Dodano: 02.04.15 - 14:57 | Dział: Prosto z mostu

Jazgoty na tle milczenia

Szanowni Państwo!

W miarę zbliĹźania się terminu wyborĂłw tubylczego prezydenta, nasila się wojna na gĂłrze, niczym walka klasowa w miarę postępĂłw socjalizmu. Jeszcze nie został rozstrzygnięty fundamentalny spĂłr o róşnicę łajdactwa, a juĹź okazało się, Ĺźe Polakom grozi straszliwe niebezpieczeństwo w postaci wciągnięcia naszego nieszczęśliwego kraju do unii walutowej. To wciągnięcie zostało co prawda przesądzone w traktacie akcesyjnym, ktĂłry Polska – w odróşnieniu od Wielkiej Brytanii, czy Szwecji, ktĂłre przystąpienia do unii walutowej odmĂłwiły – przyjęła bez Ĺźadnych zastrzeĹźeń, za aprobatą wszystkich ugrupowań parlamentarnych – rĂłwnieĹź tych, ktĂłre dzisiaj dostrzegają w tym wielkie niebezpieczeństwo – ale skoro jest rozkaz, Ĺźeby „pięknie się róşnić”, to nie ma rady – jakieś róşnice trzeba wymyślić, choćby i na poczekaniu. Na szczęście do wojny na gĂłrze zostały wciągnięte rĂłwnieĹź niezawisłe sądy. KtĂłre dokazują, aĹź miło popatrzeć, dzięki czemu pojawiły się nowe wątki polemiczne, ktĂłre pozwolą na podtrzymanie emocjonalnego napięcia elektoratu bez konieczności poruszania jakichkolwiek waĹźnych problemĂłw państwowych, z ktĂłrymi przecieĹź i tak nikt nie wie, co zrobić, zwłaszcza bez pozwolenia wicekrĂłla.

Tedy spokojni o dalszy rozwĂłj dialogu na tubylczej scenie politycznej, moĹźemy podnieść nieco głowy i rozejrzeć się po świecie, gdzie dzieją się rzeczy znacznie ciekawsze nawet od fundamentalnego sporu o róşnicę łajdactwa, ktĂłry wydaje się zresztą daleki od rozstrzygnięcia, a nawet – od powracającego sporu o przyczynę katastrofy smoleńskiej. Nawiasem mĂłwiąc, tajny współpracownik ostatnio mi doniĂłsł, Ĺźe podczas najbliĹźszych obchodĂłw miał paść najwyĹźszy rozkaz zakończenia tego sporu. Skoro jednak okazało się, Ĺźe z rewelacjami wystąpiła strona niemiecka, rozkazy zostały odwołane i nic nie stanie na przeszkodzie, by ta katastrofa nadal była wykorzystywana w walce politycznej, być moĹźe nawet do 2027 roku. Okazuje się, Ĺźe bez tajnych współpracownikĂłw byłoby znacznie trudniej i dlatego ja teĹź chętnie korzystam z ich usług, zwłaszcza, Ĺźe w Polsce nie było lustracji, więc co będę sobie Ĺźałował? Ci tajni współpracownicy na moją prośbę śledzą izraelskie media, z ktĂłrych moĹźna dowiedzieć się znacznie więcej rĂłwnieĹź na temat przyszłości naszego nieszczęśliwego kraju, niĹź z tubylczych niezaleĹźnych mediĂłw głównego nurtu, gdzie resortowa „Stokrotka” czerpie ze skarbnicy pana generała Marka Dukaczewskiego, ktĂłry najlepiej wie nie tylko jak jest, ale przede wszystkim – jak będzie.

Otóş kiedy nasi Umiłowani PrzywĂłdcy prześcigają się w obmyślaniu coraz to nowych sposobĂłw spacyfikowania Rosji, albo przynajmniej – złego Putina, w Lozannie prowadzone są rozmowy sześciu państw powaĹźnych z przedstawicielami Teheranu na temat irańskiego programu nuklearnego. Z jednej strony bierze w nich udział złowrogi Iran, a z drugiej – Stany Zjednoczone, Rosja, Francja, Wielka Brytania, Niemcy i Chiny. Okazuje się, Ĺźe Rosja nie przestając być wrogiem, znowu jest sojusznikiem naszych sojusznikĂłw – przynajmniej w kwestii złowrogiego Iranu.

No dobrze – ale dlaczego właściwie w Lozannie tak się cackają z tym Iranem, zamiast zwyczajnie go zbombardować – jak proponował izraelski premier Beniamin Netanjahu? Najprawdopodobniej dlatego, Ĺźeby złowrogi Iran przyłączył się na dobre do antyislamskiej koalicji. Złowrogi Iran tego nie wyklucza, ale chciałby wiedzieć, co za to dostanie – no i właśnie o tym rozmawia się w Lozannie. Na razie uradzono, by pozwolić Iranowi na 6 tysięcy wirĂłwek, ale wszystko rozbija się o niezgodę Teheranu, by irański uran magazynowany był w Rosji. No proszę! To Stany Zjednoczone nie miałyby nic przeciwko temu, by zimny ruski czekista Putin został straĹźnikiem irańskiego uranu? Nie mają nic przeciwko temu, by lis pilnował kurnika? Jestem pewien, Ĺźe pan poseł Paweł Kowal nigdy by na coś takiego nie pozwolił – no ale właśnie dlatego moĹźe on tylko groĹşnie kiwać palcem w bucie w studio u resortowej „Stokrotki” , przesadzonej na tubylczy grunt przez samego Iwana Miczurina.

Tymczasem u nas o Lozannie cyt! NajwyraĹşniej poprzebierani za dziennikarzy konfidenci jeszcze nie dostali rozkazu, co i jak nawijać – a przecieĹź te liryki lozańskie mogą mieć pierwszorzędne znaczenie nie tylko dla przyszłości Ukrainy, ale i dla naszego nieszczęśliwego kraju. Ĺťeby to lepiej zrozumieć, warto przypomnieć zdumiewającą w swej szczerości deklarację izraelskiego ministra Silvana Szaloma z 4 paĹşdziernika 2013 roku. ZauwaĹźył on, Ĺźe „kiedy Iran będzie miał własną bombę atomową, wtedy Turcja, Egipt i Arabia Saudyjska będą chciały własnych bomb i cały region całkowicie się zmieni. W takiej sytuacji, gdy nasi sąsiedzi będą posiadać broń jądrową wycelowaną w miasta Izraela, kto będzie chciał mieszkać w Izraelu?” Dopiero w świetle tej deklaracji lepiej rozumiemy zarĂłwno przyczyny politycznego przewrotu na Ukrainie, jak i obecną ofertę słynnego grandziarza finansowego Jerzego Sorosa, Ĺźe gotĂłw jest zainwestować tam co najmniej miliard dolarĂłw, jak i oświadczenie izraelskiego prezydenta, Reuwena Rivlina, ktĂłry w przeddzień przyjazdu do Warszawy na uroczystość otwarcia Muzeum Historii ĹťydĂłw Polskich powiedział Polskiej Agencji prasowej, Ĺźe „pamięta” o roszczeniach majątkowych wobec Polski oraz o „złoĹźonych obietnicach i podpisanych umowach” . Zgodnie z zasadą Murphy’ego, jeśli coś złego moĹźe się stać, to na pewno się stanie, toteĹź kaĹźdy rozumie, Ĺźe skoro wielka szĂłstka namawia się w Lozannie ze złowrogim Iranem, to nic dziwnego, Ĺźe i Izrael rozgląda się za alternatywną, bezpieczniejszą lokalizacją. A poniewaĹź naszym Umiłowanym PrzywĂłdcom w tak waĹźnej sprawie nie wolno nawet groĹşnie kiwnąć palcem w bucie, to milczą, jak zaklęci – bo i cóş mogliby powiedzieć?









Stanisław Michalkiewicz
2 kwietnia 2015 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza z cyklu „Myśląc Ojczyzna” jest emitowany w Radiu Maryja w kaĹźdy czwartek o godz. 7.00 i 17.50. Komentarze nie są emitowane podczas przerwy wakacyjnej w lipcu i sierpniu.