Dodano: 28.04.19 - 19:37 | Dział: Prosto z mostu

Wszyscy za Judaszem!

A to się dopiero narobiło! Pruchnik koło Jarosławia, o ktĂłrym do niedawna nikt nie słyszał, w jednej chwili stał się sławny na cały świat. Gdyby tamtejszy burmistrz, a moĹźe tylko sołtys, chciał uzyskać taki efekt, to nie udałoby mu się to nawet gdyby zastawił podatki mieszkańcĂłw wsi na 100 lat naprzĂłd. Nie byłoby w tym nic oryginalnego, bo tak właśnie robi rząd „dobrej zmiany”, podobnie, jak to robiły rządy zdrady i zaprzaństwa po kierunkiem Donalda Tuska i Ewy Kopacz, a takĹźe – jak robiły rządy Frontu Jedności Narodu za prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego, kiedy to przywĂłdcą rządu najpierw był charyzmatyczny premier Jerzy Buzek, ktĂłrego SłuĹźba Bezpieczeństwa obdarzyła aĹź dwoma pseudonimami operacyjnymi: „Karol” i „Docent”, a potem – Leszek Miller, ktĂłrego Ĺźadnymi pseudonimami nie było potrzeby obdarzać. Jak wiadomo, wszystkie rządy przygotowują projekty ustaw budĹźetowych z deficytem. Ĺťeby ten deficyt pokryć, rządy poĹźyczają u lichwiarzy. Ale lichwiarze – jak to lichwiarze; nie dość, Ĺźe liczą sobie procent, ale w dodatku oczekują zabezpieczenia. A jakie zabezpieczenie poĹźyczki moĹźe dać rząd, wszystko jedno – zmiany dobrej, czy niedobrej? Ano, musi zastawiać u lichwiarzy dochody z przyszłych podatkĂłw, raz na dłuĹźej, innym razem – na krĂłcej. Oznacza to, Ĺźe rządy po prostu sprzedają lichwiarskiej międzynarodĂłwce własnych obywateli w niewolę, wmawiając im przy tym, Ĺźe to dla ich dobra. PoniewaĹź głupota ludzka moĹźe być porĂłwnana tyko do cierpliwości Boskiej, to ten proceder, nazywany „wraĹźliwością społeczną”, znakomicie się udaje nie tylko w naszym nieszczęśliwym kraju, ale rĂłwnieĹź w krajach uwaĹźanych za szczęśliwe.

Ale mniejsza o to, bo Ĺźadne perswazje tego procederu nie zmienią, jako Ĺźe kaĹźdy człowiek, albo prawie kaĹźdy, chciałby Ĺźyć „godnie”, to znaczy – mieć chłopĂłw pańszczyĹşnianych, ktĂłrzy by na niego pracowali, zmuszeni do tego przez rząd. Wracamy tedy do burmistrza, ktĂłremu „bez swojej wiedzy i zgody” - co podkreślił w specjalnym oświadczeniu, udało się rozsławić Pruchnik na cały świat. Oczywiście nie samemu, uchowaj BoĹźe! W zdobyciu przez Pruchnim herostratesowej sławy pomogli, a właściwie nie tyle „pomogli”, co załatwili mu to Ĺťydzi. Nie bez kozery krĂłl Stanisław August Poniatowski powtarzał za świętym Pawłem, Ĺźe „zbawienie przychodzi od ĹťydĂłw”, kiedy tylko udało mu się załatwić jakąś poĹźyczkę. Ale incipiam.

Od niepamiętnych czasĂłw w Pruchniku około Wielkiejnocy odbywał się inspirowany Nowym Testamentem ludowy festyn w postaci „sądu nad Judaszem”. RĂłwnieĹź ten „sąd” inspirowany był procedurą praktykowaną w Ăłwczesnych Ĺźydowskich sądach, gdzie podczas rozprawy asystująca przy widowisku tłuszcza wyzywała oskarĹźonego, biła go, a potem – kamienowała. Kiedy czytamy opis procesu Pana Jezusa przez Annaszem i Kajfaszem, a więc kimś w rodzaju najwyĹźszych sędziĂłw Ăłwczesnej Ĺźydowskiej społeczności, uderza nas nie tylko brak szacunku dla oskarĹźonego, ktĂłrego jacyś arcykapłańscy fagasowie w obecności arcykapłanĂłw bez przeszkĂłd policzkują, ale i wraĹźenie chaosu proceduralnego, przypominającego dintojrę nad Mikołajem Ceaucescu, ktĂłry zaraz po tej parodii procesu został wraz z Ĺźoną rozstrzelany. Nie przypominam o tym z powodu współczucia rumuńskiemu gensekowi, ktĂłremu to się po stokroć naleĹźało, tylko Ĺźeby podkreślić niedostatki praworządności u ĹťydĂłw, zwłaszcza na tle Ăłwczesnej procedury rzymskiej. Przed Piłatem nikt Jezusa nie bił, przeciwnie – Piłat starał się dowiedzieć, co właściwie jego oskarĹźyciele mu zarzucają, ale Ĺźaden z wrzeszczących tam Ĺźydowskich przywĂłdcĂłw nie był w stanie tego sprecyzować, więc uciekli się do szantaĹźu, ktĂłremu Piłat niestety uległ. SzantaĹź polegał na groĹşbie złoĹźenia donosu do Tyberiusza, ktĂłry był co najmniej tak podejrzliwy, jak JĂłzef Stalin, więc groĹşba była, a w kaĹźdym razie – mogła być powaĹźna. A, jak wiadomo, wszystkie te wypadki wzięły się ze zdrady Judasza, ktĂłry był jednym z uczniĂłw Jezusa i chyba liczył na to, Ĺźe jest On jakimś politycznym hochsztaplerem, ktĂłry po objęciu władzy nad Judeą da mu jakąś intratną synekurę. Kiedy przekonał się, Ĺźe Jezusowi nie o to chodzi, postanowił wydać go arcykapłanom za 30 srebrnikĂłw. Z tego powodu postać Judasza przez stulecia uchodziła za symbol zdrady i dopiero ostatnio, za sprawą Ĺźydowskiej gazety dla PolakĂłw, podejmowane są prĂłby jego rehabilitacji. Ale w Pruchniku o tym chyba nie wiedziano i po staremu urządzono „sąd nad Judaszem”, ktĂłrego kukła była ucharakteryzowana na przedstawiciele „narodu wybranego”. PoniewaĹź w ramach artyleryjskiego przygotowania do Ĺźydowskiej okupacji Polski, o ktĂłrej pan ambasador Chodorowicz z Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie rozmawia z panem Tomaszem K. Yazdgerdim z Departamentu Stanu USA, przedsiębiorstwa Ĺźydowskiego przemysłu holokaustu starają się przyprawić naszemu narodowi odraĹźający wizerunek narodu mordercĂłw, toteĹź Ĺźydowscy propagandyści skwapliwie wykorzystali festyn w Pruchniku do podniesienia na cały świat klangoru. W obronie Judasza wystąpił Światowy Kongres ĹťydĂłw – ten sam, ktĂłrego sekretarz w kwietniu 1996 roku odgraĹźał się, Ĺźe jeśli Polska nie zadośćuczyni Ĺźydowskim roszczeniom odnoszącym się do tzw. własności bezdziedzicznej, to „będzie upokarzana na arenie międzynarodowej”. Zamiast uznać pana Izraela Singera, ktĂłry zresztą nieco później okazał się malwersantem i złodziejem, za wroga Polski, to najwyĹźsi przedstawiciele naszego państwa, zamiast dać mu eskortę do granicy, z rewerencją go w Polsce przyjmowali.

ToteĹź i teraz, gdy tylko Światowy Kongres ĹťydĂłw podniĂłsł klangor, natychmiast odpowiedziały nań pudła rezonansowe w naszym nieszczęśliwym kraju: Prokuratura Rejonowa w Jarosławiu, ktĂłra zastanawia się, jak by tu postawić uczestnikĂłw tego festynu przez niezawisłym sądem, Fundacja Pamięci o Bohaterach Powstania Warszawskiego, o ktĂłrej przy innych okazjach jakoś nie było słychać, no i – co uwaĹźam za najbardziej zdumiewające – rĂłwnieĹź Episkopat Polski. Wprawdzie Episkopat Polski i wcześniej zdumiał wszystkich organizowaniem „Dnia Judaizmu”, podczas ktĂłrego wysocy rangą duchowni katoliccy w Polsce propagują nie tylko całkiem inną religię, ale w dodatku – Ĺźydowski przemysł rozrywkowy – ale po stronie Judasza jeszcze się nie opowiadał. Z drugiej strony, czegóş innego moĹźna się spodziewać w sytuacji, gdy w Episkopacie tolerowani są hierarchowie, co to „bez swoje wiedzy i zgody” - i tak dalej? Dla nich Judasz moĹźe być bohaterem pozytywnym, toteĹź trudno się dziwić, Ĺźe za Judaszem stają murem wszyscy, ktĂłrzy liczą, Ĺźe w warunkach Ĺźydowskiej okupacji Polski dostaną od okupantĂłw jakieś trafiki w zamian za włączenie się do tresury pod batutą Ĺźydowskich dyrygentĂłw.

Felieton • serwis „Prawy.pl” (prawy.pl) • 27 kwietnia 2019



Stanisław Michalkiewicz
18 kwietnia 2019 r.