Dodano: 10.09.16 - 19:06 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Porno-kryminały

Szanowni Państwo!


W przyrodzie, i nie tylko, obserwuje się wypieranie tego co dobre, tym co gorsze (dobry pieniądz wypierany jest przez zły pieniądz - M. Kopernik). Po malarstwie i teatrze przyszedł czas na literaturę, nawet tą lekcewaĹźoną przez „prawdziwych artystĂłw”, czyli popularne kryminały, ktĂłrych juĹź w czystej postaci nie uświadczysz. Poprawni politycznie autorzy (a innych się nadal nie promuje, a więc i nie sprzedaje) pisują wyłącznie porno-kryminały – taki nowy gatunek literacki, ktĂłry wyparł dwa poprzednie, czyli kryminał czytany dla gimnastyki szarych komĂłrek oraz czysta pornografia. Przypomina to tort z ząbkiem czosnku (a właściwie kieliszkiem dziegciu) zamiast wisienki, albo nowatorskie zainstalowanie klozetu w jadalni.

W ten sposĂłb nareszcie rodzimi autorzy dostąpili zaszczytu promocji przez dystrybutorĂłw, ktĂłrzy dotąd ślepi byli na polską literaturę. Woleli promować np. amerykańską, za ktĂłrą szły konkretne pieniądze. Teraz nawet Polak moĹźe zostać autorem bestsellera! Mieć pomysł i dobry warsztat pisarski, to jednak za mało. NajwaĹźniejsze są: język i postacie. Nie wystarczy uĹźywać k... zamiast przecinka. Dopiero Ĺźonglerka wszelkimi wulgaryzmami ukazuje mistrza. Bohaterami pierwszoplanowymi powinni być rozkoszni zboczeńcy seksualni, przy czym nigdy, przenigdy nie mogą okazać się zbrodniarzami – dokładnie odwrotnie jak w Ĺźyciu. Powinien teĹź wystąpić ksiądz katolicki, jeśli nie koniecznie w roli mordercy, to przynajmniej ofiary, ktĂłrej taki los „się naleĹźał”.

Trzymając się tych zasad ma się szanse na sukces krajowy, a może nawet zagraniczny. Odpowiedni ludzie na odpowiednich stanowiskach dołożą na pewno starań do sukcesu literackiego.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

KOMENTARZ DO FELIETONU

Odnośnie wyborów

W tym miejscu będę zamieszczała uwagi i pomysły czytelników odnośnie wyborów. Oto następne:

Mój głos odnośnie wyborów

Odnośnie problemu liczniejszego udziału Polaków wyborach trzeba sobie zadać dwa pytania:

czy OBECNIE w naszym kraju powiększenie frekwencji wyborczej jest potrzebne?

czy nie ważniejsza jest jakość dokonywanych wyborów przez naszych rodaków?

Zacznijmy od pierwszej kwestii. Masowy udział polskich obywateli w wyborach to cel nieosiągalny w najbliĹźszym czasie z prostego powodu – bierności duĹźej części naszego społeczeństwa wynikającej z obojętności na sprawy publiczne, przekonania, Ĺźe „ONI wszyscy tzn. politycy to zgraja oszustĂłw, ktĂłrzy robią co chcą” oraz braku zaufania co do uczciwości przeprowadzania wyborĂłw (kwestia fałszowania wyborĂłw, z jaką mieliśmy do czynienia w 2014 r.). Ta obojętność jak i brak zaufania do struktur państwa to efekt udanego eksperymentu przeprowadzonego na naszym narodzie przez elity decyzyjno-medialne PRL i III RP . Proponowane zabiegi kosmetyczne (typu czytelny druk kart wyborczych, dobre prezentowanie kandydatĂłw itp.) mogą dać pozytywne skutki, ale na małą skalę. Przymusowy udział w wyborach rĂłwnieĹź nie wydaje się OBECNIE dobrym pomysłem. Podkreślam „obecnie” tzn. w obecnym stanie mocno skarlałej świadomości obywatelskiej naszego społeczeństwa. Taki ludek zapędzony do urn na siłę będzie wybierał na zasadzie „na chybił trafił”. Dodatkowo ta kategoria elektoratu moĹźe być bardzo podatna na działania propagandowe – a ktĂłra opcja OBECNIE ma większość mediĂłw w rękach? W związku z tym ewentualna poprawa frekwencji niekoniecznie moĹźe słuĹźyć polskiemu interesowi narodowemu. Czy OBECNIE nie jest waĹźniejsze jak Polacy głosują, a nie jak licznie? Aby Polacy masowo i mądrze głosowali trzeba nad nimi popracować, co moĹźe dać efekty w dalszej perspektywie czasowej. NaleĹźy koniecznie tworzyć świadomość obywatelską w młodym pokoleniu (praktycznie od podstaw), a przede wszystkim budować w społeczeństwie poczucie wspĂłlnoty narodowej, bo tak naprawdę jej brak to główny powĂłd opisanego problemu.

Ewa Działa-Szczepańczyk


…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 172

W wolnej konkurencji mądrości z głupotą, ta pierwsza nie ma szans

Od dłuższej chwili panowało milczenie, jakby już nikt niczego nie zamierzał powiedzieć. Zebrano się w mieszkaniu Borutów przy Alejach Ujazdowskich, tak na dobrą sprawę bez jakiegoś specjalnego celu, chociaż pewnie każda z osób miała nadzieję dowiedzieć się czegoś, czego jeszcze nie wiedziała. Zaproszenie gospodarzy przyjęli: radca Żarski z panią Hanką, Dominika z Rafałem i Marcinem, a ten ostatni zaproponował, niespodziewanie dla wszystkich, że przywiezie Misiulę, czym zaskoczył najbardziej Dominikę. Czyżby nieoczekiwana poprawa urody dziennikarki aż tak na niego podziałała? No cóż, Marcin był kochliwy, co starał się ukryć, ale z Dominiką mu się to nie udawało. W sumie pomysł był dobry, bo dziewczyna może jeszcze coś sobie przypomni, co pozwoli poukładać fakty w logiczną całość, w której nadal brakowało pewnych elementów.
Pierwszy znowu odezwał się radca Żarski.
– Nie wiem, jak państwo, ale ja odnoszę wraĹźenie, Ĺźe nie wszystko zostało podczas procesu ujawnione.
– Nie wszystko udało się poznać – odparł Boruta. – To moĹźe sprĂłbujmy odtworzyć to, co wiemy na pewno i to, czego się tylko domyślamy – zaproponował radca.
– Dobry pomysł – podchwyciła Dominika. – Proponuję zacząć od śmierci kloszarda znanego jako Artysta, ktĂłry zginął w Konstancinie w zeszłym roku.
Nikt nie oponował, ciągnęła więc dalej:
– Moim zdaniem zabił go Buchniarz. To on wraz ze Szmitem figurował na kompromitujących zdjęciach, ktĂłre Artysta-szantaĹźysta mu sprzedał. Poseł nie podejrzewał, Ĺźe tamten zachował kopie w sprytnie ukrytej kasetce. Gdyby nie późniejszy poĹźar, skarbu mĂłgł nikt nigdy nie znaleźć. Stało się jednak inaczej i fotografie dotarły do policyjnego laboratorium, skąd zostały ukradzione.
– W jaki sposĂłb i dlaczego? – wtrącił Ĺťarski. – Musiał chyba nastąpić przeciek informacji?
– Obawiam się, Ĺźe to ja sam byłem ĹşrĂłdłem przecieku – powiedział Boruta. – Kiedy zacząłem wypytywać posła o tamtą sprawę sprzed roku, musiał nabrać podejrzeń, Ĺźe sprawa nie jest skończona i uruchomił znane sobie kanały, Ĺźeby czegoś więcej się dowiedzieć.
– I tak wpadliśmy na trop Robcia Ostraszewskiego, naszego kolegi – wtrącił Marcin. – Jako laborant miał dostęp do tych właśnie znalezionych na pogorzelisku zdjęć, ktĂłre wykasował, ale niezupełnie.
– Zostały odnalezione? – spytała Hanka, uwaĹźnie przysłuchująca się wymianie zdań.
– Tak. Laborant przed usunięciem ich z pliku skopiował je, Ĺźeby sprzedać – poinformował Marcin. – Skąd wiedział, komu i w jaki sposĂłb? – zapytał Rafał, ktĂłremu odnalezienie kopii zawdzięczano.
– Dobre pytanie – przyznał prokurator. – Musiał mieć juĹź wcześniej podobne zlecenia. A moĹźe pani wie coś więcej? – zwrĂłcił się do Misiuli.
– Z tego, co wiem, udało mu się tylko ustalić adres, pod ktĂłry przesyłka ze zdjęciami dotarła. Wtedy wpadłam na głupi pomysł, Ĺźeby sprĂłbować śledztwa na własną rękę i o mały włos nie przypłaciłam tego Ĺźyciem.
– Sprawdziliśmy ten adres – powiedziała Dominika. – Wydawał się prowadzić prosto do celu. Było to mieszkanie sąsiadujące z mieszkaniem teścia Buchniarza, ale niespodziewanie trop się urwał. Teść mĂłgł oczywiście mieć klucz od skrytki sąsiedniego mieszkania, ale nic w nim nie było, Ĺźadnych śladĂłw przetrzymywania w nim Misiuli.
– A w mieszkaniu samego teścia? – wtrącił Rafał.
– Czysto – odparła Dominika. – Mimo iĹź wszystko zaczęło układać się w logiczną całość. Teść posła był osobą zainteresowaną, Ĺźeby zdjęcia nie ujrzały światła dziennego. Niestety tu, jak powiedziałam, trop się urywa. Rewizja nie przyniosła spodziewanych rezultatĂłw, a podejrzany wszystkiemu zaprzecza.
– Widziałam akta i torebki foliowe z kieliszkami – powiedziała Misiula. – Wiem, Ĺźe to brzmi głupio, ale nic mi się nie pomieszało. Naprawdę widziałam. – Wierzymy ci – zapewniła Dominika – ale niczego takiego w Ĺźadnym z obu mieszkań nie było.
– Były tam teĹź przezroczyste torebki, ktĂłre wydawały się puste, ale kiedy lepiej się im przyjrzałam, zauwaĹźyłam, Ĺźe są w nich włosy i paznokcie.
– To by wyjaśniało, skąd wziął się włos asystentki ministra gospodarki w łóżku Artura Urbaniuka – stwierdził Marcin.
– I kto jest ĹşrĂłdłem róşnych innych informacji, otrzymywanych przez Misiulę – uzupełniła Dominika.
– Oraz tego incydentu z niby zabĂłjstwem na działkach. Teraz jestem tego pewna – powiedziała Misiula. – Od początku ten staruch wybrał sobie mnie na ofiarę. Chciał, Ĺźebym robiła to, co on mi wyznaczy. Nie mam wątpliwości, Ĺźe to on przysłał mi tę niby Ĺźonę Szmita, Ĺźeby mnie skompromitować. Powinien za to odpowiedzieć.
– Powinien – przyznał prokurator. – Po ogłoszeniu wyroku na Buchniarza zajmę się tym – obiecał.
– Mnie w tej całej sprawie dziwi co innego – powiedziała pani Hanka. – Po co było to całe zamieszanie z rzekomym porwaniem posła? Czy moglibyśmy pokusić się o odtworzenie faktĂłw z tym związanych?
– SprĂłbuję odpowiedzieć na to pytanie – odezwał się Marcin. – ZabĂłjstwo Urbaniuka było dziełem przypadku, ale kiedy się juĹź zdarzyło, trzeba było odwrĂłcić podejrzenia od prawdziwych sprawcĂłw. Plan A zakładał zrzucenie winy na asystentkę ministra gospodarki, co miało przynieść dodatkową korzyść w postaci kompromitacji samego ministra, na ktĂłrego stanowisko Buchniarz miał chrapkę. Jak dokładnie intryga przebiegała, nie wiemy, ale aktorzy biorący w niej udział odegrali swoje role znakomicie.
– A konkretnie kto? – spytał Ĺťarski.
– Wanda Wojtas, sąsiadka, ktĂłra jakoby sama z siebie opowiedziała wyssaną z palca plotkę. Dziennikarka, ktĂłra posunęła się nawet do dostarczenia dowodu rzeczowego. Obydwie zmanipulowane przez tego samego człowieka, jak nietrudno się domyśleć. Kiedy ten plan nie wypalił, a Misiula dodatkowo zaczęła zbytnio interesować się Agnisią Buchniarzową, trzeba ją było jakoś uciszyć.
Ale, wracając do „porwania”, chodziło nie tyle o poĹźywkę dla mediĂłw, co o zlikwidowanie Szmita. Zamach był wymierzony przeciwko niemu. Poseł został wcześniej bezpiecznie ukryty u Geni na Mazurach. Znowu pech chciał, Ĺźe Szmit przeĹźył.
– Ona, ta Genia, o wszystkim wiedziała? – spytała Hanka.
– Nie. I pokrzyĹźowała plany. Po rzekomym porwaniu posła było kilka prĂłb wyłudzenia okupu, z czego trzy najistotniejsze. Pierwszy pochodził od teścia, miał tylko uwiarygodnić przedsięwzięcie i pieniądze wrĂłciłyby bezpiecznie.
– To te, ktĂłre ja miałem dostarczyć? – spytał Andrzej Ĺťarski. – Tak. Genia teĹź wpadła na pomysł wyłudzenia pieniędzy, nie mając nawet pewności, kto na pięterku się znajduje. Kiedy poseł zorientował się w sytuacji, skontaktował się z teściem. A ten wpadł na kolejny szatański pomysł. Dostał właśnie propozycję odkupienia kompromitujących zdjęć za, bagatela, 6 milionĂłw złotych.
– To ten trzeci okup? – spytała Beata.
– Tak. Ten okazał się najwaĹźniejszy. Żądanie zostało sformułowane lapidarnie. MoĹźna było zakładać, Ĺźe nagranie jest związane z porwaniem, chociaĹź w rzeczywistości było zwykłym szantaĹźem. Ochroniarz nagrał ukrytą kamerą moment zabĂłjstwa – powiedział Boruta. – I to był przełom w śledztwie.
– W tym miejscu naleĹźałoby jeszcze wyjaśnić, jak teść Buchniarza prĂłbował wykorzystać policję do swoich celĂłw – wtrąciła Dominika. – Dlatego pojechał na Mazury zrobić zdjęcie skrępowanemu posłowi z aktualnym numerem gazety, Ĺźeby nie było wątpliwości co do terminu jego wykonania. Następnie „urobił” mnie, Ĺźebym pośredniczyła w wymianie gotĂłwki na taśmy, sugerując, Ĺźe jest to jedyny sposĂłb ocalenia zięcia. Był bardzo rozczarowany dalszym rozwojem wypadkĂłw. Liczył na to, Ĺźe szantaĹźysta, przynajmniej na razie, zadowoli się pieniędzmi, a nagrania zatrzyma do dalszego szantaĹźu.
– Co by mu to dało? – spytał Ĺťarski.
– Czas. Liczył, Ĺźe później się z nim upora – odparła Dominika. – Nie zakładał, Ĺźe szantaĹźysta dotrzyma słowa i w ten sposĂłb dowĂłd zbrodni wpadł w nasze ręce.
– A co z tym zamachowcem? – zapytał radca. – Zapadł się pod ziemię? – Przeciwnie – powiedział Marcin. – Właśnie został ujęty. Człowiek, u ktĂłrego się ukrywał, wymienił go na gotĂłwkę.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

10 września 2016 r. | Nr 37/2016 (273)