Dodano: 05.08.17 - 18:11 | Dział: Oko Cyklopa

ZAMACH STANU? (11)

OKO CYKLOPA

Sławomir M. Kozak































Aniutkowi poświęcam…


Plany Cheneya z roku 1990

Niestety nie moĹźemy pozwolić sobie na uśmiech pobłaĹźania dla absurdalnych wypocin tego, co prezentowane jest dziś jako nowa strategia StanĂłw Zjednoczonych. Centralna wymowa dokumentu, ukryta pod neomarksistowską frazeologią, zawiera najzupełniej realnie niebezpieczne momenty. Odnośnie autorstwa treściowo zasadniczych części dokumentu moĹźna z powodzeniem wykluczyć udział George’a W. Busha w ich sformułowaniu – rĂłwnieĹź wpływ „Condy” Rice nie odgrywał tu zasadniczej roli. Centralną rolę odgrywał to obecny wiceprezydent Dick Cheney oraz osoby z jego otoczenia.

22-go września Lyndon LaRouche opublikował swĂłj komentarz dotyczący dokumentu NSS, w ktĂłrym podkreślił on, iĹź zaprezentowana utopijno-imperialna strategia „wojny zapobiegawczej” wywodzi się z opracowań, przedstawionych juĹź przed dwunastoma laty. Koncepcje polityczne, przedstawione w tym dokumencie, zostały sformułowane wiosną 1990 roku przez grupę projektową, pracującą pod kierownictwem Ăłwczesnego ministra obrony Dicka Cheneya. Do grona współpracownikĂłw grupy zaliczali się między innymi Paul Wolfowitz i Lewis Libby. Wolfowitz jest obecnie zastępcą ministra obrony Ronalda Rumsfelda, Libby natomiast zajmuje stanowisko szefa sekretariatu Cheneya. W obszarze jego kompetencji leĹźy takĹźe funkcja doradcy do spraw bezpieczeństwa wiceprezydenta.

Cheney, ktĂłry do roku 1989 negował istnienie powaĹźniejszych kryzysĂłw wewnętrznych w Związku Sowieckim, interpretując doniesienia o zjawiskach kryzysowych jako gigantyczną kampanię dezinformacji, za pomocą ktĂłrej Kreml starałby się wywieść w pole demokracje zachodnie, po upadku muru berlińskiego oraz w obliczu zbliĹźającej się dezintegracji Związku Sowieckiego zasiadł wraz z Wolfowitzem i Libby’em do opracowania strategicznego planu, ktĂłry miałby stać się fundamentem nowego światowego porządku. Główne załoĹźenia tego planu przedstawiały się w następujący sposĂłb:

Po pierwsze, Stany Zjednoczone – na wzĂłr staroĹźytnego Cesarstwa Rzymskiego – muszą objąć rolę centralnej potęgi całego cywilizowanego obszaru planety. Za pomocą wszelkich dostępnych środkĂłw, włącznie z „krokami zapobiegawczymi”, naleĹźy przeciwdziałać takiemu rozwojowi sytuacji, ktĂłry doprowadzić mĂłgłby w obszarze Eurazji rĂłwnorzędnego Stanom Zjednoczonym rywala.

Po drugie, niekontrolowane rozpowszechnianie broni masowego raĹźenia oraz technologii rakietowych musi zostać zastopowane, a sama produkcja tych technologii drastycznie zredukowana. Istniejące arsenały broni masowego raĹźenia oraz ich potencjał produkcyjny muszą zostać zniszczone – jeśli wymaga tego sytuacja, takĹźe przy uĹźyciu siły. Przykładem takiej operacji moĹźe być wojna w Zatoce Perskiej z roku 1991.

Po trzecie, kierownictwa państw definiowanych jako potencjalne zagrożenia dal interesów USA muszą zostać zastąpione lojalnymi reżimami.

Po czwarte, w ramach utopijno-imperialnej strategii Cheneya zintegrowana została takĹźe „doktryna Thornburgh”, stawiająca prawo amerykańskie ponad wszelkimi konwencjami międzynarodowymi, jak rĂłwnieĹź „doktryna Webstera”, definiująca szpiegostwo przemysłowe prowadzone wobec „państw sprzymierzonych i rywalizujących” jako oficjalne zadanie amerykańskich słuĹźb wywiadowczych.

Za czasĂłw prezydentury George’a Busha seniora plany Cheneya doczekały się jedynie częściowej realizacji. Pomimo interwencji w Panamie i wojny w Zatoce Perskiej, pomimo oficjalnego ogłoszenia ery „New World Order” sprzeciw, na jaki frakcja Cheneya natknęła się zarĂłwno w obrębie administracji, jak i kół wojskowych, był wciąż jeszcze zbyt silny. OpĂłr ten przybrał jeszcze na sile w okresie prezydentury Billa Clintona, pomimo całej sympatii, jaką plany Cheneya darzone były przez Ăłwczesną amerykańską minister spraw zagranicznych, Madeleine Albright.

CDN