Dodano: 23.02.20 - 20:06 | Dział: Prosto z mostu

Pokazujemy paluszki

13 lutego upływał termin ultimatum, jakie postawił Polsce Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, do złoĹźenia wyjaśnień odnośnie Izby Dyscyplinarnej Sądu NajwyĹźszego. Ostatniego dnia rząd wyjaśnienia dostarczył i teraz Trybunał namawia się, co w tej sytuacji z Polską zrobić. Sprawa jest powaĹźna, bo mĂłwiło się o karach w wysokości 2 mln euro dziennie za kaĹźdy dzień zwłoki w dostarczeniem wyjaśnień i chociaĹź to podobno nieprawda, to nieomylny to znak, Ĺźe Unia Europejska w trosce o praworządność będzie Polskę oprawiała finansowo. W proceder ten Niemcy angaĹźują coraz to nowe instytucje unijne. Nie tylko Komisja, ktĂłra Polskę oskarĹźa, nie tylko Trybunał, ktĂłry obmyśla kary, ale i Parlament Europejski, ktĂłry przemyśliwa, jakby tu w budĹźecie UE na lata 2021-2017 uzaleĹźnić subwencje dla poszczegĂłlnych bantustanĂłw od stopnia panującej w nich praworządności. W te przemyślenia angaĹźują się rĂłwnieĹź nasi folksdojcze, bo juĹź Archimedes przechwalał się, Ĺźe byle miał punkt oparcia, to moĹźe nawet podnieść Ziemię. Skoro tedy obĂłz zdrady i zaprzaństwa pragnie za wszelką cenę wysadzić w powietrze obĂłz „dobrej zmiany” , to nie ma złego punktu oparcia.

Tymczasem obĂłz dobrej zmiany odniĂłsł kolejny sukces, bo tegoroczny budĹźet, po raz pierwszy od 30 bodaj lat III RP jest zrĂłwnowaĹźony; to znaczy wydatki państwa w wysokości 435,3 mld złotych są takie same, jak państwowe dochody. W ubiegłym roku wydatki państwa były niĹźsze i wynosiły 416,2 mld złotych przy deficycie w kwocie 28,5 miliarda. Kiedy jednak zajrzymy za kulisy tej rĂłwnowagi, to widzimy, Ĺźe została ona osiągnięta dzięki zaksięgowaniu w ustawie budĹźetowej dwĂłch jednorazowych pozycji. Pierwsza, to „opłata przekształceniowa” z tytułu przekształcenia otwartych funduszy emerytalnych w konta indywidualne, ktĂłre juĹź na pewno będą własnością właściciela, chociaĹź Ĺźeby wziąć stamtąd choćby grosz, będzie musiał czekać aĹź do emerytury. To oczywiście na początek, bo jeśli wzrost będzie nadal zrĂłwnowaĹźony, to moĹźe się okazać, Ĺźe i do śmierci. Wzrost zrĂłwnowaĹźony charakteryzuje się bowiem tym, Ĺźe w miarę, jak rośnie gospodarka, rosną teĹź ceny i podatki. Podczas niedawnego spotkania z wyborcami pan prezydent Duda wyjaśnił, Ĺźe jest to surowe prawo ekonomii; skoro rosną płace, to muszą rosnąć teĹź i ceny. Po co w takim razie rosną płace? Ano właśnie po to, by rosły i ceny. Jeśli bowiem płaca wzrośnie, dajmy na to, o 100 złotych, to państwo ma z tego co najmniej 45 złotych pod pretekstem składki na ubezpieczenie społeczne, no i 19 złotych z tytułu podatku dochodowego. Ma zatem 64 złote z owej setki, co znaczy, Ĺźe szczęśliwy posiadacz podwyĹźki zarobił 36 złotych. No tak, ale – jak wyjaśnił pan prezydent Duda - jeśli rosną płace, to rosną tej ceny, toteĹź wzrost cen zje tę 36-złotową nadwyĹźkę. Widać zatem, Ĺźe jedynym beneficjentem wzrostu płac jest rząd, podobnie, jak i wzrostu cen, bo VAT i akcyza są naliczanie w procencie od ceny. Dlatego tak pożądany jest wzrost zrĂłwnowaĹźony, a nie jakiś taki niezrĂłwnowaĹźony, kiedy to, dajmy na to, gospodarka rośnie, ale ceny ani podatki nie rosną. Wróćmy jednak do budĹźetu, a ściślej – do kulis rĂłwnowagi budĹźetowej. Otóş oprĂłcz „opłaty przekształceniowej” wśrĂłd dochodĂłw są teĹź wpływy ze sprzedaĹźy uprawnień do emisji dwutlenku węgla i ze sprzedaĹźy częstotliwości. 5G. Jeśli dodać do tego wpłatę z zysku NBP, to okazuje się, Ĺźe suma jest podobna do ubiegłorocznego deficytu.

Ale to jeszcze nic, bo podczas debaty budĹźetowej doszło do incydentu, ktĂłrego konsekwencje objawiły się prawie natychmiast. Oto Wielce Czcigodna Joanna Lichocka z PiS, w trakcie emocjonalnej wymiany zdań na temat 2-miliardowej dotacji na dofinansowanie mediĂłw publicznych, usiłowała usunąć ze swego oka ewangeliczną belkę, uĹźywając w tym celu środkowego palca. Ten uniesiony w gĂłrę paluszek podobno stanowi aluzję do czynności głęboko nieprzyzwoitych, mĂłwiąc wprost – symbolizuje tak zwany „seks bezpieczny”, bo z paluszka, wiadomo; nawet Pan BĂłg niczego nie wypuści. ToteĹź oburzenie nie miało granic i chociaĹź Wielce Czcigodna wyjaśniała, Ĺźe chodziło o belkę w oku, to pojawiły się fałszywe pogłoski, Ĺźe wskutek tego utraciła szansę na stanowisko rzecznika kampanii pana prezydenta Dudy. Jak tam było, tak tam było, ale na tym nie koniec, bo obĂłz dobrej zmiany zaczął nieubłaganym palcem wytykać obozowi zdrady i zaprzaństwa karygodne zachowanie posągowej pani Małgorzaty Kidawy-Błońskiej na uroczystościach w Pucku, słowem – rozpoczęła się licytacja o róşnicę łajdactwa. BudĹźet został jednak uchwalony i jako coś w rodzaju echa po tej parlamentarnej utarczce pojawiło się żądanie „Jurka Owsiaka”, Ĺźeby Wielce Czcigodna zrezygnowała z mandatu poselskiego.

Nie była to zresztą jedyna burza w szklance wody, bo rządowa telewizja uszczypliwie skomentowała przygodę Kingi Rusin w Los Angeles. Została zaproszona do piosenkarki Beyonce, gdzie odbyła bliskie spotkania III stopnia z tamtejszymi celebrytami, po czym pamiątkowe zdjęcia umieściła w internecie. Pani Kinga Rusin zapowiedziała wytoczenie procesu, ale obawiam się, Ĺźe nie odbędzie się on w Poznaniu, tylko w Warszawie, więc jego rezultat nie jest pewny, chociaĹź oczywiście jest całkiem prawdopodobne, Ĺźe pani Rusin i przed warszawskim sądem moĹźe uzyskać sprawiedliwość. Jak widać, zaczyna tworzyć się „męczennikĂłw orszak biały”, ktĂłry otwiera niezawisły sędzia Juszczyszyn z Olsztyna, a tuĹź za nim plasuje się pan mecenas Roman Giertych, ktĂłremu Izba Dyscyplinarna SN przysoliła grzywnę w wysokości 3 tys złotych. Wprawdzie pan mec. Giertych utrzymuje, Ĺźe nie traktuje tego jako orzeczenia, bo Izba Dyscyplinarna „nie jest sądem”, ale co będzie, jak zapuka do niego komornik? MoĹźna oczywiście wytoczyć powĂłdztwo przeciwegzekucyjne, ale sprawa wydaje się skomplikowana, bo kto wie, czy nie trzeba by skierować je do... Izby Dyscyplinarnej SN – ale jakĹźe je tam kierować, skoro nie jest ona sądem? I tak Ĺşle i tak niedobrze. Najgorsze są nieproszone rady, ale jeśli juĹź, to radziłbym, by pan mec. Giertych skorzystał z pomocy jakiegoś dobrego adwokata. Widać, Ĺźe walka o praworządność, to nie Ĺźarty i jeśli antagonizmy między sądami zajdą jeszcze dalej, to rozstrzyganie takich sporĂłw moĹźe wzbogacić palestrę jeszcze bardziej, niĹź uczestnictwo w przemyśle molestowania. A tu w dodatku w kwietniu upływa kadencja I Prezesa SN, czyli pani Małgorzaty Gersdorf i pan prezydent będzie musiał mianować nowego prezesa. Sęk w tym, Ĺźe moĹźe on wybrać sobie między kandydatami zarekomendowanymi przez Zgromadzenie OgĂłlne SN. Kto jednak będzie tworzył to Zgromadzenie? Czy w jego skład będą wchodzili sędziowie Izby Dyscyplinarnej, ktĂłrzy przez sędziĂłw z trzech innych izb nie są uznawani? Kto wie, czy w tej sytuacji nie dojdzie do pojawienia się dwĂłch Zgromadzeń OgĂłlnych SN – ale czy ktĂłrekolwiek z nich będzie mogło nazwać się Zgromadzeniem OgĂłlnym? Co w takiej sytuacji pocznie pan prezydent? KtĂłrych kandydatĂłw będzie brał po uwagę?



Stanisław Michalkiewicz
23 lutego 2020 r.



Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).