Dodano: 25.12.20 - 21:03 | Dział: Na każdy temat

On, Ona i Sowa

Narysuj las. Jaki ptak w nim mieszka? Jego nazwa ma na początku literkę „s”.

Ewa siedzi przy stole i wpatruje się uporczywie w kartkę, na ktĂłrej wypisano specjalne zadania i polecenia. Adam, jej ojciec, zachęca do pracy i wysiłku ogromnego, bo mało kto wie, Ĺźe Ewa musi, sama nie wiedząc dlaczego, dać z siebie bardzo duĹźo – na wagę swojej normalnej przyszłości. Adam cierpliwie czyta:
Ćwiczenia głoski "s”.
Wymawiaj z tatą "s" – tak jak syczy wąż. Sssss… Ćwicz dalej. Czy znasz zwierzę, ktĂłrego nazwa zaczyna się na „s”? Narysuj je…

Tak ojciec i jego cĂłrka uczą się razem dzień po dniu. Ona wymowy głoski ”s”, co syczy jak wąż, on rozumienia swojego dziecka, wyrozumiałości i wiary w sens tego co robi.

Adam:
- Ewa ma dziewięć lat i jest po prostu inna niĹź pozostałe dzieci, jej rĂłwieśnicy. Ktoś powie głośno lub z uprzejmości pomyśli tylko: niedorozwinięta. Nie! Czy inna, to mało? Ona nie słyszy na prawe ucho i mimo swojego wieku nie potrafi połączyć dwĂłch głosek – nie umie czytać i pisać. Są wyrazy, ktĂłre pamięta: mama i tata. Podpisuje się takĹźe. To wszystko na co ją stać. Specjaliści orzekli: zakłócenia w syntezie wzrokowo-ruchowej.

Ewa uczy się w drugiej klasie szkoły podstawowej. Takiej normalnej. NiektĂłre przedmioty: język polski i matematykę przerabia tokiem indywidualnym. Podczas grupowych zajęć plastyczno-technicznych, czy wychowania fizycznego lub śpiewu – odstaje od innych uczniĂłw. Ma trudności z koordynacją. Adam prowadzi Ewę co tydzień na zajęcia z pedagogiem i logopedą.

Ćwicz wymowę: OSA, OSO, OSE, OSU, OSY. Poszukaj w tych ćwiczeniach ukrytej nazwy zwierzątka, narysuj je, jego domek i zgadnij co ono dobrego nam daje – lubią to teĹź misie.

W domu polecenia odczytuje tata. Ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć…

Ewa wraz z ojcem oraz wieloma innymi dziećmi i ich opiekunami pojechali na zorganizowany przez poradnię specjalistyczną turnus integracyjno-rehabilitacyjny. Wielu z przyjezdnych posługiwało się językiem migowym. Były dzieci kalekie i zupełnie zdrowe. Każda godzina pobytu była zaprogramowana: posiłki, wycieczki, fizjoterapia, spotkania rodziców, wykłady z zakresu pomocy przed medycznej, zajęcia specjalistyczne dla dzieci, przeróżne konkursy.

Wymawiaj: KOSA, ROSA, WĄSY, MISA, PIESEK. Wymyśl cztery wyrazy (sama), gdzie „s” jest w środku. Narysuj las. Jaki ptak w nim mieszka, ktĂłrego nazwa ma na początku „s”?

Kończy się turnus. Jest ładna pogoda. Adam i Ewa idą na spacer. Chodzą po plaży. Podczas tej wędrówki ojciec pyta córkę:
- Jakie znasz zwierzę na „s”?
- Sarenka – odpowiada cĂłrka.
- A jakie jeszcze?
Cisza. Adam zrezygnowany wzdycha:
- MoĹźe sowa?

I milknie. Przeciera oczy. Widzi, że Ewa przykucnęła i dużymi literami pisze patykiem na ziarnistym piachu: SOWA.

Narysuj las. Jaki ptak w nim mieszka, ktĂłrego nazwa ma na początku „s”?


Lech Galicki

…

Świat według Zyty

Zyta była siĂłdmą z kolei cĂłrką Katarzyny. Ojca nie znała, nawet go nie widziała nigdy. Tak juĹź jej pisane widać było. Dzieciństwo miała ciężkie, Ĺźe lepiej nie mĂłwić. Gdy mama została wdową, opieka społeczna sprzedała ich gospodarstwo, gdyĹź dzieci były bardzo małe. Na kaĹźdą głowinę powinno skapnąć nieco grosza. A tu nic. Wszystko przepadło za "Ĺźelazną bramą”. Gdzie? Ano, to było za Rosji i tak mĂłwiono: "Pieniądze włoĹźyli za Ĺźelazną bramę”. Chyba do banku jakowegoś. Zyta tego nie wiedziała i do dzisiaj nie rozumie. Miała tylko cztery lata, gdy mama wzięła swĂłj "wniosek” i poszła słuĹźyć, zamiast kupić coś za to. Tak było i juĹź. A 450 rubli sumkę stanowiło okrągłą jak bochen chleba. Dała je na procent i trzymając Zytę za rękę poszła ludziskom usługiwać.

Mamusia wpoiła cĂłrce prawdę podstawową, Ĺźe z cudzego domu, obcego mieszkania nic wziąć nie moĹźna. Nawet skĂłrek od chleba, co go dzieci gospodyni nie zjadły i na podłogę rzuciły. Pracowała Katarzyna z przejęciem, tyle ile sił miała, a nawet więcej wykrzesała z siebie, i modliła się, i mĂłwiła do cĂłrki: "rĂłb podobnie w przyszłości”.

Tak było do czasu, gdy Zyta skończyła czternaście lat. Wówczas bieda nastała okropna. Pięć jej sióstr zmarło. Każdego ranka na matkę, Zytę i jej siostrę czekał saganek z trzema ugotowanymi na cało ziemniakami. I nic więcej. Zyta szybko się usamodzielniła. Też chciała pracować. I modlić się z serca całego. I śpiewać. Sama poszła zgodzić mieszkanie i do dziedzica trafiła za robotą. Tam na równi z mężczyznami od świtu samiuśkiego do nocy nie dawała odpocząć nogom, rękom i karkowi.

Tak było do zamążpĂłjścia Zyty. KrĂłtki czas odpoczynku i ponownie, jak w kieracie, ciężka praca. Drewno na plecach nosiła, a mąż spał, kilka lat nie pracował. Zyta spieszyła do jednej pracy, zaś do drugiej, trzeciej… W tym czasie urodziła chłopca i dziewczynkę. Dobiegała do domu, aby dzieci razem z matką nakarmić. Siedem miesięcy to trwało.

Nagle ludzie zaczęli mĂłwić o wybuchu wojny. Mama Zyty tak się tym przejęła, Ĺźe dotknął ją zniewalający paraliĹź i po trzech dniach zeszła z tego świata. Wtedy wojna zatrzęsła ziemią. Po tygodniu mama śni się Zycie, ona swoją rodzicielkę na rękach niesie, niemieckie samoloty bomby zrzucają, a mamusia tak mĂłwi do Zyty: "Zostaw mnie i wynoś z domu meble, bo się wszystko spali”. I dodaje jeszcze jak w sennej mgle: "A o modlitwie i pracy nie zapominaj”. Rankiem meble wyniesiono, po południu na pusty dom spadła bomba.

O modlitwie i pracy Zyta nie zapomniała. To jej sposób i treść recepty na życie. Wymiar jej wiary. Po Niemcach przyszli do Polski Rosjanie, potem Polacy, co to komunistyczne rządy sprawowali. I zawsze Zyta kark zginała od świtu do zmroku. A i teraz żwawo drepcze Zyta przed siebie. Tak jak lata lecą. Czasem zatrzyma się i sprawdzi czy pieniądze są na miejscu ukrytym. Trzeba pomagać wnukom i prawnukom. Znowu nadeszły ciężkie czasy. Kapitalizm żarłoczny jak bestyja. Zyta wierzy, że będzie lepiej, bo takie jest życie ludzkie: raz dobrze, raz gorzej. Nie oddziela więc modlitwy od rąk spracowanych. Ot, świat stworzony, tak jak trzeba było, trwa, trwa, dzień po dniu, jak maszyna wielce skomplikowana w czasie.


Lech Galicki