Piątek 17 Stycznia 2025r. - 17 dz. roku, Imieniny: Antoniego, Henryki, Mariana
| Strona główna | | Mapa serwisu
dodano: 12.12.11 - 22:08 Czytano: [2665]
Dział: Kultura i Nauka
XXX Rocznica stanu wojennego
8 – 9 grudnia IPN
W Warszawie w dniach 8-9 grudnia przy ul. Marszałkowskiej w IPN odbyła się konferencja naukowa dotycząca antysystemowych form oporu w stolicy. Środowisko dawnych opozycjonistów oraz historycy przedstawiali referaty związane z tym tematem.
Stan wojenny był działaniem skutecznie ograniczającym ruch wolnościowy.
W listopadzie 1989 r. podczas konferencji Episkopatu Polski jest mowa o możliwości wprowadzeniu stanu wojennego.
Dr Adam Mielczarek mówiąc o "Solidarności" w latach 1980-1981, którą stworzyli robotnicy i intelektualiści, 3/4 jej członków stanowiły osoby zatrudnione na państwowych posadach, powiedział o pierwszych oznakach demobilizacji tego ruchu. Część robotnicza "Solidarności" słabła w działaniach i przestawała ona być ruchem społecznym, a stawała się bardziej politycznym. Fakt tej demobilizacji robotniczo – związkowej został wykorzystany przez Wojciecha Jaruzelskiego do wprowadzenia stanu wojennego. Mówił dalej, że zakłady pracy w małym stopniu zastrajkowały po wprowadzeniu stanu wojennego, część ludzi chociaż była sercem za swoim związkiem nie podjęła działań w tych warunkach. Teraz nie wielkie zakłady pracy i siła ruchu strajkowego lecz opozycja stanu wojennego, która w Warszawie przeważnie była opozycją inteligencką , zaczęła się organizować i drukować bibułę. Warszawska opozycja była złożona w połowie z kobiet i w połowie z mężczyzn, natomiast w innych ośrodkach w kraju z przewagą mężczyzn. W Warszawie przewagę miał KOR – owski pomysł na walkę o wolność czyli chodziło o obszar wolnego słowa.
Przedstawiono dane z dwóch ośrodków z Warszawy oraz Siedlce z Radomiem, w których na pytania o cele działalności uzyskano taki wynik; czy jesteś za odsunięciem od władzy komunistów w Warszawie na tak odpowiedziało 53% osób w Siedlcach i Radomiu 63%.
Czy jesteś za odzyskaniem niepodległości; Warszawa twierdząco odpowiedziało 56% osób, Siedlce i Radom 63%. Jak widać, niepodległość państwa i pozbawienie władzy komunistów nawet wśród sporej części opozycji nie było to dla niej celem działania.
Włodzimierz Domagalski zaprezentował temat opozycji radykalnej w Warszawie na przykładzie „Solidarności Walczącej” i Grup Oporu „Solidarni”. Wśród opozycji były dwa nurty: jedni mówili - trzeba się porozumieć po raz kolejny z władzą, inni naszym celem jest obalenie komuny i odzyskanie niepodległości, ta postawa mniej więcej pozwala odróżnić radykalnych od zachowawczych. Do radykalnych metod zaliczono: kolportaż, zbieranie składek drukowanie bibuły.
Wykonywanie kar wobec konfidentów, poprzez wstrzykiwanie kwasu masłowego przez dziurkę od klucza do mieszkania takiego osobnika - śmierdział przez dwa tygodnie, mieszkanie takie było naznaczone dla sąsiadów. Wrzucano granaty zasmradzające do teatrów, prowadzono akcje ulotkowe, malowano na murach hasła, instalowano głośniki z kasetą z których następnie szła transmisja do mieszkańców miasta.
Drobni wytwórcy – rzemiosło wytwarzało wszystko to co było potrzebne do działalności organizacji w kraju. Te warszawskie drobne firmy podrabiały dowody osobiste, z których korzystali wszyscy czołowi działacze podziemia, druki akcydensowe, kartki na żywność, wytwarzano kotwiczki do wieszania flag, urządzenia nasłuchowe do odczytywania MO i SB, urządzenia do wyrzucania ulotek, drukowano serie znaczków do finansowania Grup Oporu oraz wydawano podziemną prasę.
W czerwcu 1984 r. powstaje w Warszawie założona przez paru kolegów z podwórka ,uczniów ze szkół Federacja Młodzieży Walczącej. Z czasem na terenie kraju tworzą się jej struktury terenowe, skupiające kilka tysięcy młodzieży.
Sami próbują pokonać ten system, początkowo nacisk był położony na działanie poprzez poszerzanie wolności w obrębie słowa. Wydają gazetki, apelują o noszenie oznak żałoby, są apele o celebrowanie rocznic historycznych, apele o uwolnienie więźniów politycznych, organizują msze rocznicowe. FMW miała kontakt z dorosłą opozycją i wsparcie tej opozycji zdecydowało o sukcesie tej organizacji. Dr Bartłomiej Noszczak, który przedstawił tę działalność FMW nadmienił, że obecnie nie ma opracowanego i w pełni zbadanego materiału w tym temacie.
Jeszcze bardziej nie opisane (chyba zupełnie) są żeńskie klasztory i domy zakonne oraz ich rola jaką odgrywały w latach 80 – tych starając się nieść pomoc uciskanemu społeczeństwu. O roli Kościoła w Warszawie tamtego okresu pisano lecz wiedza ta jest ograniczona do kilku kościołów i komitetów pomocy.
Przy parafiach powstawały komitety zbierające pieniądze i żywność, a także nawiązujące kontakt z ośrodkami dla internowanych oraz niosące pomoc prawną. Poprzez struktury kościelne dokonywana była dystrybucja niemal całej pomocy z zachodu. Jawną manifestacją oporu było symboliczne dekorowanie żłobków narodzenia Pana i Grobów Pańskich.
W kościołach organizowane były wystawy i instalacje artystyczne plastyków, którzy bojkotując stan wojenny nie brali udziału w wystawach w galeriach.
Przed kościołami i na placach układano kwietne krzyże, śpiewano pieśni patriotyczne i religijne co potwornie irytowało generałów Jaruzelskiego i Kiszczaka.
Na ulicach miasta okresu lat osiemdziesiątych celebrowano rocznice 1 Maja, 3 Maja, porozumień sierpniowych, 13 grudnia - dochodziło wówczas do użycia gazów łzawiących, bicia i aresztowań demonstrantów, bito też w sposób śmiertelny. Pogrzeby znanych osób z kręgów przeciwstawnych władzy gromadziły tłumy ludzi. Opozycja demonstrowała swoje niezadowolenie lecz była ona mała.
Okres stanu wojennego zamknął się emigracją stałą w ilości 1.200.000 tys. osób, pewną, dokładnie nie ustaloną liczbą osób zamordowanych przez komunistyczną władzę i upadkiem ekonomicznym kraju, a także wyniszczeniem biologicznym, skrócona została na skutek złych warunków bytowych przeciętna długość życia.
W załączeniu zdjęcia z dnia 9 grudnia - IPN ul. Marszałkowska.
Ewa Latoszek, Warszawa
Pod tym artykułem nie ma jeszcze komentarzy... Dodaj własny!
Naród niepokonany
Sarmaci w trudnych okresach Rzeczypospolitej powiadali, że jest ona niczym słońce, choć bowiem zachodzi i popada w mrok, to niebawem wschodzi i znów...
13.01.25 - 23:14 | Czytaj więcej
17 Stycznia 2004 roku
Zmarł Czesław Niemen (Wydrzycki), wybitny polski muzyk i piosenkarz (ur. 1939)
17 Stycznia 1934 roku
Urodziła się Lidia Korsakówna, polska aktorka