Dodano: 22.01.20 - 12:34 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Opium dla mas

Szanowni Państwo!



Komuniści zwykli byli mawiać, Ĺźe religia to „opium dla mas” i prĂłbowali to „opium” jakoś tak zastąpić, aby pozbawić masy wszelkiej nadziei na normalne Ĺźycie. AĹź przyszły wreszcie czasy, kiedy prawdziwe narkotyki na tyle potaniały, Ĺźe masy mogą mieć do nich szeroki dostęp, co się przekłada na bełkot przedstawicieli lewackich mas w sejmie oraz wielu samorządach lokalnych. Doczekaliśmy się zatem wielu małych za to prawdziwych związkĂłw radzieckich, radzących o bzdurach klimatyczno genderowych. Lewactwo nie musi juĹź zawstydzać katolikĂłw nazywając religię „opium dla mas”. Narkotyki potaniały i moĹźna je dostarczać bezpośrednio do szkół, zamiast podrĂłbki, jaką zdaniem lewakĂłw jest religia chrześcijańska. Inne religie, szczegĂłlnie islam, oczywiście Ĺźadnym „opium” nie są i nigdy nie były.

Rewolucję w Rosji komuniści rozpoczęli od tego samego co teraz jest w modzie, czyli od wyuzdania seksualnego. Stalin zajęty mordowaniem wszystkich potencjalnych przeciwników, a zwłaszcza Polaków, którzy znaleźli się w jego zasięgu, zorientował się wreszcie, że zaraz nie będzie miał kim rządzić, bo dzieci przestały się rodzić. Był zmuszony zmienić politykę i zaniechać dalszego promowania rozwiązłości.

Czasy się zmieniły i narkotyki stały się dostępne dla mas, co widać po niektórych przedstawicielach ludu w sejmie. Trudno sobie wyobrazić, że wygłaszanie piramidalnych bzdur byłoby możliwe bez odpowiednich dopalaczy. Nie zmieniła się tylko istota komunizmu - zawsze apeluje on do ukierunkowanej nienawiści. Dawniej proponował nienawidzić każdego, kto ma coś, czego tobie brak. Po nachapaniu się czerwona burżuazja nie zrezygnuje jednak z nienawiści, jako siły przewodniej całej ideologii.

Na szczęście dla siebie mogła wrĂłcić do starych wyprĂłbowanych metod. W Polsce ostała się przecieĹź religia i na niej, jako „opium dla mas” skupia się ciągle nienawiść tych demokratycznych „światłych elit”.

Pozdrawiam i do następnej soboty,
Małgorzata Todd

KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Tolerancja totalna 2/2020 (445)

Szanowna Pani Małgorzato

Tolerancja to w uproszczeniu przyzwolenie na coś (to „coś” w naszym systemie etycznym jest konkretnie zdefiniowane i oznacza określone postawy i zachowania). Została ona wypracowana w naszym kręgu cywilizacyjnym na bazie doświadczeń setek pokoleń i jest gwarantem prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa. Dla wielu z nas wydaje się to oczywistą oczywistością. Ale dla ŚWIATOWYCH DESTRUKTORÓW, tych mających ambicję zarządzać światem po swojemu, tolerancja oparta na etyce chrześcijańskiej, jest dużą przeszkodą. Dlatego forsują tolerancję nowego typu. Oznacza ona przyzwolenie na stan lub działanie, ktĂłre docelowo mają rozmontować struktury społeczne (np. rodzinę). Ta nowa tolerancja jest promowana np. poprzez sowite finansowanie i siłowo wdraĹźana poprzez terror poprawności politycznej, „marsz przez instytucje” i system prawa. Szkoda, Ĺźe większość z nas tego niebezpiecznego zjawiska – transformacji tolerancji jednej w drugą, nie dostrzega. Mamy skłonność do wiary w to, Ĺźe nowa tolerancja to coś przełomowego w dziejach ludzkości i Ĺźe popycha jej rozwĂłj do przodu. UwaĹźamy, Ĺźe wiele „nakazĂłw” nowej tolerancji to zupełne novum. Pytam więc – czy etyka chrześcijańska nakazuje tolerować dyskryminację ze względu na płeć i rasę, czy nakazuje przemoc wobec dzieci, kobiet, inwalidĂłw, chorych i tych nieszczęśliwych ludzi, ktĂłrym los zgotował złe samopoczucie związane z przynaleĹźnością do określonej płci? Nic podobnego, wręcz przeciwnie, potępia dyskryminację wobec takich osĂłb, mało tego, nakazuje by wyciągnąć do nich pomocną dłoń. Wielu z nas nie zauwaĹźa rĂłwnieĹź faktu, Ĺźe pod osłoną szczytnych haseł (choć zupełnie nienowych), przemyca się nie tylko tolerancję, ale wręcz afirmację dla wszelkiego rodzaju dysfunkcji z zakresu zachowań seksualnych, po to, by uczynić z nich normę. NiektĂłre z tych dysfunkcji, rodzą patologie społeczne, bo muszą. Dlaczego? PoniewaĹź społeczeństwo jako cząstka natury, rządzi się jej prawami. Dla przykładu – jeĹźeli niektĂłrzy panowie o skłonnościach homoseksualnych kojarzą się w pary – jako ludzie wolni – mają do tego prawo. W końcu to ich Ĺźycie, są dorośli i świadomi swoich decyzji, zgodnie z zasadą „kaĹźdy kowalem swojego losu”. Jednak adopcja dzieci przez takie pary to zupełnie inna „bajka”. Ci panowie chcąc posiadać dzieci muszą korzystać z „usług” ludzi hetero. Inaczej ujmując problem – ktoś musi dla nich je „wyprodukować” (tu pojawia się wspomniana patologia czyli całe spektrum róşnych naduĹźyć, handlu dziećmi, wynajmowanie kobiet do rodzenia itp.). Słowem, nowo wykreowana norma „homo” musi wspierać się na „starej" normie „hetero”. Pytanie – czy mogą istnieć dwie normy dotyczące tego samego zjawiska? Jak zawsze, w tego typu ideologicznych wymysłach – logiki brak. Ale mniejsza o nią. NajwaĹźniejsze – co z prawami dziecka? PrzecieĹź małe dziecko jest istotą zupełnie bezbronną i zaleĹźną od decyzji dorosłych. Czy, w związku z tym iĹź „nie ma prawa głosu” to moĹźna je traktować jak przedmiot i zabawkę? Czy liczy się wyłącznie „radocha” z jego posiadania? Te adopcje są siłowymi rozwiązaniami, ktĂłre kompletnie nie uwzględniają dobra dziecka. Jednak w sensie prawa i obyczajowości przestają nimi być w momencie, gdy para homo staje się taką samą normą jak para hetero i temu właśnie słuĹźy zmasowana kampania ideologiczno-propagandowa prowadzona na rzecz przeforsowania takiego stanu rzeczy (w wielu krajach juĹź się to dokonało). Oczywiście, obyczajowość moĹźna zmienić, prawo rĂłwnieĹź, tylko jednego nie da się zmienić na pewno (i nagiąć do forsowanej na siłę ideologii) – działania praw natury. Takie eksperymenty mocno igrają z prawami natury, a ta nie ma poczucia humoru.

Serdecznie Panią pozdrawiam - Ewa Działa-Szczepańczyk


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

18 stycznia 2020 r. | Nr 3/2020 (446)