Dodano: 31.08.15 - 20:36 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Póki się da

Szanowni Państwo!

Co wspĂłlnego ma Platforma Obywatelska z Krajem Rad? PO tyle ma wspĂłlnego z obywatelami, co ZSRR z radami, czyli totalne zakłamanie! Nazwa „Kraj Rad” miała sugerować, Ĺźe rządzi w nim lud pracujący miast i wsi, radząc jak najlepiej rządy te sprawować. Głupia przykrywka dla ogłupiałych narodĂłw. Podejrzewam, Ĺźe nazwę „Platforma Obywatelska” wymyślił ktoś, kto chciał sobie zakpić z obywateli. Od samego początku wiedział, Ĺźe to tylko ściema i kamuflaĹź dla mafijnych rządĂłw.

Ale odwracanie kota ogonem polega tu jeszcze na czymś więcej. „Wynalazkiem” PO jest obsadzanie kluczowych stanowisk ludĹşmi, ktĂłrzy udowodnili niezbicie brak kompetencji na poprzednich stanowiskach. Minister Zdrowia za rozłoĹźenie resortu zostaje Marszałkiem Sejmu, a za rozłoĹźenie jego prac – premierem. Negatywny dobĂłr naturalny korzeniami sięga PRL-u. ZarĂłwno wĂłwczas, jak i teraz o wyborze kandydata decydowała lojalność wobec partii, ale wĂłwczas z dwĂłch lojalnych kandydatĂłw wybierano jednak tego sprawniejszego. Bowiem PZPR, w przeciwieństwie do swej godnej następczyni, myślała, Ĺźe będzie rządzić wiecznie. Partaczenie nie było więc celem samym w sobie. Obecnie jest odwrotnie. Wybrana niedołęga, jest bardziej predysponowana do robienia totalnego bałaganu, w ktĂłrym trudniej będzie się połapać ewentualnym następcom.

Ĺťeby lepiej zrozumieć jak to działa przytoczę stary dowcip. Do eleganckiej restauracji przychodzi wątpliwie elegancki gość, zamawia drogą przystawkę, wĂłdkę – To na początek – mĂłwi – pĂłki się nie zaczęło. Kelner przynosi zamĂłwienie, wtedy gość zamawia najdroĹźsze danie z karty i znowu dodaje – pĂłki się nie zaczęło. Kelner nabiera podejrzeń i pyta co znaczy „pĂłki się nie zaczęło” i czy klient jest świadom ceny zamĂłwionej potrawy. – No właśnie – mĂłwi gość – juĹź się zaczęło.

Platforma Obywatelska jest właśnie w roli tego gościa. Próbuje się nachapać ile wlezie, póki nikt nie pyta o rozliczenia.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

29 sierpnia 2015 r. | Nr 35/2015 (218)

…………..

Komentarz do felietonu

Ad. Robić dobrze 33/2015 (216)

Szanowna Pani Małgorzato,

Jak widać zwrot „zrobić dobrze” ma róşnorodne konotacje. JuĹź w zasadzie o tym pisałam - generalnie ludzi moĹźna podzielić na dwie kategorie. Stosując wspomniane określenie, będą to ci ktĂłrzy chcą wyłącznie sobie zrobić dobrze (to jednostki aspołeczne) i ci, ktĂłrzy nie tylko sobie chcą zrobić dobrze (to jednostki uspołecznione). Ci pierwsi kompletnie nie rozumieją tych drugich, uwaĹźając ich za frajerĂłw i naiwniakĂłw. Ci drudzy z kolei najczęściej nie wiedzą jak dotrzeć do tych pierwszych, by przekonać ich, Ĺźe zaprzepaszczenie wspĂłlnego interesu grupowego uderza w konsekwencji w ich egoistyczny interes.

Te dwa światy dzieli przepaść. Ale tak naprawdę wszyscy zyskują tylko za sprawą działania tej drugiej kategorii. Im jest liczniejsza tym lepiej. W przypadku funkcjonowania narodu, jeżeli ta druga kategoria, nazwijmy ją umownie społeczników, jest nieliczna i słaba, to naród ten skazany jest na eksploatację przez inny naród (narody), w którym ta grupa jest liczna i wpływowa. Nic w sumie odkrywczego, bo historia i współczesność ciągle dostarcza nam na to dowody, ale jakoś ciężko do nas dociera ich oczywistość.

Serdecznie Panią pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk

…………………………..




MARGARET TODD

Odcinek 118

♠
Zarówno Robcio, jak i Misiula chcieli jak najprędzej przypieczętować swoją przyjaźń. Oboje wiedzieli, jak to się robi. Wspólne zamieszkanie byłoby widomym znakiem nierozerwalności ich związku, no oczywiście do czasu, gdy nie trafi się ktoś lepszy.
Ona nie miała wątpliwości, że on o niczym bardziej nie marzy, jak o pójściu z nią do łóżka.
On miał pewne obawy. Brak urody partnerki trzeba będzie jakoś zastępować wyobraźnią, ale czy tej wyobraźni wystarczy?
Udało się. Robcio przeprowadził się do Misiuli, okazało się bowiem, Ĺźe to co miała najpiękniejszego, to właśnie to mieszkanie – czteropokojowe, w samym sercu Warszawy, tuĹź za Placem Zbawiciela. Według słów Misiuli, kiedyś był to ślepy zaułek za Teatrem Współczesnym, ale po rozbudowaniu arterii przelotowej północ-południe i wybudowaniu metra, zaułek stał się pełnoprawną ulicą. MoĹźe nie najruchliwszą, ale hałasem dorĂłwnującą innym ulicom ŚrĂłdmieścia.
Robcio czym prędzej zabrał swoje rzeczy z kawalerki, którą wynajmował za ciężkie pieniądze, nie przejmując się ewentualną perspektywą, że coś pójdzie nie tak. Nie miał nic do stracenia, a do zyskania całkiem sporo.
– Jakbyś się zapatrywał na kupno większego mieszkania?
– Jeszcze większego? – zapytał ostroĹźnie. Zaskoczyła go tym pytaniem. Podejrzewał, Ĺźe kryją się w tym zakusy na jego wolność, bo przecieĹź nie na oszczędności, ktĂłrych nie miał.
– Większe czy mniejsze, rzecz w tym, Ĺźe premier obiecał spłacać raty kredytĂłw mieszkaniowych osobom, ktĂłre utraciły pracę. Czysty zysk.
– Masz głowę do interesĂłw – pochwalił. – Ale z tego, co wiem, myśmy potracili prace przed zaciągnięciem długu.
– To by się dało odkręcić. Mogłabym poprosić szefa, Ĺźeby fikcyjnie przedłuĹźył mi umowę o pracę albo po prostu poświadczył, Ĺźe jeszcze pracuję w telewizji.
– Poszedłby na to?
– Nie jest przesadnie zasadniczy.
– Na mnie nie licz. W mojej byłej firmie taki numer nie przejdzie, a w nowej mam przecieĹź tylko zlecenie i o zwolnieniu wolałbym w ogĂłle nie wspominać.
Zgodziła się z tą argumentacją. Oboje podjęli współpracę z „F & F”. Robcio właśnie odrobił pierwsze zadanie i poprosił, Ĺźeby przeczytała recenzję tomiku wierszy, ktĂłrą zamierzał złoĹźyć w redakcji.
– Istny panegiryk – powiedziała , odkładając wydruk.
– Bo widzisz – uśmiechnął się chytrze. – Chodzi o to, Ĺźeby zawsze być po właściwej stronie.
– Co przez to rozumiesz?
– To chyba proste. Trzeba być zawsze po stronie tych, ktĂłrzy dają więcej – miał nadzieję, Ĺźe jego praktyczne podejście do Ĺźycia zrobiło na Misiuli wraĹźenie, ale mylił się.
Była najwyraźniej w złym humorze, bo wzięła do ręki wydruk projektu okładki pisma, na której umieszczono bajecznie kolorowe szczątki ludzkie i z kwaśną miną spytała.
– Kto wymyślił taki tytuł? Naczelny?
– Ja.
– A co to znaczy?
– Zgadnij.
– Filozofia i Finezja – powiedziała sarkastycznie.
– MoĹźe być – zgodził się, udając, Ĺźe nie spostrzega kpiny.
– No tak – mĂłwiła teraz ze zwieszoną głowa, co owocowało wraĹźeniem, Ĺźe jej nos jeszcze się wydłuĹźa. – Ty masz sprawę prostą, nie to co ja.
– Naczelny obiecał ci przecieĹź druk reportaĹźy kryminalnych w „F & F”.
– Właśnie. Ale o czym mam pisać? A moĹźe, jako były policjant, podrzuciłbyś mi coś?
– Zastanawiam się – zrobił pauzę dla lepszego wraĹźenia. – Jest pewna sprawa wymagająca rozszyfrowania.
– No, to dawaj.
– MoĹźe być jednak niebezpieczna.
– Mafia?
– W kaĹźdym razie coś w tym rodzaju.
Opowiedział jej o własnym prywatnym śledztwie, nie ujawniając jednak wszystkiego. Powiedział tylko, że zna adres, na który dostarczane są przesyłki dla Asa.
– Kim jest ten As? – spytała.
– Nie mam bladego pojęcia. Gdyby udało ci się to ustalić, to mĂłgłby być artykuł, za ktĂłry niejedna gazeta sporo by zapłaciła.
– Daj mi ten adres.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................................

TEATRZYK ZIELONY ŚLEDŹ

ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.
Maurowie

Występują: Helga i Wańka.

Wańka – Cześć Helga. Co u Fritza? Dawno go nie widziałem.
Helga – Pojechał do Brukseli zabiegać, Ĺźeby przysłano nam więcej uchodĹşcĂłw.
Wańka – Nam, czyli komu?
Helga – No, przecieĹź nie Niemcom!
Wańka – Jasne, ale pojechał jako kto, konkretnie? Angela go wysłała?
Helga – TeĹź pomysł! Pojechał jako przedstawiciel Polski, oczywiście!
Wańka – Całej?
Helga – A co, będzie sobie Ĺźałował!
Wańka – Rozumiem, Ĺźe uchodĹşcy woleliby Europę Zachodnią.
Helga – Do tego jeszcze nie doszło, Ĺźeby ktoś pytał ich o zdanie!
Wańka – Z tego co wiem, oni chyba słabo rozróşniają plemiona tubylcze.
Helga – Jasne.
Wańka – To znaczy, Ĺźe wszystko idzie zgodnie z planem.
Helga – Czyim planem?
Wańka – Wladymira Wladymirowicza! A czyim by innym?
Helga – Chcesz powiedzieć, Ĺźe te tysiące łódek z uciekinierami to wasza robota?
Wańka – WspĂłlna. Pomyśl tylko, czy istnieje w Europie aĹź tak nieudolna policja, Ĺźeby nie mogła wyłapać tych setek prymitywnych przewoĹşnikĂłw?
Helga – To rzeczywiście grubymi nićmi szyte.
Wańka – Sama widzisz. Jak juĹź ci Maurowie zaczną u was wprowadzać swoje porządki, to tak wam dadzą w kość, Ĺźe nawet nie zauwaĹźycie odbudowy Związku Radzieckiego.

KURTYNA

P.S. Drogi aktorze! Idąc sam dojdziesz szybciej, idąc z kimś dojdziesz dalej. Pomyśl czy nie byłoby Ci ze mną po drodze. Zagraj w Internetowym Kabarecie!










......................................................................................................................









Kukiz zrobił swoje, Kukiz może odejść...

Paweł Kukiz ani mi brat, ani swat. Nie głosowałem na niego w wyborach, a dużą część zgłaszanych przez niego postulatĂłw uwaĹźam za niepotrzebne lub wręcz szkodliwe. Niemniej jednak patrząc, jak flekuje go lewicowo-liberalny mainstream (okładka „Newsweeka” jest dobrym przykładem) i z uśmiechem ogląda jego upadek pozostała część opinii publicznej, widzę dostatecznie dobry powĂłd, by poświęcić mu kilka dobrych słów. To oczywista oczywistość, ale bez fenomenu Pawła Kukiza nie byłoby przegranej Bronisława Komorowskiego, a co za tym idzie - zwycięstwa Andrzeja Dudy i resetu dotychczasowych układĂłw w polityce.

Kampania zwycięzcy wyborów była rewelacyjna, ale przecież nie tłumaczy wszystkiego. To ekscentryczny muzyk brał na siebie czarną robotę, używając w kampanii ostrego języka, buntując młodzież i docierając z prostym (a momentami i prostackim) przekazem do lemingów, którzy po latach odwrócili się od Platformy i Komorowskiego. Bo wstyd, bo obciach. Kukiz brał na siebie to, na co Andrzej Duda nie mógł sobie pozwolić ani przed pierwszą, ani przed drugą turą. Atakował z pasją główne media, wywoływał medialne przepychanki (jak choćby wokół niezorganizowanej debaty Duda-Komorowski), dodawał pikanterii całej kampanii.

(...) Kukiz nie jest dziś potrzebny nikomu. Glanowany przez liberalno-lewicowy mainstream, szturchany przez okołopisowską prawicę, nie ma obrońców w żadnych mediach, wśród żadnych publicystów czy komentatorów. Obie największe partie z wyborczym apetytem w oczach patrzyły (i patrzą), jak rozlatuje się jego elektorat. Ani Platforma, ani PiS nie mają bowiem interesu w wyborczym sukcesie Kukiza.

Nie ma interesu Platforma, co zrozumiałe, bo nawet licząc, Ĺźe udałoby się wprowadzić w otoczenie Kukiza „swoich ludzi”, to przecieĹź straty, jakie przez niego poniĂłsł obĂłz ancien rĂŠgime’u były olbrzymie i są nie do wybaczenia. Nie ma interesu i PiS, ktĂłremu sondaĹźe dają samodzielną większość (choć przecieĹź jeszcze ponad dwa miesiące do wyborĂłw…) i silny koalicjant jest im nie na rękę. A pomyśleć, Ĺźe jeszcze dwa miesiące temu spotkanie „na szczycie” sugerował Jarosław Kaczyński. W sukcesie Kukiza nie mają wreszcie interesu mniejsze „antysystemowe” partie, licząc, Ĺźe przejmą jego elektorat i wskoczą na jego miejsce.







Zobacz takĹźe:

Marek Chodakiewicz - O kondycji Kościoła i sensie życia
Alfred Bujara NSZZ "Solidarność" - handel, bankowość, ubezpieczenia, praca
Stanisław Michalkiewicz w Radiu Wnet o perspektywach prezydentury Andrzeja Dudy
Grzegorz Braun realnie mĂłwi o faktach nieznanych


KĄCIK MUZYCZNY



……………………………….

Całość: (m.in., APEL, Horyzont Wiedzy, Zaułek Sztuki, Niepoprawne Radio, Info – Jawa – Media, Ratujmy polskie Lasy, poradniki, oraz książki Małgorzaty Todd, adresy, informacje) BLOG MTODD