Dodano: 07.02.16 - 20:29 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Argumenty i dąsy

Szanowni Państwo!

Nasza historia pełna jest heroicznych zrywów ale i waśni uniemożliwiających spożytkowania owoców zwycięstwa. Wróg tylko na to czyha i podsyca jałowe spory. Sprzeczamy się o różne sprawy, różne punkty widzenia, mylimy ideę z praktyką. Odróżnienie błahostek od tego co ważne bywa niekiedy trudne, bo wymaga myślenia perspektywicznego.

Załóżmy taką oto sytuację. Radni Warszawy sprzeczają się czy połoĹźyć nową nawierzchnię na pl. Krasińskich, czy wybudować kilometr ścieĹźki rowerowej. Wbrew pozorom, spĂłr jest praktyczno – ideowy. Z jednej strony wygoda wszystkich pasaĹźerĂłw trzęsących się na wyboistej drodze w sercu stolicy. Z drugiej ideowy, czyli chęć przypodobania się Unii Europejskiej.

Najczęściej bywa jednak tak, że wywrotowa działalność osłabiająca państwo polskie przybiera maskę racjonalności, zwłaszcza gdy oponentów nie dopuszcza się do głosu. Przyszedł czas rozliczenia aferzystów, którzy zrobią wszystko, żeby do tego nie dopuścić. Dlatego bądźmy pragmatyczni, nie dawajmy się wciągać w jałowe spory. Bądźmy solidarni z tymi, którzy próbują dokonywać zmian na korzyść Polski. Jeśli nawet jakiś agent obcego wywiadu dla uwierzytelnienia się robi przez chwilę coś dobrego, pozwólmy mu na to, co nie oznacza przyzwolenia na inne wrogie nam działania.

I jeszcze jedno – nie dąsajmy się na lemingi. Małe rozumki potrzebują duĹźo czasu, Ĺźeby coś do nich dotarło.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl





W uzupełnieniu poprzedniego felietonu podaję przydatne informacje.

Jak rozpoznać polskie produkty? Po kodzie cyfrowym zaczynającym się od 590.............; Kto chce bojkotować produkty niemieckie powinien wiedzieć, że ich kody zawierają się między numerami 400 a 440.

…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 141

♣
Dymek przyszedł z nowym zaopatrzeniem. Miał zamiar również sam zdrowo się pokrzepić. W końcu coś mu się od życia należy za to niańczenie Robcia, który, jak się Dymkowi zdawało, właśnie zaczynał trzeźwieć.
– Jesteś moim przyjacielem? – wybełkotał Robcio, nalewając sobie szklankę czystej.
– Mowa.
– To muszę ci coś wyznać – pociągnął łyk i skrzywił się. Zamilkł, wyglądało, jakby się zastanawiał nad przemową, wreszcie wyznał. – Nie utopiłem auta z Misiulą, jak obiecałem.
– Nie?! – Dymek czuł, jak mu skĂłra cierpnie. Przez myśl mu nie przeszło, Ĺźeby wcześniej wypytać Robcia, jak wykonał zadanie. – Co zrobiłeś? – wymamrotał.
– Zostawiłem furę przed Szpitalem Bielańskim.
– I dopiero teraz mi o tym mĂłwisz? – Nie czekając na odpowiedĹş, Dymek zerwał się na rĂłwne nogi.
Wybiegł z mieszkania i popędził jak szalony do stacji metra. Kilkadziesiąt minut później był w szpitalu. Najpierw musi zdobyć informację, co się stało z ciałem i czy w ogóle je zidentyfikowano. Uda zrozpaczonego narzeczonego, który otrzymał informację, że jego ukochana uległa śmiertelnemu wypadkowi i chce się przekonać, czy to rzeczywiście ona. Kiedy okażą mu zwłoki, powie oczywiście, że to nie ona. Nie zidentyfikują jej, bo jak? Na pracowniku prosektorium łzawa opowiastka nie zrobiła najmniejszego wrażenia. Nie udziela żadnych informacji i tyle. Dopiero banknot o odpowiednim nominale skłonił go do zajrzenia do rejestru.
– Nie ma tu takiej – powiedział.
– A są moĹźe zwłoki jakiejś młodej niezidentyfikowanej kobiety?
– TeĹź nie... Ale...
– Ale co? –podchwycił Dymek.
– Obiło mi się coś o uszy, Ĺźe na OIOM-ie jest jakaś poturbowana dziewczyna.
Musiał ją odnaleźć za wszelką cenę i dokończyć to, co ten dupek schrzanił. Tym razem udawanie zrozpaczonego narzeczonego, który dopiero teraz dowiedział się, co się przydarzyło jego ukochanej, mogło zrobić lepsze wrażenie na pielęgniarce. Powtórzenie tej samej kwestii wypadło lepiej. Pielęgniarka spojrzała na niego ze współczuciem.
– Jak się nazywa pańska narzeczona?
– Maria Chodakowska.
Kobieta za kontuarem przez moment znieruchomiała. Co takiego znalazła w rejestrze? A może po prostu kojarzyła ją z telewizji? Bardzo chciał znać odpowiedzi na te pytania. Po chwili recepcjonistka wyprostowała się i powiedziała chłodnym tonem:
– Nie mamy tu takiej. Kłamała. Wiedział, Ĺźe kłamała, ale nie wiedział, dlaczego. Nie było na co czekać. Im szybciej się ulotni, tym lepiej. Wyszedł na podjazd przed szpitalem i zaczerpnął haust zimnego powietrza. Główkowanie nie było jego najmocniejszą stroną, a nie miał kogo zapytać o radę. NajwaĹźniejsze, Ĺźe As o niczym nie wie i nie moĹźe się dowiedzieć, pĂłki sprawa nie zostanie załatwiona definitywnie.
Zanim wrócił do szpitala, wypalił prawie całą paczkę papierosów. Najpierw zaopatrzył się w odzież ochronną, w której sprawiał wrażenie bywalca. Następnie w bufecie kupił pudełko czekoladek i jeszcze raz poszedł do recepcji. Szczęście mu sprzyjało, bo teraz za kontuarem siedziała młoda, dość ładna dziewczyna.
– Kupiłem dla narzeczonej – powiedział, kładąc czekoladki na blacie oddzielającym interesantĂłw od biurka recepcjonistki – ale uświadomiono mi, Ĺźe jeszcze długo nie będzie mogła ich jeść, dlatego proszę je przyjąć.
– Ale...
– Pani poprzedniczka wyświadczyła mi uprzejmość, pozwalając chociaĹź przez szybę popatrzyć na moją dziewczynę. Jestem paniom bardzo wdzięczny. Chciałbym jeszcze raz zerknąć na Misiulę, zanim sobie pĂłjdę.
– Jak się nazywa pańska narzeczona?
– Maria Chodakowska.
Dziewczyna długo sprawdzała rejestr, po czym zapytała z niedowierzaniem:
– I pozwolono panu ją zobaczyć?
– Wiem, Ĺźe na OIOM-ie nie ma wizyt... – zaczął. Podsunął bliĹźej pudło z czekoladkami. – Pani koleĹźanka zaprowadziła mnie tam osobiście. Nawet sam nie umiałbym trafić.
– Zastąpisz mnie? – zwrĂłciła się do koleĹźanki siedzącej przy biurku usytuowanym w głębi. Schowała czekoladki i zaprowadziła Dymka przed szklaną szybę, zza ktĂłrej zobaczył ciało kobiety naszpikowane przeróşnymi rurkami i drenami. Głowa cała obandaĹźowana, nie wyłączając twarzy z maską tlenową.
– Wyjdzie z tego? – spytał.
– Jest w śpiączce. Po przebudzeniu moĹźe mieć problemy.
– Jakiej natury?
– Często zdarza się po takim urazie zanik pamięci. Ale proszę być dobrej myśli.
„Jestem” – pomyślał Dymek. „Gdybym tylko mĂłgł mieć pewność, Ĺźe taki zanik pamięci jest nieodwracalny”.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa

.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

6 lutego 2016 r. | Nr 06/2016 (242)