Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 21.08.20 - 16:09     Czytano: [1247]

Dział: Głos Polonii

Uroczystości patriotyczne w Chicago

Z uroczystości 100 lecia bitwy Warszawskiej, Matki Bożej Zielnej,
oraz 100 lecia urodzin Ojca Świętego Jana Pawła II.

Ojczyzna jest Matką, ktĂłra wycierpiała i nadal cierpi, dlatego potrzebuje szczegĂłlnej miłości, mĂłwił Ojciec Św. Jan Paweł II, jest ostoją Wolności, „Tyle wolności ile własności” mawiał trzykrotny premier Polski Wincenty Witos. Trzeba ciągle o wolności mĂłwić, przypominać bohaterĂłw co oddali Ĺźycie za Ojczyznę jak pacierz codzienny.

15 sierpnia w dniu Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny, obchodziliśmy Święto Matki Bożej Zielnej, 100 rocznice Bitwy Warszawskiej zwanej Cudem nad Wisłą, oraz święto Wojska Polskiego.



Teatr „Rzepicha”z kapelą i poeci ze ZLP im. JP II przygotowali biesiadę patriotyczną poświęconą bitwie Warszawskiej, 100 leciu urodzin św. Jana Pawła II oraz tradycyjne doĹźynki staropolskie z myślą przewodnią Matki BoĹźej Zielnej. W programie poświęconym bitwie Warszawskiej zostały wykorzystane materiały historyczne, aby przypomnieć okoliczności przebiegu wydarzeń, jak rĂłwnieĹź wiersze, między innymi Roberta Wołczyńskiego ze Starachowic, oto jego wiersz;

„To jedna z najsłynniejszych bitew świata
Przesądzająca o losie naszej niepodległości
Czasem zwana po prostu Cudem nad Wisłą
W historii nazwana Bitwą Warszawską 1920 roku

Sto lat temu nic nie było ważniejsze od wolności
Zagrożony był byt narodowej suwerenności
Bolszewicy chcieli na bagnetach nieść rewolucję
Czerwona zaraza zbliżała się do bram Europy

Na jej drodze na Zachód stanęła słaba armia polska
W sierpniu 1920 roku duch narodu nie załamał się
Waleczność żołnierza polskiego przeszła do historii
Obroniona została Warszawa i powzięta ofensywa

Wszystko, co okupione ofiarą doceniamy po wieku
Niewypowiedziane słowa stają się jedynie ciszą
Modlitwa za bohaterĂłw jest wyrazem poĹźegnania
To, co jest już historią pozostanie dumą dla pokoleń

Każda przelana krew za wolność jest heroizmem
Honor oraz odwaga to cnoty polskiego żołnierza
Nic nie może równać się bohaterskiej walce o Stolicę
Cześć oraz chwała poległym w Bitwie Warszawskiej”.



Biorąc pod uwagę znaczenie dla kultury i politycznego rozwoju ludzkości, Bitwa Warszawska uznana została za osiemnastą decydującą bitwę w dziejach świata. Walczące w niej cywilizacje były zdecydowanie odmienne, a ich cele i metody ze sobą sprzeczne. Gdyby wojska sowieckie zdobyły Warszawę, to bolszewizm ogarnąłby Europę Środkową, a moĹźe i cały kontynent europejski. 18 marca 1921 r. podpisano Traktat Ryski – traktat pokojowy między Polską, Rosją i Ukrainą. Traktat kończył wojnę polsko-bolszewicką z lat 1919-1920, ustalał przebieg granic, regulował sporne kwestie. Polska uzyskała gubernię grodzieńską, wileńską, część guberni wołyńskiej i mińskiej. Rosja i Ukraina zrzekła się roszczeń do Galicji Wschodniej. W ten sposĂłb wytyczone granice przetrwały do 17 września 1939r. W części poświęconej Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II przypomnieliśmy wypowiedzi z pielgrzymek do Ojczyzny. Wypowiedzi, wiersze, treści historyczne czytali poeci; Maria Purymska, Ewa Belicki, Dariusz Redliński, autorka relacji. Program był przeplatany pieśniami Maryjnymi i zakończony Barką dla JP II. Całość rozpoczęła się odśpiewaniem hymnu państwowego, a zakończona modlitwą i błogosławieństwem przez o. Marka Janowskiego SJ opiekuna poetĂłw i artystĂłw, dorodnego bochna chleba do programu doĹźynkowego, oraz wszystkich zebranych na sali. Program przygotowali członkowie teatru „Rzepich” z kapelą. Przodownica Teresa Grzasko, z Kasią Sulejewską, Marią Lipską i Jolą Kulikowska wniosły wieniec doĹźynkowy z obrazem Matki BoĹźej Częstochowskiej KrĂłlowej Polski ze śpiewem „Ej, otwĂłrzcie, otwĂłrzcie nam szeroko wrota, bo się tu prowadzi ta chłopska robota (…)” inne kobiety niosły wiechy na znak zakończonej pracy w polu, były to Maria Czerwonka, Jadwiga Szparkowska i autorka scenariuszy i realizacji. Pieśń opowiadająca o zakończonym Ĺźniwie, natomiast mężczyĹşni, Kazimierz Szymański, Leonard Szparkowski z przodownikiem Krzysztofem Wąsikiem, odśpiewali staropolskie;
”Niechaj będzie Pochwalony, BĂłg i wszyscy święci,
przychodzimy dzisiaj do Was odprawiać dozynki,



BĂłg pozwolił nam szczęśliwie zwieźć do gumna plony (…). Kiedy wszyscy występujący odśpiewali „Plon niesiemy plon z BoĹźej woli on, kaĹźde serce się raduje, Ĺźe BĂłg nas tak opatruje, plon niesiemy plon, z BoĹźej woli on.” BĂłg i Matka BoĹźa Zielna występują w przesłaniu doĹźynkowych jako nieodzowne treści staropolskiego święta plonĂłw. Po odśpiewaniu wieniec został postawiony na honorowym miejscu, a zespół opowiadał słowem i piosenką o pracy rolnika, o Ĺźniwnym trudzie, dziękując Bogu za urodzaj. Przodownica z przodownikiem wnieśli uroczyście dorodny chleb przyozdobiony warkoczem, na środku z krzyĹźem z pieśnią; „Hej pod gĂłrą dolina, idzie polska nowina, bochen chleba nam niosą lepszym czasom i losom. Wierni ojcĂłw swej ziemi do was dzisiaj idziemy, podawajcie nam ręce coraz mocniej i więcej”(…) Pozostałe kobiety obtańczyły stojących z chlebem w środku, a następnie przekazali go gospodarzowi ZKP Prezesowi Janowi Kopciowi, ktĂłry całując uczynił znak krzyĹźa. Następnie w asyście Marii Lipskiej najdłuĹźej występującej w teatrze „Rzepicha”, podzielili chleb pomiędzy zebrany. Część obrzędowa do chleba zakończyła się pieśnią Zofii Solarzowej „Błogoslawiony chleb ziemi czarnej”. Druga część wieńcowa to radosne piosenki „Rutka”, „Idzie wianek, idzie”(…) uroczyste wprowadzenie i obtańczenie wieńca doĹźynkowego.

Do tradycji naszego programu naleĹźy staropolska pieśń; „JuĹź my pożęli, pożęli, juĹź my pożęli, juĹź przynieśli gospodarzom plon nasz do sieni(…) w pląsach kobiet z wiechami. Wieniec z Matką Bożą w środku przodownica przekazał gospodarzowi z podziękowaniem za pracę. Do obydwu programĂłw, patriotyczno-rocznicowego i do doĹźynkowego przygrywała kapela w składzie; JĂłzef Kramarczyk, Jan Kieta, Zdzisław Kłosowski, Bogusław Korona, Andrzej Krawczyk, dwĂłch zaprzyjaĹşnionych UkraińcĂłw Igor na skrzypcach i Igor Paljanty. Znalazła się rĂłwnieĹź przyśpiewka na czasie;

„(…)Ludzie przestraszeni w maseczkach latają
I z niebios pomocy ciągle wyglądają
Dowodzące „gady”, straszą nakazują
I nowe wirusy wciąż nam obiecują

JuĹź druga „plan – demię, po cichu szykują
Silniejszą, groĹşniejszą „gady” obiecują
Jak tak dalej będzie nogi wyciągniemy
Tęczowi zostaną sami na tej ziemi „



Jak to na doĹźynkach były rĂłwnieĹź domowe wypieki, pyszne sałatki, kanapki, swojska kiełbasa jak nad Wisłą, nawet zawitał bigos i coś ostrzejszego. A później były rĂłwnieĹź tańce jak na doĹźynkach w prawdzie nie długo, bo zakazy, ale jednak, 15 sierpnia byliśmy razem, dzięki Matce BoĹźej Zielnej, „Cudowi nad Wisłą”, 100 rocznicy urodzin Św. Jana Pawła II. Na zakończenie chciałam pięknie podziękować Ułanom z Towarzystwa im. Tadeusza Kościuszki z Panem Andrzejem Stopą, Władysławie Nowosat z mężem, Jadwidze Leonowicz z klubu Białostockiego za ciasto, Basi Fouk za bigos i wszystkim, ktĂłrzy przybyli na to rodzinne spotkanie. Pani Łucji Mirowskiej Kopeć za relacje na Ĺźywo na facebook, wszystkim Ĺźyczliwym poetom i teatrowi „Rzepicha”. SzczegĂłlne podziękowania dla członkiń teatru, ktĂłre przygotowały przepyszny poczęstunek, Panu Rysiowi Siek za dokumentację fotograficzną, ojcu Markowi Janowskiemu SJ za błogosławieństwo. Do zobaczenia na innych spotkaniach.

Alina Szymczyk
Fot. Ryszard Siek

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt