Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.12.18 - 23:18     Czytano: [833]

Dział: Prosto z mostu

Wojna i pokĂłj

W dniach ostatnich (czyĹźby zbliĹźały się zapowiadane „dni ostatnie”?) ukraiński prezydent Piotr Poroszenko ogłosił stan wojenny – najpierw na całej Ukrainie, gdzie miał obowiązywać zakaz zgromadzeń i demonstracji, a takĹźe – ograniczenie poruszania się obywateli – ale NajwyĹźszy Sowiet Ukrainy nabrał wątpliwości, czy wszystkie te obostrzenia są na pewno niezbędne – toteĹź prezydent Poroszenko znacznie złagodził pierwotną wersję swojego dekretu. A przyczyną stanu wojennego był incydent w Cieśninie Kerczeńskiej, między Krymem, a półwyspem Kerczeńskim. Cieśnina ta łączy Morze Czarne z Morze Azowskim, nad ktĂłrym Ukraina ma waĹźny port w Mariupolu. Ĺťeby jednak z Morza Czarnego przepłynąć na Morze Azowskie, trzeba przejść przez Cieśninę Kerczeńską, ktĂłrą Rosja, po zaanektowaniu Krymu w ramach rozbioru Ukrainy, uznała za swoje wody terytorialne. W rezultacie wszystkie statki i okręty przepływające przez tę cieśninę, muszą zawczasu zgłosić Rosji intencję przepłynięcia – i dotychczas rĂłwnieĹź Ukraina to robiła. Tym razem jednak ukraińskie okręty i towarzyszący im holownik nie zapowiedziały się, a w kaĹźdym razie tak twierdzą Rosjanie, ktĂłrzy w związku z tym ukraińskie okręty ostrzelali, a holownik – staranowali. Rannych zostało 6, albo moĹźe tylko 3 marynarzy ukraińskich – bo ich liczba waha się w zaleĹźności od tego, kto ją podaje - ktĂłrzy zresztą wzięci zostali do niewoli, podobnie jak i okręty oraz holownik. W odpowiedzi prezydent Poroszenko, ktĂłry nie mĂłgł przecieĹź nie wiedzieć o rosyjskim wymogu awizowania statkĂłw, natychmiast po incydencie ogłosił dekret o stanie wojennym na Ukrainie. Niewykluczone zatem, Ĺźe właśnie o to mu chodziło. Podobne myśli mogły chodzić po głowach deputowanych do Rady NajwyĹźszej w Kijowie, a niektĂłrzy dziennikarze ukraińscy podają nawet prawdopodobny powĂłd takiej inicjatywy. Chodzi o to, Ĺźe juĹź wiosną na Ukrainie mają odbyć się wybory prezydenckie, a jesienią – parlamentarne. Prezydent Poroszenko chce kandydować, ale jego notowania są znacznie gorsze od notowań pięknej Julii Tymoszenko, w związku z czym to ona ma szanse na zwycięstwo. To znaczy – miałaby, gdyby w tak zwanym międzyczasie prezydent Poroszenko nie podjąłby skutecznej prĂłby poprawienia swojej reputacji. W tej sytuacji „mała zwycięska” albo nawet i nie zwycięska wojna mogłaby mu się przydać i dlatego nie tylko prĂłbował skorzystać z okazji, ale nawet ją sobie stworzył. StaroĹźytni Rzymianie mawiali: is fecit cui prodest, co się wykłada, Ĺźe zrobił ten, kto skorzystał – a prezydent Poroszenko ma na widoku co najmniej trzy korzyści. Po pierwsze – poprawa reputacji przed wyborami prezydenckimi, po drugie – podjęcie prĂłby umiędzynarodowienia konfliktu ukraińsko-rosyjskiego, zainteresowanie ktĂłrym zaczęło wyraĹşnie słabnąć, no i wreszcie – po trzecie - wydębienie pod pretekstem wojny od NATO jakichś pieniędzy, przy pomocy ktĂłrych moĹźna by, chociaĹź na kilka miesięcy przed wyborami, stworzyć wraĹźenie poprawy sytuacji gospodarczej.

Czy mu się to uda – to inna sprawa. Wprawdzie bowiem „wszyscy” Ukrainę popierają, ale raczej werbalnie, bo mało kto jest zainteresowany wojowaniem dla ukraińskich oligarchĂłw, zresztą przewaĹźnie Ĺźydowskiego pochodzenia. NajwyraĹşniej nie byli tym zainteresowani nawet marynarze ukraińskich okrętĂłw, bo nie słychać, Ĺźeby one teĹź otworzyły ogień w swojej obronie. Tymczasem zimny rosyjski czekista Putin, ktĂłrego polscy agitatorzy „dobrej zmiany” mniej więcej co półtora miesiąca skazują na nieuchronny upadek, teĹź mĂłgłby skorzystać z wojowniczych pokrzykiwań prezydenta Poroszenki i ponownie sprĂłbować utworzenia lądowego połączenia Rosji z Krymem, rozpalając na ukraińskim wybrzeĹźu Morza Azowskiego wojnę „zielonych ludzikĂłw”. W takiej sytuacji mogłoby się okazać, Ĺźe prezydent Poroszenko, niczym uczeń czarnoksiężnika, wypuścił z butelki dĹźina, nad ktĂłrym nie potrafi zapanować. Przypomnijmy, Ĺźe przecieĹź sławny Majdan, urządzony w następstwie zachęty – rĂłwnieĹź finansowej – USA, zakończył się faktycznym rozbiorem Ukrainy, ktĂłry milcząco został przyjęty do wiadomości przez społeczność międzynarodową. Tylko pan minister Szczerski i pan prezydent Andrzej Duda wymachują – ale oczywiście nie szabelką, bo nasz nieszczęśliwy kraj Ĺźadnej szabelki, nawet do wymachiwania, przecieĹź nie ma, tylko gołymi rękami – jak przystało na przykładnych ormowcĂłw Europy. Ale mĂłwi się: trudno. Jak ktoś się podjął roli amerykańskiego dywersanta na Europę Wschodnią, to musi walczyć, czym tam ma, za wolność przede wszystkim „waszą”. Prezydent Trump wprawdzie „rozwaĹźał” odmowę spotkania się z prezydentem Putinem, ale w końcu ma się z nim spotkać w Buenos Aires. Gdzie kują konie, rĂłwnieĹź Ĺźaby podstawiają nogi, toteĹź z pomysłem odbycia spotkania z Putinem wystąpił Kukuniek, czyli były prezydent naszego i tak juĹź przecieĹź wystarczająco nieszczęśliwego kraju Lech Wałęsa. Ma bowiem pomysł, jak „mądrze” rozwiązać sprawę Ukrainy. Jeśli tedy nawet dojdzie na Ukrainie do jakiejś tragedii, to dzięki Kukuńkowi zyska ona rĂłwnieĹź akcenty komiczne.

A tych nie brakuje nawet bez Kukuńka, bo oto naznaczona na ambasadora USA w naszym, chyba juĹź nazbyt nieszczęśliwym kraju, pani ĹťorĹźeta Mosbacher, napisała do premiera Morawieckiego list, w ktĂłrym surowo zabrania mu podejmowania przez rząd jakichkolwiek krokĂłw przeciwko TVN. Chodzi o to, Ĺźe w kwietniu ubiegłego roku ekipa TVN nakręciła relację z obchodĂłw urodzin Adolfa Hitlera w lasach koło Wodzisławia Śląskiego. Nie bardzo wiadomo, w jaki sposĂłb pan red. Bertold Kittel, co to juĹź niejednego komina wygartywał oraz jego komanda, na tę ukrytą w lasach uroczystość trafili. Pewne światło na tę zagadkę rzuca zeznanie jednego z uczestnikĂłw imprezy, ktĂłry dostać miał od tajemniczych nieznajomych 20 tys. złotych na zorganizowanie uroczystości, przy czym tajemniczy nieznajomi nalegali, by wzięła w niej udział dama, ktĂłra później okazała się dziennikarką TVN. Podejrzewam, Ĺźe ta stacja została utworzona przez agentĂłw Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych przy udziale pieniędzy ukradzionych z FOZZ, toteĹź o tajemniczych nieznajomych tam nietrudno. Nie o to jednak chodzi, tylko o to, Ĺźe relację tę wyemitowano na początku bieżącego roku, a więc niemal z rocznym opóźnieniem – akurat w momencie gdy w USA trwały prace nad ustawą 447, przeciwko ktĂłrej część Polonii Amerykańskiej podjęła rozpaczliwą prĂłbę zablokowania. Nietrudno zauwaĹźyć tu intencję zneutralizowania wysiłkĂłw Polonii tym bardziej, Ĺźe w tym czasie właścicielem TVN był juĹź pan Dawid Zaslaw, z pierwszorzędnymi Ĺźydowskimi korzeniami. Okazuje się tedy, Ĺźe wciągnięcie przez AmerykanĂłw na listę „naszych sukinsynĂłw” starych kiejkutĂłw z komunistycznymi korzeniami, niezwykle ułatwia sytuację nie tylko panu Dawidowi, ale i Ĺťydom drobniejszego płazu. To by teĹź wyjaśniało determinację pani ĹťorĹźety w obronie tej stacji i jej funkcjonariuszy. W obliczu takiej determinacji nasi Umiłowani PrzywĂłdcy, jak jeden mąż, podkulili pod siebie ogony, więc prawdopodobnie niezaleĹźna prokuratura niczego nie wykryje, a gdyby nawet jakimś cudem coś tam wykryła, to sprawę umorzy niezawisły sąd, ktĂłry juĹź tam będzie wiedział, z jakiego klucza wypada mu ćwierkać. Oznacza to, Ĺźe pod takim ochronnym parasolem TVN będzie odtąd korzystała z przywileju całkowitej bezkarności. Dlaczego akurat pani ĹťorĹźeta tak się zmobilizowała w sprawie „obrony wolności mediĂłw”? Tego ma się rozumieć nie wiem, bo ona mi się nie zwierza, nad czym zresztą wcale nie ubolewam, ale postać pana Dawida Zaslawa, ktĂłry na pewno nie pochwala Ĺźadnych śledztw w bantustanach, gdzie prowadzi swoje interesy, zwłaszcza w mediach, wydaje mi się tu kluczowa. Jest on prawdopodobnie zamoĹźniejszy od pani ĹťorĹźety, więc w hierarchii moĹźe stać znacznie wyĹźej od niej, bo nawet Departament Stanu ostentacyjnie stanął po jej stronie, podobnie jak i wcześniej – przy okazji nowelizacji ustawy o IPN. Trzeba powiedzieć, Ĺźe sowieccy ambasadorowie, ktĂłrzy kiedyś odgrywali u nas rolę podobną do roli pani ĹťorĹźety, jednak starali się unikać takiej ostentacji – no ale niektĂłrzy z nich mogli pochwalić się staranną kindersztubą, podczas gdy w przypadku pani ĹťorĹźety wypada bardziej cenić urodę, ktĂłra najwyraĹşniej wyprzedza i to znacznie, pozostałe jej zalety.



Stanisław Michalkiewicz
2 grudnia 2018 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt