Dodano: 17.12.16 - 15:09 | Dział: Internet i komputery

O „wolnych mediach” na Facebooku

Trudno mi opisać osobiste odczucia, gdy słyszę, Ĺźe sfora dziennikarzy vide Monika Olejnik et consortes przychodzi pod Sejm w geście protestu domagając się „wolności mediĂłw”. A trudno mi je opisać, gdyĹź chyba nie potrafiłbym tego zrobić bez uciekania się do słów zaczynających się na czternastą literę alfabetu i podobnych, uznanych powszechnie za mało parlamentarne. Trudno mi opisać osobiste odczucia, bo poszukując prawdy i ryzykując wszystkim - nie dla zaszczytĂłw, stanowisk, czy pieniędzy, a jedynie dlatego, Ĺźe kiedyś autentycznie wierzyłem w misyjność tego zawodu – poznałem od podszewki „gry” i „gierki”, cynizm, i podłość, tchĂłrzostwo i oportunizm ludzi strojących się dziś w szaty „obrońcĂłw wolności słowa”. Miast zatem oddawać się osobistym wynurzeniom, opowiem pewną historię…

Najpierw była prokuratura, ktĂłra - jak przez całe osiem lat bezustannych intryg, kłamliwych oskarĹźeń i podłych pomĂłwień – takĹźe w sprawie zeznań Komorowskiego przed sądem zrobiła wszystko, by prawdę zakopać głęboko, jak najgłębiej. Temu właśnie - między innymi – słuĹźyły zabiegi, by prezydent nie zeznawał w mojej sprawie karnej w sądzie. Gdy zabiegi prokuratury zakończyły się fiaskiem i gdy okazało się, Ĺźe Bronisław Komorowski, ktĂłrego potajemne knowania z dwoma oficerami wojskowych słuĹźb tajnych były pierwszą przyczyną całej tej historii nazwanej później „aferą marszałkową”, w związku z moim wnioskiem będzie jednak zmuszony do złoĹźenia zeznań w sądzie, na kilka tygodni przed terminem przesłuchania prokuratura złoĹźyła wniosek o wyłączenie jawności rozprawy. Działania prokuratury, podobnie jak ograniczenie przez Kancelarię Prezydenta do minimum dostępności dla mediĂłw i publiczności uczestnictwa w tej nie mającej precedensu rozprawie, od początku postrzegałem jako chęć ukrycia przed opinią publiczną prawdy o niepochlebnej roli Prezydenta RP, Bronisława Komorowskiego, w spisku zawiązanym na szczytach władzy – tak, tak, właśnie w spisku, tak określił działania prezydenta Komorowskiego, sąd! i w ogĂłle o całej tej historii. Gdy takĹźe i ten wniosek prokuratury zakończył się niepowodzeniem, w trybie pilnym zostałem wezwany na dzień 12 grudnia 2014 roku do Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, pod rygorem przymusowego doprowadzenia, do kancelarii tajnej. Tu przedstawiono mi kilkustronicowe pismo z zapisem szeregu spraw i wątkĂłw, o ktĂłrych mĂłwienie publiczne – jak mnie poinformowano – będzie złamaniem tajemnicy państwowej, za co grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności. I zapewne tylko przez „przypadek” większościowy zakres rzeczonych spraw i wątkĂłw dotyczył Bronisława Komorowskiego. A potem do akcji przystąpiły „wolne media”.

Było to 18 grudnia 2014 roku. Wozy transmisyjne TVP, TVN, Polsatu i Superstacji na zewnątrz, wewnątrz kamery i dziennikarze, ktĂłrzy wypełnili całą pulę przyznanych akredytacji na transmisję z bezprecedensowego wydarzenia, jakim było przesłuchanie prezydenta. Sędzia zaprotokołował, Ĺźe cztery telewizje, ktĂłre uzyskały akredytację, transmitują rozprawę na Ĺźywo – i… nic. Zero jakiejkolwiek transmisji w wydaniu „wolnych mediĂłw”. Zamiast tego jeden wielki teatr iluzji. To było genialne posunięcie. Nie zadawałem sobie pytania, kto mĂłgł zablokować przekaz czterech „niezaleĹźnych” telewizji, mających przecieĹź czterech „niezaleĹźnych” szefĂłw, bo juĹź dawno wyrosłem z pytań o sprawy oczywiste. Ktoś chciał, by bezprecedensowe wydarzenie, jakim w kaĹźdym demokratycznym kraju byłoby przesłuchanie prezydenta w sprawie jego nieformalnych związkĂłw z oficerami słuĹźb tajnych, z potencjalnym udziałem szpiegĂłw obcego państwa, zostało zakryte przed widokiem opinii publicznej – więc zostało zakryte. W efekcie o tym, Ĺźe takie wydarzenie w ogĂłle miało miejsce, dowiedziało się kilka procent PolakĂłw. Opinia publiczna w zdecydowanej swojej większości nie dowiedziała się, jak prezydent Polski Bronisław Komorowski pobija rekord byłego rzecznika rządu, Pawła Grasia, ktĂłry przepytywany w tej sprawie w sądzie siedemdziesiąt siedem razy odpowiedział: „nie pamiętam”, na kilkanaście pytań – „nie umiem powiedzieć” i na kilka – to najlepsze – „nie chcę kłamać”. Okazało się, Ĺźe Komorowski ma jeszcze słabszą pamięć niĹź Graś i nie pamięta w zasadzie niczego. Polacy nie dowiedzieli się jak kompromitował się prezydent. Gdy po odczytaniu mu w toku rozprawy złoĹźonych przez niego zeznań z 28 lipca 2008 roku, potwierdził ich prawdziwość: „skoro tak zeznałem w prokuraturze, to jest to prawda” – powiedział. Po chwili odczytano prezydentowi jego kolejne zeznania złoĹźone w prokuraturze, z 18 stycznia 2009 roku, w ktĂłrych przyznawał, Ĺźe poprzednie zeznania składane przed prokuratorami – te z lipca – były niezgodne z prawdą, Ĺźe się w nich wielokrotnie mylił. Ku zdumieniu słuchaczy prezydent potwierdził jednak takĹźe i te zeznania, dokładnie tak, jak poprzednie: „skoro tak zeznałem w prokuraturze, to jest to praw-da”. NiemoĹźliwością w tej sytuacji było niezadanie kolejnego pytania: „to ktĂłre z tych dwĂłch zeznań są prawdziwe, bo przecieĹź jedne wykluczają drugie?” Po chwili namysłu prezydent odpowiedział: „wszystko, co zeznałem w prokuraturze, jest prawdą i nic więcej nie mam do powiedzenia”. Czy ktoś potrafi wyjaśnić ten absurd bez konsultacji z lekarzem?

Polacy nie dowiedzieli się, jak prezydent kraju kompromituje się, jak nie pamięta nieomal niczego, a tam, gdzie cokolwiek pamięta, łże w Ĺźywe oczy, co chwila zmienia zeznania i przeczy słowom większości innych świadkĂłw, od Krzysztofa Bondaryka, byłego szefa ABW, począwszy, na Pawle Grasiu, byłym rzeczniku rządu, skończywszy. Albo więc kłamało wielu innych świadkĂłw – a przecieĹź zeznawali pod odpowiedzialnością karną – albo kłamał Bronisław Komorowski! Ale Polacy nie dowiedzieli się o tym wszystkim, bo choć dziennikarze czterech ogĂłlnopolskich telewizji byli na sali sądowej – tak naprawdę w Pałacu Prezydenckim przemianowanym tego dnia na miejsce procesu – i choć mieli zgodę sądu na transmisję (i po to przecieĹź przyszli wypełniając w stu procentach pulę akredytacji) to zamiast transmisji i uczciwej informacji, zafundowali opinii publicznej wielką mistyfikację.

JuĹź tylko tytułem przypomnienia dodam, Ĺźe w dniu, w ktĂłrym doszło do bezprecedensowego wydarzenia, jakim było przesłuchanie prezydenta Polski w sądzie – to nie była konferencja prasowa, gdzie rozdaje się uśmiechy na prawo i lewo, czy „wywiad” w programie zaprzyjaĹşnionego Tomasza Lisa, lecz zaprzysiężone zeznania składane pod odpowiedzialnością karną! – wydarzeniem dnia we wszystkich serwisach informacyjnych, takĹźe w tzw. „Telewizji Publicznej”, była konsumpcja sałatki w Sejmie poseł Krystyny Pawłowicz.

I juĹź zupełnie na koniec – gdy przed ponad ośmiu laty zakładano mi kajdanki na ręce w związku z rzekomą korupcją w Komisji Weryfikacyjnej WSI, transmitowały to wszystkie telewizje, a samej sprawie z moim rzekomym przestępczym udziałem w tej historii tylko w pierwszym miesiącu jej odsłony, poświęcono w TVP, TVN i TV Polsat ponad sto (zostało policzone!) oszczerczych publikacji, audycji i programĂłw telewizyjnych, od głównych serwisĂłw informacyjnych po „Kropkę nad i” Moniki Olejnik. Gdy w dwĂłch instancjach zapadał sądowy wyrok orzekający moją całkowitą niewinność (dziś juĹź wyrok prawomocny i ostateczny !!!) i potwierdzający to, co mĂłwiłem od samego początku, Ĺźe oskarĹźenia pod moim adresem były prowokacją oficerĂłw WSI, ABW i politykĂłw PO z Bronisławem Komorowskim na czele - nie zająknęła się na ten temat Ĺźadna z wymienionych telewizji. Tematem dnia był Ĺşle zaparkowany Volkswagen Golf cĂłrki prezydenta Andrzeja Dudy. I to tyle w temacie „wolnych mediĂłw”…

Wojciech Sumliński
www.facebook.com/wojciech.sumlinski?hc_ref=NEWSFEED&fref=nf