Dodano: 15.08.19 - 9:58 | Dział: Godne uwagi

Wniebowzięta

Wniebowzięcie Maryi, które świętujemy 15 sierpnia, wciąż inspiruje. Rodzi pytania. Zawstydza. Przedziwnie dotyka naszego życia, które nie zamyka się przecież tylko w doczesności. Gdy mówimy o tej maryjnej prawdzie, uświadamiamy sobie, że Wniebowzięcie jest nade wszystko darem dla Kościoła i ludzkości. Maryja wskazuje nam drogę do nieba

Pismo Święte przekazuje nam kilka faktĂłw o „wniebowzięciach”. Księga Rodzaju mĂłwi o Henochu, „ktĂłry zniknął, bo zabrał go BĂłg” (Rdz 5, 24). Eliasz zostaje wzięty do nieba na ognistym rydwanie (por. 2 Krl 2, 11; 1 Mch 2, 58). O „wzięciu” Maryi do nieba Biblia nie przekazuje nam Ĺźadnych informacji.

JednakĹźe tradycja chrześcijańska, począwszy mniej więcej od V wieku, powszechnie wyznaje, Ĺźe Jezus uwielbił ciało swojej Matki u kresu Jej ziemskiej egzystencji. Nie pozostawił go na ziemi. Dokonało się w Niej to, o czym pisze św. Paweł: „...razem teĹź wskrzesił i razem posadził na wyĹźynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie” (Ef 2, 6).

Prawda uroczyście ogłoszona

W 1950 r. papież Pius XII uroczyście ogłosił dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Jest to prawda wiary, która mówi o końcu życia i przeznaczeniu Matki Odkupiciela. Wyznajemy, że po zakończeniu biegu ziemskiego życia, po swojej śmierci, lub jak mówi tradycja wschodniego chrześcijaństwa: po zaśnięciu, Matka Jezusa zostaje wzięta do nieba z duszą i ciałem. Jezus nie mógł pozostawić w grobie ciała Tej, z której za sprawą Ducha Świętego przyjął ludzką naturę. Dlatego zasiada Ona na tronie obok Króla wieków.

Prawda o wniebowzięciu Maryi przypomina nam o Jej pełnym zjednoczeniu z Bogiem. Jest to zjednoczenie, które ma swój początek w Boskim macierzyństwie. I będzie trwać aż do skończenia świata. A zatem wniebowzięcie Maryi jest zapowiedzią wspaniałej prawdy: wszyscy kiedyś będziemy na wieki żyli w Bogu!

Niebo jest naszym domem

Wniebowzięcie Maryi uczy nas, Ĺźe Ĺźyje Ona całkowicie w Bogu. W Nim znalazła swoje mieszkanie, ktĂłrego na ziemi pragnęła – jak kaĹźdy z nas, gdy powraca do domu rodzinnego po długiej nieobecności. Wierzymy, Ĺźe nasz dom jest w niebie! Niebo jest ojczyzną Maryi, do ktĂłrej powraca. Ona tam mieszka z duszą i ciałem. Wszyscy inni, święci znani i nieznani, oczekują na ostateczne przyjście Pana w chwale. Wtedy dopiero wskrzesi On ich doczesne szczątki z prochu ziemi. Maryja mieszka w raju i wpatruje się w Oblicze Boga. Kontemplujemy w Niej nasze ostateczne przeznaczenie do Ĺźycia z Bogiem.

Wniebowzięta jest bliska człowiekowi

Poprzez dar wniebowzięcia Maryja stała się bliska naszych spraw, tych zwyczajnych, związanych takĹźe z ziemią. W polskiej tradycji uroczystość Wniebowzięcia to święto Matki BoĹźej Zielnej. Poświęcane w tym dniu zioła, kwiaty i pędy zbóş są znakiem oddania Bogu tego, co najcenniejsze i najpiękniejsze. Czyniąc te gesty, mamy nadzieję, Ĺźe kiedyś Ona sama przedstawi nas Bogu – idących przed Jego tron z naręczami dobrych uczynkĂłw.

Mistrzyni „ostatniej godziny”

Wniebowzięta stała się dla ludzi wszystkich czasĂłw mistrzynią „ostatniej godziny”. Swojej i naszej. Od chwili, gdy przeĹźyła godzinę śmierci Jezusa i swoją, jest StraĹźniczką naszej „ostatniej godziny”. Dlatego lud chrześcijański woła: „MĂłdl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. Pod wieczĂłr naszego Ĺźycia, gdy słońce juĹź zajdzie, jak wtedy na Golgocie, Ona będzie przy nas. To Ona wprowadzi nas do tej świątyni, ktĂłrej blask i wspaniałość będą wyznaczały rytm naszej wiecznej szczęśliwości. Teraz, jak dobra Matka, modli się za nami, aby śmierć zastała nas czuwającymi. Wniebowzięta Matka nas nie zostawia. Kroczy wraz z nami w pielgrzymce wiary. Jest naszą Orędowniczką przed Bogiem.

Jak żyć tą prawdą?

15 sierpnia warto się zatrzymać i spojrzeć w niebo. Warto rozbudzić w sobie pragnienie przebywania z Bogiem i Maryją w chwale nieba. Jej życie pozostaje dla nas darem i wzorem w codziennym pielęgnowaniu zażyłości ze Słowem Bożym i karmieniu się Eucharystią.

Ks. Kamil ZadroĹźny
Tyg. Niedziela