Dodano: 16.11.19 - 13:44 | Dział: Śladami naszych przodków
Akt zaręczenia Obojga Narodów
Październikowa rocznica
Akt zaręczenia, to szczegółowe przepisy wykonawcze do uchwalonej Konstytucji 3 Maja, które powołano do istnienia przez Sejm Wielki w dniu 20 października 1791 roku. Były one wyjaśnieniem ściśle niesformułowanych we wspomnianej konstytucji szeregu przepisów, dotyczących stanu unii polsko-litewskiej.
Akt zaręczenia
Zaręczenie odwoływało się do związku Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Powoływało ono wspólny zarząd nad wojskiem i skarbem. Komisja Wojskowa Obojga Narodów oraz Komisja Skarbowa, miały się składać z równej liczby przedstawicieli Korony i Litwy. Zobowiązano się także do takiej samej liczby ministrów i urzędników. Zapewniono także alternatywę Korony i Litwy w kierownictwie Komisji Skarbowej i Wojskowej, zaś kasa skarbowa Wielkiego Księstwa Litewskiego pozostawać miała na Litwie. Sprawy sądowe Komisji Skarbowej dotyczące obywateli Wielkiego Księstwa Litewskiego i spraw litewskich, rozpatrywane miały być przez osobny sąd skarbowy powołany dla Wielkiego Księstwa Litewskiego. W zakończeniu wszystkie wymienione postanowienia i gwarancje dla Wielkiego Księstwa Litewskiego, uznano artykułami aktu unii tychże Narodów.
Pacta Convecta
Zaręczenie to, weszło w skład pacta convecta i zobowiązywało króla polskiego Stanisława Poniatowskiego i każdego następnego monarchę Rzeczypospolitej. Historycy polscy byli zdania, że ustawodawstwo Sejmu Czteroletniego, w tym Zaręczenie Wzajemne, kładło kres istniejącej od 1569 roku unii realnej między Koroną Królestwa Polskiego i Wielkim Księstwem Litewskim tworząc państwo unitarne zwane Rzeczpospolitą Polską.
Z tej to okazji, nasza redakcja miała okazję uczestniczyć w spotkaniu patriotycznym, na którym prezentowane były slajdy ze wspomnianym aktem zaręczenia dwóch narodów.
Ewa Michałowska Walkiewicz