Poniedziałek 23 Czerwca 2025r. - 174 dz. roku,  Imieniny: Albina, Wandy, Zenona

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 07.04.25 - 10:34     Czytano: [278]

Dział: Kworum poetów

Tutka w rosyjskim błocie (G. T.)

Słońce tego dnia oblekło żałobną wstęgą nieboskłon.
Trzaski, huki nad smoleńskim lasem. W telewizorze
pokazują wrak samolotu w rosyjskim błocie. Kto leciał?
Ustalają listę: 55 osób czy 96? Czy ktoś przeżył? Boże!
Czy to Ĺźart? Lecieli w pancernej Tutce!
W skręconym żelastwie są głowy i nogi nie do pary.
Zmiażdżone oczy! Co widziały? Boże! Gdzie ubranie?
Zwęglone kawałki ciał. Tak, to ona... Ojczyzna, musi
wstać z błota kłamstw i zdrady. Ptaki przestały śpiewać.

Słońce w żałobnej otoczce, nie zaszło jeszcze. Płaczę
i ty płaczesz pod Pałacem Prezydenckim. Usypane pagóry
kwiatów i zniczy, aż poza Krakowskie Przedmieście.
Przyjechali z Lublina, ze Szczecina. Bo ONI są w pałacu.
Nie w ruskim błocie! Umilkły krzyki z katyńskich grobów.
Świat już wie, wracają do domu z Katynia i ze Smoleńska.

Słońce jeszcze nie zaszło tego Chrystusowego dnia.
Jadą pociągi z Łodzi i Gdańska. A z Wrocławia i Krakowa
są na Nowym Świecie. Potokiem płynie narodowy płacz.
Ludzie szepczą zamach... zamach. Pielgrzymka kwiatów
pod Krzyż Papieski i do Grobu Nieznanego Żołnierza.
W cichych modlitwach jest pewność: stąd idą do nieba.
W płacz nocy COŚ wnika. Jest jedność. Poćwiartowana,
polska elita - zmartwychwstaje. Słońce już niekrwawe.


GraĹźyna Tatarska
10.04.2010

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt