Dodano: 06.01.17 - 21:06 | Dział: Prosto z mostu

Ciamajdan, majdanek i majdan

Gwałtowną eskalację politycznej wojny, jaka od wyborĂłw prezydenckich toczy się w Polsce, obserwowałem z Nowego Jorku, ale to moĹźe i lepiej, bo pozwoliło mi to zwrĂłcić uwagę na dodatkowy aspekt sprawy, na ktĂłry krajowi komentatorzy, ktĂłrym drzewa przysłaniają las, zupełnie nie zwracają uwagi. Otóş po zaskakującym zwycięstwie Donalda Trumpa, niemiecki minister spraw zagranicznych Walter Steinmeier, łamiąc dyplomatyczne konwenanse, zażądał od niego i to w formie dość obcesowej, by ten niezwłocznie przedstawił mu kierunki polityki, jaką będzie prowadził, jako prezydent USA. Ta niecierpliwość dowodzi, Ĺźe zwycięstwo Donalda Trumpa postawiło niemieckie kierownictwo w stan niepewności co do moĹźliwości realizowania jakiegoś niemieckiego planu – być moĹźe planu w stosunku do Polski. Nie moĹźna bowiem zapominać, Ĺźe „bez wiedzy i zgody” Naszej Złotej Pani, Komisja Europejska nie ośmieliłaby się wszcząć wobec Polski bezprecedensowej procedury „sprawdzania stanu demokracji i praworządności”, ani – tym bardziej – wystosować wobec Polski ultimatum w postaci tzw. „zaleceń” , ktĂłrego termin – jak wiadomo – upłynął bezskutecznie 27 paĹşdziernika. ToteĹź, mimo upływu tego terminu, ani Komisja Europejska, ani niezaleĹźne niemieckie media, ktĂłre wcześniej ujadały na Polskę w najlepszym goebbelsowskim stylu (czyĹźby sławna „denazyfikacja” spłynęła po Niemcach jak woda po gęsi?), nie wykazały Ĺźadnej aktywności. Ale kiedy okazało się, Ĺźe zwycięstwo Trumpa wywołało w Stanach Zjednoczonych podobne objawy, co wejście do austriackiego rządu Jorga Haidera, doprowadzając do wybuchu niespotykanego wcześniej w Ameryce politycznego zacietrzewienia, niemieckie kierownictwo najwyraĹşniej się zreflektowało i z początkowego zaskoczenia ochłonęło. Być moĹźe odegrała tu decydującą role okoliczność, Ĺźe zarĂłwno w Europie, jak i w Ameryce, siłą napędową tych protestĂłw i tego zacietrzewienia jest złość i złoto starego Ĺźydowskiego grandziarza finansowego Jerzego Sorosa, ktĂłry to wszystko finansuje. Będąc w Nowym Jorku słyszałem z wielu stron uporczywą plotkę, jakoby grandziarz obiecał kaĹźdemu elektorowi, ktĂłry 19 grudnia nie odda głosu na Trumpa, 5 milionĂłw dolarĂłw. Nie ma dymu bez ognia; 20 elektorĂłw zapowiedziało, ze nie zagłosuje na Trumpa dopĂłki CIA nie wyjaśni, czy wybory prezydenckie nie były aby zmanipulowane przez Rosję. Zatrzymajmy się chwilę nad tym dziwacznym żądaniem. Mamy dwie moĹźliwości: albo Rosja dysponuje w USA agenturą rozbudowana do tego stopnia, Ĺźe na skinienie Kremla moskiewski faworyt moĹźe zostać prezydentem – ale w takim razie CIA, to kupa gĂłwna, skoro dopuściła do takiej sytuacji, więc jej wyjaśnienia nie mają specjalnej wartości, albo – moĹźliwość druga – Rosja Ĺźadnej do tego stopnia rozbudowanej agentury w USA nie ma, ale za to amerykańskie społeczeństwo stało się tak podatne na rosyjską propagandę, Ĺźe Kreml moĹźe sobie przebierać w tamtejszych prezydentach, jak w ulęgałkach. I tak Ĺşle i tak niedobrze – ale jest jeszcze jedna istotna sprawa – Ĺźe po raz pierwszy ostatnie słowo w wyborach prezydenckich miałaby amerykańska bezpieka. Pewnie i wcześniej tak bywało, ale nigdy jeszcze nie było takiej ostentacji. W wreszcie ostatnia sprawa – a skąd moĹźemy mieć pewność, Ĺźe Kreml, albo i finansowy grandziarz nie przekupił funkcjonariuszy CIA, ktĂłrzy mieliby osądzić autentyczność amerykańskich wyborĂłw prezydenckich? Nie ma takiej bramy, ktĂłrej nie przeszedłby osioł obładowany złotem – mawiali staroĹźytni Rzymianie, a skądinąd wiadomo, Ĺźe w ostatnich latach (czyĹźby nadchodziły zapowiadane „dni ostatnie” ?), podatność funkcjonariuszy publicznych na korupcję raczej wzrosła i to gwałtownie, więc dlaczego niby akurat CIA miałaby być na tę przypadłość szczegĂłlnie immunizowana? Warto postawić takie pytanie tym bardziej, Ĺźe sam widziałem oferty w postaci stawek godzinowych za udział w antytrumpowych demonstracjach. Jeśli nie stał za nimi w charakterze sponsora stary finansowy grandziarz, to ja jestem chińskim mandarynem. Otóş nie jest Ĺźadną tajemnicą, Ĺźe grandziarz, w postaci jego złości i złota, stoi rĂłwnieĹź za kulisami politycznej wojny w naszym nieszczęśliwym kraju. Gdyby tak nie było, to ani Główny Cadyk III Rzeczypospolitej, co to pod nosem wszystkich siedmiu tajnych słuĹźb z Centralnym Biurem Antykorupcyjnym na czele, całkiem jawnie rozdziela sorosowy jurgielt między autorytety moralne, ktĂłre z wdzięczności skaczą przed grandziarzem z gałęzi na gałąź i są gotowe sprzedać mu nawet własna matkę, a cóş dopiero naszą biedna Ojczyznę. Podobnie Ĺźydowska gazeta dla tubylczych PolakĂłw, w ktĂłrej stary grandziarz właśnie kupił ponad 11 procent udziałów, nie stałaby w awangardzie natarcia na obecny rząd, gdyby nie czuła za sobą intensywnej zachęty grandziarza. A skoro tak, to jest wprost konieczne, Ĺźeby z jednej strony grandziarz koordynował swoje poczynania ze złymi nazi..., to znaczy pardon – z jakimi tam znowu „nazistami” ? Wiadomo, Ĺźe dziś prawdziwych nazistĂłw juĹź nie ma, są tylko dobrzy Niemcy, co to gotowi kaĹźdemu, kto ich o to poprosi, oddać ostatnią koszulę, więc – Ĺźe z jednej strony grandziarz musi koordynować swoje poczynania ze zły... tfu! Co to za freudowskie pomyłki! - oczywiście z dobrymi Niemcami, a z drugiej strony – dobrzy Niemcy muszą koordynować swoje projekty ze starym Ĺźydowskim grandziarzem. ToteĹź kiedy w ramach koordynacji grandziarz zawiadomił Naszą Złotą Panią, Ĺźe nie ma co czekać, Ĺźe trzeba wykorzystać panujące w Ameryce bezkrĂłlewie, Ĺźeby szybko stworzyć fakty dokonane, BND natychmiast posłała iskrĂłwkę do starych kiejkutĂłw w Polsce, Ĺźeby zaczynali w imię BoĹźe.

Na takie dictum stare kiejkuty uczepiły się pretekstu w postaci „obrony wolności słowa”, i ogłosiły mobilizację, w ramach ktĂłrej pod Sejmem pojawiło się stadko najbardziej łykowatych dziennikarskich kurwiarzy, ktĂłrzy udrapowali się w kostiumy szermierzy wolności. Kogóş tam nie było! I pan redaktor Tomasz Lis i resortowa „Stokrotka” i wielu szermierzy wolności drobniejszego płazu. To na zewnątrz, podczas gdy w środku Sejmu posłowie Nowoczesnej, ktĂłrą uwaĹźam za wydmuszkę starych kiejkutĂłw, to znaczy – Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych oraz posłowie politycznej ekspozytury Stronnictwa Pruskiego wespół z polityczną ekspozyturą Stronnictwa Ruskiego, czyli Polskim Stronnictwem Ludowym z ministrem-ministrowiczem (ministrowicz to otczestwo) Kosiniakiem-Kamyszem okupowali mĂłwnicę Ĺźe to niby stąd właśnie płynąć powinny zbawienne Słowa. Ale tak naprawdę chodziło to o to, by przy pomocy tej obstrukcji doprowadzić do zablokowania uchwalenia w odpowiednim terminie ustawy budĹźetowej, by w ten sposĂłb stworzyć prawne moĹźliwości rozwiązania Sejmu i rozpisania nowych wyborĂłw. Podczas gdy w Sejmie trwała obstrukcja, na zewnątrz gromadziła się wezwana w trybie alarmowym agentura z Komitetu Obrony Demokracji, przedstawiając zagniewany lud, stęskniony za praworządnością. O powadze sytuacji świadczy fakt, Ĺźe na demonstracji pojawił się Najstarszy Kiejkut III Rzeczypospolitej w osobie pana generała Marka Dukaczewskiego. Wiadomo, ze pańskie oko konia tuczy, więc wezwani w trybie alarmowym pod Sejm konfidenci uwijali się jak w ukropie; rzucali się pod samochody, a niejaki pan Diduszko nawet udawał trupa tak wprawnie, aĹź nabrał na to starych wygĂłw z Suddeutsche Zeitung, ktĂłrzy wszystkie te wydarzenia ofiarnie relacjonowali niemal w czasie rzeczywistym. Być moĹźe przyczyniła się do tego okoliczność, Ĺźe nad leżącym panem Diduszką (diduszka maja!), niczym jakaś Matka Boska Marksistowska, pochylała się bolejąca Ĺźona – w cywilu redaktorka Krytyki Politycznej”. Tym rozdzierającym scenom przyglądał się nie tylko Najstarszy Kiejkut Rzeczypospolitej, ale i aspiranci w osobach ( „obecni byli – punkty dwa tu” ) Księcia Małżonka, czyli w nomenklaturze WSI „Szpaka” to znaczy – człowieka renesansu Radosława Sikorskiego i pana mecenasa Romana Giertycha, słynnego ongiś „narodowca” - ale widać w genach jest coś takiego, Ĺźe jak zabrzmi trąbka złota to albo do PRON-u, albo do kiejkutĂłw. Jakby telepatią kierowany do Wrocławia przyjechał rĂłwnieĹź sam Donald Tusk. Przypuszczam, Ĺźe Nasza Złota Pani przykazała mu, by pilnował interesu: chcesz frędzlu zostać prezydentem, to ruszaj się, jazda!

Tymczasem wirtuoz intrygi Jarosław Kaczyński wyprowadził swoich wyznawcĂłw do Sali Kolumnowej, gdzie uchwalili ustawę budĹźetową, zostawiając na sali plenarnej panienki z Nowoczesnej z fiutem w garści. Czyim – aaa, to tajemnica, z ktĂłrej lepiej nie wyskrobywać pieczęci, Ĺźeby szermierze demokracji i praworządności mogli się rozmnaĹźać. Oczywiście Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw natychmiast podniosła zarzut, Ĺźe ustawa jest nielegalna, podobnie jak exodus do Sali Kolumnowej – jakby o waĹźności glosowania nie decydował fakt uczestnictwa w tym akcie posłów, tylko miejsce, w ktĂłrym ulokowali swoje zady. Natychmiast znaleĹşli się utytułowani krętacze, dostarczając mnĂłstwa argumentĂłw przemawiających za nielegalnością ustawy, a zatem – za nieuchwaleniem budĹźetu w terminie i wynikającymi stąd moĹźliwościami – ale inni utytułowani krętacze dowodzą czegoś wręcz przeciwnego, co oznacza, Ĺźe na tym tle szalenie rozwinie się doktryna i orzecznictwo, zwłaszcza, gdy sprawa trafi przed niezawisłe sądy. „Wnet się posypią piękne wyroki” - jak w proroczej wizji przewidywał poeta.

PĂłki co jednak moment zaskoczenia, na ktĂłry najwyraĹşniej liczył Najstarszy Kiejkut Rzeczypospolitej, minął. Ale bo teĹź stare kiejkuty najwyraĹşniej wiele ze swej pierwotnej Ĺźwawości straciły, obrastając tłuszczem wytapianym ze spółek Skarbu Państwa, na ktĂłrych tradycyjnie pasoĹźytują juĹź w drugim, a nawet trzecim pokoleniu ubeckich dynastii. ToteĹź Nasza Złota Pani musiała przyjść im w sukurs, uruchamiając Jana Klaudiusza Junckera, Ĺźeby juĹź 21 grudnia przedłoĹźył pod obrady Komisji Europejskiej der polnischen Frage. W dodatku, jakby na specjalne zamĂłwienie, w poniedziałek 19 grudnia, w tłum zgromadzony na świątecznym kiermaszu w Berlinie wjechała z impetem ciężarĂłwka z polskimi numerami rejestracyjnymi. W chwili, gdy to piszę, niemiecka policja wprawdzie ujęła nieznanego sprawcę, ktĂłry uciekał z kabiny samochodu, gdzie znaleziono zwłoki mężczyzny – być moĹźe prawdziwego kierowcy. Gdyby to było za Hitlera, byłoby to podobne do słynnej prowokacji gliwickiej, ale teraz, w stosunku do dobrych NiemcĂłw, wysuwanie takich podejrzeń byłoby nietaktowne. Zwraca jednak uwagę informacja podana tego samego wieczora przez jedną z amerykańskich gazet, Ĺźe do zamachu w Berlinie przyznało się Państwo Islamskie, podczas gdy niemiecka policja jeszcze nie puściła na temat zamachowca i jego intencji Ĺźadnej farby. Znając metody naszych stróşów prawa moĹźna się domyślać, Ĺźe przygotowują uĹźyteczną politycznie wersję zamachu, ale być moĹźe w Niemczech policja jest bardziej akuratna od naszej, co to ustami przewodniczącego swego niezaleĹźnego i samorządnego związku protestuje przeciwko wykorzystywaniu jej „do celĂłw politycznych”. Ale – powiedzmy sobie szczerze – do jakich innych celĂłw policja się jeszcze nadaje?

Zatem inicjatywa znowu w rękach Naszej Złotej Pani, ktĂłra tylko patrzeć, jak stworzy starym kiejkutom kolejną szansę. Na razie, w ramach gotowości, opozycyjni posłowie okupują salę plenarną Sejmu odprawując tam „dyĹźury” - rozumiem, Ĺźe urozmaicane róşnymi towarzyskimi atrakcjami – a i na zewnątrz Sejmu tworzy się coś w rodzaju „majdanu”, ktĂłry na razie, ze względu na rozmiary moĹźe być nazywany zaledwie „majdankiem” . Jak tak dalej pĂłjdzie, to nigdy się nie wyłgamy z „polskich obozĂłw” , no bo obĂłz, to obĂłz – nawet jeśli został załoĹźony „w obronie demokracji”. Rozumiem jednak, Ĺźe jak padnie rozkaz, to agentura znowu zostanie zmobilizowana. Czy jednak będzie w stanie spełnić pokładane w niej nadzieje? Przedstawienia w rodzaju tego urządzonego przez pana Diduszkę i jego zbolałą małżonkę chyba juĹź nie wystarczą i pewnie dlatego pan mecenas Roman Giertych wspomina o „rozlewie krwi”. Ciekawe, skąd wie takie rzeczy i co ma na myśli, to znaczy – czyją krew i kto niby miałby ją rozlać.

Pewne światło na całą sprawę rzucają wzmianki o „snajperach”, ktĂłrzy mieliby pojawić się na warszawskim ciamajdanie. W tym świetle lepiej rozumiemy znaczenie informacji, Ĺźe przez ukraińsko-polską granicę idzie do Polski z Ukrainy duĹźy przemyt broni. Kto jest jej odbiorcą? A któş by, jeśli właśnie nie owi „snajperzy” ? Skoro do Polski w dniach ostatnich wjechało ponad milion UkraińcĂłw, to juĹź z prostej statystyki musi wynikać, Ĺźe przynajmniej jeden procent spośrĂłd nich moĹźe być zadaniowanych jeśli nie przez SBU, to przez BND, ktĂłra na tamtejszym Dzikim Zachodzie hula przecieĹź jak tornado. 15, a niechby nawet i 10 tysięcy motywowanych ideologicznie kandydatĂłw na „snajperĂłw” moĹźe dokonać w naszym nieszczęśliwym kraju czynĂłw, o ktĂłrych panienki z Nowoczesnej nie mogłyby nawet pomarzyć. CzyĹź nie z tego właśnie powodu z naszej niezwyciężonej armii, jeden po drugim „odchodzą” najwaĹźniejsi generałowie, a słychać, Ĺźe inni, to znaczy - mniej waĹźni, teĹź „rozwaĹźają odejście” - ale dopiero po Nowym Roku, Ĺźeby nie tracić jakichści „praw nabytych” ? Ano, nie po to przecieĹź człowiek przywdziewa mundur, Ĺźeby w obronie ojczyzny stracić Ĺźycie z ręki jakiegoś wynajętego „snajpera” , tylko Ĺźeby uĹźywać tego Ĺźycia całą paszczą, zwłaszcza na wcześniejszej emeryturze, gdzie dopiero „wolno dyszyt czeławiek” - zwłaszcza czeławiek sowiecki. W tej sytuacji dotychczasowy ciamajdan moĹźe w mgnieniu oka przepoczwarzyć się w majdan i nabrać cech demonicznych, ktĂłre wprawią w osłupienie nie tylko pana mecenasa Romana Giertycha, ale nawet starych kiejkutĂłw tym bardziej, Ĺźe w nowej sytuacji zarĂłwno Nasza Złota Pani, jak i ściśle z nią koordynujący swoje poczynania stary Ĺźydowski finansowy grandziarz Jerzy Soros, mogą upodobać sobie w demonicznych „snajperach” ktĂłrzy sprawniej od starych kiejkutĂłw utrzymają w ryzach mniej wartościowy narĂłd tubylczy. Na taką moĹźliwość wskazują płynące z obfitości serca wynurzenia co do scenariusza – Ĺźe najpierw – jakĹźe by inaczej! - pojawią się „antysemickie prowokacje” , po ktĂłrych Ĺźadna siła nie powstrzyma juĹź słusznego gniewu „snajperĂłw”. W ten sposĂłb rĂłwnieĹź cała Europa „odetchnie z ulgą”, niczym po powtĂłrzonych austriackich wyborach prezydenckich, no a przede wszystkim zobaczy, czym kończy się wierzganie przeciwko Naszej Złotej Pani, ktĂłra tyle zainwestowała w zabawę w europejską integrację – zwłaszcza przed kwietniowymi wyborami we Francji. Więc czegóş chcieć więcej?



Stanisław Michalkiewicz
6 stycznia 2017 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „NajwyĹźszy Czas!”