Dodano: 12.03.16 - 11:08 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Wojna domowa

Szanowni Państwo!

Pełzającą wojnę domową juĹź mamy, nawet jeśli na razie głównie tylko na słowa. Pogróşki ze strony niegdysiejszych „elit”, ktĂłre utraciły władzę mogą okazać się wcale nie takie czcze. Na terenie Polski są dwa zasadnicze obozy: ludzi, dla ktĂłrych „polskość to nienormalność”, za to chamstwo im większe tym normalniejsze, i pozostałych. NiewaĹźne, Ĺźe ci „pozostali” stanowią bezwzględną większość. Tamci mają za sobą liczną, aktywną grupę wrogĂłw Polski rozsianych po całym świecie.

Nie miałam racji gdy sądziłam, Ĺźe lemingi, to takie łagodne stworzenia zawsze podążające za władzą, jaka by ona była. Okazały się stworzeniami wiernymi jedynej „słusznej partii”. Dla leminga tylko ciągłość władzy postsowieckiej ma ten leninowski nieodparty, „głęboko intelektualny” czar.

Układ okrągłostołowy został przez ostatnie osiem lat tak utwardzony, Ĺźe stał się odporny na wszelkie zawirowania historii, nawet na niespodziewaną demokrację, ktĂłrej rzekomo broni. Wysługiwanie się okupantowi dla wielu jest tak oczywiste, Ĺźe nie są w stanie zrozumieć kogoś, kto ma im to za złe. PrzecieĹź oni są tylko „nowocześni” i „tolerancyjni”. Ta tolerancja dotyczy wszystkich nacji, prĂłcz PolakĂłw oraz wszystkich innych religii prĂłcz katolickiej. Ale czy to nie wystarczy?

Nie wystarczy! Dość tolerowania szkodników. Wojna to wojna. Albo oni nas, albo my ich pokonamy.


Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Prawo do kłamstwa 10/2016 (246)

Szanowna Pani Małgorzato

Ma Pani całkowitą słuszność – to co ostatnio dzieje się na ulicach Warszawy (i nie tylko) jest emanacją ludzkiej głupoty. Ale czy ta głupota jest jedynie efektem wyprania mĂłzgu – wątpię. MĂłwiąc wprost – mĂłzg moĹźna wyprać temu, kto jest szczęśliwym posiadaczem tego narządu. ZałoĹźenie, Ĺźe wszyscy przedstawiciele naszego gatunku mają mĂłzg o zbliĹźonych parametrach jest z gruntu fałszywe. PrzecieĹź, u niektĂłrych osobnikĂłw pranie mĂłzgu daje nadspodziewanie „dobre” wyniki – to chyba nie przypadek. To jest po prostu prawidło przyrodnicze – róşnorodność biologiczna i musimy to zaakceptować. Dlatego nie naleĹźy się przejmować ludĹşmi, ktĂłrym natura poskąpiła kilku dodatkowych neuronowych łączy. Bardziej groĹşni są ci, ktĂłrzy takich ludzi wykorzystują dla swoich niecnych celĂłw – to są prawdziwe hieny ludzkości.

Serdecznie pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk


…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 146

♣
Robcio obudził się z potwornym bólem głowy, suszyło go w gardle i jeszcze ten hałas! Ktoś dobijał się do drzwi. Poczuł strach. Może to policja? Może znaleźli zwłoki Misiuli i po nitce do kłębka trafili do niego? Usiłował przypomnieć sobie ,co z takim mozołem wymyślił na okoliczność gdyby w progu stanął na przykład Marcin, albo jakikolwiek inny glina. Miał jednak zupełną pustkę w głowie... Aha, mieszka u Misiuli i pije z rozpaczy, że zaginęła. Nic więcej nie wie, nie pamięta. Koniec Kropka. A może najlepiej nikomu nie otwierać? Zajrzy tylko przez judasza. Nie musi przecież zdejmować łańcucha ani otwierać tej zasuwy, którą zamyka się tylko od wewnątrz.
Podchodząc do drzwi, zatoczył się i potknął o szafkę z jakimiś niesprzątniętymi rupieciami. Butelka, pusta niestety, spadła, rozbijając się z brzękiem. Ostrożność diabli wzięli. Okazała się jednak niepotrzebna, bo to był tylko Dymek.
– Po cholerę się tak zamykasz? – spytał niezadowolony. Miał klucz, ale tylko od jednego zamka.
– Czuję się ch... – poinformował Robcio gościa, prowadząc go do stołu nieposprzątanego od ostatniej biesiady.
– Zaczynasz na co dzień uĹźywać zrozumiałego języka – pochwalił go Dymek.
Robcio pomyślał, że role się zmieniły. Z początku sam miał ambicje mentorskie, chciał Dymitra czegoś nauczyć, przynajmniej tego, żeby go szanował, żeby widział w nim przyszłego, wielkiego pisarza. A tu masz! Ten burak raczył go pochwalić za język.
– Ty, k..., nic nie rozumiesz – zaczął i pomyślał, Ĺźe tamten ma rację. Rzeczywiście przejął jego język. Ale właściwie, dlaczego „jego”? Wszyscy przecieĹź tak mĂłwią. Tylko jeszcze jakieś stare zgredy uĹźywają tak zwanego literackiego języka, o ktĂłrym juĹź prawdziwi literaci dawno zapomnieli. – Suszy mnie – poskarĹźył się.
– Mam coś, co poprawi ci humor – Dymitr umieścił na stole między brudnymi talerzami nową flaszkę.
Po drugiej szklaneczce Robcio poczuł się znacznie lepiej. Był gotów opowiedzieć Dymkowi o książce, którą zamierza napisać. Zaczął jednak skromnie od przypomnienia największych współczesnych polskich pisarzy-alkoholików.
– Czytałeś książkę... – zastanawiał się, kogo uhonorować pierwszego na długiej liście wybitnych, kiedy Dymek przerwał mu bezceremonialnie.
– Ja, k..., takimi głupotami jak czytanie książek się nie zajmuję.
- Moją przeczytasz. Wszyscy przeczytają.Będzie o Misiuli, o... właśnie, o niemoĹźności... i o... – Nagle odechciało mu się gadać. – Polej – zażądał.
Wypili po następnej szklaneczce i nastrój Robcia znowu się zmienił.
– Masz rację – przyznał. –Nawet pewnie Ĺźadnego redaktora nie namĂłwię, Ĺźeby mĂłj maszynopis przeczytał. Bez skandalu nie ma co nawet prĂłbować.
– O jakim mĂłwisz skandalu?
– O jakimkolwiek, morderstwie na przykład.
– Nie zamierzasz chyba opisać, co się stało z Misiulą?
– A właśnie, Ĺźe zamierzam!
– A co byś powiedział na samobĂłjstwo? – Czyje?
– Twoje, oczywiście.
– U nas liczą się słowa, nie czyny – powiedział Robcio. – Autor, Ĺźeby stać się poczytnym, powinien być niepoczytalny – kiedy wypowiedział te słowa, pomyślał z uznaniem, Ĺźe właśnie wygłosił waĹźną sentencję, ktĂłrej ten burak i tak nie zrozumie.
– Przyniosłem ci szprycę – kontynuował Dymek.
– O czym ty gadasz? Ekstaza po alkoholu jest zabĂłjcza. Chyba o tym wiesz? – Robcio starał się mĂłwić wyraĹşnie, ale czuł, Ĺźe język zaczyna mu się plątać.
– Właśnie – podchwycił Dymek. – A gdybyś tak jednak popełnił samobĂłjstwo?
W pół godziny później Dymitr opuszczał mieszkanie Misiuli z poczuciem dobrze wypełnionego obowiązku. Teraz nadszedł czas zająć się nią samą. Tego zadania nikt mu nie zlecał, no, żeby ująć to ściślej, teraz nikt mu nie zlecał. Wcześniej sprawę spartaczył i miał tylko nadzieję, że As nic nie wie. A może jednak wie i dlatego kazał sprzątnąć Robcia? E, nie. Inaczej by z nim rozmawiał. Tak czy siak, najwyższa pora sprawę załatwić definitywnie.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................................

TEATRZYK ZIELONY ŚLEDŹ

ma zaszczyt zaprosić tym razem zamiast na teatrzyk, na GOŚCINNE WYSTĘPY pt.:
ZAWIEDZIONY OJCIEC

Zawiodłem jako ojciec i mężczyzna. Niedawno mój 20-letni syn oświadczył, że jest heteroseksualistą i spotyka się z dziewczyną. Starałem się wychować go w duchu nowoczesnej tolerancji i postępu, wolnej od zaściankowego, katolickiego zabobonu. W domu dbałem, aby zawsze były nowoczesne i rzetelne periodyki do czytania- Wyborcza, Wprost, Newsweek, z których mój syn poznawał świat. Zamiast Misia Uszatka oglądaliśmy Kropkę nad i, Szkło kontaktowe i Tomasz Lis na żywo. Na zabawy choinkowe w szkole synka przebieraliśmy za geja, a nie kowboja, albo policjanta. Kiedy syn powiesił nad łóżkiem plakaty Pameli Anderson, Bruce`a Lee i samochód rajdowy, zerwałem je i powiesiłem Eltona Johna, Kazimierę Szczukę i Magdalenę Środę. Niestety cały mój trud wychowawczy na marne. Po cichu marzyłem, że syn zostanie prominentnym działaczem gejowskim. Marzyłem o tym, aby pewnego dnia przedstawił mi swojego chłopaka. Nieśmiało liczyłem, że zwiąże się z Afro-Europolakiem lub Europolakiem wyznania Mojżeszowego. Puchłem z dumy na myśl o tym, jak nowoczesny i postępowy będzie mój syn. Oczyma wyobraźni widziałem go w lateksowym ubraniu dumnie paradującego obok Biedronia w pierwszym rzędzie parady gejowskiej. A tu taki zawód mnie spotkał! Próbowałem nakłonić go przynajmniej do apostazji, ale nie chce o tym słyszeć. Spalę się ze wstydu przed moimi wykształconymi i nowoczesnymi znajomymi. Gdybym to tylko przewidział, nakłoniłbym kiedyś moją partnerkę życiową do usunięcia niewdzięcznego płodu. Uniknęlibyśmy wstydu, a i status społeczny dzięki aborcji by się nam podniósł. Czy są jakieś grupy wsparcia dla rodziców, których dotknęła podobna tragedia? Może organizacja Nigdy Więcej pomoże? Chciałbym wyleczyć syna, ale nie wiem gdzie się udać.


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

12 marca 2016 r. | Nr 11/2016 (247)