Dodano: 30.05.24 - 12:46 | Dział: Kworum poetów

O ty, co grzmisz (Agamemnon)

(w obronie naszych pań i żon, takimi jakimi są)

O ty, co grzmisz u boku mego
Drabie chrapiący bez wytchnienia
Święty by nie miał za złe tego
Że modlę się żebyś oniemiał

Do lasu lepiej byś umykał
Gdy nosotrąba grzmi straszliwa
Cierpię i ciągle ze mnie znika
Kołdra co wspólnie nas okrywa

Skrobanie noĹźa po talerzu
Blaszany brzęk krowiego dzwonka
Czy krzyk gdy rodzi na nabrzeĹźu
Druciarza piękna małżonka

Nawet ryk durniów w pestkę spitych
Co walą kartą w stół aż pęknie
Z większą radością w sobie witam
Niźli najcichsze twe chrapnięcie

Słodsze mi świni jest chrząkanie
Nad dech twój gdy zdmuchujesz ciszę
Słodsze mi gęsi jest gęganie
O mĂłj czcigodny towarzyszu

Czyż to ryczenie jest cielęce
Czy młyn popsuty co szaleje
Czy wodospadów rozpęknięcie
O Chryste co się tutaj dzieje

Znów potępieńczy chrap upiorów
Co ten ponury ryk zwiastuje
Głodnego wilka wycie z boru
Czy przypływ który o brzeg kuje

Burza hucząca wokół skały
Ryk byka kiedy w borze stoi
Na rujowisku oszalały
To cisza przy chrapaniu twoim

O teraz jakbyś ciszej nucił
Albo pies szczekał tropiąc zwierza
Czy berbeć się o piłkę kłócił
Czy kaczor się kwakaniem zwierzał

Ale znów grom zwiastuje burzę
I jęczą statki zatapiane
Falochron się pod wodą nurza
I huknął wiatr nad oceanem

Ĺťegnajcie zatem sny. Wiatr duje
Przez łózko. Włosy stają słupem
Marzę w konwulsjach się kotłując
Żeby choć jedno z nas choć raz
już było trupem

(Parafraza: "0 ty co grzmisz", wiersza staro irlandzkiego z przełomu XIV/XV wieku. Autor wiersza nieznany).

Agamemnon