Dodano: 08.02.19 - 17:24 | Dział: Prosto z mostu

Wiosna drugiej świeżości

Szanowni Państwo!

Któş ze starszych osĂłb nie pamięta słynnego hasła „Zima wasza – wiosna nasza!”. Pojawiło się ono po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku, a więc w zimie. Stan wojenny był wielkim sukcesem komuny i wywołał w jej szeregach nastroje, ktĂłre przedstawił Janusz Szpotański w nieśmiertelnym poemacie „Szmaciak w mundurze”: „Dziś w nocy rozkaz dał generał. Długo się w sobie przedtem zbierał, lecz wreszcie całą siłą ruszył. (…) Chytrus! Szabelką nie potrząchał, aĹź mu wyrosła wielka piącha! Teraz my im dołoĹźym, brachu! Pośle się chamstwa część do piachu, a reszta – do obozu, tyrać!” WyobraĹźam sobie, jak musiał się wtedy radować pan Włodzimierz Cimoszewicz, czy Aleksander Kwaśniewski. Pan Cimoszewicz jest teraz europejsem, bo taka jest mądrość etapu, ale moĹźe się to zmienić, bo właśnie na politycznej scenie naszego bantustanu pojawiła się nowa siła, ktĂłrej nadano nazwę „Wiosna” . Na jej fasadzie postawiony został pan Robert Biedroń, prezentujący się w charakterze „świeĹźości”, ale raczej jest towarem drugiej świeĹźości – jak za komuny nazywano produkty cokolwiek zaśmierdziałe. Był on w swoim czasie w partii biłgorajskiego filozofa, ale kiedy gwiazda filozofa zaczęła przygasać, coraz bardziej się usamodzielniał. Czy on sam się usamodzielniał, czy to raczej jego usamodzielniano – tajemnica to wielka, chociaĹź na trop jej rozwikłania naprowadza nas nazwa, jaka została partii pana Biedronia nadana. Dlaczego akurat „Wiosna” ? To proste, jak budowa cepa. Nie tylko zima, ale i wiosna ma być nasza! Nasza, to znaczy – czyja? Ano, tych samych jegomościĂłw, ktĂłrzy w 1981 roku zawłaszczyli sobie zimę. Teraz chcieliby zawłaszczyć rĂłwnieĹź wiosnę, a potem i lato i jesień. To znaczy – moĹźe nie tych samych, bo wielu z nich jest juĹź starymi nieboszczykami, tylko przedstawicieli kolejnych pokoleń ubeckich i partyjnych dynastii – jak na przykład panowie Cimoszewiczowie – starszy i młodszy. Warto w tej sytuacji przypomnieć, Ĺźe najtwardszym jądrem komuny była bezpieka, a zwłaszcza – bezpieka wojskowa. W roku 1985 rozprawiła się ona z esbekami, ktĂłrzy w roku 1989 zostali nawet poddani weryfikacji, podczas gdy bezpieka wojskowa transformację ustrojową przeszła w szyku zwartym – bo to ona tę całą transformację zaprojektowała, wykonała i nadzoruje juĹź w trzecim pokoleniu - aĹź do dnia dzisiejszego.

Wojskowe SłuĹźby Informacyjne zostały oficjalnie rozwiązane we wrześniu 2006 roku, ale ta oficjalna ich nieobecność jest tylko wyĹźszą formą obecności, poniewaĹź agentura zwerbowana albo za komuny, albo juĹź w „wolnej Polsce” przecieĹź pozostała. To są ludzie wprawdzie zdemoralizowani, ale cwani i pamiętają, dzięki komu osiągnęli obecną swoją pozycję społeczną i materialną, toteĹź są lojalni i dyspozycyjni. PoniewaĹź WSI ulokowały agenturę w kluczowych dla Ĺźycia publicznego miejscach, to za jej pośrednictwem moĹźe ręcznie sterować nie tylko całym państwem, ale sporymi segmentami Ĺźycia publicznego. Ale takie ręczne sterowanie wymaga pewnej zręczności, Ĺźeby uniknąć dekonspiracji, ktĂłra byłaby nieunikniona, gdyby na przykład na czele partii „Wiosna” osobiście stanął pan generał Marek Dukaczewski. ToteĹź jest znacznie lepiej, gdy na fasadzie zostanie postawiony pan Ryszerd Petru, czy pan Robert Biedroń. PoniewaĹź pan Petru pokazał, Ĺźe prochu to on wymyślić nie potrafi, a w dodatku juĹź po roku zaczął zdradzać objawy drugiej świeĹźości, trzeba było go wycofać. W tej sytuacji na fasadę trzeba było wysunąć kogoś innego. Skoro tak, to niby dlaczego nie pana Roberta Biedronia? MoĹźe on uwodzić swoich zwolennikĂłw i zwolenniczki metodami odmiennymi od metod pana Petru – i to właśnie jest ta „świeĹźość. Z punktu widzenia socjotechniki jest to posunięcie zręczne, bo jeśli chodzi o okupację własnego kraju, to wojskowym nie moĹźna odmĂłwić zręczności.

Ale utworzenie partii to dopiero część zadania. Trzeba jeszcze zapewnić jej sukces na politycznej scenie. I oto mamy do czynienia z sytuacją podobną do tej z roku 2015. Jeszcze pan Petru, postawiony na fasadzie „Nowoczesnej” nie zdążył otworzyć ust, a juĹź wdzięczny narĂłd obdarzył go 11 procentami zaufania. Ja wyjaśniam ten fenomen tak, Ĺźe konfidenci WSI dostali rozkaz: „w prawo zwrot! Do pana Ryszarda marsz!” - no i z dnia na dzień jest partia i 11 procent zaufania. Podejrzewam, Ĺźe teraz jest podobnie, a to znaczy, Ĺźe tę podmiankę na politycznej scenie mogli zaprojektować i przeprowadzić ci sami pierwszorzędni fachowcy, ktĂłrzy wcześniej lansowali podobne efemerydy. Dodatkową poszlaką, jaka na to wskazuje, jest fakt, Ĺźe wszystkie te efemerydy, oprĂłcz zwyczajowego, wyborczego makagigi, zawsze proklamowały walkę z Kościołem. I po tym moĹźna ich wszystkich rozpoznać juĹź od 1944 roku.



Stanisław Michalkiewicz
7 lutego 2019 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza z cyklu „Myśląc Ojczyzna” jest emitowany w Radiu Maryja w kaĹźdą środę o godz. 20.50. Komentarze nie są emitowane podczas przerwy wakacyjnej w lipcu i sierpniu.