Dodano: 10.10.17 - 11:34 | Dział: Śladami naszych przodków

Zamek w Darłowie

Rezydencja Książąt Pomorskich



Podczas Dni Kultury Polskiej, postanowiliśmy zwiedzić zamek w Darłowie. Na wstępie należy nadmienić, iż nie odnaleziono dokumentów bezpośrednio odnoszących się do budowy zamku w Darłowie. Jednakże, wyniki badań archeologicznych umożliwiają datowanie powstania zamku na II połowę XIV wieku. Był to okres panowania księcia Bogusława V i Elżbiety, córki Kazimierza Wielkiego.

Wiek czternasty

Książę Bogusław w roku1352, zakupił od bogatej mieszczanki darłowskiej Elżbiety von Behr wyspę darłowską wraz z młynem, by pobudować tam warownię. Lata 1352-1372, to czas kiedy wzniesiono tu wspomnianą budowlę, Dzieło Bogusława V było obiektem tak reprezentacyjnym, że już w roku 1372 odbył się w jego murach zjazd książąt pomorskich, czyli inaczej mówiąc braci i kuzynów Bogusława. Pierwotny zamek gotycki, usytuowany był w południowej części miasta, zbudowano go na planie zbliżonym do kwadratu o wymiarach 32 x 34 metry. Dziedziniec otoczony był murem obronnym o wysokości około 14 metrów zwieńczonym blankami. Wjazd do zamku od strony miejskiej prowadził przez most na kanale młyńskim. Nad bramą nadbudowano strzelnicę i ganek, przeznaczony na potrzeby straży zamkowej. Po wschodniej stronie bramy północnej wybudowano trzypiętrowy budynek mieszkalny dla załogi, połączony w parterze z dużą, czteroprzęsłową salą, przykrytą sklepieniem gwiaździstym, która pełniła rolę sali rycerskiej. Do wieży przylegało dwutraktowe skrzydło południowe, jako największy i najważniejszy budynek. Mieścił on na parterze salę reprezentacyjną, w której koncentrowało się życie zamku, a na piętrach pomieszczenia mieszkalne rodziny książęcej.

Siedziba czasowa dla GryfitĂłw

Na przestrzeni XV i XVI wieku, podejmowano liczne prace nad rozbudową zamku. Gryfici traktowali Darłowo tylko jako siedzibę czasową, dokładali oni jednak starań, by zamek nabierał splendoru godnego książęcej rezydencji. Pierwszym władcą, ktĂłry unowocześnił system obronny i rozbudował zamek, był książę Eryk I Pomorski. Działo się to w latach 1449-59, gdy po utracie tronĂłw Skandynawii stary i zgorzkniały, powrĂłcił na swoje dziedzictwo. W obrysie pierwotnych murĂłw obronnych książę wybudował skrzydło zachodnie oraz opasał zamek drugim obwodem murĂłw obronnych. Mury te stanowiły być moĹźe przedpiersie wałów, na ktĂłrych Eryk ustawił armaty w czasie zatargu z mieszczanami darlowskimi. Około roku 1480, rozebrano wybudowane przez Eryka skrzydło zachodnie. Od zewnątrz, na całej długości zachodniego muru obwodowego, dostawiono nowe, podpiwniczone, trzykondygnacyjne skrzydło tzw. wieprzańskie. Było to odtąd reprezentacyjne skrzydło mieszkalne, nazywane rĂłwnieĹź domem księżnej Zofii - „Białej Damy" darłowskiego zamku. Mieściło ono na parterze pomieszczenia gospodarcze, a na I i II piętrze apartamenty dworskie. Zamek był jednak wciąż za mały dla rosnących potrzeb dworu książęcego. Inicjatorem kolejnej rozbudowy, znacznie zmieniającej sylwetę zamku, był książę Barnim XI. Za jego panowania skrzydło wschodnie nadbudowano o dwie kondygnacje. RĂłwnieĹź wieĹźa uległa podwyĹźszeniu o dwie kondygnacje uĹźytkowo-obronne. Prace budowlane zainicjowane przez Barnima XI były ostatnią, gotycką fazą rozbudowy zamku.

Wiek szesnasty

Średniowieczny zamek w ostatecznej formie w XVI wieku, składał się z trzech skrzydeł: wschodniego, południowego i zachodniego oraz z wieży bramnej, przez którą łączył się z gospodarczym podzamczem od strony południowej. Następny etap rozbudowy zamku podjął w około roku 1571 książę Jan Fryderyk Etap ten ograniczał się do wzniesienia po zewnętrznej stronie północnego muru obwodowego, w miejscu dawnej bramy północnej, czterokondygnacyjnego budynku bramnego z wystrojem renesansowym.

Dziękujemy pani Janinie Drapko za zaproszenie na zamek w Darłowie.

Ewa Michałowska – Walkiewicz