Dodano: 07.07.18 - 13:11 | Dział: Głos Polonii

WIĘŚNIARKI

KoleĹźanka z Melbourne Zosia Kwiatkowska-Dublaszewska przesłała mi wczoraj bardzo miły list e-mailowy: „Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie. Wysyłam mały materiał o reĹźyserze Piotrze Zarębskim ktĂłry między innymi zrobił film „WIĘŚNIARKI".
Bardzo się cieszę bo zasługuje na ten order jak mało kto.
Jeszcze raz pozdrawiam. Zosia”

Pisujesz jak widzę na KWORUM, więc przekaż to na jego strony, niech ludzie wiedzą, że w Polsce mamy też patriotów i Twórców z prawdziwego zdarzenia.

Przypomnijmy zatem, że to właśnie Zosia jest jedną z dziewczyn które za walkę z komuną wysłano za kraty z wyrokiem na 5 lat więzienia!

Zofia Kwiatkowska-Dublaszewska urodziła się 28 czerwca 1949 roku w Krakowie.
Ukończyła Technikum Ekonomiczne dla Pracujących w Sopocie (1974). W chwili rozpoczęcia strajków na Wybrzeżu w 1980 roku zatrudniona była w Przedsiębiorstwie Transportowo - Sprzętowym Budownictwa Transbud Oddział Nr 3 w Gdyni. Bierze czynny udział w wydarzeniach sierpniowych: jest współorganizatorką strajku w Transbudzie, delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina.

W NSZZ Solidarność od września 1980 roku, sekretarz komisji zakładowej w swoim zakładzie pracy. Członek Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Grudnia 1970 w Gdyni. Wraz z Longinem Stojkiem, Aleksandrem Składanowskim i Czesławem Bigusem organizuje w Transbudzie strajk protestacyjny przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego.

19 grudnia 1981 aresztowana, osadzona w AŚ w Gdańsku, skazana przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na 5 lat więzienia, osadzona w ZK w Fordonie, w Grudziądzu, ponownie w Fordonie. Wyrok zmniejszono do 3,5 roku więzienia, 23 grudnia 1982 Sąd Penitencjarny udziela przerwy w karze na trzy miesiące, przedłużonej później na następne trzy miesiące, ze względu na stan zdrowia (wkrótce lekarze decydują o operacji).

Uchwałą z dnia 4 lipca 1983 roku Rada Państwa darowała Zofii Kwiatkowskiej odbywanie kary na okres próbny 3 lat.

Do czerwca 1984 roku pozostaje bez pracy, po czym zatrudniona zostaje w Transbudzie w Gdańsku. W grudniu 1984 roku wraz z Andrzejem Kołodziejem, Ewą Kubasiewicz i Stanisławem Kowalskim zakładają Oddział Trójmiasto Solidarności Walczącej. Organizuje kolportaż niezależnych wydawnictw tej organizacji, m.in. podziemnego czasopisma Poza Układem. Współpracuje z Komisją Charytatywną przy kościele oo. Redemptorystów w Gdyni, współorganizuje Msze za Ojczyznę.

Inwigilowana i rozpracowywana przez Służbę Bezpieczeństwa w ramach akcji pod kryptonimami "Renesans", "Mrowisko" i "Gniazdo". Aresztowana ponownie w dniu 14 stycznia 1986 roku.

Przebywa w aresztach śledczych w Gdańsku i Warszawie. Zwolniona zostaje na mocy amnestii w dniu 21 sierpnia 1986 roku.

Przybywa do Australii z paszportem "w jedną stronę" w czerwcu 1987 roku.
Działa w Związku Więźniów Politycznych Okresu Stanu Wojennego. W 2010 uhonorowana przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Także przyznany został Krzyż Solidarności Walczącej.

I tu trzeba by było napisać kilka stron o Jej wszechstronnej działalności wśród naszej polonijnej społeczności pozostając wierną swoim zasadom i tym ideałom za które była więziona.
I to dwukrotnie!!

Odsyłam więc Szanownych CzytelnikĂłw KWORUM na strony Tygodnika Polskiego do wywiadu z Zosią jaki przeprowadziła z nią redaktor Jagoda Williams, zamieszczony takĹźe na internetowej stronie „Puls Polonii”/ Prawdziwi solidarnościowcy: Zofia Kwiatkowska – Dublaszewska/ 15 listopada 2010./


Przyjęcie w parafii po uwolnieniu Andrzeja Gwiazdy. Od lewej: Ojciec Edward Ryba z Kościoła Redemptorystów, Zofia Kwiatkowska, Andrzej Gwiazda.

...

A teraz o dobrej nowinie związanej z miłym naszemu sercu laureatem Panem Piotrem Zarębskim, reżyserem, operatorem i producentem filmowym. Członkiem m.in. Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Związku Autorów i Producentów Audiowizualnych oraz Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. Wykładowca w WSKSiM w Toruniu.


„Więźniarki”, czy tytuł wymuszony przez polską TV „Dziewczyny z jednej celi” to opowieść o siedmiu kobietach aresztowanych i skazanych w stanie wojennym za działalność w prawdziwej Solidarności. Kobietach, ktĂłre spotkały się w celi bydgoskiego więzienia Fordon – więzienia znanego z bardzo złych warunkĂłw. Bohaterki filmu Zarębskiego to inteligentne i wykształcone kobiety, na Ĺźyciu ktĂłrych ciąży tajemnica. O losach i Ĺźyciu kaĹźdej z kobiet zawaĹźyły wieloletnie wyroki. A oto kobiety, ktĂłrych nie udało się złamać:

ElĹźbieta Mossakowska – 1,5 roku więzienia;

Jolanta Hoppe, dawniej Wilgucka – 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata;

Anna Niszczak – 3 lata więzienia;

Marianna Samlik (Marylka) – 3,5 roku więzienia;

Wiesława Kwiatkowska – 5 lat więzienia;

Zofia Dublaszewska, dawniej Kwiatkowska – 5 lat więzienia;

Ewa Kubasiewicz-HouĂŠe – 10 lat więzienia.

Reżyseria: Piotr Zarębski,
rok produkcji: 2008,

—®—

Fragment wypowiedzi Piotra Zarębskiego w rozmowie z dziennikarzem Andrzejem Klimczakiem i niezależnym dziennikarzem, członkiem SDP i Naczelnego Sądu Dziennikarskiego.


„Myślę, iĹź nowa władza na razie nie ma szansy na przerwanie tej skandalicznej kampanii medialnej, skierowanej przeciwko prĂłbom zmiany systemowej w Polsce. Zresztą to było do przewidzenia, Ĺźe wzmoĹźony atak zacznie się po wyborach. To charakterystyczne dla środowiska odchodzącej III RP, wykreowanej przy okrągłym stole, ktĂłry budowany był na odległych w czasie, ale wciąż kontynuowanych, wytycznych tworzonych wraz z wtargnięciem hitlerowskich Niemiec do Polski, a potem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Wtedy rozpoczęto niszczenie tkanki Polski, jej państwowości i podmiotowości Narodu. Nie tylko poprzez fizyczną likwidację inteligencji, ale rĂłwnieĹź poprzez obce w kulturze polskiej, wprowadzane siłą prawa. Do dzisiaj przecieĹź istnieją i funkcjonują tamte, lekko poprawione, narzucane przez agresorĂłw ustawy, konstytucje i zwyczaje. Podczas ostatnich wyborĂłw parlamentarnych NarĂłd zadecydował, iĹź czas skończyć z tą niechlubną historią i głosowaniem zażądał zmian systemowych, ktĂłre w programie wyborczym proponowała zjednoczona prawica. To dopiero wstęp do głębszych przemian, ale by tak było, to obywatele muszą tejĹźe władzy nie tylko patrzeć na ręce, ale takĹźe żądać czegoś więcej niĹź tylko spełnienia obietnic wyborczych.”

Zosi dziękuję, przesyłam do KWORUM a utalentowanemu Twórcy i Drogiemu Piotrowi gratuluję!

Perth
I pozdrawiam Redaktora KWORUM Pana Zbigniewa Skowrońskiego!
/Australia /WA/ 07.07. 2018