Dodano: 01.09.19 - 15:32 | Dział: W kręgu wydarzeń

Obronić prawdę

To Niemcy i Sowieci są wini wybuchu II wojny światowej. To Niemcy są winni Holokaustu. Państwo polskie nie istniało gdy Niemcy i Sowieci dokonywali zbrodni przeciw ludzkości na Narodzie Polskim, na polskich obywatelach wielu narodowości

I.
Druga wojna światowa była wydarzeniem, ktĂłre wywiera na nas wpływ do dzisiaj. Jej skutki wszyscy odczuwamy – nie tylko dlatego, Ĺźe wojna ta zmieniła granice Polski, a po niej nastąpiła prawie półwieczna okupacja sowiecka i idąca z nią zapaść cywilizacyjna. Odczuwamy je takĹźe przez to, kim są Polacy dzisiaj. Najazd niemiecki przerwał trwającą ledwie 20 lat odbudowę polskiej państwowości, zrujnował gospodarkę, strukturę społeczną, przyniĂłsł śmierć milionom. A potem – kilka pokoleń Ĺźyło pod niesłychanie brutalnie narzuconym komunizmem i powstała zupełnie nowa kultura – mająca pewne związki z Polską przedwojenną, ale bardzo silnie obarczona naleciałościami zupełnie obcymi.

Polska została zuboĹźona o tych, ktĂłrych zabrakło – profesorĂłw, sędziĂłw, artystĂłw, oficerĂłw, politykĂłw, przemysłowcĂłw, duchownych – bo zostali zamordowani przez NiemcĂłw i SowietĂłw. Zabita została tamta wielonarodowa (mimo wszelkich prĂłb ujednolicania) Rzeczpospolita, ze swoją niemal 1000-letnią kulturą, elitami i cywilizacją. Teraz na gruzach tamtej Polski, na ktĂłrej komuniści osadzili według zasady negatywnej selekcji PRL, staramy się – szukając okruchĂłw minionego czasu – odbudować przynajmniej w części to, co zostało zmiaĹźdĹźone wojną, terrorem, komunizmem, postkomunizmem i upływem czasu.

Patrząc wstecz poprzez zasłony niepamięci dostrzegamy tylko zarysy tego, co wydaje nam się waĹźne i co utrwaliły w jakiś sposĂłb wspomnienia. Naturalną koleją rzeczy zostało zapamiętane to co niezwykłe, dramatyczne, niecodzienne, co wybijało się ponad zwykły bieg zdarzeń. Wybuch wojny i zniszczenie państwa dopiero co odbudowanego. Morderstwa masowe na nieznaną dotąd skalę. Zniszczenie marzeń PolakĂłw, ale teĹź zniszczenie ostoi dla narodĂłw mieszkających w granicach Rzeczypospolitej, pomiędzy dwiema potęgami totalitarnymi – tej Rzeczypospolitej, ktĂłra została odbudowana w kalekiej formie po traktacie ryskim i tej samej Rzeczypospolitej, ktĂłra pomimo napięć etnicznych prĂłbowała przynajmniej w jakiś sposĂłb te Ĺźywioły pogodzić, stając się rĂłwnocześnie celem atakĂłw nacjonalistycznych UkraińcĂłw, dywersji agentury komunistycznej i niemieckiej V kolumny. Bez względu na to, jaka była ta Rzeczpospolita – to jednak dopĂłki była niepodległa, zapewniała państwo prawa w swych granicach, ochronę Ĺźycia swoich obywateli, wszystkich mieszkańcĂłw – nawet tych niezadowolonych z jej kształtu czy nawet istnienia.
II.
Bezdyskusyjnym jest twierdzenie, Ĺźe gdyby nie zniszczenie państwowości polskiej przez NiemcĂłw wspomaganych przez SowietĂłw, gdyby nie okupacja, to Holokaustu by nie było. Po prostu. To ta wielonarodowa Rzeczpospolita wraz z chroniącym jej granic i suwerenności Wojskiem Polskim dawała gwarancję istnienia wspĂłlnoty ĹťydĂłw w jej granicach, a wiemy przecieĹź, Ĺźe w Ăłwczesnym świecie nie byli bezpieczni – ani w Europie, wkrĂłtce mającej się jednoczyć pod butem Niemiec, ani w Sowietach. UchodĹşcy Ĺźydowscy z Niemiec nigdzie nie byli chętnie przyjmowani, co tak przejmująco opisał w swoich powieściach Remarque. Natomiast tak zwany „powszechny” antysemityzm w Polsce przedwojennej nigdy nie miał podłoĹźa rasowego – w przeciwieństwie do Niemiec, gdzie stworzono pseudonaukę, ktĂłra stała się uzasadnieniem EndlĂśsung der Judenfrage. Ĺťydom w Polsce nie groziło ani unicestwienie, ani rasowa dyskryminacja jak w Niemczech – a jak ta dyskryminacja wyglądała w „ojczyĹşnie filozofĂłw i poetĂłw” widać juĹź było od razu po styczniu 1933 roku. Dzisiejsi tropiciele rzekomego faszyzmu w Polsce międzywojennej powinni przeczytać niemiecką ustawę o obywatelstwie z 1935 roku i porĂłwnać ją z polską ustawą o obywatelstwie z roku 1920 obowiązującą do końca istnienia Rzeczypospolitej.
III.
To co wojna nam przyniosła – zniszczenia, ruinę, brutalizację, ograbienie i wymordowanie ludności, upośledzenie gospodarcze, koszmar wywĂłzek i gułagu, niemieckie obozy zgłady, ktĂłre emanują do tej pory grozą śmierci i wciąż są gwałtem zadanym polskiej ziemi, utrata wielkich obszarĂłw, uniwersytetĂłw, kolebek kultury narodowej – to wszystko co przyszło do Polski wraz z Niemcami i Sowietami, powoduje, Ĺźe my, współcześni Polacy, dziedziczymy traumę wojny. Dziedziczymy teĹź traumę gwałtu zwanego „wyzwoleniem”. Ta trauma przechodzi z pokolenia na pokolenie.

Jest jeszcze jedna strata, ktĂłra nie jest do końca uświadomiona – tragedia utraty naturalnej wielokulturowości, przypomnienia, Ĺźe Polska przez stulecia swojego istnienia była wyborem, ojczyzną wielu narodĂłw Europy wschodniej, ale rĂłwnieĹź wygnańcĂłw i ofiar prześladowań religijnych i etnicznych na całym naszym kontynencie. Dawna Rzeczpospolita Obojga NarodĂłw poprzez swoją róşnorodność etniczną i religijną była bujnie kwitnącym drzewem wzbogacających się nawzajem i współistniejących obyczajĂłw, wyznań i tradycji. Po I wojnie światowej odrodziła się tylko częściowo – moĹźna rzec, Ĺźe z grobu wstała Korona Polska, podczas gdy tak ściśle związane z nią w unii Wielkie Księstwo Litewskie, będące przecieĹź olbrzymim krajem, zostało rozczłonkowane. Polska przedwojenna odziedziczyła fragmenty ziem Wielkiego Księstwa, a one wniosły swĂłj posag – wielokulturowość tworzoną przez pokolenia, teraz niezbyt chętnie widzianą, ale nadal owocującą. II wojna światowa przyniosła zupełną zagładę tego świata.

Po 5 latach wojny, 45 latach komunizmu, a potem prawie 30 latach postkomunizmu, z trudem tylko możemy sobie wyobrazić, na czym taka różnorodność polega i jak jest ożywcza dla rozwoju duchowego i kulturowego, dla pełni człowieczeństwa w naszej części Europy. Jednak, być może dlatego, że polski charakter narodowy rozwinął się w wielokulturowej Rzeczypospolitej, pomimo prawie pół wieku opresji totalitarnej, Polacy do dziś są tolerancyjni i raczej niezbyt mściwi, czego dowodem są chociażby różni zbrodniarze komunistyczni umierający we własnych łóżkach i nie niepokojeni przez nikogo.

Współczesny spĂłr polityczny w Polsce jest między innymi dlatego tak ostry, Ĺźe brakuje naturalnych hamulcĂłw, ktĂłre były obecne w wielokulturowej Rzeczypospolitej – wolności obywatelskich wynikających z poszanowania przez wszystkich wspĂłlnych pryncypiĂłw – wiary w Boga, poszanowania prawdy, wolności słowa – a więc i poszanowania dla głoszenia i słuchania prawdy i wolności posiadania, poszanowania własnego i cudzego majątku. Dzisiaj, w dobie rewolucji anty-kultury zasianej na zgliszczach cywilizacji wynaturzonej bezprecedensowo okrutną wojną i półwiecznym eksperymentem komunistycznym te pryncypia są przez rewolucjonistĂłw niszczone, a Polacy muszą bronić najbardziej podstawowych prawd i wartości.
IV.
Polska w powojennych granicach, z powojenną ludnością, przez 45 lat tresowana przez sowieckich czynownikĂłw wyszła z komunizmu pokiereszowana. Impuls, ktĂłry dała Solidarność – niezwykłe zjawisko społeczne na masową przecieĹź skalę, odwołujące się do tego, co w człowieku najlepsze – został w duĹźej mierze zmarnowany. Transformacja ustrojowa oparta na fałszywym paradygmacie liberalizmu utrzymała powojennych PolakĂłw w mentalnym poniĹźeniu, wynikającym takĹźe z katastrofalnych warunkĂłw materialnych, w jakich większość z nas Ĺźyła. Dopiero wielka rewolucja godnościowa, ktĂłra rozpoczęła się po 2015 roku zaczęła zmieniać ten stan rzeczy. Mimo pedagogiki wstydu i prĂłby odrzucenia własnej historii nie tylko Warszawa obchodzi ze czcią rocznicę 1 sierpnia i oddaje hołd Powstaniu Warszawskiemu i jego bohaterom, spontanicznie, na cmentarzach i na ulicach. I nie są to martyrologiczne Ĺźale, ale świadectwo ciągłości odczuwania przez PolakĂłw, takĹźe tych młodych, tego czym jest Polska i polskość. Jesteśmy w pochodzie pokoleń, dla ktĂłrych Ojczyzna jest cennym darem do przekazania następcom.

Słabości dzisiejszego polskiego społeczeństwa to przede wszystkim – oprĂłcz niskiego kapitału społecznego – nadmierna pobudliwość wynikająca z autentycznej traumy narodowej, z PTSD (zespół stresu pourazowego) ktĂłry jest udziałem większości. A z tego wynika fakt, Ĺźe niezwykle łatwo wzbudzić w Polakach negatywne emocje i kierować je przeciw „wrogom”, Ĺźe łatwo doświadczać zawodu, poczucia krzywdy, przekonania, Ĺźe obojętny przecieĹź świat robi nam przykrość, nie docenia nas, nie rozumie, ubliĹźa nam. Rosjanie wydają się nas rozumieć lepiej niĹź my sami i grają w ten sposĂłb na Polakach jak na klawiaturze. Dlatego tak łatwą metodą polityczną we współczesnej Polsce są nagonki, kampanie hejtu i „character assassination” – cała gama активные мероприятия, Active Measures. Wystarczy jeden tweet, a reszty dokonuje zbiorowa trauma.
V.
Zbrodnia Holokaustu jest jednym ze ĹşrĂłdeł cierpienia współczesnych PolakĂłw. Polska jest i była Ojczyzną wszystkich PolakĂłw (a przypominam, Ĺźe Polakiem jest ten, kto identyfikuje się z polskością, niezaleĹźnie od pochodzenia); jest i była dla nas wszystkich rĂłwnieĹź zobowiązaniem. Okrutny los, ktĂłry stał się udziałem i ĹťydĂłw, i PolakĂłw, te miliony ofiar, po ktĂłrych pozostał tylko popiół i bĂłl ich nieobecności w polskim Ĺźyciu wymaga prawdy. Właśnie tym zobowiązaniem wobec Polski – Ojczyzny jest prawda. Wszelkie zakłamywanie prawdy o okupacji niemieckiej i sowieckiej, o popełnionych zbrodniach i ich sprawcach – jest odbieraniem godności ofiarom zamordowanym podczas tej straszliwej wojny.

To Niemcy i Sowieci są wini wybuchu II wojny światowej. To Niemcy są winni Holokaustu. Państwo polskie nie istniało gdy Niemcy i Sowieci dokonywali zbrodni przeciw ludzkości na Narodzie Polskim, na polskich obywatelach wielu narodowości. To, Ĺźe zarĂłwno Niemcy jak i Sowieci znaleĹşli kolaborantĂłw wśrĂłd obywateli Rzeczypospolitej wszystkich narodowości – PolakĂłw, ĹťydĂłw, UkraińcĂłw, BiałorusinĂłw – faktu odpowiedzialności niemieckiej i sowieckiej za zbrodnie ludobĂłjstwa nie zmienia.

Rząd polski i instytucje Państwa Polskiego nie ponoszą odpowiedzialności za wydarzenia w okupowanej Polsce. Nie było polskich oddziałów SS. Nie było Polski – i nie było teĹź „udziału Polski w Holokauście”. To Niemcy zorganizowali systematyczną i uprzemysłowioną Zagładę na ziemiach okupowanej Polski i z całym drakońskim systemem prawnym przez siebie wprowadzonym uniemoĹźliwiali Polakom pomoc Ĺťydom. To Niemcy stopniowo zwiększali represyjność tego systemu prawnego, poniewaĹź pomoc Ĺťydom była udzielana odruchowo, a wreszcie w sposĂłb zorganizowany i tysiące PolakĂłw zapłaciło za tę pomoc Ĺźyciem. To niemiecka okupacja Polski oraz sowiecki podbĂłj i prawie 50 letnia okupacja przyniesiona na bagnetach Robotniczo Chłopskiej Czerwonej Armii (RKKA) spowodowały najwyĹźsze w okupowanej Europie straty ludnościowe, materialne, terytorialne i cywilizacyjne, ktĂłre dopiero teraz staramy się oszacować.

Ofiarom jesteśmy winni prawdę, a my, ci wychowani w traumie klęski, terroru i poniĹźenia, potrzebujemy prawdy. Potrzebujemy ją poznać i głosić. I mamy prawo jej bronić. Zamordowani byli obywatelami wielonarodowej Rzeczpospolitej, zamordowanej wraz z nimi. Odtworzenie tej prawdy i jej obrona jest częścią odbudowania wolnej, sprawiedliwej i zasobnej Polski, w ktĂłrej hasło narodowe „BĂłg, Honor, Ojczyzna” nie będzie puste, nasza polska toĹźsamość i wiara – katolikĂłw, prawosławnych, protestantĂłw, ĹťydĂłw i TatarĂłw nie będzie atakowana, a kaĹźdy będzie pewien ochrony przez Państwo Polskie i silne Wojsko Polskie.

Maciej Świrski