Piątek 13 Września 2024r. - 257 dz. roku,  Imieniny: Eugenii, Lubomira

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 31.08.24 - 20:11     Czytano: [134]

Dział: Kworum poetów

Przed burzą (Grażyna Tatarska)

Żółci się pole po granat nieba.
Słońce jeszcze się plącze,
jakby chciało ocieplić ziemię.
Brzmią dalekie akordy grozy,
kołują żmijowe błyskawice.

Jakkolwiek nazwać, stało się...
czerń burzy wchłonęła słońce,
jakby stado kruków nadleciało
i w drapieĹźne szpony
chwyciło zdobycz.

Ale pole wciąż się złoci,
mimo grzmotĂłw.
Słoneczka wyrosłe z ziarenek -
nie są strachliwe.


Ĺťniwa

Idzie jesień w kaloszach
liście strąca z uschniętych łodyg,
ku ziemi czarne krążki nachylone -
skazańcy.

Przed pierwszym tłoczeniem,
przez ptaki wydziobane pestki -
łan skazańców.

Ktoś ścina, bo uroda przemija,
a tak niedawno weseliło się pole.
Jesień jest okrutna dla słoneczek
z ziarenek.


GraĹźyna Tatarska
(Tomik ZIOŁA, MITY I WIANKI - 2021)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt