Dodano: 04.06.10 - 13:02 | Dział: Prosto z mostu

W objęciach carycy Władymiry

Ponieważ wody potopu, jaki nawiedził Polskę za sprawą zderzenia się mas ciepłego powietrza, napływającego nad Polskę znad francuskiego kieszonkowego imperium, czyli Unii Śródziemnomorskiej z chłodnym powietrzem napływającym znad Imperium Rosyjskiego, właśnie zaczęły powoli opadać, niezależne media powracają do wyjaśniania przyczyn katastrofy prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem. Tak się bowiem szczęśliwie złożyło, że Rosjanie podali polskim niezależnym prokuratorom do wierzenia wersję znaną od samego początku, a może nawet jeszcze przed katastrofą, że jej przyczyną powinien być błąd pilota, albo nie tylko pilota, ale również osób, których głosy Rosjanie usłyszeli podczas szczegółowego odsłuchiwania zapisów w czarnych skrzynkach. Okazało się mianowicie, że w kabinie pilotów musiał panować straszny tłok, a kto wie, czy samolotu własnoręcznie nie prowadził nawet sam generał Błasik. Na razie głosy nie wskazują na obecność w kokpicie prezydenta Kaczyńskiego, chociaż wszystko jeszcze przed nami i kto wie, co jeszcze uda się usłyszeć z czarnych skrzynek.

Ciekawe, czy moĹźna na przykład wgrać na nie dodatkowe nagrania, ktĂłre przecieĹź mogłyby pierwotną wersję przyczyn katastrofy znakomicie uwiarygodnić. Jeśli moĹźna, to nie naleĹźy takiej moĹźliwości zaniedbywać, bo im lepiej oficjalna wersja zostanie udokumentowana, tym lepsze podstawy będzie miał premier Tusk do obdarzania strony rosyjskiej pełnym zaufaniem, no a my wszyscy – zgodnie z oczekiwaniami Stronnictwa Ruskiego, ktĂłre właśnie wypączkowało ze Stronnictwa Pruskiego – powody do wdzięczności. I kiedy tak niezaleĹźne media posłusznie zachodzą w głowę, któş jeszcze mĂłgł wtargnąć do kabiny pilotĂłw, mało kto ma juĹź głowę do zastanawiania się nad przyczyną, dla ktĂłrej wszyscy obecni w kokpicie sprawiali wraĹźenie, jakby myśleli, Ĺźe lotnisko jest gdzie indziej i bliĹźej. Tego pewnie juĹź nigdy się nie dowiemy, bo pracownik wieĹźy kontrolnej, ktĂłry z prezydenckim samolotem się kontaktował, natychmiast po katastrofie przeszedł na zasłuĹźoną emeryturę i podobnieĹź nie ma z nim kontaktu. Nie ma kontaktu! Esperons, Ĺźe nie dostał „ćwiary bez prawa korespondencji”, co za czasĂłw Ojca NarodĂłw oznaczało w Rosji transfer do lepszego świata – no ale ten brak kontaktu w kraju, gdzie nawet włosy na głowie kaĹźdego obywatela są policzone rĂłwnieĹź i dzisiaj skłania do głębokiej zadumy.

W tej sytuacji, jeśli takie będzie społeczne zamówienie, nie można wykluczyć, iż końcowy komunikat obwieści nam, że obawiając się sądu zagniewanego ludu prezydent Lech Kaczyński popełnił samobójstwo, celowo kamuflując je pod postacią lotniczej katastrofy, by dodatkowo rzucić cień na prastarą ziemię smoleńską. Zresztą nie czekając na końcowe orzeczenie komisji, prawdę tę spenetrował od razu przywódca Partii Nacjonal-Bolszewickiej, pan Aleksander Dugin, który bez zdziwienia skwitował fakt, że na widok takiej zuchwałości prastara ziemia smoleńska uniosła się gniewem tak bardzo, że aż wyszła naprzeciw prezydenckiemu samolotowi, no i stało się, co się w tych okolicznościach stać musiało.

Ĺťeby jednak wszystkie wersje, stopniowo uzupełnianie i poprawiane zostały przyjęte powszechnie i bez zastrzeĹźeń, starsi i mądrzejsi przypomnieli sobie wskazĂłwkę Ojca NarodĂłw, Ĺźe „kadry decydują o wszystkim” , w związku z czym zaktywizował się aktyw oraz związki zawodowe w państwowej telewizji. Prywatne, te załoĹźone przez razwiedkę, juĹź od dawna ustawione są kadrowo w jak najlepszym porządku i jeśli przychodzi tam do przesłuchania jakiegoś delikwenta z opozycji, to nawet bez stosowania niedozwolonych metod śledczych, kaĹźdy śpiewa z właściwego klucza. Gorzej w mediach państwowych, to znaczy – w radiu i telewizji, ktĂłre jeszcze trwają w sprośnych błędach Niebu obrzydłych i nie tylko jątrzą i dzielą, ale w dodatku zasiewają róşne wątpliwości, podkopujące jedność moralno-polityczną narodu. Na szczęście są jeszcze zdrowe siły zdolne połoĹźyć temu kres, bo kadry poszły w ruch. Kierownictwo tygodnika „Wprost” objął redaktor Lis, a z radiowej trĂłjki właśnie wyleciał ze stanowiska dyrektora pan Jacek Sobala, ktĂłry objął je po pani Magdalenie Jethon, będącej prawdziwą duszeńką niezaleĹźnych mediĂłw. Podobno wziął udział w imprezie, ktĂłrą autorytety moralne uznały za wiec wyborczy Jarosława Kaczyńskiego, no a za takową psotę – wiadomo: tylko dymisja. Gdyby tak dla symetrii wziął udział w wiecu ku czci „drogiego Bronisława”, czyli pana marszałka Komorowskiego, moĹźe by jeszcze się uratował, a tak, to „trup baronowo, grĂłb baronowo, plajta klapa, kryzys, krach!”

Ale jedna jaskółka nie czyni wiosny ludĂłw, toteĹź w telewizji zmobilizowane zostały związku zawodowe, ktĂłre postawiły sprawę na gruncie godnościowym. Trzeba powiedzieć, Ĺźe tym razem koordynacja była dobra, bo jednocześnie w Senacie znany z karności marszałek Borusewicz zarządził głosowanie nad sprawozdaniem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Gdyby Senat sprawozdanie to odrzucił, podobnie, jak odrzuciłby je Sejm, to nikt nie ma najmniejszych wątpliwości, Ĺźe odrzuciłby je rĂłwnieĹź pełniący obowiązki prezydenta pan marszałek Bronisław Komorowski i w ten sposĂłb Krajowa Rada przestałaby istnieć, dzięki czemu państwowa telewizja ległaby przed razwiedką z rozłoĹźonymi nogami. Oczywiście przed rozpoczęciem kohabitacji przeszłaby intensywną kurację przeczyszczającą ją z róşnych redaktorĂłw JanĂłw Pospieszalskich, czy Ew Stankiewicz, ktĂłrzy ośmielili się nakręcić film „Solidarni 2010”, przedstawiającą Ĺźałobę po ofiarach katastrofy pod Smoleńskiem w sposĂłb całkowicie odmienny od zatwierdzonego, „jątrząc” i „dzieląc” „PolakĂłw” w momencie, kiedy ci nade wszystko pragnęli „być razem” – jak kazała pani red. Justyna Pochanke z TVN i znany na całym świecie z Ĺźarliwego obiektywizmu red. Tomasz Lis. Wprawdzie na skutek perfidnej obstrukcji senatorĂłw PiS, ktĂłrzy kilkakrotnie zrywali marszałkowi Borusewiczowi quorum ( „całe się zbiegło quorum; doctorum, redactorum...” ) Senat nie przegłosował nawet porządku dziennego, ale po innej linii rozkazy dotarły juĹź gdzie trzeba i pan Roman Gutek, zajmujący się dystrybucją „kina niezaleĹźnego” wycofał się z dystrybucji filmu „Solidarni 2010” . NajwyraĹşniej mobilizacja dla potrzeb kampanii prezydenckiej nie uznaje Ĺźadnych wyjątkĂłw.

A przecieĹź na mediach – chociaĹź to w nich wytwarza się opium dla ludu – świat się nie kończy, toteĹź pełniący obowiązki prezydenta marszałek Bronisław Komorowski właśnie wysunął kandydaturę prof. Marka Belki na prezesa Narodowego Banku Polskiego. Premier Tusk nie moĹźe się go za to nachwalić, podobnie jak prof. Grzegorz Kołodko. JuĹźci – prof. Marek Belka składa się z niezliczonej ilości zalet, a wśrĂłd jego niebagatelnych dokonań było rĂłwnieĹź piastowanie stanowiska premiera rządu, do ktĂłrego nie przyznawało się Ĺźadne ugrupowanie parlamentarne, a ktĂłry aĹź do końca kadencji rządził sobie jak gdyby nigdy nic. Rzuca to snop światła na prawdziwe umocowanie rządĂłw w Polsce, zwłaszcza, Ĺźe prof. Marek Belka został zarejestrowany – oczywiście „bez swojej wiedzy i zgody” w charakterze zaufanego razwiedki aĹź pod dwoma pseudonimami: „Nawal” i „Belch”. Na poprzednim etapie nawet sam Donald Tusk w 2005 roku zwracał w związku z tym uwagę na „niejasną postawę” prof. Belki w wyjaśnianiu swojej przeszłości – ale teraz etap się zmienił, wszystko jest jasne i prof. Marek Belka jest naszą najukochańszą duszeńką.

NajwyraĹşniej razwiedka porzuciła juĹź pozory i pełniącym obowiązki prezydenta panem marszałkiem Komorowskim steruje juĹź ręcznie, co budzi sprzeciw nawet w rozumiejącym wszystko wicepremierze Waldemarze Pawlaku. CzyĹź moĹźna w związku z tym dziwić się opinii przedstawionej niedawno przez panią minister Ewę Kopacz, Ĺźe premier Tusk nigdy nie podnosi głosu, bo wystarczy samo spojrzenie. Rzeczywiście – ostatnio pan premier Tusk spogląda na świat coraz straszniejszym, moĹźna powiedzieć – bazyliszkowym wzrokiem. Powiadają nawet, Ĺźe siłą tego spojrzenia powstrzymał wody potopu, pewnie na tej samej zasadzie, na jakiej wzrok Meduzy zamieniał człowieka w kamień. Ciekawe, od czego mu się to zrobiło, bo wiele wskazuje na to, Ĺźe te objawy wystąpiły u niego od momentu, gdy pod Smoleńskiem premier Włodzimierz Putin schwycił go w swoje objęcia. Ciekawe, Ĺźe przewidział to Janusz Szpotański, pisząc jak to „de Gaulle, sklerotik i starik” po pocałunkach carycy Leonidy „formalno popał w trans, on przestał bredzić o belle France i tolko skuczał u mych stĂłp: Ach Leonide, ty mienia lub, dla ciebie cały Zapad broszę, tylko mnie jeszcze całuj, proszę!” NajwyraĹşniej caryca Władimira całuje jeszcze lepiej niĹź Almanzor.

Stanisław Michalkiewicz

Od Redakcji: Niezwykle interesujące informacje („Barbara P.”), dotyczące katastrofy smoleńskiej, znajdują się pod artykułem Stanisława Michalkiewicza na Wirtualnej Polonii