Dodano: 10.03.17 - 10:12 | Dział: Świat i Ludzie

Nie rĂłb tego sam co moĹźna we dwoje …

Z okazji Dnia Kobiet

Kobieta jak sen, w ktĂłrym szczęście blisko i daleko trwoga, kobieta z mężczyzny Ĺźebra powstała, kobieta to dzieło Boga, to taka istota mała. Bezbronna czasami, choć sprytna i kusząca, kobieta jak promień słońca zadziwić potrafi, oczarować blaskiem. Kobieta jak listek, co tańcem zajęty gdy wiatru powiew poczuje, kobiety zapachem przesiąknięte ściany juĹź kiedy dom się buduje. Przez Ĺźycia zakręty podąża wytrwale; nakrzyczy, pochwali gdy trzeba-jest z tobą wszędzie. Potrafimy narzekać na rozkoszne panie, ale tak naprawdę nie moĹźemy bez nich Ĺźyć. Trudno w samotności odliczać godziny i usychać niczym oderwana gałązka bzu od pięknego i pachnącego kwiatu. Choćby biedę klepać, to łatwiej we dwoje, choćby do kłótni, marzeń czy nawet do tańca – trzeba dwojga.
***
Nie zawsze doceniamy kobiety, nie staramy się je do końca pojąć, a nade wszystko często dajemy do zrozumienia, Ĺźe jesteśmy gĂłrą - czy rzeczywiście? A tak naprawdę nie znamy dokładnie własnego połoĹźenia, miejsca w szeregu. Dawniej kobieta była tylko dumną gospodynią domową, podkreślam dumną –wszak rola gospodyni jest wbrew pozorom bardziej odpowiedzialna niĹź jakiekolwiek stanowisko czy funkcja. Choć juĹź coraz rzadziej kobieta pełni obowiązki gospodyni; bo praca, bo kariera - nawet ta polityczna. Ostatnio media lansują kobiety na stanowiska czysto męskie. Nie popieram takich decyzji nie dlatego, Ĺźe kobiety nie potrafią, ale nie zawsze przystoi stanowisko do damskiej delikatności i wraĹźliwości. Niech będzie kobieta lekarzem, dyrektorem czy profesorem, ale zaraz gĂłrnikiem bądĹş hutnikiem… BĂłg niekoniecznie stworzył istotę delikatną by była drwalem. Nie chcemy by nasze panie pracowały w pampersach po naście godzin. Trzeba walczyć z nawrotem niewolnictwa. Godność waĹźniejsza niĹź majątek przemysłowca, ktĂłry opasał się służącymi. Czasy pańszczyzny minęły choć nie ma pewności, Ĺźe bezpowrotnie. Jeśli walczymy o rĂłwnouprawnienie, to miejmy na uwadze, by nasze często wykształcone kobiety nie były służącymi u tych, ktĂłre prĂłcz wiedzy mają wszystko. Walczmy, by średnia krajowa nie zaczynała się od sześciu setek dla jednych, a kończyła się na tysiącach dla” uprzywilejowanych”. Dlaczego np. jedna pani minister potrafi wydawać tysiące złotych na kosmetyki kiedy drugiej nie stać na mydełko fa. Komu matematyka nie jest obca doskonale wie, Ĺźe średnia oznacza wciąż za mało i nie ma nic wspĂłlnego ze sprawiedliwością, a juĹź najmniej z matematyką. Jeśli kiedykolwiek rządzącym zabrakło pieniędzy, to jedynie dla biednych. Gdyby wynaleziono sprawiedliwy ustrĂłj nie byłoby w nim miejsca dla biednych, a tym bardziej dla bogatych. Jak moĹźna szukać sprawiedliwości w tych dwĂłch nękających dzisiaj świat skrajnościach. Doskonałość na świecie moĹźe być osiągalna, jest nawet moĹźliwa, ale trzeba by zrezygnować z indywidualnych olbrzymich majątkĂłw, nigdy do końca nie wykorzystanych. Bo miliony czy miliardy jedynie leżą na kątach i tak naprawdę nie są potrzebne człowiekowi do niczego. Snobizm czyni z ludzi niewolnikami kont bankowych, a produkcja drogich artykułów jest pokusą do wszelakich machlojek i przekrętĂłw. Chcemy konkurować z kolegami, sąsiadami - słowem lubimy stroić, zabłysnąć pokazać się. Kobiety są niestety podobne do nas i często powielają nasze słabości. KaĹźda jednak chce się podobać i nic w tym złego. ZauwaĹźamy nawet to, ale niekiedy nie starcza na upiększenia. Kiedy BĂłg stworzył mężczyznę – powiedział: no! moĹźe być!, a po stworzeniu kobiety rzekł: ty przez całe Ĺźycie jednak musisz się malować. Ale wtedy kosmetyki były naturalne więc i w zasięgu ręki, a co najistotniejsze bezpłatne, a dzisiaj? Dzisiaj piękność musi kosztować, a kto chce mieć w domu kopciuszka, kaĹźdy marzy o krĂłlewnie choćby w sferze piękności. Kuszą nas te panie na rozmaite sposoby, ale tak naprawdę tego chcemy i to lubimy. Kobieta często bywa rozrusznikiem naszego ospałego serca, motorem Ĺźycia i nadzieją na jutro. Zapach kobiety niczym nić babiego lata skądinąd związana z nią blisko rozciąga się nad głowami trąca powieki i rozwesela nadęte męską dumą wyblakłe lica. To trochę tak jakby anioł rozłoĹźył skrzydła i unosił nas w przestworza, gdzie do nieba juĹź blisko. Stąd moĹźe to powiedzenie: mĂłj ty aniele!

Piszę już któryś rok o kobietach przy różnych stosownych okazjach, a one niczym kameleony ciągle zmieniają swoje oblicze; stają się inne, bardziej szalone. Odlatują jak anioły, by znowu powracać piękniejszymi, lepszymi, bardziej seksownymi. Wydaje się, że o kobietach napisano już wszystko, że temat to wyczerpany. Jednak powracamy do nich w wierszach, poematach, esejach - powracamy jak na nieznane, tajemnicze wyspy. Poszukujemy ciągle ukrytych skarbów, lubimy powracać na wyśnione wyspy dziewicze, ale coraz ich mniej, coraz mniej. Tajemnica sama w sobie budzi w człowieku głód, pragnienie, ciekawość. Jest coś w każdej kobiecie, jest jakaś mała spłonka, która eksploduje i razi męskie umysły, działa jak narkotyk, jak najprzedniejsze wino, jak nektar kwiatowy. Lubimy upijać się tym nektarem, zarażać tą tajemnicą i żyć w tej niepewności, bo tylko ona stwarza nadzieję na lepsze jutro.

OdjeĹźdĹźamy, by kiedyś powracać „to męska rzecz być daleko”, a kobieta ciągle czeka…Nie znam nikogo, kto by nie uwielbiał powitań, a poĹźegnania juĹź wpisano wraz ze stworzeniem człowieka. Świat jest pełen kobiet, ale czy wszystkie są szczęśliwe, czy kaĹźda ma marzenia, czy wszystkie potrafią się uśmiechać? Nie mogę w tym miejscu nie wspomnieć o okrucieństwach, ktĂłre są przyczyną wszystkich ludzkich nieszczęść, ktĂłre zgotował człowiekowi - człowiek. Wszyscy chcemy być szczęśliwi, ale nie wszyscy chcemy szczęście darować innym, zawiść zabija w nas człowieka i wszelkie jego odruchy. Najwięcej właśnie ucierpią kobiety, tracący mężów i synĂłw w niesprawiedliwych i okrutnych bojach. Zapominamy przyjemności, ale cierpienia pamiętamy najdłuĹźej. Międzynarodowe Święto Kobiet w szczegĂłlny sposĂłb powinno mobilizować nas do zadumy nad światem, powinno uwypuklać problemy kobiet świata, solidarność z nimi. Nie moĹźemy być obojętni na wszystko, bo nam trochę lepiej, tymczasem w pobliĹźu matki nie mają co dać jeść swoim dzieciom. Kto wyniĂłsł trochę biedy z rodzinnego domu wie doskonale o czym piszę, zauwaĹźy kaĹźdy problem, usłyszy kaĹźde wołanie i płacz podobnej do siebie istoty. Po to są wszelkie święta, by na chwilę przystanąć, zatrzymać swĂłj bieg i dostrzec drugiego człowieka, ktĂłry znalazł się na bardziej stromym zboczu. Wspinamy się wszyscy na ten sam szczyt, lecz róşne jego szlaki, nasze moĹźe bardziej łagodne. Kobieta - matka, Ĺźona, narzeczona, kochanka - wszystkie pragną kochać i być kochane, wszystkie chcą się podobać i wszystkim jest miły kwiatek, ktĂłry ma tyle związku z kobietą. W ogĂłle kobieta ma wiele podobieństw: np. moĹźna ją porĂłwnać z morzem, bo jest urocza, pobudza marzenia, często się burzy i łatwo się w niej zakochać. Choć kiedyś staroĹźytni powiadali; Ĺźe ogień, morze i kobieta - to trzy nieszczęścia, ale teĹź powiadali, Ĺźe: dom i mienie dziedziczy się po rodzicach, lecz roztropna Ĺźona jest darem Pana. MoĹźna teĹź kobietę porĂłwnać z pogodą; bo pogoda i kobieta zmieniają się prawie bez powodu, najwięcej chyba związku zauwaĹźamy w porĂłwnaniu z kwiatem: jest urocza, ciągle kwitnie, moĹźna ją zerwać, naleĹźy często podlewać i kusi swym zapachem.

Chociaż lubimy w kobietach szukać wad mają one jednak znakomite zalety, których nam tak naprawdę brakuje. Świat zbudowany jest tak perfekcyjnie, że nie można tu nic ująć, ani też dodać i chociaż błyskamy tu i ówdzie naszą mądrością, naszym intelektem - poprawić nic nie możemy w tym względzie. Nasza mądrość jedynie potrafi niszczyć rzeczy doskonałe, rozniecać ogień i ból po wszystkich zakątkach ziemi. Nienawiść do ludzi powraca co jakiś czas demony chcą zawładnąć wszystkim, co należy do ogółu. Czas, by zastanowić się i zacząć od siebie naprawę tego, co inni zepsuli. Zbudować kobietom nowe, solidne podwaliny pod marzenia, otrzeć niepotrzebne, ale jakże bolesne łzy matkom, które nie potrzebują wiele. Spokój na świecie potrafiłby przynieść nowy zapach kobiety, namalował na twarzach zanikający uśmiech. Spróbujmy zamienić gwoździe na goździki, marzenia na rzeczywistość, wojny na pokój, zawiść na miłość. Nie łatwe są jakiekolwiek zmiany, ale kto nam obiecał, że życie będzie łatwe. Jesteśmy stworzeni do rozwiązywania trudnych problemów i do opieki nad istotą słabą jaką niewątpliwie jest kobieta.

Władysław Panasiuk