Dodano: 01.11.16 - 11:19 | Dział: Prosto z mostu

Upłynął termin ultimatum

Właśnie 27 paĹşdziernika minął termin trzymiesięcznego ultimatum, jakie Komisja Europejska postawiła Polsce w postaci tzw. zaleceń” dla polskiego rządu. Na razie nie słychać, by Komisja jakoś zareagowała, ale bo teĹź wygląda na to, Ĺźe polski rząd jeszcze na te „zalecenia” nie odpowiedział, zwlekając aĹź do ostatka. PoniewaĹź jednak pani premier Szydło powiedziała, Ĺźe ocenia te „zalecenia” jako podyktowane intencjami „politycznymi” , a nie „merytorycznymi”, to nie ma się co łudzić, Ĺźe Komisja uzna odpowiedĹş polskiego rządu za zadowalającą. W takiej zaś sytuacji będzie musiała, choćby gwoli utrzymania swego prestiĹźu, podjąć wobec Polski jakieś kroki dyscyplinujące tym bardziej, Ĺźe wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Frans Timmermans, bawiąc w Gdańsku na urodzinach Kukuńka oświadczył, Ĺźe w sprawie praworządności w Polsce „nie odpuści”. A prestiĹź jest waĹźny, bo właśnie Unia Europejska rzutem na taśmę wreszcie zatwierdziła umowę CETA „o wolnym handlu” z Kanadą. Zablokowała ją… Walonia, bez zgody ktĂłrej Belgia nie mogła wyrazić na nią zgody – co groziło definitywnym jej zablokowaniem. Aliści w ostatniej chwili unijni mandaryni jakoś WalonĂłw zmłotowali, co pokazuje, Ĺźe do budowy, a zwłaszcza – do utrzymania imperium demokracja nie wystarczy. W ogĂłle sam pomysł „imperium demokratycznego” wydaje się niedorzeczny, jako rodzaj sprzeczności samej w sobie. Nawiasem mĂłwiąc, ta licząca grubo ponad 1000 stron umowa na pewno nie jest umową o „wolnym handlu” , chociaĹź tak się nazywa. Na tym tysiącu stron muszą bowiem być zapisane jakieś liczne zastrzeĹźenia, jakieś limity, jakieś procedury, dla przestrzegania ktĂłrych musi być utworzony potężny aparat biurokratyczny – a skoro tak, to o Ĺźadnym wolnym handlu mowy być nie moĹźe. Wolny handel bowiem polega na tym, Ĺźe sprzedający moĹźe sprzedać co chce, komu chce, ile chce, gdzie chce i kiedy chce. Podobnie kupujący moĹźe kupić co chce, ile chce, u kogo chce i kiedy chce. Jeśli tak nie jest, to znaczy, Ĺźe umowa między UE i Kanadą dotyczy czegoś innego, ale na pewno nie „wolnego handlu” .

To zresztą wkrĂłtce pewnie się wyjaśni, natomiast nie jest jasne, co Komisja Europejska zrobi Polsce za uchybienie „zaleceniom”. Teoretycznie moĹźe pozbawić nasz nieszczęśliwy kraj moĹźliwości głosowania w organach UE, albo nawet zastosować sankcje, ale wszystko moĹźe teĹź rozstrzygnąć się w całkiem innych kategoriach, zwłaszcza po odstąpieniu rządu od kontraktu z francuskim Airbusem na zakup śmigłowcĂłw „Caracal”. Od samego początku zwracała uwagę okoliczność, Ĺźe Polska za te śmigłowce miała zapłacić cenę dwukrotnie wyĹźszą od tej, jaką płaciły inne kraje, ktĂłre je kupowały. Wprawdzie bezbronni cywile w mediach, najwyraĹşniej zmobilizowani przez jakichś mocodawcĂłw, jeden przez drugiego wyjaśniali, Ĺźe wszystko jest w jak najlepszym porządku, bo te śmigłowce miały specjalny „wsad”, sprawiający, Ĺźe ich wartość tak gwałtownie wzrosła - ale zmasowany charakter tych zapewnień tym bardziej nie rozwiewał podejrzeń, Ĺźe pod stołem musiały przejść jakieś spore pieniądze, ktĂłre teraz trzeba by oddać – ale jak tu oddać, jak juĹź pewnie zostały wydane? W tej sytuacji lepiej rozumiemy przyczyny, dla ktĂłrych pułkownik rezerwy Adam Mazguła w obszernej wypowiedzi dla niezaleĹźnych mediĂłw oświadczył między innymi, Ĺźe nasza niezwyciężona armia w razie potrzeby stanie z obronie konstytucji. Pan pułkownik Mazguła dał do zrozumienia, Ĺźe w swojej opinii wcale nie jest w kołach wojskowych odosobniony, a skoro tak, to podejrzenia, ze rząd zdołał uchwycić zaledwie przyczółki zewnętrznych znamion władzy wcale nie są takie bezpodstawne. W takiej sytuacji Nasza Złota Pani, ktĂłra z pewnością ma przełoĹźenie na postanowienia brukselskich mandarynĂłw, ma całkiem spory zestaw narzędzi dla zdyscyplinowania naszego nieszczęśliwego kraju, by w ramach prewencji ogĂłlnej wybić wszystkim innym z głowy jakieś odstępstwa od dyscypliny. Jak juĹź wspominałem, moĹźe się posłuĹźyć zapisana w traktacie lizbońskim finezyjną instytucją pod nazwą „klauzula solidarności” ktĂłra przewiduje, ze w razie pojawienia się zagroĹźeń dla demokracji, Unia moĹźe zagroĹźonemu krajowi udzielić bratniej pomocy. MoĹźe ona przybrać nawet postać interwencji wojskowej, ale moĹźna obejść się bez tego, jeśli zagroĹźenia dla demokracji udałoby się usunąć przy wykorzystaniu askarisĂłw tubylczych, niczym w 1981 roku podczas stanu wojennego. Jak pamiętamy, generał Jaruzelski przechwalał się, Ĺźe spacyfikował kraj „suwerenną decyzją” , to znaczy – przy pomocy niezwyciężonej armii, ktĂłra stanęła na nieubłaganym gruncie obrony socjalizmu i sojuszu ze Związkiem Radzieckim, no i przy pomocy ubekĂłw, ktĂłrzy gotowi są gołymi rękami udusić kaĹźdego, kto by sprĂłbował zabrać im słynne „zdobycze” . Od tamtej pory niewiele się zmieniło tyle, Ĺźe tym razem nikt nie broniłby socjalizmu, czy sojuszu, tylko demokracji i konstytucji - ale poza tym mogłoby być tak samo: ubowcy ze zorganizowanych w Komitecie Obrony Demokracji ubeckich dynastii z entuzjazmem zrobiliby porządek z faszystowską hydrą, osłonę siłową zapewniłaby im niezwyciężona armia, zaś o osłonę polityczną całej operacji postarałaby się Unia Europejska, tłumacząc światu, Ĺźe wszystko jest w najlepszym porządku, bo skoro faszyzm podniĂłsł głowę, to trzeba mu ją odrąbać, to chyba jasne?

Oczywiście najpierw ktoś musiałby Unię o to poprosić i sądzę, Ĺźe po to właśnie utworzony został KOD, ktĂłrego przewodniczący w osobie pana Mateusza Kijowskiego to zadanie wykona. JuĹź chyba zaczyna się do niego przygotowywać, bo skarĹźy się, Ĺźe jest „inwigilowany” i prześladowany na wszystkie moĹźliwe sposoby przez faszystowski reĹźym. WyobraĹźam sobie, jak na widok takiego męczeństwa Nasza Złota Pani nie moĹźe juĹź powstrzymać łez, a w tej sytuacji na odpowiedĹş nie trzeba będzie długo czekać. Z drugiej jednak strony, po złoĹźeniu takiej prośby pan Kijowski moĹźe okazać się osobnikiem jednorazowego uĹźytku i tym właśnie tłumaczę sobie nagłą woltę naszego Kukuńka, czyli byłego prezydenta naszego nieszczęśliwego kraju, ktĂłry oświadczył, Ĺźe „zrywa”v z KOD-em i przyłącza się do Platformy, ktĂłrej przewodniczący pan Schetyna teĹź się natychmiast od pana Kijowskiego zdystansował. NajwyraĹşniej musiał paść w tej sprawie jakiś rozkaz, a to oznacza, Ĺźe powoli zbliĹźamy się do fazy realizacji.





Stanisław Michalkiewicz
30 paĹşdziernika 2016 r.



Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).