Czwartek 18 Kwietnia 2024r. - 109 dz. roku,  Imieniny: Apoloniusza, Bogusławy

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.03.18 - 21:52     Czytano: [1462]

Dział: Kresy w życiu Polski i narodu polskiego

Wnuki banderowców kolonizują Polskę

Z dziennika „Rzeczpospolita” z 24 stycznia 2018 roku dowiadujemy się, Ĺźe polskie instytucje konsularne na Ukrainie wydały w 2017 roku ponad 1,15 miliona wiz dla UkraińcĂłw. Odsetek odmĂłw wyniĂłsł 3,8 proc. ogĂłlnej liczby wnioskĂłw wizowych. Polskie ministerstwo spraw zagranicznych odpowiedziało w ten sposĂłb na zapytanie korespondenta Ukrinform - informuje ukraiński portal.
Najwięcej wiz w 2017 roku wydał konsulat RP we Lwowie - ponad 443 tys. (czyli 37,9 proc. ogółu), a następnie konsulat w Łucku na Wołyniu (257 tys. - 21,9 proc.). Jeśli chodzi o ziemie właściwej Ukrainy, to konsulat RP w Winnicy wydał 150 tys. wiz (12,8 proc. ogółu), w Charkowie 147 tys. (12,6 proc.), w Kijowie ponad 115 tys. (9,9 proc.), a w Odessie ponad 55 tys. wiz (4,7 proc.).

Widać z tego, Ĺźe ponad połowa UkraińcĂłw – 59,8 proc. przyjechała do Polski z terenĂłw należących przed wojną do Polski, na ktĂłrych podczas II wojny światowej, w latach 1943-44 ich dziadowie - rezuni banderowcy wymordowali brutalnie ponad 120 000 PolakĂłw (było to ludobĂłjstwo!), a 300 000 zmusili do ucieczki do centralnej Polski. Teraz ich przymierający z głodu w „samostijnej” ale prawdziwie dziadowskiej pod kaĹźdym względem Ukrainie wnuki przyjeĹźdĹźają do Polski za chlebem i jednocześnie kolonizują nasz kraj. Przewiduje się, Ĺźe w 2050 roku nie-Polacy, głównie właśnie Ukraińcy, stanowić będą od 15 do 20% ogółu ludności Polski. Ludzie o innej kulturze i religii (zaśmiecą krajobraz Polski cebulastymi cerkwiami, upodabniając ją do Wschodniej – prawosławnej Europy), o innej wschodniej mentalności i tradycji. Napisy w cyrylicy zdominują polskie ulice i budynki.

Tylko idiota moĹźe wierzyć w to, Ĺźe tak wielka masa obcokrajowcĂłw mieszkająca w Polsce zasymiluje się. A Ĺźe historia lubi się powtarzać, to na własne Ĺźyczenie - na polskich ziemiach etnicznych powstanie państwo polsko-ukraińskie. Czy jego ukraińska społeczność, a przede wszystkim Ukraińcy z Małopolski Wschodniej i Wołynia będą propolscy lub co najmniej lojalni wobec Polski i PolakĂłw? Bardzo w to wątpię. Wszak Małopolska Wschodnia i Wołyń to matecznik skrajnego nacjonalizmu ukraińskiego – zwolennicy Bandery, ktĂłremu stawiają pomniki, a jego imieniem nazywają ulice. To wreszcie bardzo często polakoĹźercy. Będziemy mieli z nimi taki sam kłopot, jaki mieliśmy przed wojną, kiedy to wchodzili w sojusze z wrogami Polski i uprawiali terroryzm. Po prostu trudno w to uwierzyć, Ĺźe wśrĂłd UkraińcĂłw z Małopolski Wschodniej i Wołynia nie ma wrogĂłw Polski, PolakĂłw i wszystkiego co polskie. Przysłowia są mądrością narodĂłw, a jedno z nich mĂłwi, Ĺźe „Niedaleko pada jabłko od jabłoni”, a drugie „jaki ojciec taki syn”.

Przestrogą dla Polski powinna być postawa bandytów ukraińskich, którzy po wojnie mordowali Polaków i palili wsie polskie w Ziemi Przemyskiej i na Chełmszczyźnie, którzy w 1947 roku zostali zamiast na Ukrainę wysiedleni na polskie Zimie Zachodnie. Od ich synów i wnuków bucha także nienawiść do Polski i Polaków. Jest ich jednak mało. Ale jak ich liczbę znacznie powiększą przybysze ukraińscy orientacji banderowskiej z Małopolski Wschodniej i Wołynia, to w Polsce naprawdę stanie się gorąco. Ostatecznie nie kto inny jak były ukraiński minister obrony, gen. Ołeksandr Kuźmuk twierdzi, że wprowadzenie w Polsce ustawy penalizującej banderyzm może wywołać powstanie ukraińskich imigrantów zarobkowych (Kresy.pl 6.2.2018). Ponownie będzie się lała polska krew. Powrócą czasy powstań kozackich i powtórzy się Wołyń, ale teraz na ziemiach polskich.

Po co to Polsce?!

A teraz pytanie do rządu PiS: jaka jest róşnica między terrorystami i ludobĂłjcami muzułmańskimi, ktĂłrych w Polsce słusznie nie chcecie, a terrorystami i ludobĂłjcami ukraińskimi – banderowskimi, ktĂłrych na pewno wiele wpuściliście ostatnio do Polski?

Największymi wrogami Polski i Polaków bardzo często byli i są tzw. polscy politycy.

Niech polscy Ukraińcy repatriują się na Ukrainę

Ukraińcy mieszkający od zawsze w Polsce (51 001 osĂłb według spisu ludności z 2011 r.) są coraz bardziej roszczeniowi wobec państwa polskiego i PolakĂłw i coraz częściej narzekają na warunki Ĺźycia w naszym kraju. Tymczasem prawda jest taka, Ĺźe w Polsce działa 12 ukraińskich organizacji, są państwowe szkoły i klasy ukraińskie, wychodzi kilka czasopism w języku ukraińskim, w tym tygodnik „Nasze Słowo”, 4 polskie radiostacje lokalne nadają ukraińskie programy oraz Radio Orthodoxia, a takĹźe trzy polskie stacje telewizyjne, organizowanych jest 10 corocznych duĹźych imprez kulturalnych. Państwo polskie wspiera to wszystko kwotą ok. 2 mln zł. Nawet zajadle antypolskie „Nasze Słowo” jest finansowane przez polskich podatnikĂłw, czego nie robi (nie wspiera finansowo prasę etniczną) Australia, ktĂłra chwali się na cały świat swoją polityką wielokulturowości. Działa swobodnie i rozbudowana ukraińska Cerkiew unicka (dwie katedry jakie mają dostali od PolakĂłw – to dawne kościoły polskie!) i są ukraińskie cerkwie prawosławne. Tymczasem 4-5 razy liczniejsi Polacy na Ukrainie nie tylko, Ĺźe nic nie dostają od rządu ukraińskiego, ale są cały czas złośliwie dyskryminowani i często prześladowani!

Większość UkraińcĂłw w Polsce to takĹźe czciciele Stepana Bandery, odpowiedzialnego moralnie za wymordowanie grubo ponad 100 000 PolakĂłw na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej podczas II wojny światowej. Niedawno grupa UkraińcĂłw w Przemyślu maszerowała z banderowską flagą czarno-czerwoną. Stawiają na POLSKIEJ ZIEMI nielegalne, czyli sprzecznie z polskim prawem pomniki ku chwale bandyckiej Ukraińskiej Powstańczej Armii, jak np. ten w Hruszowicach koło Przemyśla. I uwaĹźają, Ĺźe mają do tego boskie prawo i Polakom wara od tych pomnikĂłw. Rozbestwili ich niektĂłrzy politycy „Solidarności” i prawie zawsze działająca na szkodę Polski i PolakĂłw Platforma Obywatelska, ktĂłra ze swej listy wprowadziła do Sejmu (2007-15) Mirona Sycza, syna Ołeksandra Sycza, członka Organizacji Ukraińskich NacjonalistĂłw od 1938 roku oraz strzelca w kureniu „Mesnyky” Ukraińskiej Powstańczej Armii, ktĂłry palił wsie i mordował PolakĂłw w ziemi lubaczowskiej (Wikipedia), skazanego w 1947 roku przez polski sąd na karę śmierci, na nasze dalsze nieszczęście złagodzoną w tym samym roku na karę 15 lat pozbawienia wolności.

Spory historyczne polsko-ukraińskie – głównie o Stepana Banderę i rzezi PolakĂłw (Wołyń), rykoszetem uderzają w społeczność ukraińską w naszym kraju. Z obszernego raportu przygotowanego przez Związek UkraińcĂłw w Polsce wynika, Ĺźe coraz częściej dochodzi do naruszeń prawa, związanego z tzw. mową nienawiści, Ĺźe ukraińskie miejsca pamięci nie są odpowiednio chronione, Ĺźe Polska wprowadza "penalizację banderyzmu", Ĺźe ogĂłlnie Ĺşle im się wiedzie w Polsce („Między Banderą w Wołyniem” Rzeczpospolita 6.2.2018).

To sami Ukraińcy – nacjonaliści ukraińscy prowokują PolakĂłw na POLSKIEJ ziemi.

A oto mĂłj komentarz pod powyĹźszym artykułem w „Rzeczypospolitej”: „Co Ukraińcy robią w Polsce? Mają przecieĹź swoją wolną Ukrainę. I jeśli Polska im się nie podoba, a Polacy ich nie lubią (a za co mają ich lubić?!), to niech repatriują się do swej ojczyzny. KrzyĹź im na drogę.
Marian Kałuski, Australia”

Z powyĹźszym artykułem powiązany jest kolejny tekst zamieszczony w „Rzeczypospolitej” (6.2.2018) – artykuł Jerzego Haszczyńskiego pt. „Przeoczony ukraiński front”. „Rzeczpospolita” jest skrajnie proukraińska i ślepym zwolennikiem i propagatorem koncepcji polskiej polityki wschodniej Jerzego Giedroycia. Haszczyński pisze: „Prezydent Andrzej Duda długo uzasadniał, dlaczego podpisał nowelizację ustawy o IPN. Wykazując się wraĹźliwością wobec wydarzeń z przeszłości i troską o przyszłość, tłumaczył ją Polakom, Izraelczykom i Amerykanom. Ale ani razu nie wspomniał o Ukraińcach. Nie wyraził obawy, Ĺźe z powodu tej nowelizacji stosunki między Kijowem a Warszawą jeszcze się pogorszą. A narastający konflikt dyplomatyczny z Ukrainą to zagroĹźenie dla bezpieczeństwa Polski i regionu w czasach rosyjskiego neoimperializmu. Prezydent Duda w ogĂłle nie odniĂłsł się do tego, Ĺźe w znowelizowanej ustawie pojawiły się "zbrodnie nacjonalistĂłw ukraińskich i członkĂłw ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą", ktĂłrymi IPN ma się zajmować na rĂłwni ze zbrodniami nazistowskimi i komunistycznymi”. Haszczyński uznał tak nowelizację ustawy o IPN jak i zignorowanie przez prezydenta Andrzeja Dudę zapisĂłw o zbrodniach nacjonalistĂłw ukraińskich za duĹźy błąd.

Podaję poniżej dwa najbardziej wymowne komentarze, które ukazały się pod artykułem Haszczyńskiego:

„Banderowska Ukraina będzie dla Polski gorsza od Rosji!
Jak to trudno zrozumieć niektórym Polakom. Tak jak trudno jest im zrozumieć, że koncepcja wschodnia Giedroycia jest antypolska, a co najważniejsze przestarzała - oderwana od obecnej rzeczywistości geopolitycznej. Czy Rosja musi być na zawsze naszym wrogiem? Na pewno nie musi! My sami robimy z niej swojego wroga przez popieranie antypolskiej Ukrainy w kontekście rosyjskim. Co robimy dla Stanów Zjednoczonych, które ignorują skrajny nacjonalizm i faszyzm ukraiński. USA i Izrael chcą przypisać Polsce współudział w żydowskim holokauście, a milczą o tym, że Ukraińcy popełnili dużo, dużo więcej zbrodni na Żydach niż Polacy podczas wojny. Poczytajcie sobie "Encyclopaedia Judaica" (Jerusalem 1971). Czy tak powinni postępować rzekomi nasi sojusznicy?!
Marian Kałuski, Australia”

„Ukraincy żądają szacunku od Polski, a jaki szacunek oni okazują dla naszego kraju, ktĂłry bądĹş co bądĹş nie odmawia i przyjmuje setki tysięcy szukających pracy wysyłających miliardy (złotych) do domu. To nie jest wsparcie? W Polsce, szczegĂłlnie w okręgu przemyskim państwo polskie płaci parafiom unickim i prawosławnym, kościoły katolickie były przekazane unitom i.t.d. A jaka sytuacja jest we Lwowie? nie mĂłwiąc juĹź o tragicznej sytuacji na prowincji. A jak traktowana jest mniejszość polska na Ukrainie? Zamiast budować przyszłość na wspĂłlnej historii, wygląda na to, Ĺźe władze, szczegĂłlnie we Lwowie chcą usunąć wszelkie ślady polskości. Tu nie mĂłwię o zwykłych ludziach, ktĂłrzy po ludzku zachowują się w stosunku do PolakĂłw, szczegĂłlnie odwiedzających. MĂłwię o politykach wykorzystujących nacjonalistyczne negacje przeszłości. Ciekawe, Ĺźe Izrael tak krytykuje Polskę a nie podnosi rĂłwnocześnie Ĺźadnego rejwachu z powodu otwartych wiecĂłw i zjazdĂłw z uczestnikami ubranymi w mundury SS Galizien.
Stanisław Zolczynski, Copenhagen, Denmark”.

Upupianie PolakĂłw: Bandera i Ukraina to przyjaciele Polski

Stany Zjednoczone Ameryki są rzekomo sojusznikiem Polski. W ich geopolitycznej strategii jest osłabianie Rosji, ktĂłra pod wodzą Putina jest niebezpieczna dla świata, a więc takĹźe dla Polski i StanĂłw Zjednoczonych. W walce z Rosją Biały Dom wykorzystuje Ukrainę. I tym samy zmusza Polskę do prowadzenia proukraińskiej polityki, nawet sprzecznej z interesami Polski i narodu polskiego. Ten jeden miliard dolarĂłw, ktĂłre rząd PiS sprezentował Ukrainie zaraz po dojściu do władzy, to bez wątpienia była dyrektywa jaką Warszawa otrzymała z Waszyngtonu. Jest jednak w sprawie stosunkĂłw polsko-ukraińskich jeden wielki problem dla wszystkich rządĂłw warszawskich po 1989 roku. Ukraińcy wymordowali w wyjątkowo brutalny sposĂłb 100-150 tysięcy PolakĂłw na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej podczas II wojny światowej. Rządy polskie, za radą Giedroycia, robiły wszystko, aby sprawę zamieść pod dywan, aby ona nie istniała w świadomości PolakĂłw. Polacy na to nie poszli i bez przerwy pokazują rządzącym gest Kozakiewicza. To jedna z największych tragedii w dziejach narodu polskiego i Polacy nie chcą o niej zapomnieć. Chcą pamiętać o tym tragicznym wydarzeniu i upamiętniać je. To sprawiło, Ĺźe pod naciskiem patriotycznych posłów (głównie Kukiz15) Sejm RP właśnie co uchwalił nowelizację ustawy o IPN, w ktĂłrej pojawiły się "zbrodnie nacjonalistĂłw ukraińskich i członkĂłw ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą", ktĂłrymi IPN ma się zajmować na rĂłwni ze zbrodniami nazistowskimi i komunistycznymi”.

Giedroyciowcy i Amerykanie podnieśli lament. Posunęli się aĹź tak daleko, Ĺźe ze Stepana Bandery postanowili zrobić anioła, człowieka, ktĂłry nie był odpowiedzialny za rzezie PolakĂłw. Tego haniebnego zadania podjął się Jan Olszewski – mason i premier Polski w latach 1991-92 roku. A więc z okresu, w ktĂłrym Solidarnościowi („Solidarność” nie była tak polska, jak się to wielu Polakom wydaje: pełno w niej było głupcĂłw, karierowiczĂłw i pachołkĂłw obcych państw!) Giedroyciowcy mieli największe wpływy w polskiej polityce.

Jan Olszewski w wywiadzie dla „Super Ekspressu” powiedział m.in.: „Dopytywany o ludobĂłjstwo na Wołyniu oraz postać Stepana Bandery, były premier wskazuje, Ĺźe istnieje właściwie tylko jedna zbrodnia Bandery przeciwko państwu polskiemu i jest to zamach na polskiego ministra spraw wewnętrznych pułkownika Bronisława Pierackiego. – I rzecz znamienna – w procesie winnych, między innymi Banderę, skazano na kary śmierci. Ale Ĺźadnego wyroku nie wykonano. Stało się tak, pomimo Ĺźe minister Pieracki był jednym z najbliĹźszych współpracownikĂłw JĂłzefa Piłsudskiego. A decyzja o niewykonywaniu wyroku śmierci musiała zapaść za wiedzą, a najpewniej na podstawie decyzji samego Marszałka. I stało się bardzo dobrze. Bo Bandera odegrał potem niezwykle waĹźną rolę w historii walki UkraińcĂłw o niepodległość – przekonuje.
Na uwagę dziennikarza, Ĺźe postać Bandery jest dla PolakĂłw nie do zaakceptowania ze względu na Wołyń, Jan Olszewski podkreśla: "Niewątpliwie jest dla PolakĂłw postacią mało sympatyczną, jego wypowiedzi na temat Polski były bardzo nieprzychylne. Ale chciałbym bardzo mocno podkreślić i dać pod rozwagę – ten człowiek nie miał ze zbrodnią wołyńską nic wspĂłlnego". Były premier wyraĹźa pogląd, Ĺźe gdyby Bandera uwięziony przez NiemcĂłw mĂłgł podejmować decyzję, do zbrodni wołyńskiej by nie doszło. – Po prostu był politykiem myślącym, miał wielki zmysł polityczny i zdawał sobie sprawę z tego, Ĺźe po Stalingradzie i klęsce NiemcĂłw wynik wojny jest juĹź w zasadzie przesądzony, a akt ludobĂłjstwa wobec ludności polskiej mĂłgł słuĹźyć tylko jednej stronie – stronie sowieckiej. A na pewno bardzo szkodził sprawie zarĂłwno polskiej, jak i ukraińskiej. I tylko ta trzecia strona moĹźe się z tego cieszyć. Bandera by to zrozumiał – tłumaczy” (za „DoRzeczy” 26.2.2018).

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski skomentował słowa byłego premiera Jana Olszewskiego na temat Stepana Bandery: „I mĂłwi to polityk, ktĂłry jako premier, poseł i doradca śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego nie uczynił nigdy nic dla upamiętnienia ofiar UPA, zbudowanej na strukturach banderowskiej frakcji OUN. To tak jakby twierdzić, Ĺźe Hitler nie miał nic wspĂłlnego z Holokaustem ĹťydĂłw i nie wiedział o komorach gazowych w KL Auschwitz”. Twierdzenia byłego premiera ks. Isakowicz-Zaleski, ktĂłrego rodzinę wymordowali Ukraińcy, określa jako sprzeczne z faktami i badaniami historycznymi. W ocenie duchownego, jest to świadoma polityka części obozu prawicowego, ktĂłra dla dobrych relacji z Ukrainą depcze pamięć i prawdę o ukraińskim ludobĂłjstwie dokonanym na Polakach. „I to chwili, gdy rodziny ofiar opłakują swoich krewnych pomordowanych w Hucie Pieniackiej i Korościatynie” – podkreślił, dodając: „Wszystko to pokazuje jak nowelizacja ustawy o IPN była potrzebna” („DoRzeczy 26.2.2018).

Z kolei w obronie zagroĹźonej „przyjaĹşni” polsko-ukraińskiej stanęła dziennikarka amerykańska Ĺźydowskiego pochodzenia Anne Appelbaum, prywatnie Ĺźona Radosława Sikorskiego, w „Faktach po Faktach” na antenie TVN24. W tej bardzo często antypolskiej stacji telewizyjnej powiedziała m.in.: „Sześć miesięcy temu nikt na Zachodzie nie myślał, Ĺźe Polacy są współodpowiedzialni za Holokaust, nikt nie myślał, Ĺźe Polacy zbudowali obozy koncentracyjne. Jest eksplozja tematu, ktĂłry nie istniał” – powiedziała Applebaum.
Dziennikarka odniosła się takĹźe do relacji Polski i Ukrainy, mĂłwiąc: „To są dwa kraje, ktĂłre były albo pod wpływem nazistowskim, albo sowieckim. Oba wiedzą, co to znaczy terror i głód i horror wojny. Razem są w stanie zbudować coś naprawdę waĹźnego, czyli sojusz przeciwko putinizacji Europy, sojusz proeuropejski. Dlaczego nie robimy tego?” – zapytała Applebaum (TVN24, DoRzeczy 26.2.2018).

A oto komentarz, ktĂłry znalazł się pod tym tekstem: „Sześć miesięcy temu nikt na Zachodzie nie myślał, Ĺźe Polacy są współodpowiedzialni za Holokaust, nikt nie myślał, Ĺźe Polacy zbudowali obozy koncentracyjne”. Łşe tak samo, jak ta jej amerykańska gazeta. Historyk izraelski Moshe Zimmermann przeprowadzał badania, w ktĂłrych juĹź 10 lat temu 30% mieszkańcĂłw Izraela uwaĹźało, Ĺźe Polacy ponoszą taką samą winę jak Niemcy za Shoah. Taką samą (sic!). Moshe Zimmermann uwaĹźa, Ĺźe Polacy znaleĹşli się w trudnej sytuacji. Z biegiem czasu Polakom coraz bardziej przypisuje się winę za zdarzenia drugiej wojny światowej. JeĹźeli są takie nastroje, to trzeba zrozumieć, Ĺźe Polacy muszą reagować. Nie mają innego wyjścia”. - UwaĹźa izraelski historyk.

Niby „bracia”, a w waĹźnych kwestiach zachowują się jak wrogowie. Coraz trudniej jest myśleć o Ukrainie z sympatią


Pod tym tytułem w internetowej „wPolityce” (21.2.2018) ukazał się poniĹźszy jakĹźe wymowny artykuł Marcina Wikło, dziennikarz prasowego, radiowego i telewizyjnego, publikującego m.in. w portalu wPolityce.pl i tygodniku "Sieci", prowadzącego poranne rozmowy w telewizji "wPolsce.pl" oraz Kwadrans Polityczny w TVP1.

„Polska jest w trudnym momencie, konflikt na linii Warszawa - Tel Awiw pęcznieje i wiele wskazuje na to, Ĺźe wyjdziemy z niego (ciekawe kiedy?) powaĹźnie poranieni. Zrozumiałe jest, Ĺźe praktycznie wszystkie wysiłki władz są skierowane na ten „front”. Państwo jednak musi działać, innych spraw nie moĹźna tak po prostu odłoĹźyć. Tym bardziej, Ĺźe przy okazji naszej defensywnej postawy, co moĹźna uznać za słabość, swoją grę grają Ukraińcy. Przyjmując, Ĺźe między państwami nie ma sympatii, tylko interesy, to wszystko jest okej. Niemniej jednak, czegoś innego spodziewałbym się po naszych „braciach” zza wschodniej granicy. SzczegĂłlnie teraz.
Węgierski parlament przyjmuje rezolucję popierającą Polskę w starciu z Brukselą. Nawet jeśli to tylko dbałość Budapesztu o swój biznes, bo być może niebawem urzędnicy europejscy będą chcieli stosować art. 7 wobec ich kraju, to gest jest miły. Szczególnie w takim momencie.
Co tymczasem robią Ukraińcy? Podłączają się niejako do chóru krytykującego nowelizację ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej i próbują ugrać coś dla siebie. Pal licho, gdy swoje głupoty znów wygaduje Wołodymir Wiatrowycz, szef ukraińskiego IPN, to tego już przywykliśmy, ale jakieś niezrozumiałe warunki zaczyna nam stawiać ambasador Andriy Deshchytsia, a to już należy odbierać jako stanowisko rządu w Kijowie.
Przypomnijmy, że chodzi o zniesienie zakazu pracy naukowej i ekshumacyjnej dla polskich historyków na terenie Ukrainy. Zakaz obowiązuje po tym, jak 26 kwietnia 2017 roku rozebrano łuk tryumfalny na cześć Ukraińskiej Armii Powstańczej w Hruszowicach na Podkarpaciu. Mimo, że pomnik (nie grób - to ważne!) został postawiony wiele lat temu nielegalnie i sławił ugrupowanie, które miało znaczy udział w wołyńskim ludobójstwie, to strona ukraińska się wściekła i wydała kategoryczny zakaz dla Polaków.
Rozmowy na różnych szczeblach nie przyniosły skutku, w grudniu ubiegłego roku doszło w końcu do spotkania prezydentów w Charkowie.
„ZwrĂłciłem się dzisiaj do pana prezydenta z bardzo jasno sformułowanym apelem: abyśmy mogli przełamać impas, ktĂłry pojawił się w tym zakresie w relacjach polsko-ukraińskich, musi być przywrĂłcona zgoda na badania, musi być przywrĂłcona zgoda na ekshumacje. Właśnie w kontekście historii musimy dbać o to, by zawsze dążono do prawdy i aby pomiędzy naszymi krajami, a przede wszystkim pomiędzy naszymi narodami nieprawda i pomĂłwienie nie kładło się cieniem”
— mĂłwił Andrzej Duda. Ustalono, Ĺźe temat będzie kontynuowany we wspĂłlnej komisji na szczeblu wicepremierĂłw.
„Jednym z głównych zadań, jakie postawimy przed komisją będzie wznowienie ekshumacji”
— powiedział Petro Poroszenko. Nie określił jednak kiedy to się stanie, ale z jego wypowiedzi wynikało jasno, Ĺźe to tylko kwestia technicznych ustaleń.
Słyszałem to na własne uszy. Wydawałoby się, że jeśli mówi coś deklaruje prezydent kraju, to wszelkie instytucje mają obowiązek tę deklarację wypełnić. I co? I nic. W międzyczasie wypłynęła sprawa polsko - izraelska i Ukraina zaczęła się wycofywać raczkiem z tego, co powiedziano na spotkaniu głów państw. To oczywiście niepoważne i skłania do zadania pytania, z jaką powagą należy traktować to, co mówi prezydent Petro Poroszenko.
A w szerszym kontekście, pokazuje to dwulicowość Kijowa w relacjach z Warszawą. Niby „sojusznicy”, niby „bracia”, a w waĹźnych kwestiach zachowują się jak wrogowie. To niezrozumiałe, szczegĂłlnie wobec Polski, ktĂłra jest chyba największym orędownikiem interesĂłw Ukrainy na świecie. Nie mamy Ĺźadnych oporĂłw, by przyjmować u siebie przybyszĂłw zza wschodniej granicy i dawać im pracę, choć nasycenie rynku „braćmi” jest naprawdę ogromne i moĹźe budzić wręcz niepewność polskich pracownikĂłw. Sprawą jeszcze waĹźniejszą jest strategiczny opĂłr Polski wobec planĂłw zbudowania gazociągu Nord Stream 2, ktĂłry omijałby Ukrainą. Dla nas to kwestia dywersyfikacji, ale dla nich to „być, albo nie być”. Dosłownie. Bo przepływający z Rosji przez Ukrainę na ZachĂłd gaz i moĹźliwość zablokowania przez KijĂłw tego przepływu, to być moĹźe ostatnia rzecz, ktĂłra powstrzymuje Władimira Putina przed otwartą wojną”.

A oto niektóre komentarze pod tym artykułem. Niech rządzący Polską zaczną się wsłuchiwać w głos Polaków:
banderowcow trzeba wieszac
Tylko zdrajcy Polski nazywaja ukraincow bracmi. Tam banderyzm to kult a kraj utonal w szambie faszyzmu ukrains. opartego na ludobojstwach na 200 000 polskich kobiet i dzieci. To wrogowie nigdy bracia
NiePOprawny
To Polska jest potrzebna Ukrainie a nie odwrotnie Paradoksalnie Ukraińcy psują nam rynek pracy bo bez nich prawdopodobnie wzrosły by tak długo oczekiwane płace ale skoro Ukraina NIC NIE ROZUMIE...
BB
Wiekszosc Polakow od dawna wiedziała o tym i wie jakim wrogiem jest dla nas Ukraina nie wiedzieli o tym i dalej udają ze nie wiedzą polscy politycy wszystkich opcji z wyjatkiem K-15. Zdziwieni????
ZERO DLA UKRAINY
Stop finansowaniu ukraińców - zero bezpłatnych studiów dla obywateli ukraińskich, zero przyjęć do pracy w Polsce - niech jadą do rosji, ZERO EMERYTUR dla obywateli ukraińskich
Mikołaj Kwibuzda
To znaczy, że jesteśmy za tani dla Ukraińców. A wrabianie PL w odpowiedzialność za Holokaust to dla nich szansa, by nikt nie pytał o ich odpowiedzialność. A byłoby tego sporo.
gość
Nie bardzo rozumiem oporu wobec NS2.I tak olbrzymia część ruskiego gazu dostarczana jest z Niemiec,a po wybudowaniu BP będzie tylko lepiej.A Ukraińcy niech się grzeją sławą Bandery i UPA ! Olać ich..
Kasia@Kasia
Nie wierzę już w PiS ,który szuka przyjaciół na siłę,ba szuka braci wśród największych naszych xxxwrogów czyli żydów i ukrainców!!!! Polityka PiS prowadzi nas do upodlenia , na x-dno... o co wam chodzi rządzący???? xnarodowcy zintegrujcie się pod wodzą kogoś przyzwoitego! W was tylko nadzieja dla Ojczyzny !!!
iMisio
100%. Kijów raczej ma w d.pie NS2. Oni, jeśli Putin ich zgarnie szybko przerzucą się na Rosję. Im będzie jak było. I może dla nas lepiej.

Nareszcie otworzyły się oczy na prawdę polskim kochankom Ukrainy

Dziennik „Rzeczpospolita” jest bardzo proukraiński i gorącym zwolennikiem koncepcji „polskiej” polityki wschodniej Jerzego Giedroycia. W dzienniku zawszy było i jest wiele proukraińskich tekstĂłw i o konieczności sojuszu polsko-ukraińskiego. I raptownie, zupełnie niespodziewanie, dziennik przynosi szokującą wiadomość dla polskich kochankĂłw Ukrainy i UkraińcĂłw: Ĺźe przyjaĹşni polsko-ukraińskiej wcale nie ma – i to z winy UkraińcĂłw.

Otóş 23 lutego 2018 roku w zorganizowanym w Kijowie spotkaniu mającym się zająć sprawą poprawy popsutych ostatnio stosunkĂłw polsko-ukraińskich, biorący w nim udział Ukraińcy – politycy, dziennikarze, historycy prześcigali się w tym, ktĂłry z nich wypluje najwięcej jadu na Polskę i PolakĂłw. Nie sposĂłb było tej antypolskiej hucpy przemilczeć. W „Rzeczpospolitej” (26.2.2018) red. Jerzy Haszczyński, specjalista tego dziennika od spraw ukraińskich (komentator spraw zagranicznych) w artykule pt. „Ponury tryumf rodzinnych wspomnień” pisze m.in.: „To przeraĹźające, jak kruche okazało się pojednanie polsko-ukraińskie. WaĹźnych gestĂłw ze strony Polski nie doceniają nawet prezydenci Ukrainy, ktĂłrzy odgrywali istotną rolę w polityce, kiedy do tego pojednania dochodziło. Polska pierwsza uznała niepodległość Ukrainy, gdy na jej czele – jeszcze jako szef Rady NajwyĹźszej – stał Leonid Krawczuk. I jak nikt inny wspierała pomarańczową rewolucję, ktĂłra wyniosła na najwyĹźszy urząd Wiktora Juszczenkę. Powiedzieć, Ĺźe politycy ci "nie doceniają" tamtych działań, to zresztą eufemizm. Obaj publicznie zieją niechęcią do naszego kraju. Dali tego dowĂłd w piątek w Kijowie…”.

Jeden z czytelnikĂłw „Rzeczypospolitej” tak to skomentował: „Lepiej późno niĹź wcale przejrzeć na oczy i zauwaĹźyć rzeczywistość. Gratuluję p. Haszczyńskiemu tego osiągnięcia” (Jaznig).

Lwowski Plaut

We włoskiej Sarsinie (region Emilia-Romania, prowincja Forli-Cesena) urodził się tu Titus Maccius Plautus albo Plaut (ok. 250 – 184 p.n.Chr.), rzymski komediopisarz. Jego komedie wywarły duĹźy wpływ na rozwĂłj komedii europejskiej. W Polsce interesował się nim juĹź w XV w. humanista i arcybiskup lwowski Grzegorz z Sanoka, później Jan Kochanowski. W 1597 roku wyszła drukiem w Zamościu komedia Piotra Cieklińskiego PotrĂłjny z Plauta, ktĂłra jeszcze w tym samym roku została wystawiona w teatrze kasztelana sandomierskiego Stanisława Tarnowskiego w jego pałacu w Busku pod Lwowem. Jest to przekład komedii Plauta Trinummus, dokonany białym wierszem, o tyle swobodny, Ĺźe tłumacz przeniĂłsł akcję starorzymskiego dworu do wĂłwczas polskiego Lwowa czasĂłw Stefana Batorego, spolszczył nazwiska bohaterĂłw i wprowadził ok. 600 wierszy poświęconych stosunkom polskim, m.in. daje wykład krytyczny poglądĂłw politycznych kanclerza Jana Zamoyskiego i w sposĂłb satyryczny ukazał obyczajowość Polski renesansowej, a do wspaniałego języka Plauta przeniĂłsł wiele idiomatycznych zwrotĂłw polskich ulicy lwowskiej.

Kresowe korzenie sportu polskiego

W 1805 roku Jędrzej Śniadecki, profesor fizjologii na Uniwersytecie Wileńskim, ogłosił broszurę pt. „O fizycznym wychowaniu dzieci”, w ktĂłrej przedmiot potraktował szeroko, z wielką wiedzą pedagogiczną, tak iĹź ta rozprawa słusznie uchodzi za pierwszy w literaturze powszechnej i polskiej wykład o całokształcie wychowania fizycznego.

W 1867 roku powstaje we Lwowie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, ktĂłre gimnastykę traktuje jako środek do hodowania patriotyzmu i cnĂłt obywatelskich. Trochę później powstaje we Lwowie za sprawą Eugeniusza Piaseckiego „Towarzystwo Zabaw Ruchomych”. Sport boiskowy zaczął rozwijać się we Lwowie i Krakowie pod koniec XIX w., a następnie w Warszawie. Pierwszy mecz piłki noĹźnej na ziemiach polskich został rozegrany we Lwowie 14 lipca 1894 roku między polskimi druĹźynami ze Lwowa i Krakowa. Natomiast pierwszy polski klub piłkarski „Sława” (późniejsza nazwa „Czarni”) utworzony został we Lwowie w 1903 roku. Lwowska druĹźyna piłkarska „Pogoń” zdobyła mistrzostwo Polski w latach 1922, 1923, 1925 i 1926. We Lwowie powstał pierwszy w Polsce klub łyĹźwiarski (1869), klub hokejowy (1907) i klub narciarski (1907). LwĂłw w 1919 roku został siedzibą Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, w 1920 roku odbyły się w mieście I Lekkoatletyczne Mistrzostwa Polski, a w 1924 roku mistrzostwa strzeleckie. Wykłady uniwersyteckie o teorii wychowania fizycznego wprowadził na Uniwersytecie Lwowskim prof. Dybowski. Uniwersytet Lwowski pierwszy w Polsce wprowadził badania młodzieĹźy wstępującej na studia. Najstarszym czasopismem sportowym wydawanym w Polsce był lwowski tygodnik „Koło” (1895-1900), a wydawana w latach 1900-04 we Lwowie „Gazeta Sportowa” była pierwszym polskim pismem uwzględniającym wszystkie dyscypliny sportowe, a pierwszą polską gazetą polską, ktĂłra wprowadziła stałą kronikę sportową był lwowski dziennik „Słowo Polskie” (1900). Kresowe korzenie ma m.in. warszawski Klub Sportowy „Legia”, ktĂłry powstał na Wołyniu w 1916 roku. To tylko kilka spośrĂłd wielu przykładĂłw o roli Lwowa i KresĂłw w historii sportu polskiego.

Akcja repolonizacyjna na Wołyniu w latach 1938-39

W okresie międzywojennym miała miejsce na Ziemiach Wschodnich, a szczegĂłlnie na Wołyniu w latach 1938-39 duĹźa akcja repolonizacyjna tysięcy zruszczonych-zukrainizowanych w okresie rozbioru PolakĂłw. Oto co o niej pisał w 1938 roku krakowski „Przegląd Katolicki” po wstępie, w ktĂłrym przedstawił cierpienia zuboĹźałej szlachty polskiej, ktĂłrą czynownicy i Ĺźandarmi carscy zmuszali do chrzczenia dzieci w cerkwiach i przyjmowania imion i nazwisk w obcym brzmieniu:

„Wreszcie przyszła Polska. – Jedni od razu chwycili za karabin, Ĺźeby wypędzić znienawidzonego wroga. U innych proces rewindykacji wyznaniowo-narodowej szedł bardzo powoli. Bo… róşnie bywało. Bo zapomnieli, znękani nędzą i brakiem znalezienia zrozumienia dla wielkiej sprawy, jaką sobą reprezentują, za długo musieli leczyć rany, zadane knutem moskiewskim.

Najpierw zaczęły znikać ikony. Samorzutnie przypominano sobie polskie pacierze. Właśnie tak, jak dziadowie mĂłwili. A później byle okazja – to do katolickiego kościoła. - ChociaĹź prawosławni, ale Polacy, Polacy z krwi i kości – coraz to częściej zaczęli w starych prĂłchniejących skrzyniach wynajdywać polskie modlitewniki, w pożółkłych, wypłowiałych kartach czytać historię lat, co minęły. I stąd właśnie powstały Hrynki, Dederkały. Stąd właśnie kolej na tyle wsi i zaściankĂłw szlacheckich, nad ktĂłrymi rozpanoszyły się kopulaste cerkwie z zabranych katolikom i unitom kościołów”.

Ciężki los polskich szkół na Litwie Kowieńskiej

W maju 1926 roku nacjonaliści litewscy przegrali wybory parlamentarne i powstał bardziej demokratyczny rząd koalicyjny ludowo-socjaldemokratyczny, który w litewskim Sejmie wsparli posłowie mniejszości narodowych (6 posłów niemieckich, 3 żydowskich i 4 polskich) i Parta Rolników. Rząd M. Slezeviciusa wyraził zgodę na zakładanie szkół polskich. I tak już w tym samym roku, czyli w roku szkolnym 1926/27 rozpoczęło działanie aż 77 polskich szkół podstawowych, do których uczęszczało łącznie 4122 dzieci i planowano otworzenie szkół polskich w wielu innych miejscowościach w następnym roku szkolnym. Tymczasem nacjonaliści litewscy o zabarwieniu faszystowskim w nocy z 16 na 17 grudnia 1926 roku dokonali zamachu stanu i przejęli władzę na Litwie, którą sprawowali do 1940 roku. Sprawowali ją w duchu skrajnie nacjonalistycznym z jawną polityką zniszczenia Polaków i wszystkiego co polskie na Litwie. Na pierwszy ogień poszły szkoły polskie. Już w 1927 roku władze litewskie zamknęły 57 szkół polskich. Do 1939 roku przetrwało zaledwie 11 szkół polskich. Szykanowano je na różny sposób, kilka razy dokonując nawet ich pogromu, jak np. Gimnazjum Polskiego w Kownie.

Litewski – oczywiście antypolski Robin Hood

Kinczule (Kinčiuliai) to wieś w okręgu telszańskim, koło ŁuknikĂłw na Ĺťmudzi. Tutejszy folwark naleĹźał do polskiej rodziny GĂłrskich z BerĹźynian. W tej wsi urodził się Tadas Blinda (1846-1877), wieśniak Ĺźmudzki, zwykły i zwyrodniały rozbĂłjnik ścigany przez prawo, działający w rejonie Telsz-ŁuknikĂłw. Dał się we znaki nie tylko polskim panom, ale przede wszystkim chłopom Ĺźmudzkim – swoim rodakom. Został wreszcie przez nich złapany i zlinczowany na rynku w Łuknikach; chłopi Ĺźmudzcy rozłupali mu czaszkę. Został pochowany pod płotem miejscowego cmentarza, obok samobĂłjcĂłw. Zaniedbany grĂłb przestał istnieć i nikt dokładnie nie wie, w ktĂłrym miejscu był pochowany. W 1993 roku archiwista litewski odnalazł rosyjski policyjny dokument z tamtych lat, w ktĂłrym jest napisane, Ĺźe Blinda został zlinczowany przez chłopĂłw 22 kwietnia 1877 roku za kradzieĹź koni (angielska Wikipedia), co nie tylko przemilcza litewska Wikipedia, ale trzyma się kłamliwej wersji, Ĺźe był zabity przez siepaczy mieszkającego tu polskiego „hrabiego” Ogińskiego (tymczasem Ogińscy tu wcale nie mieszkali; okoliczne majątki były nie w ich rękach, ale polskich rodzin: Kownackich, GołkiewiczĂłw, GuĹźewskich, GĂłrskich, Ĺťukowskich, Ursyn-UłasewiczĂłw, Baciorskich, Piłsudskich i Godlewskich. Tymczasem w okresie tzw. litewskiego odrodzenia narodowego, ktĂłry miał charakter skrajnie antypolski, litewski „dramaturg” Gabrielius Landsbergis-Ĺ˝emkalnis (1852-1916), dziadek współczesnego nacjonalistycznego polityka litewskiego i polonofoba Vytautasa Landsbergisa, spłodził antypolski dramat „Blinda” (1907) oparty nie na prawdziwych wydarzeniach związanych z Blindą, ale wymyślonych przez autora. Tadas Blinda stał się teraz litewskim ludowym bohaterem narodowym – litewskim Robin Hoodem czy Janosikiem, ktĂłry zabierał bogatym Polakom i dawał biednym Litwinom. Jako litewskiego ludowego bohatera narodowego zwalczającego PolakĂłw przedstawiają Tadasa Blindę rĂłwnieĹź: litewski serial telewizyjny „Tadas Blinda” (1973) i film Donatasa Ulvydasa „Tadas Blinda. PradĹžia“ (2011) oraz utwĂłr muzyczny Andriusa Mamontovasa „Tadas Blinda“ (2004). Ulvydas zapytany o skrajne polakoĹźerstwo w jego filmie odpowiedział bez Ĺźadnego zaĹźenowania: „To część litewskiej kultury” ( „Tadas Blinda – Ĺźmudzki Janosik” Internet 19.1.2012). Tak SKRAJNE polakoĹźerstwo na Litwie jest ciągle w modzie. ChociaĹź rzekomo Polska i Litwa to strategiczni partnerzy. Czyli Polacy, czy raczej rządzący Polską od 1991 roku ludzie to skrajni naiwniacy i frajerzy, ktĂłrych nawet maleńka-zakichana Litwa moĹźe wodzić za nos.

Głupie i szkodliwe „liberum veto” było rodem z Litwy

Szlachta litewska krwi litewskiej – oczywiście nie cała - znana była z kłótliwości i warcholstwa (to jest ogĂłlna cecha LitwinĂłw). Właścicielem miasteczka a dzisiaj wsi Upity w okręgu poniewieskim na północnej Litwie w połowie XVII wieku był szlachcic Władysław Siciński, podsędek upicki, stolnik i poseł upicki na Sejm Rzeczypospolitej, a przy tym prawdziwy warchoł i zdrajca. I tak jest dzisiaj pamiętany. Z polecenia wojewody wileńskiego Janusza Radziwiłła – takĹźe warchoła i zdrajcy marzącego o koronie na swojej głowie, ktĂłrego był klientem, Siciński doprowadził 9 marca 1652 roku do pierwszego w historii zerwania sejmu Rzeczypospolitej przez złoĹźenie „liberum veto” przeciw prolongacie obrad sejmowych poza termin sześcioniedzielny, po czym podstępnie opuścił salę obrad. Dalsze obrady był niemoĹźliwe, gdyĹź jego „liberum veto” zerwało sejm. Gdy marszałek ogłaszał senatorom i krĂłlowi rozwiązanie sejmu, wojewoda brzesko-kujawski Jakub Szczawiński miał krzyknąć: „Bodajby przepadł!”, na co cała izba senacka odpowiedziała chĂłrem: „Amen”. Czyn Sicińskiego był precedensem wprowadzającym moĹźliwość zrywania sejmĂłw przez jednego posła. „Liberum veto” przyniosło Polsce olbrzymie szkody. Doszło do tego, Ĺźe ambasadorowie obcych państw, przez pozyskanych-sprzedajnych posłów zrywali sejmy. Polska została przez to wprost pozbawiona naczelnej władzy prawodawczej – o reformach jakichkolwiek nie było mowy (A. Lewicki). Stało się to jednym z głównych powodĂłw – jeśli nie najwaĹźniejszym upadku Rzeczypospolitej pod koniec XVIII wieku. Tak Litwa przyłoĹźyła się do upadku Rzeczypospolitej! My ich uratowaliśmy przed krzyĹźackim ludobĂłjstwem, a oni w podzięce przyczynili się do upadku naszego wspĂłlnego państwa. Według Aleksandra BrĂźcknera w Upicie pokazywano do końca XIX w. zmumifikowane zwłoki Sicińskiego, ktĂłrego – jak utrzymywano z powodu jego postępku nie chciała przyjąć ziemia, złoĹźone w białej koszuli w szafie w zakrystii kościelnej. Adam Mickiewicz poświęcił Sicińskiemu wiersz „Popas w Upicie”. Upita jest takĹźe pierwowzorem miasteczka w „Potopie” (1886) Henryka Sienkiewicza, w ktĂłrym odczytano w kościele list krĂłla Jana Kazimierza rehabilitujący Andrzeja Kmicica, ktĂłry z początku był takĹźe rozbijaką.

Marian Kałuski
(Nr 173)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt