Dodano: 20.01.20 - 22:53 | Dział: Prosto z mostu

Wojna na trzech frontach

Ledwo ochłonęliśmy ze świątecznej nirwany, a tu juĹź Nasza Złota Pani, przy wydatnej pomocy polskich osobistości zatroskanych o praworządność naszego bantustanu, przyspieszyła przygotowania do politycznego przesilenia, ktĂłrego celem ma być zmiana na stanowisku lidera tubylczej politycznej sceny i odzyskanie w ten sposĂłb przez Niemcy wpływĂłw utraconych zarĂłwno w Polsce, jak i na Węgrzech, ktĂłre teĹź znalazły się na celowniku. Jak bowiem pamiętamy, po spaleniu na panewce „ciamajdanu” 16 grudnia 2016 roku, Nasza Złota Pani zapowiedziała gospodarską wizytę w Warszawie i rzeczywiście 7 lutego 2017 roku przyjechała. Po przeprowadzeniu rekonesansu najwyraĹşniej zdecydowała się na długi marsz i zmianę w rozłoĹźeniu akcentĂłw; zamiast walki o demokrację, walczymy przede wszystkim o praworządność. W tej sytuacji na pierwszą linię frontu w charakterze mięsa armatniego zostali rzuceni niezawiśli sędziowie. Zatem kiedy tylko świąteczna nirwana dobiegła końca, marszałek Senatu, pan Grodzki, ktĂłrego obĂłz „dobrej zmiany” bombarduje oskarĹźeniami o łapownictwo, ściągnął do Polski sławną Komisję Wenecką, Ĺźeby na oczach całej Europy przykładnie nasz bantustan napiętnowała. Przypadkowo przybycie Komisji Weneckiej zbiegło się z demonstracją pod pretensjonalnym tytułem „Marsz Tysiąca TĂłg”, w ktĂłrym uczestniczyli niezawiśli sędziowie, przebrani na tę okazję w „śmieszne średniowieczne łachy”, przy pomocy ktĂłrych przydają sobie powagi i autorytetu. Towarzyszyli im przedstawiciele innych zawodĂłw prawniczych, no i oczywiście - „aktywiści” , co to na dĹşwięk znajomej trąbki karnie stają w ordynku i demonstrują za tym, za czym akurat trzeba. Teoretycznie w demonstracji chodziło o praworządność, ale – jak powiada Pismo Święte - „z obfitości serca usta mĂłwią” , toteĹź pojawiło się rĂłwnieĹź hasło, Ĺźe „nie damy się wypchnąć z Europy” , to znaczy – wyzwolić się spod niemieckiej kurateli. PoniewaĹź konstytucja teoretycznie zabrania sędziom uczestniczenia w działalności politycznej, chociaĹź nikt, a juĹź zwłaszcza sędziowie, juĹź dawno przestali się przejmować takimi głupstwami, jak konstytucja, czy „ustawy” . Na wypadek, gdyby jednak pojawiły się jakieś wątpliwości, pani Małgorzata Gersdorf, piastująca posadę I Prezesa Sądu NajwyĹźszego oświadczyła, Ĺźe wszystko jest w jak najlepszym porządku, bo „prawo nie zostało złamane” . Co prawda trudno jest proceduralnie określić tę deklarację – czy to wyrok, czy postanowienie, czy jeszcze coś innego - ale tak czy owak brzmi ona uspokajająco, bo wiadomo, Ĺźe nie ma nic gorszego, jak złamane prawo. Gorsze moĹźe być tylko złamane serce, albo jakaś inna część ciała – ale podczas „Marszu Tysiąca TĂłg” takie niebezpieczeństwo chyba się nie pojawiło. Jednocześnie Komisja Europejska wystąpiła do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu, Ĺźeby zablokował funkcjonowanie Izby Dyscyplinarnej Sądu NajwyĹźszego w Polsce. NajwyraĹşniej jakby w przeczuciu zadań, jakie Nasza Złota Pani będzie musiała nałoĹźyć na niezawisłych sędziĂłw w najbliĹźszej przyszłości, podstawową sprawą jest zapewnienie sobie przez sędziĂłw całkowitej bezkarności, bo – jak powiada poeta - „na tym świecie pełnym złości nigdy nie dość jest przezorności” . Kolejnym posunięciem będzie utrwalenie praktyki podwaĹźania przez jednych sędziĂłw legalności innych sędziĂłw, co w konsekwencji będzie musiało doprowadzić do wzajemnego wyaresztowania się wszystkich sędziĂłw. To nie byłoby nawet złe wyjście, ale z drugiej strony niepodobna nie zauwaĹźyć, Ĺźe podwaĹźanie legalności jednych sędziĂłw przez drugich, musi doprowadzić do podwaĹźania legalności wydanych przez nich wyrokĂłw, co z kolei musi doprowadzić do chaosu prawnego, a w konsekwencji – do chaosu społecznego. Podejrzewam, Ĺźe walka o praworządność ma prowadzić do takiego właśnie finału, dzięki czemu Nasza Złota Pani będzie mogła znaleźć pozory legalności dla zastosowania w Polsce klauzuli solidarności z traktatu lizbońskiego i w ten sposĂłb opanować sytuację, co moĹźe przyjść tym łatwiej, Ĺźe mimo ponad 4 lat rządĂłw dobrej zmiany nadal, jak gdyby nigdy nic, obowiązuje ustawa nr 1066, przewidująca moĹźliwość uczestniczenia formacji zbrojnych obcych państw w tłumieniu rozruchĂłw na obszarze Rzeczypospolitej.

W tej sytuacji – zgodnie ze spostrzeĹźeniem Franciszka Marii Aroueta, znanego pod pseudonimem Voltaire, Ĺźe „kiedy Padyszachowi wiozą zboĹźe, kapitan nie troszczy się, jakie wygody mają myszy na statku” - doroczne uroczystości towarzyszące finałowi Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, siłą rzeczy zostały zepchnięte na plan drugi, co pan „Jurek Owsiak” potraktował z pełnym zrozumieniem, podobnie jak wszyscy jego wyznawcy, bo juĹźci – praworządność d abord. Nie przeszkodziło to jednak w ekspansji na innych odcinkach. Oto po wygaszeniu przez Naczelnika Państwa liturgii smoleńskich, ich miejsce coraz śmielej zajmuje liturgia gdańska, związana z zamordowanym prezydentem tego miasta, panem Pawłem Adamowiczem. NiezaleĹźnie od „światełka do nieba” , imieniem pana Adamowicza została nazwana aleja, wykonane portrety trumienne, a takĹźe specjalny znak na jezdni. Niby niewiele, ale musimy pamiętać, Ĺźe omnia principia parva sunt, co się wykłada, Ĺźe wszystkie początki są skromne, więc jestem pewien, Ĺźe z kaĹźdym rokiem liturgia gdańska będzie stopniowo rozbudowywana i ubogacana, dzięki czemu rĂłwnieĹź obĂłz zdrady i zaprzaństwa będzie emocjonalnie rozhuśtywany we właściwą stronę – tę samą, w ktĂłrą przy pomocy liturgii smoleńskich rozhuśtywany był wcześniej obĂłz „dobrej zmiany”.

A to przecieĹź dopiero początek całego ciągu uroczystości, bo – jak wiadomo – 17 stycznia przypada doroczny Dzień Judaizmu, podczas ktĂłrego przedstawiciele wyĹźszej hierarchii kościelnej nadskakują i podlizują się Ĺťydom. Nasuwa to wzruszające wątpliwości natury teologicznej, ale teologia to jedna sprawa, a polityka to sprawa druga. ChociaĹź promotorem Dnia Judaizmu w naszym bantustanie jest JE abp Stanisław Gądecki, to właśnie jemu Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw pod redakcją pana red. Michnika właśnie teraz nieubłaganym palcem zaczęła wytykać, Ĺźe do pracy w swojej kurii przyjął pedofila. Na nic się zdały pokorne tłumaczenia, Ĺźe nie będzie on miał do czynienia z dziećmi – bo kiedy 30-letni plan obrabowania Polski przez Ĺźydowskie organizacje przemysłu holokaustu wchodzi w fazę decydującą, to nie ma juĹź miejsca na Ĺźadne względy na osoby. Po tym, jak Rosja przyłączyła się tak ostentacyjnie do skoordynowanych polityk historycznych: niemieckiej i Ĺźydowskiej, Polska musi walczyć na trzech frontach jednocześnie. Za otwarcie tego trzeciego frontu zimy ruski czekista Putin został wynagrodzony przez stronę izraelską obsadzeniem go w głównej roli wyzwoliciela z cęgĂłw „faszyzmu” - i tylko pan prezydent Duda robi dobrą minę do złej gry i na spotkaniu z obywatelami w Namysłowie zauwaĹźył, Ĺźe przypuszczenie ataku na Polskę z trzech stron jednocześnie „jest dowodem naszej siły” , poniewaĹź „słabych nikt nie atakuje”. Mam nadzieję, Ĺźe prezydent Duda naprawdę tak nie myśli, Ĺźe tylko tak mĂłwi, Ĺźeby było ładniej, a myśli prawidłowo, bo w przeciwnym razie – niech BĂłg ma nas w swojej opiece. Kropkę nad „i” postawił wysoki przedstawiciel „strony Ĺźydowskiej”, wielkodusznie dopuszczając moĹźliwość wyboru przez Polskę sposobu, w jaki zrealizuje Ĺźydowskie roszczenia – bo o tym, Ĺźeby mogła ich nie spełnić, juĹź nie ma mowy.



Stanisław Michalkiewicz
19 stycznia 2020 r.



Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).