Dodano: 13.10.15 - 18:42 | Dział: Opowiadania

WYBORY

Dzień wyborĂłw zbliĹźał się wśrĂłd ogĂłlnonarodowego poruszenia. Kandydaci byli poruszeni dylematem, ile moĹźna wyciągnąć na poselskim stołku i dlaczego tak mało. W małym miasteczku rozpoczęto sezon grzewczy, jakby chcąc ogrzać serca elektoratu w nadziei, Ĺźe tym liczniej stawi się przy urnach. Na ulicach witały przechodniĂłw uśmiechnięte twarze oklejające szczelnie kaĹźdy słup i ścianę aĹź do wysokości, na ktĂłrej juĹź tylko koszykarze mogliby wypatrzeć wyborcze zachęty. Pod kaĹźdym plakatem solidarnie zapewniano, Ĺźe „Polakom się naleĹźy”, Ĺźe „zasłuĹźyli na więcej” i Ĺźe „człowiek ( w intencji autorĂłw chodziło o postać prezentowaną na plakacie) jest najwaĹźniejszy”.
Miejscowi fotografowie dokonali prawdziwych cudów, przeobrażając stare pudernice w zadbane, eleganckie kandydatki do pełnienia władzy. Z młodszymi było prościej. Wystarczyło ubrać je w pozbawione dekoltów, sekretarskie garsonki. Zapewniało to ślicznym kandydatkom bezinteresowną niechęć starszych od nich kobiet, ale za to przyciągało męski elektorat zawiedziony codzienną, małżeńską szarzyzną.
Machina wyborczej manipulacji została rozkręcona do granic medialnej wytrzymałości. Wystarczyło wykupić czas antenowy w dobrych godzinach, gdy elektorat zasiada do odbiorników, i już spokojnie można było kandydować do najwyższych urzędów w państwie. Media kreowały decydentów, odsadzały na stanowiskach ministrów i marszałków. Jak zawsze za armią złożoną z pseudoelit wlokły się tabory doradców, klakierów oraz atrakcyjnych kobiet, które liczyły na udziały w zyskach kandydata, gotowe tulić go potem do swych wybujałych piersi, gdy będzie płakał, że żona go nie rozumie.
Cisza przedwyborcza krzyczała z kolorowych banerów, ekranów mylących kierowców na skrzyżowaniach. Stosy makulatury walały się po zaułkach ulic, gdzie biedacy zbierali je na opał, nie zdając sobie sprawy, za jakie ogromne pieniądze zostały wydrukowane, pieniądze wyrwane z ich głodowych zasiłków.
W telewizji, jak za starych, komunistycznych czasów, debaty półgłówków z idiotami zapełniały nędzny program antenowy. Każdy z kandydatów chciał dodać sobie powagi. Nawet doktor nauk śmiesznych wszędzie pisał, że jest doktorem, korzystając skwapliwie z nienależnego mu wysokiego zaufania społecznego do lekarzy. Tytuły profesorskie były w najwyższej cenie. Tak, jak mundur, jakikolwiek, mógł być leśnika lub górnika, byle tylko stawiał za kandydatem porządek i uczciwość budowaną latami przez grupę zawodową.
Najważniejsze narzędzie diabelskie w historii świata szykowało się do swojego święta. Pod czarnym uniformem demokracji przemycano prawdziwe intencje niedowartościowanych potentatów finansowych pragnących już tylko władzy i to najlepiej nieograniczonej. Ten czas zdecyduje, czy przez następne cztery lata będą mogli łamać bezkarnie przepisy ruchu drogowego i przyjmować królewskie hołdy, załatwiając dowolną sprawę jednym telefonem. Na dźwięk nazwiska pana polityka zagnie się niejeden kark. O zgrozo! Często nieświadomi ludzie zamiast prosić Boga o pomoc, będą prosić jego, wszechwładnego pana polityka!
Zainwestowane w kampanię pieniądze zwrócą się w kilka poselskich miesięcy. Jest przecież tyle możliwości, tyle komisji do spraw zbędnych, tyle przetargów do ustawienia. Po prostu istne Eldorado. Kilkadziesiąt milionów ludzi płaci ciężko wyrwane losowi pieniądze do wspólnej skarbonki, z której oni, wybrańcy, mogą czerpać bez ograniczeń.

A po wyborach? Jak zwykle, przecież już kiedyś ktoś wam to wszystko wyjaśnił :
- ...Wszystkie aspekty tego, jakże arcyważnego problemu społecznego
muszą zostać poddane wnikliwej i gruntownej analizie
przez grono powołanych do tego kompetentnych specjalistów...


Andrzej Chodacki
Strona autorska


Autor opowiadania: Andrzej Chodacki
Urodzony w 31.05.1970 roku. Z powołania mąż i ojciec, z zawodu lekarz. Pisze prozę i poezję, a takĹźe fotografuje. Laureat kilkudziesięciu konkursĂłw literackich. Jego opowiadania były drukowane między innymi w Wydawnictwie My Book w Szczecinie, Miesięczniku Literackim Akant w Bydgoszczy, Kwartalniku Literackim Horyzonty, w Półroczniku literackim „Inter-. Literatura–Krytyka–Kultura”, oraz w wielu czasopismach polonijnych na całym świecie. W 2012 roku wydał debiutancką książkę z poezją i fotografią pt.„ PejzaĹźe tęsknoty”. W 2013 roku wydał cykl opowiadań pt. „ Opowieści ze świata”. W 2014 roku wydał kolejny cykl opowiadań pt „ Wyczekując dnia”.
W 2015 roku jego najnowsza powieść pt „ Doktor Seliański” została przetłumaczona na język ukraiński. Od 2015 roku członek Unii Polskich Pisarzy Lekarzy

Od Redakcji: Opowiadania Andrzeja Chodackiego można również znaleźć w dziale:Na każdy temat.