Dodano: 05.10.17 - 14:52 | Dział: Felietony Jana Pietrzaka

Naga kasa czy twórczy szał?

Podczas promocji książki „z PRL-u do Polski” ktoś z widowni zadał mi pytanie o kolegĂłw z Kabaretu pod Egidą, ktĂłrzy obecnie znajdują się z drugiej strony sporu trawiącego Polskę. Jak to się stało, Ĺźe tak bardzo rozeszły się nasze drogi? To proste, olbrzymia część środowiska aktorskiego uzaleĹźniona jest od mecenatu państwowego.



Film, teatr, telewizja, dające pracę aktorom w III RP, miały w zamian wymagania, zwane poprawnością polityczną w stylu liberalno-lewackim. Takie kręcono filmy, takie lansowano wydarzenia teatralne, za to wręczano nagrody na festiwalach. Środowiska artystyczne od zawsze zaleĹźne są od mecenasĂłw, a nie kaĹźdy ma gust Medyceusza. W czasach zdemoralizowanej ekipy Tuska tym bardziej. Czym w państwie mniejszy szacunek dla tradycyjnych wartości, tym bardziej o karierach decyduje naga kasa, a nie „twĂłrczy szał”. W uproszczeniu: pozycji aktora nie określa wybitna kreacja, lecz wysoce dochodowa reklama leku na hemoroidy. Uwaga: nie mam nic przeciwko reklamom, byłoby naiwnością ich negowanie. Są zamachowym kołem konsumpcyjnej cywilizacji, w jakiej przyszło nam Ĺźyć po latach konsumpcji reglamentowanej na kartki.

Wracając do aktorĂłw i wszystkich innych zawodĂłw artystycznych, III RP powieliła mechanizm korumpowania artystĂłw z lat stalinowskich. Prawdę mĂłwiąc, tamte odległe pokolenie łatwiej usprawiedliwić. Po straszliwej traumie wojennej prĂłbowali sobie ułoĹźyć Ĺźycie na gruzach, za cenę rezygnacji z wolności twĂłrczej. Obecni magistrowie sztuk wszelakich zostali zglajchszaltowani w poczuciu przynaleĹźności do elity, ze statusem celebrytĂłw, czujnie weryfikowanych przez wiadomą gazetę i zaprzyjaĹşnione telewizory. Dosyć to przykre dla mnie doświadczenie, bo lubię i cenię wielu aktorĂłw, ktĂłrzy zasługują na lepszy los niĹź asystowanie Schetynie i Petru w groteskowych „puczach”. Basia KrafftĂłwna śpiewała kiedyś w kabarecie wiersz-westchnienie Jonasza Kofty „Gdzie ta bohema? Gdzie ta bohema?... Papuga zdechła i marmur pękł”. Nucę to sobie pod nosem, patrząc na Ĺźałosne metamorfozy moich idoli…

Jan Pietrzak