mej pamięci są obrazki

Tak jak dom rodzonej matki

W pełnym życiu lśniące blaski

I tak święte jak szkaplerze.


W Gdańsk rodzimy jak i w morze

Tak jak w Polskę w Boga wierzę,

Ĺťe nadejdzie taka chwila,

Że znów ujrzę krąg przestworza

Bez Ĺźadnego Dojczofila.

I znów będzie polskie morze.

Agamemnon

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt