Dodano: 20.07.14 - 14:00 | Dział: Kworum poetów

Ballada o grzechu (D. Duszyńska)

Słońce złotym promieniem ogrzewa polanę,
spija ostatnie krople z gĂłrskich wodorostĂłw.
Tam, gdzie rzeka płynęła, już tylko kamienie,
ślady butów na piasku przygodnych wędrowców.

Wiatry pieszczą leniwie traw pożółkłe kłosy,
w pół-zgięte i zmęczone - kładą się w pokłonie,
jakby chciały użyczyć miejsca stopom bosym
i połączyć na nowo dwa ciała stęsknione.

W górze sokół szybuje, tańczy piruety,
raz się w niebo unosi, to znowu opada.
Błyskawicą drapieżcy już obniża loty
i z poczuciem zwycięstwa - na ziemię upada.

Martwą ciszę wokoło przeszył krzyk radości,
odbił się od skał górskich, powróciwszy echem.
Tylko wiatr o uczucia kochankĂłw zazdrosny -
- opowiada historię, że miłość jest grzechem.


autor - Danuta Duszyńska nick "australijka"