Dodano: 19.07.06 - 09:00 | Dział: A to POLSKA właśnie - A.R-L

Ostatni Mohikanin

Słowa: komunista, socjalista, marksista, lewak, w uszach doświadczonego, samodzielnie myślącego Polaka, zatroskanego o własne państwo i naród, mają zdecydowanie negatywne skojarzenia. Tak, właśnie zatroskanego, bowiem, szczególnie dzisiaj, o własne państwo trzeba się troszczyć, wręcz walczyć. Do tych wszystkich określeń, trzeba też dodać słowo: liberał. Zdecydowana większość Polaków nie zaprzeczy, nie zapyta, dlaczego. Jedni, dlatego, że to oczywiste, a inni, bo żyją już tylko siłą woli i jest im wszystko jedno. Są oczywiście tacy, którzy będą protestować, ale z tymi teraz szkoda czasu na polemikę. Teraz w ogóle jest czas tylko na działanie, nie na polemiki.

„Ja jestem stary marksista”. Nawet w dzisiejszych czasach, tego rodzaju deklaracja musi budzić zdziwienie. Wypowiedział je zupełnie wyjątkowy człowiek, profesor filozofii Bogusław Wolniewicz, w wywiadzie udzielonym Naszemu Dziennikowi.

Słuchając „gadających głów się” w telewizorni, czy radiu, największe dyrdymały wygłaszają ci dyĹźurni, skorumpowani profesorowie. I, najbardziej mącą ludziom w głowach. JuĹź niemal odruchowo rozglądamy się za pilotem, by to wyłączyć. Słuchać się nie da. Wolniewicz, na początku, przypomina panią Gilowską, ktĂłra wystąpiła z propozycją, zniesienia przywilejĂłw podatkowych dla tzw. twĂłrcĂłw. Profesorowie podnieśli straszny lament. „O Ĺźadną rzecz, naprawdę w Polce waĹźną, z taką energią nie upominali się, z takim świętym ogniem, jak wtedy, kiedy mieli trochę dostać po kieszeni”. Zdaniem profesora, te święte krowy, to kompromitacja polskiej inteligencji. To kompromitacja, ale takĹźe groĹşne narzędzie w rękach róşowego salonu i układu, o ktĂłrym niĹźej. Dlaczego, lepiej od innych, mają mieć właśnie oni, a wśrĂłd nich, wielu tych, ktĂłrzy, w trudnych momentach dla Narodu, zachowywali się, co najmniej niegodnie?
WśrĂłd tej ogromnej rzeszy naukowcĂłw, (z jakiej racji zajmującej się polityką, bądĹş administrowaniem państwa?), moĹźna takĹźe znaleźć takich (np. zgrupowani w Polskim Lobby Przemysłowym), ktĂłrzy sami mĂłwią, Ĺźe ogromnym nieszczęściem, dla kraju, są właśnie dzisiejsi profesorowie, kreowani na autorytety wspomagające lewicowych szkodnikĂłw politycznych. Są rzetelni, uczciwi i odpowiedzialni. Takim jest prof. Wolniewicz – zupełnie wyjątkowy marksista, ktĂłry, np. nie zawaha się, z „najwyĹźszym uznaniem i podziwem” mĂłwić o spotkaniu słuchaczy Radia Maryja w Częstochowie i księżach, uczestniczących w celebrze.
MĂłwi rĂłwnieĹź o sytuacji politycznej Polski, po przejęciu, przez Jarosława Kaczyńskiego, fotela premiera. I to mĂłwi z Ĺźyczliwością – nie chodzi mu wcale o sympatię do tego polityka, tylko o dobro państwa.

Zdaniem Wolniewicza i nie tylko jego, jednym, z najistotniejszych elementĂłw budowy nowego państwa jest rozbicie tzw. słuĹźb tworzących pewien układ. Zaciętość, jaką przejawiają wszyscy obrońcy WSI, jest tego najlepszym dowodem. Jakich słuĹźb? PrzecieĹź tzw. słuĹźby, „są tylko instrumentem”, a układ tworzą Kwaśniewski i Wałęsa. To w nich bezpośrednio trzeba uderzyć, to oni reprezentują ten układ. W jaki sposĂłb?
Trzeba komunizm uznać za organizację przestępcą.
„Trzeba zdelegalizować SLD i wszystkie jego przybudĂłwki”, ktĂłrego zbrojnym ramieniem są właśnie owe tajne słuĹźby”.
Trzeba odebrać, zagrabione Polsce, przez komunistów, majątki i nie zezwolić już nikomu na zapropagowanie nienawiści do chrześcijaństwa, a zwłaszcza do Kościoła katolickiego. Bo Kościół jest nierozerwalnie związany z Polską i polskim Narodem.
Trzeba krzewić tradycję narodową i dumę z tego, Ĺźe jesteśmy Polakami. „A oni tej dumy nie mają i nie mają poparcia w masach w kraju, więc liczą, jedynie, na poparcie Zachodu”.
Trzeba bronić dobrego imienia Polaka i imienia Polski, zdecydowanie i szybko reagować na wszelkie, nawet najdrobniejsze, objawy poniżania nas w świecie. Tym bardziej, przez własnych reprezentantów.

Trudno, nie wspomnieć tu o postawie (powiedzmy) polskich reprezentantĂłw w Brukseli. Nie moĹźna nie reagować na ośmieszanie, krytykowanie polskiego prezydenta, takĹźe przez byłych ministrĂłw spraw zagranicznych. To są Polacy? Dlaczego do tej pory, stosowne władze nie wyciągnęły konsekwencji wobec tych profesorĂłw? Dlaczego ich nie ukarano? Tego rodzaju postawy ośmielają, coraz bardziej, środowiska szkalujące Polskę w świecie, przez wrogie nam organizacje Ĺźydowskie i takich pseudo pisarzy, jak Tomasz Gross, z ktĂłrego tylko u nas robi się wielkiego uczonego. „A inteligencja krakowska siedzi (na jego wykładzie) jak na naboĹźeństwie i tego hochsztaplera wysłuchuje”.
Trzeba teĹź pamiętać o wypowiedzi niejakiego Davida Pelega, ambasadora Izraela w Polsce. Otóş pan ambasador, w suwerennym kraju, jakim jest Polska, poucza nasz rząd, „co mają robić jego ministrowie” i kto ma organizować podróşe młodzieĹźy Ĺźydowskiej do miejsc Holokaustu. A pan premier Marcinkiewicz, „zamiast mu powiedzieć: panie Peleg, jutro pan wyjeĹźdĹźa z Polski, pan jest tutaj persona non grata” mĂłwi, Ĺźe sprawy marszu oświęcimskiego przeniesiemy do innego ministerstwa (z MEN-u) tzn., nie kierowanego przez Giertycha. Ĺťeby tylko nie draĹźnić pana ambasadora Izraela. (Przy okazji pytanie: dlaczego to polscy podatnicy mają organizować Ĺťydom wycieczki w Polsce?) A co robi Giertych – wicepremier rządu, niestety? Premier Giertych – podobno narodowiec- natychmiast, rządowym helikopterem, leci do Jedwabnego, by umizgiwać się i przepraszać ambasadora, a ten w ogĂłle go nawet nie zauwaĹźa.
Tylko mieszkańcy Jedwabnego zachowali się z godnością. Od nich, panowie politycy prawicowi, uczcie się, jak z godnością być Polakiem!

„Uroczystości w Jedwabnem, obchody w Kielcach, to jest robota czysto polityczna, Ĺźerowanie na ofiarach. W Jedwabnem rozumieją, a ci inteligenci krakowscy, ktĂłrzy polecieli słuchać antypolskich oszczerstw Grossa, nie”. Pana prezydenta w Jedwabnem nie było. I słusznie. Ale dlatego nie było go w Kielcach na obchodach pogromu Ĺźydowskiego, prowokacji ubeckiej, o ktĂłrą do tej pory oskarĹźani są Polacy, a panowie Geremek, czy Rossati, jako przedstawiciele rządu, wcześniej juĹź przepraszali? Była znakomita okazja, „Ĺźeby powiedzieć Narodowi, co o tej operacji naleĹźy sądzić i co o niej myśli prezydent Rzeczypospolitej Polskiej”. MoĹźna było to powiedzieć i trzeba było, nawet z bolącym brzuszkiem. W imieniu prezydenta, mĂłwiła pani Ewa Junczyk-Ziomecka, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta. I nie koniecznie tak, jak oczekiwaliśmy.
Pani minister Junczyk-Ziomecka, była dyrektor projektu budowy Centrum Historii ĹťydĂłw Polskich w Warszawie, olbrzymiego kompleksu, wielkości Muzeum Narodowego, przy ul Karmelickiej, organizowała „multimedialne centrum antypolskiej propagandy i jątrzenia stosunkĂłw między Polakami a Ĺťydami”, za pieniądze polskich podatnikĂłw, oczywiście. Centrum to ma przedstawiać, jej zdaniem, historię polskich ĹťydĂłw do 1968 r., „to znaczy, do roku, w ktĂłrym, według jej pobratymcĂłw, Polacy dokończyli dzieła Hitlera.” Za swoje dokonania, została awansowana przez prezydenta i w jego imieniu, juĹź jako minister, wystąpiła w Kielcach. Jak moĹźna o tym nie mĂłwić i nie pytać?

Profesor Wolniewicz stwierdza, Ĺźe „oni ( obecna, polska najwyĹźsza władza) myślą, Ĺźe podlizując się środowiskom Ĺźydowskim zdobędą sobie ich przychylność. Niech to powiedzą Narodowi Polskiemu.(…) JeĹźeli ktoś myśli, Ĺźe nieustępliwość tamtej strony zmiękczy się ustępliwością własną, to popełnia zasadniczy błąd – i psychologiczny i polityczny. Tu trzeba stanąć twardo przy swoim; my was szanujemy; wy jesteście Ĺťydzi i pilnujecie interesĂłw Ĺźydowskich, no bo jakich innych mielibyście pilnować. Ale my jesteśmy Polakami i pilnujemy interesĂłw nie Ĺźydowskich tylko polskich.” ToĹź to przecieĹź polityczny alfabet kaĹźdej władzy państwowej, ktĂłra myśli o dobru państwa, ktĂłrym kieruje. O tym wie kaĹźdy, nawet ten, ktĂłry w ogĂłle nie interesuje się polityką, a do ktĂłrego, raz na cztery lata, umizguje się kandydat na polityka z prawa, czy lewa. A do kogo umizgiwał się pan premier Marcinkiewicz, gdy Ĺťydom w Nowym Jorku obiecywał, jeszcze tym roku, 3 mld. dolarĂłw jakiś odszkodowań, jakby nie wiedział, Ĺźe taka ustępliwość, to zachęta do dalszych, nieuzasadnionych roszczeń? TeĹź do swoich wyborcĂłw? I za to takĹźe wylewnie dziękowali mu Kaczyńscy!

Trudno sobie wyobrazić, jakiekolwiek państwo Zachodu, w którym buduje się centrum, propagandowo wymierzone przeciwko temu państwu. Nie jest to możliwe, z pewnością, także w Izraelu. Można, przy okazji, jeszcze zapytać, dlaczego, w Kancelarii Prezydenta, w randze ministra funkcjonuje urzędnik, zajmujący się sprawami żydowskimi, a nie jest przewidziane żadne, stosowne, wysokie stanowisko, koordynujące skomplikowaną problematykę Polonii. Tych około 20 milionów Polaków, rozsianych po całym świecie, potrzebujących kontaktów z macierzystym krajem, potrzebujących jego pomocy, czujących jego opiekę i dających chętnie z siebie, wszystko, co możliwe, dla kraju swych przodków. Polonię, w szczególności, boli wszystko, co jest poniżające dla Polski. Oni to boleśnie przeżywają. Odczuwają na sobie. Przedstawiciel Polonii Świata, pan Bonifacy. Pisarek rozmawiał w tej sprawie z szefem Klubu Parlamentarnego PiS, J. Gosiewskim, który miał doprowadzić do spotkania z prezydentem już kilka miesięcy temu. Do dzisiaj nic się nie dzieje. Dlaczego tak jest?

„W Polsce trzeba wiele zrobić i są potrzebne wyrzeczenia – czego nie rozumie ta profesura, ktĂłra rozdarła szaty, jak jej mieli zabrać parę złotych – ale NarĂłd by to zrozumiał. Tylko trzeba mu to uczciwie powiedzieć”.
Właśnie o to chodzi. Nie da się w Polsce nic zbudować, ani naprawić, bez akceptacji Narodu. Naród musi wspierać działania rządu, a rząd musi pracować dla Narodu.
Tak uważa profesor marksista. Który prawicowiec potrafi tak mówić, a który potrafi tak działać? Który ma odwagę?

Andrzej Ruraż-Lipiński