Dodano: 04.11.18 - 22:56 | Dział: Kworum poetów

Szklanka (Ewa M. Walkiewicz)

W szklance wody odbite twe smutne oblicze
płaczące, bez blasku, lecz takie kochane
ja na ciebie tylko mój najdroższy liczę
me oczy bez twoich ciągle zaszlochane

Każesz wstaję, idę, myślę i ci służę
w szklance wódki topię me smutki codzienne
z tobą mam kłopoty i małe i duże
ale chcę być blisko w prozie życia zmiennej

Na brzegu twej szklanki wargi są odbite
to dla mnie relikwia niczym obraz święty
ze szklanki z kakaem smutki nie dopite
chcę ten obraz umyć...nie...niech stoi nietknięty


Ewa Michałowska - Walkiewicz