Dodano: 21.02.21 - 16:08 | Dział: Na każdy temat

Anioły i diabły

na czubku szpilki polskiej polityki



Obudziłem się rano i od razu przypomniałem sobie dziwny problem, który dręczył mnie dzisiejszej nocy we śnie. Chodziło o średniowieczne pytanie: Ile diabłów zmieści się na czubku szpilki?
Na pierwszy rzut oka, odpowiedĹş – zwłaszcza dla zwykłych ludzi, ktĂłrzy na co dzień nie zaprzątają sobie głów naukowo-filozoficznymi „bzdurami”, bo mają powaĹźniejsze kłopoty z dziedziny „Jak związać koniec z końcem” – wydaje się bardzo prosta: Szpilka jest mała i ostra, więc na jej czubku diabeł, ktĂłry musi mieć jakieś rozmiary, moĹźe siedzieć tylko jeden i to w ciągłym strachu, Ĺźe gdy tylko się zagapi i straci koncentrację, szpilka boleśnie ukłuje go w tyłek.
Z drugiej strony, jeżeli spojrzymy na zagadnienie bardziej uważnie, w kontekście filozoficzno-politycznym wszystko zaczyna się mocno komplikować i nabierać jeszcze groźniejszych wymiarów.

Otóş, średniowieczny filozof, św. Tomasz z Akwinu, ktĂłry zajmował się tym zagadnieniem, a swoje myśli zawarł w dziele „Suma Thepologiae”, rozjaśnił trochę sposĂłb patrzenia na problem, gdyĹź czubek szpilki utoĹźsamiał z miejscem, ktĂłrym przecieĹź moĹźe być punkt, posesja, miasto, czy nawet państwo... UwaĹźał rĂłwnieĹź, Ĺźe kaĹźdy diabeł jest jednocześnie aniołem i mĂłwił, Ĺźe „Anioł (a tym samym diabeł) jest w miejscu, przez zastosowanie swojej mocy do tego miejsca...”. Do podobnych wnioskĂłw dochodzili takĹźe i inni średniowieczni myśliciele, z ktĂłrych jeden powiadał, Ĺźe „...gdzie anioł działa, tam jest”. Co oznacza, Ĺźe jest tam, niekoniecznie fizycznie, gdzie za jego przyczyną zachodzą jakieś zmiany.

A więc, idąc za tokiem myśli wielkiego Tomasza, jeĹźeli przyjmiemy, Ĺźe czubkiem szpilki jest miejsce, w naszym wypadku Polska, musimy stwierdzić, Ĺźe siedzi na niej wielu, nie tylko naszych, rodzimych, ale i światowej mocy Diabłów (przez duĹźe D), ktĂłrzy od lat palą ogień pod naszym polskim kotłem i za pomocą wielkich drewnianych łyĹźek – Ĺźeby przypadkiem nie poparzyć sobie delikatnych rąk – mieszają w nim, pilnując Ĺźebyśmy się wszyscy dobrze ugotowali i nie sprawiali im problemĂłw. Mamy być dla nich bezwolną, ogłupioną ideologicznie, pozbawioną własnej kultury i zdolności samodzielnej oceny sytuacji, i podejmowania decyzji ludzką masą, podążającą w wyznaczonych przez nich kierunkach, z gĂłry wytyczonymi kanałami; rezerwuarem taniej siły roboczej i ĹşrĂłdłem dochodĂłw, jak stado owiec dla ich właściciela, ktĂłre moĹźna jednocześnie, bez jakiegokolwiek sprzeciwu z ich strony, strzyc i golić...
Doświadczyliśmy tego szczególnie boleśnie w ostatnim trzydziestoleciu.

Taki jest ten nasz dzisiejszy świat. Taka jest rzeczywistość, nie tylko nasza polska, ale i światowa. Diabły siedzą sobie gdzieś daleko w bezpiecznych dla siebie miejscach („Siedzą, piją, lulki palą...), a na nas „urabiają” i wykorzystują do własnych celĂłw za pomocą swoich mediĂłw i swoich lokalnych pomagierĂłw, czyli pomniejszych płatnych diablikĂłw. I nie znoszą, gdy jakieś lokalne, niezaleĹźne od nich, czorty usiłują wydostać się spod ich obcasa i realizować własną wizję polityki. Nie dziwmy się więc, Ĺźe mamy tutaj, w Polsce, a szerzej patrząc i na świecie, takie piekło. Ĺťe pomiędzy poszczegĂłlnymi grupami interesĂłw - często reprezentowanymi przez jakieś partie polityczne, jakieś globalne fundacje - pomiędzy narodami, pomiędzy ideologiami, toczy się bezpardonowa walka o media: o telewizję, radio, prasę, o wydawnictwa książkowe o prawo do głoszenia „kazań” i kształtowania ludzkich rozumĂłw i dusz.
Wielu zatem diabłów gnieździ się na czubku szpilki polskiej polityki. Niektóre z nich, obce nam, działają bez ogródek na naszą szkodę, a są i tak potężne, że próbują trząść całym światem. Ale mamy też dosyć swoich, którzy nieustannie walcząc ze sobą o prawo zasiadania na ostrzu szpilki, nie przebierają w środkach. I tak toczy się ta nieustanna wojna o dominację, władzę i pieniądze, które przecież zawsze i były i są motorem wszelkich działań. Naszą rolą w tych zmaganiach jest ocena, którzy z nich działają dla dobra naszych rodzin i naszej Ojczyzny, a którzy tylko blefują, bo ważne są dla nich tylko własne kabzy, własne wypchane po brzegi sakiewki, za które są gotowi sprzedać nas każdemu, kto lepiej zapłaci.
Czy moĹźemy zatem wygrać tę wojnę? Myślę, Ĺźe tak. Podstawą jest dobre wszechstronne, a nie tylko techniczne, wykształcenie, znajomość historii i umiejętność wyciągania z niej wnioskĂłw; świadomość, zrozumienie problemu, dbanie o nasze polskie narodowe interesy. I odwaga, bez ktĂłrej nic nie moĹźna osiągnąć. Przy czym musimy pamiętać, idąc za tokiem myśli św. Tomasza z Akwinu, Ĺźe kaĹźdy anioł ma w sobie potencjalnego diabła. Moim zdaniem, przykładem takiego współczesnego światowego anioła jest, hołubiona w naszym zachodnim kręgu kulturowym, „boska demokracja”, ktĂłra, gdy nie przestrzega się jej zasad, łatwo moĹźe pokazać swoje diabelskie oblicze. I w wielu miejscach na świecie, takĹźe i u nas - moim zdaniem szczegĂłlnie jeĹźeli chodzi o funkcjonowanie demokracji lokalnych - juĹź go pokazuje.

Wiesław Hop (pisarz i publicysta)
Bircza, dnia 12.02.2021r.