Czwartek 2 Maja 2024r. - 122 dz. roku,  Imieniny: Longiny, Toli, Zygmunta

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 08.04.23 - 21:20     Czytano: [345]

Dział: Śladami naszych przodków

Zwyczaje wielkanocne

Aby nam się darzyło

Znane były kiedyś na polskich wsiach zwyczaje wielkanocne takie jak topienie Judasza, pogrzeb żuru, czy też wieszanie śledzia. Wiele z polskich tradycji odeszło w zapomnienie, ale sporo książek historycznych wspomina je ponieważ niegdyś stanowiły one naszą rodzimą kulturę.

Pogrzeb żuru i śledzia

Przed wieloma laty pod koniec postu, na Kujawach urządzano symboliczne pogrzeby żuru i śledzia, jako rozstanie się z 40-dniowym wyrzekaniem się tłustego jadła. Były to bowiem czasy, kiedy postu przestrzegano bardzo rygorystycznie. Na przednówku nie było pod dostatkiem zapasów, a to co pozostało, trzymano na świąteczny stół. Obyczaje zażegnujące niemiły post, miały wielu zwolenników na wsiach polskich. Aby zatem tradycji stało się zadość, zakopywano garnki z żurem i śledziami lub też wieszano je na drzewie. Znienawidzoną postną zupą oblewano też drzwi dziewczyn na wydaniu, a przy tym śpiewano i tańczono przy muzyce granej na piszczałkach i harmonii

Topienie Judasza

W Wielką Środę młodzież mieszkająca na wsiach topiła Judasza, czyli inaczej mówiąc kukłę wykonaną ze słomy i starych ubrań. Po jej zrobieniu, wleczono ją na łańcuchach po całej okolicy, a przy drodze ustawiali się gapie, którzy okładali kukłę kijami. Na koniec wrzucano takowego Judasza do bagna. Było to symboliczne wymierzanie mu sprawiedliwości za wydanie Syna Bożego.

Wielkie grzechotanie

Kiedy od Wielkiego Czwartku milkły w kościołach dzwony i organowa muzyka, rozlegał się jedynie dźwięk kołatek. Obyczaj ten był okazją do urządzania kolejnych wiejskich psot. Młodzież biegała po wsi z własnego wyrobu grzechotkami i kołatkami, hałasując i strasząc przechodniów. Odganiano w ten sposób złe licho, które odpowiedzialne było jak wierzono za choroby ludzi i zwierząt.

Ewa Michałowska - Walkiewicz


...


Wielki Post

Czas wszelkiego umartwiania

Wielki Post, nazwany jest czasem pokuty i zadumy nad własnym życiem. Jest to okres, przygotowujący nas do przeżycia największych świąt dla chrześcijan, czyli świąt Wielkanocnych. Obejmuje on okres liczony od Środy Popielcowej, aż do ranka Wielkiej Soboty.

Początki chrześcijaństwa

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa, Wielki Post obejmował tylko Wielki Tydzień. Zaś w początkach czwartego stulecia naszej ery, trwa on czterdzieści dni, na pamiątkę czterdziestodniowego okresu postu Jezusa na pustyni. W różnych regionach naszego kraju, czas ten jest obchodzony w rozmaity sposób. Na terenie dzisiejszego województwa Małopolskiego, na początku wieków średnich, Wielki Post, polegał na szczególnym umartwianiu swojego ciała, poprzez biczowanie się lub też poprzez noszenie wyciosanego, ciężkiego krzyża.

Na Pomorzu

W regionie naszego Pomorza, w okresie późnego baroku, okres postu, polegał na piciu dwa razy dziennie zakwasu, którego dodawano jesienią do kiszenia ogórków. Wierzono bowiem, że taka mikstura oczyszcza ludzkie ciało ze wszelkich złych pożądliwości. W katedrze oliwskiej, co niektórzy parafianie, dla umartwiania swojego ciała, leżeli krzyżem na posadzce przed bocznym ołtarzem, z czasem nazwanym pokutnym.

Region świętokrzyski

Do dnia dzisiejszego, na terenie Świętego Krzyża, urządza się tak zwane procesje pokutne. Uczestnicy tych uroczystości, muszą być w trakcie postu, a przede wszystkim muszą przebaczyć wszystkie doznane od innych urazy. Podczas takowych procesji, wszyscy śpiewają nabożne pieśni, wychwalające osobę Pana Jezusa, który umarł za nas na krzyżu, dla naszego zbawienia.

Ewa Michałowska- Walkiewicz

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt