Dodano: 01.02.21 - 21:35 | Dział: Felietony Jana Pietrzaka

Agnieszka w wersji uproszczonej

Nie widziałem wszystkich odcinków serialu o Agnieszce Osieckiej z powodu domówek, jakie mi się wieczorami zdarzają. Z całą pewnością zaległości odrobię, ponieważ piosenki Agnieszki w Kabarecie pod Egidą śpiewaliśmy od pierwszego programu i zawsze były ważne, znaczące dla publiczności.



„Sztuczny miĂłd” z muz. Krzysztofa Paszka w wykonaniu Barbary KrafftĂłwny… „Erzac, cholera nie Ĺźycie, miał być raj, miał być cud i ćwiartka na popicie” śpiewała alabastrowym głosem piegowata Basia, a ludziom ciarki chodziły po plecach, jakby wielki chĂłr w katedrze ujawnił prawdę naszego sztucznego losu. SzczegĂłlnie waĹźny dla Agnieszki był wiersz „Wypiszmy się, chłopcy, z tych pokoleń. MoĹźe się jeszcze uciec da... W sercu nosimy raport tajny, na grzbiecie niegustowny łach. Coraz mniej jest tej ferajny, co nie wiedziała, co to strach…”. Na przesłanie pokoleniowe nakładał się motyw rozstania z kolegami z STS. Poza zatłoczoną salką kabaretową spotykaliśmy się w kawiarni Antyczna, później w Czytelniku. Tam powstał nasz przebĂłj. Podczas emocjonalnej rozmowy zrobiłem zeza, zadając nieskomplikowane pytanie: „Czy te oczy mogą kłamać?”. Agnieszka poczuła bluesa. Po dwĂłch dniach przyniosła tekst. A ja na najbliĹźszym przedstawieniu zaśpiewałem szkic piosenki, ktĂłra od początku spodobała się widzom. Zachęcona, kontynuowała kawiarniane rozwaĹźania w tekście „Tamta pani mnie inspiruje”. Ĺťeby ją zaskoczyć, zrobiłem melodię à la russe-gitane w trzech oktawach, a co ciekawsze, sprĂłbowałem to odśpiewać. Entuzjazm widowni potwierdził, Ĺźe warto mierzyć siły na zamiary. Agnieszka bardzo lubiła ten kawałek.

W karnawale Solidarności napisała nam szyderczą zbiorĂłwkę: „Hop, siup i od nowa, Polska ludowa, bęc!”. Ewie Dałkowskiej przejmujące „Polskie miesiące”. Ewie Błaszczyk „Orszaki, dworaki, szum pawich piĂłr”. Krystynie Jandzie „A wariatka ciągle tańczy”. Dla Renaty Zarębskiej rewiową „Noc z Renatą”. W serialu „Osiecka” utwory spod Egidy się nie zmieściły. Komplikowałyby fałszywy wizerunek romansującej alkoholiczki. Była osobą wraĹźliwą, utalentowaną, mądrą, co czuję się w obowiązku przypomnieć, jako świadek epoki.

Jan Pietrzak

Felieton opublikowany w tygodniku „Sieci” nr 3/2021
ZAMÓW E-PRENUMERATĘ SIECI + W SIECI HISTORII I NIE WYCHODĹš Z DOMU – SUPER OFERTA