Dodano: 17.10.19 - 21:47 | Dział: Kworum poetów
Mgielne przyjaciółki (G. Tatarska)
i Przymierze
chmury – turystki odwieczne – kształt i barwę
zmieniają szybciej niż sekundnik a wiatr je kroi
strzępi wzory one formują na rozłogach niebios
przepowiednię
widzę pierzaste domki wojów i dinozaury
są świadkami życia choć znikają sekretnie –
mgielne przyjaciółki człowieka
gdy mówię o nich z wnukiem on o technologii poucza
podczepiony pod ulotną maszynerię Azure
moje brzoskwiniowe zorze czy zachody krwawe
zapowiadają pogodę a kłębiaste odświeżają ziemię
kradnąc liście niosąc ku niebiosom –
deszczem wracają w glebę
są świadkami życia choć znikają sekretnie –
mgielne przyjaciółki człowieka
gdy przeminiesz cumulusy wypiętrzą cię w kosmos
ze światła w cień chmur tej ciemnej materii
Bóg siedmioma kolorami połączył niebo i ziemię
Noe pierwszy ją widział po potopie
Łuk mój kładę na obłoki
Grażyna Tatarska