Dodano: 13.09.16 - 21:46 | Dział: Prosto z mostu

„Druga strona”

KaĹźdego roku 31 sierpnia obchodzona jest rocznica podpisania Porozumień Sierpniowych, w ramach ktĂłrych „strona społeczna” uzgodniła ze „stroną rządową” rozmaite postanowienia, ktĂłre 13 grudnia 1981 roku, kiedy juĹź „stronie rządowej” wyrosła „wielka piącha” , poszły w kąt, a większość sygnatariuszy ze „strony społecznej” została internowana. Ale nie o to w tych obchodach chodzi, bo one obrastają nową świecką tradycją w postaci swarĂłw postaci „legendarnych” , na ktĂłrych czele od lat stoi Kukuniek, czyli były prezydent naszego nieszczęśliwego kraju Lech Wałęsa, z osobami pragnącymi te wszystkie legendy jeśli nie odbrązowić, to przynajmniej trochę zweryfikować. Skoro jednak w legendy tyle zainwestowano nie tylko w naszym nieszczęśliwym kraju, ale i za jego granicami, to ich weryfikacja nie jest sprawą łatwą – ale właśnie to sprzyja wytworzeniu się wspomnianej nowej, świeckiej tradycji.

W tym roku nowa świecka tradycja została poprzedzona dodatkowym wydarzeniem w postaci uroczystego pogrzebu „Inki”, czyli sanitariuszki Brygady Wileńskiej AK, Danuty SiedzikĂłwny i „Zagończyka” czyli Feliksa Selmanowicza, oficera Brygady Wileńskiej AK, zamordowanych w następstwie zbrodni sądowej. Pogrzeb ten zgromadził tłumy ludzi, a wiadomo, Ĺźe takie zbiorowisko stanowi dobra okazję do rozmaitych manifestacji. Z tej okazji postanowił skorzystać filut „na utrzymaniu Ĺźony” czyli pan Mateusz Kijowski, ktĂłrego podejrzewam, iĹź przez Wojskowe SłuĹźby Informacyjne, ktĂłrych, jak wiadomo, „nie ma” , został w charakterze „Bolka” naszych czasĂłw, postawiony na czele Komitetu Obrony Demokracji, ktĂłry ma na celu – po pierwsze – wywołanie w kraju antyrządowych rozruchĂłw i sprowokowanie rządu do reakcji, a następnie – do oskarĹźenia go o uprawianie „terroryzmu państwowego”, co pozwoli na zwrĂłcenie się do Unii Europejskiej z prośbą o zastosowanie wobec Polski tzw. „klauzuli solidarności” w obronie demokracji. Warto przypomnieć, ze wobec Polski juĹź w styczniu została wszczęta procedura badania stanu demokracji i praworządności, a w lipcu Komisja Europejska postawiła naszemu nieszczęśliwemu krajowi ultimatum w postaci tzw. „zleceń” , ktĂłrego termin upływa w paĹşdzierniku. Obecność pana Kijowskiego na uroczystościach pogrzebowych została przez znaczną część ich uczestnikĂłw uznana za prowokację i wywołała reakcję w postaci róşnych form zachęty, by jednak się z tego miejsca oddalił. Z relacji prasowych, na ktĂłre jestem zdany, obserwując wypadku z pewnego oddalenia, bo akurat z Wilna, wynika, Ĺźe policja udzieliła panu Kijowskiemu podobnej rady, chociaĹź nie dlatego, by jej jego obecność przeszkadzała, tylko w trosce o jego bezpieczeństwo. Jak tam było, tak tam było – dość, Ĺźe pan Kijowski poczuł się pozbawiony ochrony prawnej, a jego kolaborant w osobie pana Szumełdy doznać miał nawet męczeństwa – na dowĂłd czego demonstrował zabandaĹźowany palec.

Nie chodzi jednak o rozpamiętywanie zniewag i zelĹźywości, jakich doznali podczas uroczystości pogrzebowych obydwaj panowie, bo znacznie ciekawszy jest przyszłych wydarzeń. Wprawdzie od lat powtarzam, Ĺźe kto słucha byłego prezydenta naszego nieszczęśliwego kraju, ten sam sobie szkodzi – ale od kaĹźdej, a więc i od tej reguły bywają wyjątki. Otóş Lech Wałęsa powiedział, Ĺźe w naszym nieszczęśliwym kraju szykuje się „wojna domowa”, a w tej sytuacji „druga strona” nie ma innego wyjścia, jak tylko przygotować się do niej, w dodatku lepiej, niĹź strona pierwsza. PoniewaĹź uwaĹźam Lecha Wałęsę za kretyna, ktĂłrego wypowiedzi trzeba tłumaczyć na język intersubiektywnie sensowny, to w wolnym tłumaczeniu chodzi nie tyle o „wojnę domową” do ktĂłrej potrzebne są co najmniej dwie strony wojujące, tylko o rodzaj operacji przeciwko historycznemu narodowi polskiemu, ktĂłry od 1944 roku został zmuszony do dzielenia terytorium państwowego z polskojęzyczną wspĂłlnotą rozbĂłjniczą. Ta wspĂłlnota rozbĂłjnicza, reprodukująca się w kolejnych pokoleniach dynastii ubeckich i innych, gotowa jest sprzymierzyć się z kaĹźdym, kto przynajmniej obieca jej moĹźliwość dalszego pasoĹźytowania na historycznym narodzie polskim. W latach 40-tych sprzymierzyła się z bolszewikami, a w roku 1981 nawet wystąpiła zbrojnie przeciwko niepodległościowym aspiracjom historycznego polskiego narodu. Teraz, kiedy sojusze się odwrĂłciły, prĂłbuje sprzymierzyć się z Niemcami i Ĺťydami, ktĂłrzy wobec naszego nieszczęśliwego kraju oraz historycznego polskiego narodu maja swoje projekty i tylko czekają na okazję, by wprowadzić je w czynĂłw stal. MĂłwiąc krĂłtko – Kukuniek, ktĂłry moĹźe nie został dopuszczony do pełnej konfidencji, ale coś tam piąte przez dziesiąte mĂłgł pod drzwiami podsłuchać, podał waĹźną informację, czego moĹźemy spodziewać się po upływie terminu ultimatum wyznaczonego Polsce przez Komisję Europejską.

Dodatkową poszlaką, ktĂłra za takim tłumaczeniem Kukuńkowej deklaracji przemawia, jest konsternacja zarĂłwno w kierownictwie KOD, jak i środowisku „legendarniakĂłw” . Pan Kijowski z zakłopotaniem oświadczył, Ĺźe on o Ĺźadnej „wojnie domowej” nawet nie chce słyszeć, natomiast widzi potrzebę stworzenia w Polsce „państwa podziemnego”, w postaci alternatywnych struktur państwowych, istniejących rĂłwnolegle z konstytucyjnymi. Pan Kijowski mĂłwi o tych strukturach, jako o rzeczy przyszłej, ktĂłra dopiero ma powstać, ale niech nas ten czas przyszły nie zwiedzie. PrzecieĹź to nie jest Ĺźadna prognoza, tylko OPIS ISTNIEJĄCEJ RZECZYWISTOŚCI! Od samego początku swego istnienia III Rzeczpospolita jest tylko fasadą, za zasłoną ktĂłrej funkcjonuje struktura utworzona przez polityczną reprezentację polskojęzycznej wspĂłlnoty rozbĂłjniczej, czyli RAZWIEDUPR – jeszcze w latach 80-tych przewerbowany na słuĹźbę do naszych aktualnych sojusznikĂłw, z Naszym NajwaĹźniejszym Sojusznikiem włącznie. Konstytucyjne struktury piastują tylko tak zwane „zewnętrzne znamiona władzy” w postaci gabinetĂłw, limuzyn i sekretarek – ale lojalności tych ostatnich chyba nie mogą być do końca pewni, bo Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych wprawdzie „nie ma”, ale stworzona przez nie agentura przecieĹź nie rozpłynęła się w powietrzu, ani tym bardziej nie przeszła na słuĹźbę do „konstytucyjniakĂłw”, tylko nadal słuĹźy temu, kto wytrzepał ją z rozporka, zapewnił pozycję społeczną i materialną. Podstawowe pytanie, jakie w świetle deklaracji intencji pana Kijowskiego musimy sobie postawić, dotyczy zachowania się naszej niezwyciężonej armii w momencie, gdy Niemcy i Ĺťydzi, postanowią o ostatecznym rozwiązaniu die polnische Frage: czy – podobnie jak 13 grudnia 1981, kiedy to stanęła na nieubłaganym gruncie obrony socjalizmu i sojuszu ze Związkiem Radzieckim - rĂłwnieĹź i teraz stanie na nieubłaganym gruncie obrony demokracji i praworządności przeciwko „terroryzmowi państwowemu” zapewniając siłową osłonę agenturze odgrywającej rolę uciśnionego ludu, czy teĹź nie.

Warto rĂłwnieĹź zwrĂłcić uwagę na komentarz do deklaracji Wałęsy o wojnie domowej, przedstawiony przez Henryka Wujca. Zdystansował się on od tej zapowiedzi mĂłwiąc, ze obecnie w naszym nieszczęśliwym kraju „nie ma takiego zagroĹźenia” . No pewnie, Ĺźe nie ma, bo przecieĹź historyczny narĂłd polski jest rozbrojony, więc jeśli nawet by chciał, to nie ma czym walczyć. Plan operacji, strukturę, zagraniczne wsparcie, a takĹźe broń ma wyłącznie „druga strona”, tyle, ze o tym nie trzeba głośno mĂłwić. Przynajmniej na razie, bo potem i tak przemĂłwi „towarzysz Mauzer”.







Stanisław Michalkiewicz
4 września 2016 r.



Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).