Dodano: 10.02.15 - 22:47 | Dział: Prosto z mostu

Majdanu nie będzie

Czy w Warszawie powstanie Majdan? Przewodniczący Solidarności, pan Duda właśnie oznajmił, Ĺźe „Ĺźarty się skończyły” i związek przechodzi – aĹź mnie ręka świerzbi, by napisać: „do akcji bezpośredniej”, czyli action directe – ale niestety pan przewodniczący ujął to inaczej – Ĺźe mianowicie związek przechodzi do „czynnych protestĂłw”. Co to konkretnie będzie oznaczało – o tym przekonamy się w najbliĹźszych dniach, a przy okazji moĹźna będzie zorientować się, czy w Polsce jest sytuacja rewolucyjna, czy nie. Nie wszystko bowiem, co pisał Lenin, było takie głupie. To znaczy oczywiście było, jakĹźe by inaczej, ale Lenin dawał wiele dowodĂłw spostrzegawczości – na przykład uwagi o sytuacji rewolucyjnej. Wymaga ona jednoczesnego pojawienia się trzech elementĂłw: masowego niezadowolenia, masowych manifestacji tego niezadowolenia i wreszcie – dostatecznie wpływowego państwa, zainteresowanego przeprowadzeniem przewrotu politycznego w danym kraju. Jak dotychczas, w odróşnieniu od Ukrainy w roku 2013, w Polsce sytuacji rewolucyjnej nie ma. Ĺťadne wpływowe państwo nie jest zainteresowane przeprowadzeniem przewrotu w naszym nieszczęśliwym kraju. Stany Zjednoczone, ktĂłre zapaliły zielone światło dla przewrotu na Ukrainie, w Polsce radzą sobie znakomicie przy pomocy Stronnictwa Amerykańsko-Ĺťydowskiego, do ktĂłrego należą, albo właśnie doszlusowują wszyscy, ktĂłrzy nie należą ani do Stronnictwa Pruskiego, ani do Stronnictwa Ruskiego.

Nawiasem mĂłwiąc, odnoszę wraĹźenie, Jakby Amerykanie prĂłbowali przeciągnąć przynajmniej niektĂłrych aktywistĂłw Stronnictwa Ruskiego na swoja stronę Mocy, oferując im w charakterze marchewki kotlet ze znienawidzonego Macierewicza. Rzecz w tym, Ĺźe niezawisły sąd nakazał właśnie wznowienie śledztwa w sprawie zbrodniczego rozwiązania przez znienawidzonego Macierewicza Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych, co Leszek Miller juĹź nazwał „zdradą wywiadu”. Znienawidzony Antoni Macierewicz prochu, a zwłaszcza trotylu juĹź pewno nie wymyśli, a z pozyskanych agentĂłw Stronnictwa Ruskiego Stronnictwo Amerykańsko-Ĺťydowskie moĹźe mieć jeszcze wiele poĹźytku, to nic dziwnego, Ĺźe i niezawisły sąd dostał stosowne rozkazy i w podskokach je wykonał.

Jeśli chodzi o Niemcy, to wystarcza im Stronnictwo Pruskie, przy pomocy ktĂłrego robią u nas co tylko chcą. Rosja teoretycznie mogłaby być takim przewrotem w Polsce zainteresowana, ale jeszcze bardziej zainteresowana jest, zwłaszcza teraz, podtrzymaniem strategicznego partnerstwa z Niemcami. Fundamentem tego partnerstwa jest respektowanie podziału Europy Środkowo-Wschodniej na strefę wpływĂłw rosyjskich i strefę wpływĂłw niemieckich, prawie dokładnie wzdłuĹź linii Ribbentrop-Mołotow. Polska leĹźy po zachodniej, to znaczy – po niemieckiej stronie kordonu, więc w tej sytuacji Rosja teĹź zadowala się moĹźliwościami, jakich dostarcza jej Stronnictwo Ruskie.

Wszystko to sprzyja raczej utrzymaniu, niĹź burzeniu status quo i dlatego właśnie Platforma Obywatelska i PSL juĹź siedem lat dzierżą zewnętrzne znamiona władzy bez Ĺźadnych widocznych zagroĹźeń. Ugrupowania antysystemowe nie mogą jakoś wyjść z powijakĂłw, między innymi z powodu skutecznej blokady ze strony Prawa i Sprawiedliwości, czujnie strzegącego dzierĹźawy swego monopolu na patriotyzm. Nie ma sytuacji rewolucyjnej, toteĹź pogróşki pana przewodniczącego Dudy wcale nie muszą oznaczać jakiegoś zagroĹźenia dla establishmentu. Przeciwnie – mogą sprzyjać narzuceniu europejskiej opinii publicznej poglądu, Ĺźe przekazanie Polsce Śląska, zarĂłwno GĂłrnego, jak i Dolnego było błędem, ktĂłry trzeba będzie jakoś naprawić - oczywiście bez naruszania reguł demokracji i w zgodzie z Aktem Końcowym KBWE z Helsinek z roku 1975. Precedens kosowski pokazuje tu prostą drogę, a w tej sytuacji, zwłaszcza gdyby napięcia społeczne na Śląsku nadal narastały („kryzys w ciężkim przemyśle, płace gĂłrnikĂłw głodowe, ich twarze – nieprawomyślne, ich myśli – antypaństwowe”), to tylko patrzeć, jak Ruch Autonomii Śląska stanie się tam wiodącą siłą polityczną.

Nie musi to wcale pozostawać w sprzeczności z intencjami rządu pani premierzycy Ewy Kopacz, a zwłaszcza – z intencjami jej mocodawcĂłw z bezpieczniackiego Stronnictwa Pruskiego, ktĂłre przecieĹź musi być zadaniowane w tym właśnie kierunku. Pani premierzyca zresztą teĹź jest przecieĹź dużą dziewczynką, ktĂłra wie, skąd biorą się dzieci. Jeśli zatem podpisuje w Brukseli cyrograf w sprawie „dekarbonizacji” polskiej gospodarki w związku z globalnym ocipieniem, to chyba zdaje sobie sprawę ze skutkĂłw tej operacji dla Śląska? W tej sytuacji zapowiedĹş „czynnych protestĂłw” przez pana przewodniczącego Dudę moĹźe być tylko taką parą puszczoną w gwizdek i w Warszawie Ĺźadnego Majdanu nie będzie – bo Majdan oznacza przystąpienie do oporu zbrojnego. Tymczasem obawiam się, Ĺźe ruch związkowy w Polsce został nie tylko dokładnie zinfiltrowany przez bezpieczniackie watahy, ktĂłre w tym przecieĹź celu sprokurowały mu w 1990 roku ustawę, na podstawie ktĂłrej działacze związkowi mogą Ĺźyć nie umierać – oczywiście jeśli nie zrobią jakiegoś głupstwa, a zwłaszcza – jeśli nie będą kąsać ręki, ktĂłra ich karmi – ale i zdominowany przez postawę: wypić i zakąsić. Jest to zresztą postawa bardzo w Polsce rozpowszechniona nawet wśrĂłd dzieci. Sam słyszałem audycję w ktĂłrej pani redaktor przepytywała dzieci, kim chcą zostać, gdy dorosną. Pewien chłopczyk chciał zostać straĹźakiem, ale nie po to, by zadośćuczynić potrzebie przygody, tylko dlatego, Ĺźe straĹźacy wcześnie przechodzą na emeryturę – podobnie zresztą, jak wojskowi i policjanci. W takiej sytuacji na Ĺźadną sytuację rewolucyjną liczyć niepodobna.

A skoro tak, to trudno się dziwić, Ĺźe komuna przeprowadza tu swoją rewolucję według strategii zalecanej przez Antoniego Gramsciego, charakteryzującej się między innymi lansowaniem proletariatu zastępczego. PoniewaĹź tradycyjny proletariat w postaci pracownikĂłw najemnych, stracił zapał do rewolucji, komuniści musieli rozejrzeć się za proletariatem zastępczym i ich argusowe oko padło na kobiety. Rzeczywiście; kobieta, wszystko jedno – biedna czy bogata, kobietą być nie przestanie. Trzeba tylko przekonać ją, Ĺźe jest oprymowana przez męskie szowinistyczne świnie, to znaczy – członkĂłw jej najbliĹźszej rodziny – i Ĺźe prawdziwego obrońcę swoich praw znajdzie wśrĂłd rewolucjonistĂłw, ktĂłrzy juĹź zawczasu pomyśleli o zajęciu odpowiednich posad w biurokratycznym aparacie państwa.

ToteĹź w tubylczym Sejmie trwają przygotowania do przyjęcia konwencji o zwalczaniu przemocy wobec kobiet, w ktĂłrej Ĺźydokomuna poumieszczała rĂłwnieĹź takie wynalazki, jak „płeć kulturowa”. Znaczy – kaĹźdy moĹźe wybrać sobie płeć – rozumiem, Ĺźe nie tylko jednorazowo, ale wielokrotnie i w ten sposĂłb korzystać z rozmaitych przywilejĂłw. Wprawdzie PO nie wprowadziła dyscypliny, ale pani premierzyca na konferencji prasowej zapewniła dziennikarzy, Ĺźe konwencja „przejdzie”. No bo jakĹźe ma nie przejść, skoro nawet taki patentowany „konserwatysta” mojĹźeszowy, jak brytyjski poddany Vincent „Jacek” Rostowski, oczywiście po gruntownym namyśle zdecydował się poprzeć konwencję w głosowaniu? Cóş innego mogliby w tej sytuacji uczynić „konserwatyści” drobniejszego płazu, jak na przykład człowiek o zszarpanych nerwach, czyli Stefan Niesiołowski? Zawsze robił to, co było trzeba, więc i teraz nie zawiedzie tych, ktĂłrzy zrobili zeń wpływowego męża stanu.

Wprawdzie biskupi protestują, Ĺźe to „neomarksistowskie” podchody – ale o tym trzeba było myśleć wcześniej, przed hołdowniczą pielgrzymką do Brukseli w roku 1997, skąd delegacja Episkopatu przyjechała całkowicie nawrĂłcona na „Europę”. Co im tam – jak powiadają Rosjanie - „nabołtali” - tego oczywiście nie wiemy, ale jak nie wiadomo o co chodzi, to mogło chodzić o pieniądze. To nie byłaby rzecz bez precedensu, bo juĹź przecieĹź Judasz sprzedał Pana Jezusa za 30 srebrnikĂłw, a od tamtej pory ceny poszły w gĂłrę tak samo, jak i apetyty. Teraz jednak przychodzi stracić wianuszek, więc stąd i protesty – ale w kontekście tych wszystkich zaszłości trudno uwierzyć w ich autentyczność. Wygląda na to, Ĺźe nie tylko nie ma u nas sytuacji rewolucyjnej, a przeciwnie – wszystko sprzyja rewolucji – oczywiście z zachowaniem pozorĂłw przyzwoitości, bo – jak w swoim czasie zauwaĹźył wybitny łowca nagrĂłd, nasz„skarb narodowy”, „profesor” Władysław Bartoszewski - „warto być przyzwoitym”.







Stanisław Michalkiewicz
8 lutego 2015 r.




Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).