Dodano: 05.12.19 - 14:43 | Dział: Na każdy temat

Szeremietiew o Banasiu

Nie tylko o Banasia tu chodzi. Obserwując „aferę” Mariana Banasia odczuwam swoiste deja vu. PrzeĹźywałem dokładnie coś takiego, wszystko dzieje się wedle scenariusza, jaki był w mojej historii. Jest nawet ten sam atakujący „dziennikarz śledczy”, podobne szczucie z róşnych stron, nagonka, rechot tzw. salonu, odsuwanie się niedawnych znajomych. Publiczne oczyszczenie z absurdalnych zarzutĂłw, stwierdzenie, Ĺźe atakowany jest niewinny, mają przyjść po latach, tak jak było ze mną. Widzę w sprawie Banasia odbicie własnego doświadczenia. I mam do politykĂłw Zjednoczonej Prawicy, liderĂłw opinii po prawej stronie Ĺźal za pochopne danie wiary Kittlowi i jego mocodawcom, mierzi mnie ich chowanie się do mysiej dziury. I oddanie pola w tym sporze o głowę szefa NIK. Apeluję do was koledzy z prawicy, byście z tej ślepej uliczki wycofali się pĂłki czas. Bo inaczej, po latach, gdy prawda wyjdzie na jaw, będzie wam po prostu wstyd.

1. Nie chcę przypominać, co mnie dotknęło kiedyś, ale wyjaśniający wstęp musi być zrobiony. 18 lat temu Bertold Kittel, będąc wĂłwczas dziennikarzem w „Rzeczpospolitej”, złamał mi – sekretarzowi stanu w MON – karierę. Wraz ze swoją koleĹźanką Anną Marszałek zrobił ze mnie aferzystę, człowieka uwikłanego w najgorsze postępki. Zapłaciłem za to utratą stanowiska i ostatecznie wypchnięciem na margines Ĺźycia publicznego, gorzką cenę zapłacili moi bliscy, moja Ĺźona piętnowana mężem „aferzystą”. Mniejsza o inspiratorĂłw Ăłwczesnej akcji Kittla i rolę tajnych słuĹźb w tejĹźe sprawie – to nadaje się na osobną rozprawę. W kaĹźdym razie odłoĹźony w latach epilog wyglądał tak, Ĺźe Kittel okazał się oszczercą, a mnie oczyszczono z podejrzeń. Ale lat upokorzenia, Ĺźycia z piętnem „aferzysty” wymazać się nie da. Salon dziennikarski jeĹźeli to moĹźna nazwać salonem, obdarował Kittla licznymi nagrodami, nawet uczynił go „Dziennikarzem Roku”. Tym razem za reportaĹź, w ktĂłrym grupka niezrĂłwnowaĹźonych osobnikĂłw, do policzenia na palcach jednej ręki, układa sobie w lesie swastykę z czekoladowych wafelkĂłw. W czasach, gdy tłumy „nazioli” na zachodzie na róşnych spędach podnosi ręce w faszystowskim pozdrowieniu. DuĹźo mĂłwi się o złej kondycji Ĺźycia politycznego. Z dziennikarskim chyba teĹź nie jest najlepiej, skoro do zaszczytĂłw za takie odkrycia wynoszone są postaci takie, jak wspomniany redaktor WafelSS.

2. W ostatnich tygodniach Kittel, a za nim cała sfora, rzucili się na szefa NIK-u Mariana Banasia. Potwarze, kłamstwa, najzwyklejsze draństwa w domenie publicznej przekroczyły wszelkie normy – Banasia nazwano szefem grupy małopolskich stręczycieli i VAT-owskich wyłudzaczy, a po godzinach czyścicielem kamienic. Prawica zasznurowała sobie usta niejako akceptując to polowanie. Powiem Wam tak, drodzy koledzy z prawicy – Mariana Banasia znam ponad 40 lat. WspĂłlnie i w porozumieniu – jak mawiał tow. prokurator – działaliśmy przeciw reĹźimowi PRL jeszcze przed sierpniem 80., w latach 80. za tę działalność siedzieliśmy w więzieniach. Ja się na kombatanctwo nie powołuję i nie zamierzam uĹźywać go jako tarczy. Chcę tylko zasygnalizować jedno – znam Banasia nie od wczoraj i miałem czas, by wyrobić sobie o nim zdanie w latach najtrudniejszych prĂłb. Wiem kim jest i wiem, Ĺźe dziś dotykają go oszczerstwa. Banaś jest państwowcem o wielkich zasługach. W szanującym się państwie odbierałby za to co zrobił najwyĹźsze państwowe odznaczenie z rąk prezydenta. Banaś w błyskawicznym tempie stworzył system uszczelnień VAT-owskich, dzięki ktĂłrym rząd mĂłgł przeprowadzić największe w III RP programy socjalne. MĂłwiąc krĂłtko, bez Banasia, jego twardości, determinacji, siły przebicia nie byłoby środkĂłw na 500 plus, nie byłoby w aresztach cwaniakĂłw, ktĂłrzy uszczuplali skarbiec państwa o miliardy. Dobrze, powie ktoś, ale zasługi nie mogą być zasłoną dla tych, ktĂłrzy zbroili. Zgadzam się z tym całkowicie. Zasady powinny być dla wszystkich rĂłwne, odpowiedzialność teĹź. Rzecz w tym, Ĺźe gdy się mocniej dmuchnie, to z wielkiej chmury zarzutĂłw wyprodukowanych przez Kittla i jego wyznawcĂłw zostaje wielkie nic. SpĂłjrzmy na fakty.

3. Pierwszy z wykrzyczanych zarzutĂłw dotyczy Henryka Stachowskiego, AK-owca, ktĂłry na początku wieku przepisał krakowską kamienicę na rzecz Mariana Banasia. Pisano o „rzekomym AK-owcu od Banasia”, zaczęto odbierać zasługi nieĹźyjącemu juĹź człowiekowi, ktĂłry jako Ĺźołnierz Kedywu walczył z Niemcami, potem był torturowany przez ubekĂłw, sekowany w PRL-u, zapisał ładną kartę w Solidarności w latach 80. Banaś się z nim przyjaĹşnił. W zamian za doĹźywotnią opiekę i mieszkanie samotny Stachowski przepisał Banasiowi zrujnowaną kamienicę na krakowskim PodgĂłrzu. Co w tym dziwnego? Historia jakich wiele. Widziałem u Mariana Banasia zdjęcia zrobione na przestrzeni lat. Z uroczystości rodzinnych na przykład. Raz dzieci Mariana mają po kilka lat, na innych fotografiach juĹź po kilkanaście. Na zdjęciach z nimi jest Stachowski. Dzielą się opłatkiem, jedzą kolację, oglądają telewizję, spędzają razem czas. Normalny domownik, jeden z nich. Do czego tu moĹźna się przyczepić?

4. Sprawa druga, dotycząca domu, który Marian za własne pieniądze i własnymi siłami wyremontował. W kamienicy akademik przez lata prowadził syn Mariana, Jakub. Po pewnym czasie chłopak miał inne plany, chciał zmienić zajęcie. W 2014 roku lokal został wydzierżawiony komuś, kto miał w pobliżu interes hotelarski. Nie, nie temu osobnikowi z pierścieniami na palcach, wbrew medialnym opowieściom, lecz jego pasierbowi. Czy Banaś powinien był może sprawdzać kto należy do bliskich dzierżawiącego? Sfora, która poszła z Kittlem, rzucająca się na Banasia jazgocze, że cena jak na taką dzierżawę była za niska, bo wynosiła tylko 4 tysiące złotych miesięcznie! U czytelników doniesienia ma powstać wrażenie, że pewnie Banaś był w jakimś układzie albo dostawał dodatkowe pieniądze pod stołem. Tymczasem po pierwsze dzierżawiący brał na siebie wszelakie opłaty, również remontowe. Po drugie, Banaś i jego kontrahent na piśmie (także notarialnie) umówili się na sprzedaż domu. Tytułem zadatków i zaliczek, w wyniku podpisania przedwstępnej umowy sprzedaży, na konto Mariana Banasia wpłynęło 390 tysięcy. Potem dzierżawca nie dostał kredytu i musiał z zakupu zrezygnować. Ale przy Banasiu zostało 200 tysięcy zadatku, co jest oczywiste wobec nie wykonania umowy. Nie było to więc 4 tysiące miesięcznie, ale 4 tysięcy +200 tysięcy. Pieniądze udokumentowane, legalne, na podstawie umów. Gdy okazało się, że dotychczasowy dzierżawiący domu nie kupi Banaś zabiegał, by nabył go ktoś inny. I tu mała uwaga.

5. W 2015 roku Marian Banaś odebrał nominację na wiceministra finansĂłw, szefa SłuĹźby Celnej. I dostał waĹźne zadanie stworzenia słuĹźby do zatamowania gigantycznych uszczupleń VAT-owskich. To moĹźe być trudne do zrozumienia dla osĂłb mniej obeznanych z realiami sprawowania urzędu. Prawda jest taka, Ĺźe jeśli ktoś dostaje do wykonania waĹźne zdanie w powaĹźnym resorcie, ktoś, kto powaĹźnie traktuje swoją słuĹźbę, to nie będzie miał czasu na nic innego, poza nią. Wtedy marzeniem staje się, aby mieć czas na kilka godzin snu. Myślenie, Ĺźe Banaś w tej sytuacji miał czas jeĹşdzić na drugi koniec Polski, sprawdzać, doglądać własnych interesĂłw jest myśleniem absurdalnym. Myśleniem ludzi, ktĂłrzy nie wiedzą jak zachowują się państwowcy. Albo myśleniem takich, ktĂłrzy to doskonale wiedzą i celowo nie chcą wziąć tego pod uwagę. Do Banasia nie docierały Ĺźadne skargi na działalność dzierĹźawiącego, nie było niezadowolenia sąsiadĂłw. Zero sygnałów. Nie było teĹź ostrzeĹźeń, uwag, powiadomień od instytucji, ktĂłre mają za zadanie trzymać kontrwywiadowczą osłonę nad najwyĹźszymi rangą urzędnikami. I jeszcze jedno, waĹźne. Kiedy Kittel sprokurował i ogłosił swĂłj materiał w TVN, a wraz z tym zaczęło się walenie w bębny propagandy, Banaś nie był właścicielem krakowskiej kamienicy. W wakacje 2019, normalnie z ogłoszenia, udało się sprzedać ją firmie zajmującej się inwestowaniem na rynku nieruchomości. O tym w materiałach „śledczych” nie było słowa.

6. MĂłj tekst mĂłgłby się ciągnąć jeszcze długo, bo podobnie podłych sztuczek w sprawie Banasia prĂłbowano więcej. Chciano na przykład na jego dawnej wspĂłlniczce wymĂłc, by zrobiła z niego oszusta. Skończyło się na jej twardym, pisemnym oświadczeniu dla Gazety Wyborczej, Ĺźe Banaś jest człowiekiem uczciwym i rzetelnym. O jednej rzeczy na koniec chciałbym jednak wspomnieć, by pokazać raz jeszcze metodę tego ataku. Na pierwszych stronach gazet wylądowały niedawno zarzuty, Ĺźe jacyś urzędnicy skarbowi i b. pracownicy resortu finansĂłw byli zamieszani w karuzele VAT-owskie. Podpięto ich pod Mariana Banasia i jego obwiniono publicznie za ich czyny. Zadam proste pytania: Czy gdyby kolega pana Kittla z „Superwizjera” TVN zajmował się po godzinach handlem narkotykami, to czy pan Kittel byłby temu winny? Czy szef TVN jest winny temu, Ĺźe pan Durczok zachowywał się, najdelikatniej mĂłwiąc, nieodpowiednio w pracy i po pracy? Tymczasem usiłuje się obciążyć Banasia tym, co nagannego skrycie robili jacyś pracownicy ministerstwa.

7. I moĹźe najwaĹźniejsze. Odbudowujemy państwo polskie, co nie wszystkim podoba się. A są i tacy, ktĂłrzy Polsce Ĺşle Ĺźyczą. Marian Banaś zasadnie powiedział, Ĺźe gdyby nie jego walka z oszustami VAT to nie byłoby środkĂłw na programy socjalne. W 1999-2000 przeprowadziłem program armato-haubicy Krab – zapłaciłem za to zarzutami korupcyjnymi – w co dziś uzbrajalibyśmy nasze wojsko, gdybym nie przeprowadził programu Kraba? Trzeba wreszcie ustalić w czyim interesie niszczy się ludzi służących państwu polskiemu i jaką w tym rolę odgrywają tacy „dziennikarze” jak red. Kittel. Tak, jestem tym atakiem na Mariana Banasie dotknięty. Po prostu przeszedłem przez podobną „ścieĹźkę zdrowia”, gdy na dętych zarzutach ci sami często ludzie, dziś tępiciele Banasia, mnie obwiniali o róşne bezeceństwa przed opinią publiczną. Nie jestem naiwny. nie oczekuję od nich zachowania zasad, honoru, przestrzegania reguł. Oczekuje jednak od ludzi rozumnych, świadomych, by nie oddawali pola takiej grze, by nie odwracali wzroku dla własnego spokoju, nie dawali się zakrzyczeć tłuszczy. Bo to jest prosta droga do tego, Ĺźe jutro moĹźna będzie zniszczyć kaĹźdego służącego Polsce, tak jak kiedyś zniszczono mnie, a dziś usiłuje się zniszczyć Mariana Banasia. Jest powiedzenie: by zwyciężyło zło wystarczy, Ĺźe ludzie uczciwi nic nie zrobią.

Autor:Prof. Romuald Szeremietiew