Dodano: 16.07.21 - 19:20 | Dział: Prosto z mostu

Zniebazstąpienie Tuska

Polscy folksdojcze nie posiadają się z radości, jakby Donald Tusk zastąpił do Polski z nieba. Wprawdzie wielu ludzi nadal uwaĹźa Niemcy za rodzaj nieba na ziemi, podobnie jak USA („to jest Ameryka, to słynne USA, to jest kochany kraj, na ziemi raj!” - śpiewali w Radawie koło Jarosławia tamtejsi tubylcy w połowie lat 70-tych), ale do Nieba chyba im daleko, zwłaszcza Niemcom. Tymczasem Donald Tusk nie zstąpił z Nieba, tylko formalnie z Brukseli, gdzie zaĹźywał reputacji prawdziwego i patentowanego europejsa, a tak naprawdę – z Niemiec. Rzecz w tym, Ĺźe jestem pewien, iĹź Donaldu Tusku samowolny powrĂłt na polską scenę polityczną nie przyszedłby do głowy nawet w gorączce – a dlaczego – opowiem.

W połowie czerwca do Europy przyjechał amerykański prezydent JĂłzio Biden, między innymi z intencją poprawienia stosunkĂłw z Niemcami. Wiadomo, Ĺźe jak się zamierza poprawić z kimś nadwerężone stosunki, to ad captandam benevolentiam trzeba dać mu jakiś prezent. A jaki prezent moĹźe dać Ameryka Niemcom? Na trop odpowiedzi naprowadza nas permanentna wojna, jaką pod róşnymi pretekstami od roku 2016 prowadzą Niemcy w Polsce. Jak nie o demokrację, to o praworządność, jak nie o praworządność, to o sodomitĂłw, jak nie o sodomitĂłw, to o migrantĂłw – ale cały czas chodzi o to samo, to znaczy – o odzyskanie wpływĂłw politycznych, utraconych w roku 2015, kiedy to Polska, ktĂłra wcześniej ponownie trafiła pod kuratelę amerykańską, dokonała podmianki na pozycji lidera politycznej sceny, zdmuchując stamtąd Platformę Obywatelską, a osadzając PiS. To znaczy – zdmuchnęły Platformę Stany Zjednoczone, prokurując aferę podsłuchową, ktĂłra Platformę pogrążyła, torując drogę PiS-owi. Skoro tedy nawet my, biedni felietoniści, wiemy, Ĺźe Niemcy dałyby wszystko, a w kaĹźdym razie – bardzo wiele, byle tylko odzyskać utracone w Polsce wpływy, to tym bardziej wie to prezydent JĂłzio Biden i prawdopodobnie taki właśnie prezent zrobił na „dzieńdobry” Naszej Złotej Pani. JuĹź się nie kłóćmy, juĹź się pogĂłdĹşmy, a na dowĂłd dobrej woli proponuję ci podział wpływĂłw w Polsce: 50 procent ty i 50 procent ja. Tak właśnie Stalin z Churchillem podzielili się Jugosławią, a skoro tak, to dlaczego nie Polską? NajwyraĹşniej Nasza Złota Pani propozycję przyjęła, bo jeszcze prezydent Biden nie zdążył odpocząć po trudach europejskiej podróşy, a juĹź gruchnęła wieść o powrocie do Polski Donalda Tuska. PoniewaĹź Donald Tusk jest faworytem Naszej Złotej Pani, ktĂłra bardzo sobie w nim upodobała i nie tylko ratowała go z opresji, ale mocną ręką przeniosła na europejskie salony, gdzie po ociosaniu został prawdziwym człowiekiem. Ale nic za darmo; za te wszystkie dobrodziejstwa Donald Tusk musi się Naszej Złotej Pani słuchać i jak ona kaĹźe mu wracać do Polski, to bez gadania wraca.

Folksdojcze nie posiadają się z radości, chociaż powrót Donalda Tuska w charakterze Wielkiej Nadziei Białych, ma też swoje plusy ujemne. Chodzi o to, że Tusk powrócił na stolec szefa Platformy, z którego musiał odejść Wielce Czcigodny poseł Pupka. On zrobił to z ulgą, bo piastowanie stanowiska przywódcy obozu zdrady i zaprzaństwa przynosiło mu coraz więcej zgryzoty. Inaczej Rafał Trzaskowski. On zamierzał się z Donaldem Tuskiem skonfrontować na wyborach. Ale widocznie ktoś starszy i mądrzejszy przywrócił mu poczucie rzeczywistości, że nie można wierzgać przeciwko ościeniowi Naszej Złotej Pani, toteż na konwencji podmiankowej PO był już cichy i pokornego serca.

Kiedy tylko Donald Tusk osadził się w siodle, natychmiast rozpoczął nieubłaganą wojnę z PiS-em, a Jarosławem Kaczyńskim – w szczegĂłlności. Jestem pewien, Ĺźe ta wojna jest dla Naczelnika Państwa prawdziwym darem Niebios. Rzecz w tym, Ĺźe prowadzona z takim natężeniem – po pierwsze – doprowadzi opinię publiczną w Polsce do stanu onieprzytomnienia z powodu emocjonalnego rozhuśtania jak nie w tę, to w drugą stronę, toteĹź nie trzeba będzie juĹź nic mĂłwić, tylko charczeć na siebie nawzajem, a nawet osiągać niezamierzony efekt komiczny i wymyślać sobie od złodziei i agentĂłw Putina, ktĂłry, jak wiadomo, jest dobry na wszystko. Po drugie – wojna z Tuskiem moĹźe Naczelnikowi Państwa pomĂłc skupić PiS wokół siebie. Warto bowiem zwrĂłcić uwagę, Ĺźe na ostatniej konwencji PiS prezesem partii został oczywiście wybrany Jarosław Kaczyński, ale jednocześnie wybrano aĹź siedmiu wiceprezesĂłw! Ten embarras de richesse pokazuje, jaka w PiS-ie odbywa się fermentacja w oczekiwaniu na zapowiedzianą abdykację Jarosława Kaczyńskiego, ktĂłra, według jego zapowiedzi, ma nastąpić w roku 2023. Czy PiS z siedmioma wiceprezesami przetrwa ten eksperyment – nie wiadomo.

Widocznie podobne wątpliwości nurtują również Naszego Najważniejszego Sojusznika, skoro jeszcze przed wyborami prezydenckimi dokonał wynalazku w postaci pana Szymona Hołowni. Oczywiście pan Hołownia jest tylko na fasadzie, za którą ukrywa się cieniu prawdziwy impresario, pan Michał Kobosko z wpływowego waszyngtońskiego think-tanku, Rady Atlantyckiej. Kiedy zatem Donald Tusk nie tylko przybył, ale również otrzymał inwestyturę na szefa Platformy, pan Kobosko na chwilę wychylił się z cienia by powiedzieć, że owszem, współpraca z Tuskiem może być interesująca. Na czym taka współpraca mogłaby polegać?

Z punktu widzenia Tuska, no i oczywiście – Naszej Złotej Pani – byłoby najlepiej, gdyby przejął on kontrolę nad pozostałymi segmentami obozu zdrady i zaprzaństwa, to znaczy – Lewicą i PSL-em. Ale pan Czarzasty, podobnie zresztą jak pan Kosiniak-Kamysz z PSL, oświadczył, Ĺźe współpraca – owszem – ale nie ma mowy o poddaniu się komendzie Tuska. W takiej sytuacji Donald Tusk nie moĹźe zjeść wszystkiego, tylko musi nadać praktyczny kształt uzgodnieniom JĂłzia Bidena z Naszą Złotą Panią. To oczywiście wymaga rozegrania tej partii z panem Hołownią, ktĂłry jest wynalazkiem amerykańskim. Chodzi o to, Ĺźe gdyby PiS wspomnianego eksperymentu nie przetrzymał, nie szukać dopiero wtedy jakiegoś jasnego idola, tylko zawczasu pracowicie go lansować, Ĺźeby był jak znalazł. Wygląda tedy na to, Ĺźe Donald Tusk nie ma wielkiego wyboru, jak przy pomocy wojny z PiS-em napędzać klientĂłw panu Hołowni, bo wyborcy PiS w razie czego nie pĂłjdą ani do Lewicy, ani do Platformy, ani do PSL, tylko do pana Hołowni – moĹźe z wyjątkiem tych, ktĂłrzy przejdą do Konfederacji. Jeśli tedy uda się wypełnić uzgodnione 50 procent, to wszyscy będą zadowoleni. Nasz NajwaĹźniejszy Sojusznik – bo pan Hołownia przychyli nieba Ĺťydom. Nasza Złota Pani – bo będzie miała, czego chciała. A Polsce, przez tych serdecznych przyjaciół, została przeznaczona rola zajączka z bajki pozbawionego złudzeń księdza biskupa Ignacego Krasickiego.



Stanisław Michalkiewicz
11 lipca 2021 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).