Dodano: 23.01.15 - 12:39 | Dział: Mistyfikacja Nowej Ery

KONTROLERZY... (3)

MISTYFIKACJA NOWEJ ERY

Sławomir M. Kozak













Mojej cĂłrce Małgosi dedykuję …












Część 47


KONTROLERZY…(3)



Bill Keaton. Kontroler Cleveland Center.
46 lat

Keaton prowadził ruch tranzytowy. Tego dnia Cleveland miało więcej pracy niĹź jakikolwiek inny organ kontroli w kraju. Napięcie wzrastało systematycznie z kaĹźdą nową informacją spływającą z innych ośrodkĂłw. Sala operacyjna, wypełniona zwykle towarzyskimi pogaduszkami tętniła głuchą ciszą. Keaton pamięta, Ĺźe atmosfera była posępna. Kiedy UAL 93 przechodził przez jego rejon odpowiedzialności zmuszony był porozganiać wszystkie inne samoloty będące na jedgo częstotliwości, Ĺźeby nie spotkały się z maszyną nie reagującą na wezwania. Kiedy o 09:45 polecono im posadzić cały ruch na ziemi, przyjęli to spokojnie. WkrĂłtce jednak okazało się, Ĺźe wymaga się od nich, by zrobili to natychmiast. Keaton włączył na swoim wskaĹşniku podgląd innych, niĹźszych sektorĂłw, poniĹźej poziomu 240, szukając wolnych miejsc dla swoich samolotĂłw. Kolejno „wrzucał” je w te puste plamy, nakazując zniĹźanie. Kierował wszystko w rejon Cleveland, Pitsburgh’a i Columbus.



John Carr, przewodniczący NATCA(109).

John domyślił się co się stanie na krótko przed drugim uderzeniem.

Jego komórka padła i kolega z Bostonu zatelefonował do niego na służbowy numer.

- Hej, John. Oglądasz telewizję?

- Tak – odpowiedział.

A on na to:

- To AAL 11.

Prawie upuścił kawę.

- MĂłj BoĹźe, o czym ty mĂłwisz?

- To AAL 11 zrobił tę dziurę w WTC.

- Ĺťartujesz.

- Nie. I jest jeszcze jeden, który właśnie skręcił na południe i leci na Nowy Jork. Jego też zgubiliśmy.

- Oglądałem wtedy horror na Ĺźywo – wspomina Carr.



Danielle O’Brien, kontroler zbliĹźania, lotnisko Dulles

O’Brien siedziała, jak podczas kaĹźdego dyĹźuru, przed wskaĹşnikiem radarowym. O 08:52 zgłosiła się do niej załoga samolotu AAL 77. Właśnie wystartowali. Godzinę i dwanaście minut później mieli się rozbić o Pentagon. Na jej oczach rozegrał się dramat, o ktĂłrym kilka tygodni później opowiadała w ten sposĂłb.

- To był zwykły dzień. Piękny dzień w Waszyngtonie, bezchmurnie, przyjemna temperatura.

Wydała zezwolenie na dalsze wznoszenie, po czym zupełnie dla siebie niespodziewanie, poĹźegnała załogę zwrotem :”powodzenia”.

- To wstrząsające, normalnie mĂłwię „miłego dnia” lub „miłego lotu”. Nigdy „powodzenia”.

Dwadzieścia minut później pierwszy samolot uderzył w WTC.

W tym czasie O’Brien starała się „przerzucić” jak najwięcej samolotĂłw, by pomĂłc w ich sprawnym lądowaniu. Widziała juĹź w telewizji zdjęcia z Nowego Jorku.

- Zaczęliśmy obrabiać samoloty, jak najszybciej było można. I wtedy zobaczyłam ten samolot. Był nieopisany, echo przemieszczało się bardzo szybko na południowy zachód od Dulles.

Zapytała siedzącego obok kolegę, Tom’a Howell’a, czy widzi to samo.

- O mĂłj BoĹźe, wygląda, jakby leciał na Biały Dom! – odpowiedział. – Leci na Biały Dom!

Z prędkością około 500 mil na godzinę samolot zmierzał prosto w rejon oznaczony kryptonimem P-56. Strefa zakazana dla lotów. Strefa obejmująca Biały Dom i Kapitol.

- Prędkość, zwrotność, sposĂłb skręcania... My wszyscy, doświadczeni kontrolerzy myśleliśmy, Ĺźe jest to samolot wojskowy. – wspomina O’Brien. – Nie prowadzi się w taki sposĂłb samolotu typu 757. To nie jest bezpieczne.

- Samolot był jakieś 12 – 14 mil od nas – mĂłwi dalej – i to było ... odliczanie. 10 mil na zachĂłd, 9 mil na zachĂłd. Nasz Supervisor podniĂłsł słuchawkę bezpośredniego łącza do Białego Domu i zaczął przekazywać im te informacje... Ĺźe mamy niezidentyfikowany, bardzo szybki samolot lecący w ich kierunku... 8 mil na zachĂłd... A potem było 6 ...5 ... 4... i juĹź miałam wyszeptać ...3, kiedy nagle samolot zakręcił. Na sali wszyscy przez chwilę odetchnęliśmy. To musi być myśliwiec! Jeden z naszych chłopcĂłw, wysłany dla ochrony stolicy, prezydenta... Wbici w oparcia krzeseł odetchnęliśmy na jakąś sekundę. Ale samolot zakręcał nadal, zrobił pełen zakręt o 360 stopni. Utraciliśmy kontakt radarowy. Czekaliśmy ... czekaliśmy. A serce biło w piersiach w oczekiwaniu tego, co się stanie... I wtedy kontrolerzy z Waszyngtonu odezwali się przez głośnik: „Dulles, zatrzymajcie cały ruch dolotowy. Uderzono w Pentagon”. Pamiętam, jak niektĂłrzy ciężko dyszeli, ktoś krzyczał... nie było łez, ani jednej. Nikt się nie załamał, nikt nie porzucił stanowiska.

Wszystkie samoloty zostały zmuszone do lądowania. Dla kontrolerów dopiero wtedy zaczął się prawdziwy stres i ciężka praca.

- To była walka z czasem, ratowanie ludzi. W ten sam sposĂłb zresztą chronimy ich wszystkich kaĹźdego dnia w roku – mĂłwi O’Brien – Posadzić ich wszystkich na ziemi, sprawić by byli bezpieczni, zanim cokolwiek się stanie.

W niecałe dwie godziny posadzono na ziemi prawie 5000 maszyn.

Od tamtego dnia Danielle O’Brien miewa koszmary.

- Budzę się w nocy, siadam na łóżku i przeżywam to wszystko na nowo. Ciągle to widzę i słyszę. W sposób typowy, jaki zdarza się tylko w snach. Najczęściej wraca ten, w którym widzę zieloną wielką plamę naprzeciw. To część ekranu radaru... jest jakby z żelu ... i sięgam do niego, by zatrzymać ten samolot. Ale we śnie łapię go ... nic nie robię, tylko go trzymam... i wszystko się urywa.. .


Ed Ballinger, dyspozytor United Airlines.
44 lata

Ballinger feralnego dnia pracował dla linii United w charakterze dyspozytora. Kiedy przyszedł do pracy, do startu szykowało się 16 samolotów tej linii, mających przemierzyć Stany ze wschodniego wybrzeża na zachód.

- Kiedy usiadłem na stanowisku, samoloty te właśnie startowały lub szykowały się do startu.

Wtedy rozbiły się pierwsze maszyny American Airlines. Ballinger wywoływał wszystkie samoloty United, by je ostrzec. UAL 175 nie zareagował. Ballinger wysyłał wiadomości bijąc w klawiaturę bez przerwy. W ciągu dwĂłch godzin wysłał ich 122. Domyślając się, Ĺźe dzieje się coś strasznego wysłał do wszystkich samolotĂłw linii United informację: „StrzeĹźcie się wtargnięcia do kokpitu”. Z UAL 93 przyszła odpowiedĹş: „Cześć Ed, przyjąłem”.(110)

Ballinger nie czekał na polecenie od swojego szefa, czy Sekretarza Transportu. Sam podjął decyzję o posadzeniu na ziemi wszystkich samolotów United.

- Kiedy tylko zorientowałem się o co chodzi, zacząłem wysyłać informacje automatycznie. To było zanim Mineta(111) , czy później linie lotnicze, kazali nam ostrzec załogi.

Kierownictwo zabroniło dyspozytorom podawania pilotom przyczyn nakazu lądowania.

- Najbardziej wkurza mnie fakt, Ĺźe wiedzieli juĹź 45 minut wcześniej o tym, Ĺźe American Airlines mają problem. – zamartwiał się Ballinger – Gdybym miał tę informację wcześniej moĹźe zdążyłbym przekazać załodze UAL 93 sugestię zablokowania drzwi.

Zastanawia fakt, dlaczego tak się stało? I dlaczego martwił się tym tylko ten jeden człowiek? Dlaczego nikt nigdy nie podjął tego tematu w dochodzeniu? Takie to właśnie było „dochodzenie”.

Mimo wszystko Ed Ballinger najprawdopodobniej uratował Ĺźycie pasaĹźerom przynajmniej jednego samolotu. Załoga UAL 23 mająca lecieć z Newark do Los Angeles, po odebraniu ostrzeĹźenia, zdecydowała sie zawrĂłcić. Przekazano pasaĹźerom, Ĺźe maszyna ma usterkę i zawrĂłcono sprzed pasa pod rękaw terminala. Później okazało się, Ĺźe sześciu pasaĹźerĂłw nie chciało opuścić samolotu. Po dłuĹźszej sprzeczce wyszli z niego i rozpłynęli się w tłumie. Nie wrĂłcili juĹź do sali odpraw. Władze podały potem, Ĺźe w ich bagaĹźach znaleziono kopie Koranu i notatki Al Kaida’y. Prawdopodobnie działania Ballinger’a uratowały mające lecieć tym samolotem 200 osĂłb. Co zadziwia – nigdy nie odnaleziono owych sześciu „terrorystĂłw”. Podejrzewam, Ĺźe materiały, ktĂłre znalazło FBI po prostu podrzucono. Niemniej postawa Ed’a Billinger’a zasługuje na najwyĹźsze uznanie.

Ten dzień odcisnął się na jego psychice wielkim i niezatartym piętnem.

- Czułem się fatalnie. Szczęśliwy jestem, że nikomu wtedy nie przylałem. W drodze powrotnej przecinałem wszystkie skrzyżowania na czerwonym świetle. Chciałem znaleźć się jak najszybciej w domu i odreagować.

Później w pracy nie mógł się już nigdy dostatecznie skoncentrować. We wszystkim dopatrywał się niebezpieczeństwa.

- Nie byłem w stanie podjąć żadnej decyzji. Bałem się odpowiedzialności.

Kierownictwo wezwało go i zaproponowało odejście na przedwczesną emeryturę w wieku 63 lat. Odpowiedział, że nie da rady. Poprosił o umożliwienie odejścia w ciągu najbliższych sześciu godzin. Psychiatra z Ubezpieczenia Społecznego orzekł całkowitą niezdolność do pracy.

- Moją imprezę poĹźegnalną pamiętam, jak przez mgłę. – opowiada – Koledzy wspominali minione, dobre czasy...

Od dnia dramatu Ed Ballinger korzysta z pomocy psychoterapeuty.



Doug McKay, kontroler Boston Center.
20-letni staĹź pracy w kontroli ruchu.

Przed wyjściem z domu usłyszał w radio informację o tym, że samolot uderzył w Północną Wieżę WTC. Włączył telewizor, by to zobaczyć.

Wtedy nastąpiło drugie uderzenie. W Wieżę Południową. Nie wiedział, że była to maszyna z Bostonu. Opuścił dom w Nashua, w New Hampshire i wyruszył w drogę do pracy. Jazda zajęła mu 25 minut, w czasie których słuchał wiadomości.

Tego dnia jego żona Susan, wiceszefowa firmy TJX Companies, wybrała się w podróż służbową. Leciała samolotem rejs AAL 11.

- Przed wejściem do Centrum stał Supervisor i dwĂłch kolegĂłw z obszaru. – wspomina. – Zapytali, ktĂłrym rejsem leciała Susan.

Kiedy im powiedział, Supervisor polecił mu iść za nim.

- Wtedy juĹź wiedziałem, .. . – mĂłwi - Ĺźe, to samolot z Susan...

A potem wrócił do domu i musiał powiedzieć dzieciom, 14-letniemu synowi i 9-letniej córce, że nie mają już mamy.

- To tak, jakbyś dostał w brzuch – mĂłwił McKay – Coś nieopisanego.

Gdyby miał wcześniejszy dyżur mógłby być tym, który prowadziłby ten samolot.

- Nie wyobraĹźam sobie siebie znowu przed wskaĹşnikiem. – mĂłwi dzisiaj. - Nie wierzę, bym mĂłgł się odwaĹźyć.

Na kilka lat przed emeryturą koledzy umożliwili mu, oddając swoje wolne dni z urlopów, by mógł odejść wcześniej z pracy, zająć się dziećmi i robić cokolwiek, co nie jest związane z kontrolą ruchu.

- Muszę zacząć nowe życie. Nie wiem, jak będzie...



John Werth, kontroler z Cleveland.

On pierwszy usłyszał krzyki z kokpitu UAL 93. Starał się porozumieć z załogą. Bezskutecznie. Później okazało się, że maszyna runęła na ziemię koło Shanksville. John, po krótkiej przerwie wrócił do pracy tego samego dnia. Od tej pory nie opuścił ani jednego dyżuru.


109 - NATCA – National Air Traffic Controllers Association, Amerykańskie Stowarzyszenie KontrolerĂłw Ruchu Lotniczego zrzeszające ponad 20 000 osĂłb.
110 - Jest to JEDYNA wzmianka o wykorzystaniu alternatywnego łącza z jednym z użytych w zamachach samolotów. Nigdzie nie znalazłem rozwinięcia tego wątku, ani jego potwierdzenia.
111 - Norman Yoshio Mineta (ur. 12.11.1931), jedyny polityk Partii Demokratycznej w gabinecie prezydenta Busha. NajdłuĹźej urzędujący w historii, bo ponad 5 lat – od 2001 do 2006 roku, Minister Transportu. Od 10.07.2006 – partner firmy PR - Hill & Knowlton. Były wiceprezydent firmy Lockheed Martin Corporation.

CDN