Dodano: 09.09.18 - 9:51 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Chórzyści

Szanowni Państwo!

W tradycyjnym teatrze były trzy sposoby narracji: monolog, dialog i chĂłr. Obecnie, nie licząc pewnej fundacji o mylącej nazwie „Otwarty Dialog”, ta forma komunikacji zanika. A tak na marginesie, podejrzewam Ĺźe ten „Otwarty Dialog” tyle ma wspĂłlnego z dialogiem i otwartością, co organ KPZR „Prawda” z prawdą. Nasi wschodni sąsiedzi „tak juĹź mają”.

Współczesny teatr (a jest nim praktycznie kaĹźde wystąpienie telewizyjne) z dialogu całkowicie prawie zrezygnował, na rzecz chĂłru. Zaprasza się do studia parę osĂłb i pozwala na „swobodną wymianę myśli”. Wolna amerykanka dyskusji polega na przekrzyczeniu pozostałych. Rację ma ten, kto potrafi najgłośniej i nieprzerwanie mĂłwić cokolwiek. Pozostali nie dają oczywiście za wygraną i powstaje kakofonicznie zgodny, atonalny chĂłr, w ktĂłrym kaĹźdy śpiewa własną pieśń, nie przejmując się innymi, a najmniej ewentualnymi słuchaczami, bo ci na ogół szybko dają za wygraną i sięga po pilota.

Zastanawiam się, skąd się wzięła ta chóralna nowomowa. Przypuszczam, że taki styl narzuciło młode pokolenie wychowane w kulcie asertywności. Dawniej bowiem młody, zwłaszcza inteligentny człowiek, spostrzegał dość wcześnie, że może czegoś nie wiedzieć i zbłaźnić się nieprzemyślaną wypowiedzią. Obecnie takich obaw nie ma. To co kiedyś postrzegane było jako chamstwo, czy głupota, jest nazywane nowocześnie asertywnością i jak najbardziej pożądane. Kiedy doda się do tego jeszcze poprawność polityczną zabraniającą nazywać rzeczy po imieniu, powstaje mieszanina piorunująca w postaci powszechnego, fermentującego bełkotu.

Wszyscy mówią, nikt nie słucha i może o to właśnie chodzi?
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Ĺťarliwi wyznawcy 33/2018 (374)

Szanowna Pani Małgorzato

NajwyraĹşniej nasz gatunek nie moĹźe się wyzbyć pewnej skłonności do tworzenia grup noszących cechy totalnego zaufania do wszystkiego co „produkuje” guru, zwany współcześnie autorytetem. To taka nasza spuścizna ewolucyjna po zwierzęcych przodkach – podporządkowywanie się przewodnikowi stada i czerpanie przyjemności (moĹźe raczej poczucia bezpieczeństwa) z zachowywania stadnego. Niestety, nic na to nie poradzimy – to czysta biologia. KaĹźdy wybiera sobie guru na miarę swoich moĹźliwości intelektualnych i moĹźności przyswajania informacji ze świata zewnętrznego. Im mniej prawdziwych informacji do nas dociera, tym większa nasza podatność na uwiedzenie przez fałszywego proroka. Dlatego tak waĹźne dla kreatorĂłw ludzkości z kategorii kreatur jest, jak mawia pewien znany publicysta, masowe duraczenie. Nic odkrywczego w tej konstatacji nie ma, ale cóş z tego, Ĺźe mamy tego świadomość. Boimy się konsekwencji tego, Ĺźe większość ludzi moĹźe być zauroczona jakąś szaloną ideą, ktĂłrej praktyczne wcielenie w Ĺźycie moĹźe wywołać tragiczne dla wszystkich skutki. Pozostaje wielkim wyzwaniem dla ludzkości jak „pracować" nad ludĹşmi by takiemu uwiedzeniu nie ulegali. Wydaje się, Ĺźe jedynym remedium na to jest solidne kształcenie i budzenie w ludziach ciekawości świata oraz uczenie ich czerpania przyjemności z samodzielnego dociekania prawdy. To antidotum będą dostrzegali i prĂłbowali wcielić w Ĺźycie ci, ktĂłrzy mają dobre intencje. A co z tymi co mają złe zamiary? Obecnie lansowana ideologia neomarksistowska operuje ludziom mĂłzg, tak skutecznie, Ĺźe zabija w nich tą odwieczną potrzebę poznania? Skutek jest taki, Ĺźe ONI nie tylko mało wiedzą (prĂłcz potrzebnej wiedzy zawodowej), ale waĹźniejsze - ONI nie chcą wiedzieć. Oczywiście wspomniana operacja na mĂłzgu przeprowadzana jest na ludziach zaszeregowanych (przez krzewicieli tejĹźe ideologii) do tzw. gorszego sortu czyli stanowiącym w przybliĹźeniu 98% populacji ludzkiej (pozostała 1-2 procentowa "elitarna" część ludzkości skupiająca w swoim ręku gro finansĂłw i zasobĂłw Ziemi tymi ideologicznymi głupotami, ktĂłre sama lansuje, zupełnie się nie przejmuje). Neomarksizm zamienia człowieka powoli w chodzące do supermarketĂłw i innych przybytkĂłw zombi, cieszące się z ciepłej wody w kranie oraz radujące się z moĹźliwości „spełnienia siebie” na poziomie swobodnej realizacji potrzeb fizjologiczno-biologicznych jako wyłącznego wyznacznika ludzkiego szczęścia. Słowem za sprawą przyswajania tej ideologicznej papki wracamy do korzeni – czyli do epoki kamienia łupanego, ale z tą róşnicą, Ĺźe wĂłwczas kaĹźdy człowiek wybierał kamień i łupał go na własną odpowiedzialność, a więc był istotą wolną. Jaki będzie los tych tworzonych na naszych oczach „nowoczesnych” jaskiniowcĂłw – moĹźna z łatwością przewidzieć.

Serdecznie Panią pozdrawiam - Ewa Działa-Szczepańczyk

.........................................................

GOŚCINNE WYSTĘPY
KotĂłw



.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

8 września 2018 r. | Nr 34/2018 (375)