Dodano: 02.04.21 - 17:34 | Dział: Godne uwagi

Znak i warunek

Tamta Pascha, gdy Chrystus spoczywał w grobie, była chyba najtrudniejszą w historii Kościoła. SzczegĂłlnie Ĺźe był to młody Kościół, jeszcze przed doświadczeniem Zmartwychwstania Pańskiego i Zesłaniem Ducha Świętego. KrzyĹź nie był dotąd znakiem zbawienia, tylko narzędziem hańby i śmierci. Przyznanie się do UkrzyĹźowanego wiązało się ze strachem, ale takĹźe wstydem i wykluczeniem ze wspĂłlnoty religijnej, narodowej i rodzinnej. Pismo, ktĂłremu wierzyli takĹźe wyznawcy Chrystusa, mĂłwiło przecieĹź: „bo wiszący (na drzewie) jest przeklęty przez Boga” (Pwt 21, 23).

Tamten dzień Paschy apostołowie przeĹźywali w zamknięciu z obawy przed… Ĺťydami (por. J 20, 19). Chodziło o strach przed swoimi, czyli elitami społeczno-religijnymi Izraela i ogĂłlnie mieszkańcami Judei, ktĂłrzy czuli się szczegĂłlnymi straĹźnikami czystości wiary. Oni mieli po swojej stronie argumenty religijne, polityczne i prawne. Co mogli temu przeciwstawić rybacy z Galilei, dopiero co nawrĂłcony Mateusz, łamiący się ze swoją wiarą Filip i Tomasz albo kilkunastoletni Jan? Ten spośrĂłd nich, ktĂłry potrafił rachować, porzucił Jezusa, wybierając pieniądze i współpracę z władzą. Nawet Nikodem i JĂłzef z Arymatei nie zaryzykowali wszystkiego, by stanąć po stronie Jezusa. Zdejmując potem Jego ciało z krzyĹźa i urządzając Mu pogrzeb, spełnili dobry uczynek, naraĹźając się na rytualną nieczystość przed Paschą, ale tym samym wypełniali starotestamentalny nakaz pogrzebania skazańca przed nocą. W ten sposĂłb i oni stawali po stronie Prawa.

Trudno było ocalić wiarę w Chrystusa, gdy On spoczywał w grobie. ChociaĹź słowo „spoczywał” nie wyraĹźa w pełni tego, co się odnosi do Chrystusa. Jego spoczynek nie był bezczynnością. Gdy ciało spoczywało w grobie, dusza Jezusa, zjednoczona z Jego BĂłstwem, zstąpiła do otchłani, aby ogłosić zbawienie wszystkim, ktĂłrzy go oczekiwali, począwszy od Adama i Ewy. Wymownie obrazują to wschodnie ikony, na ktĂłrych Chrystus przez wyłamane wrota otchłani wyprowadza tych, ktĂłrzy byli w niej zamknięci. Prawdę tę wyznajemy w Składzie Apostolskim, wypowiadając słowa: „zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał”. Zwycięstwo Chrystusa nad grzechem, śmiercią, piekłem i szatanem byłoby niepełne, gdyby dokonało się tylko na tym świecie, a nie rĂłwnieĹź na „tamtym”. Nasze oczy widzą tylko ten świat, dlatego czasem nam się zdaje, Ĺźe BĂłg nie działa – jak w Wielką Sobotę.

Chrystusowe Zmartwychwstanie odsłoniło przed apostołami kolejny fragment prawdy o Bogu i o Jego zbawczych planach. Z przegranych stali się uczestnikami Chrystusowego zwycięstwa. Zaczęli bez lęku nauczać w świątyni, wyzbyli się kompleksów wobec arcykapłanów, uczonych w Piśmie i faryzeuszy, a nawet wobec namiestników cezara! Uwolnili się od leku przed cierpieniem i śmiercią. Nie czuli się wykluczeni z Ludu Bożego. Przeciwnie: to oni zaczęli gromadzić Lud Boży Nowego Przymierza, działając w imię Chrystusa, a nie w swoim własnym imieniu. Nam też potrzeba dzisiaj takiego doświadczenia.

Tegoroczną Paschę nietrudno nam będzie przeĹźywać w jedności z apostołami. Doświadczamy bowiem, podobnie jak oni, lęku, zamknięcia, osłabionych relacji społecznych, własnej niewierności, wrogości świata i pozornej bierności Boga, ktĂłry jakby „spoczął”. Ale nam jest w gruncie rzeczy łatwiej, bo wiemy, co będzie po Wielkim Piątku i po Wielkiej Sobocie. PozwĂłlmy się jednak zaskoczyć na nowo wieścią o pustym grobie. Niech ona nie da nam spokoju – jak Marii Magdalenie, Piotrowi i Janowi, chociaĹź to dopiero początek. Bo nie pusty grĂłb jest głównym argumentem za wiarą w Chrystusa, tylko osobiste spotkanie z Nim – zwłaszcza w Eucharystii.

Pewnie nie wszyscy zmieszczą się w ramach wyznaczonych limitĂłw na Wigilii Paschalnej czy Rezurekcji. Dlatego biskupi wydali dyspensy od udziału w liturgii, wiele parafii udostępnia transmisje z naboĹźeństw. Ale jak przypomina abp Stanisław Gądecki: „transmisje nigdy nie zastąpią pełnego uczestnictwa w Eucharystii i przyjmowania sakramentĂłw”. SzczegĂłlnie w Wielkanoc! Dlatego warto wiedzieć, Ĺźe uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego trwa przez całą oktawę, aĹź do Niedzieli Miłosierdzia. Jeśli ktoś naprawdę chce, to ktĂłregoś z tych dni z pewnością będzie mĂłgł uczestniczyć w Paschalnej Ofierze Chrystusa. Jest to wyraz naszej wiary, ale takĹźe warunek jej ocalenia.

Życzę wszystkim naszym Czytelnikom, Współpracownikom i Przyjaciołom szczególnego doświadczenia działania Boga w te dni.

ks. Henryk Zieliński
Tyg. Idziemy